Zarys historyczny relacji PastwoKoci Rok 313 edykt mediolaski

Zarys historyczny relacji Państwo–Kościół Rok 313 – edykt mediolański, który wprowadził w Cesarstwie Rzymskim wolność wyznania. Dzięki niemu chrześcijanie mogli bez przeszkód wyznawać własną religię, a gminy chrześcijańskie odzyskały zabrane im grunty i budynki. Christianitas – średniowieczna idea związku chrześcijańskich państw europejskich, która, nie naruszając praw suwerennych państw, miała stosować sankcje m. in. wobec najeźdźców czy zdrajców religii (Res Publica Christiana). Cuius regio, eius religio (łac. czyj kraj, tego religia) – będąc owocem pokoju augsburskiego (1555), kończącego drugą wojnę religijną, zasada ta przyznawała książętom niemieckim możliwość wyboru wyznania (katolicyzmu bądź luteranizmu) oraz narzucenia go swoim poddanym, niezależnie od woli cesarza. Pokój westfalski – kończył on trzydziestoletnią wojnę niemiecko-francuską; na jego mocy uznano kalwinizm za legalne wyznanie w Cesarstwie Niemieckim; w przypadku konwersji władcy poddani mogli pozostać przy własnym wyznaniu; przyznano protestantom prawo głosu.

Zarys historyczny relacji Państwo–Kościół Konkordat (łac. concordatus – uzgodniony) to umowa zawierana między państwem a Stolicą Apostolską, normująca stosunki między władzą świecką i kościelną w danym państwie oraz określająca zakres kompetencji obu stron. Za pierwszy konkordat uznaje się konkordat wormacki (1122), a w czasach nowożytnych – konkordat zawarty między Napoleonem Bonaparte a Piusem VII (1801). Traktaty laterańskie (1929) – trzy traktaty, na mocy kt. rych m. in. Wyodrębniono politycznie i terytorialnie Państwo-Miasto Watykan, kt. re otrzymało gwarancję eksterytorialności. Do traktatów dołączono konkordat i tzw. układ finansowy.

Konkordat pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską został zawarty w 1925 r. Został on jednak zerwany przez władze komunistyczne w 1945 r. Kolejna tego typu umowa została podpisana 1993 r. , zaś ratyfikacja i wejście w życie nastąpiły w 1998 r.

T: Kościół a państwo – autonomia i współpraca Kościół i Państwo powinny ze sobą współpracować na rzecz dobra wspólnego z poszanowaniem każdej osoby. Temu służy jasny rozdział kompetencji (zdrowa laickość), z jednoczesnym respektowaniem praw do wolności sumienia, wolności religijnej i wolności kultu.