WSPOMNIENIE O PANU ADAMIE CZUMIELU Piaskw czasu nic

WSPOMNIENIE O PANU ADAMIE CZUMIELU

Piasków czasu nic nie zatrzyma, czy tego chcemy, czy nie. . Ale wciąż pamiętamy. Ktoś, kogo utraciliśmy, może żyć w naszych wspomnieniach. Kiedy odchodzi Człowiek, który jest nam tak bliski i drogi, wierzymy, że Ktoś otwiera mu okno na gwieździstym niebie. . . 9 maja odszedł od nas wspaniały i wyjątkowy człowiek, dyrektor, kolega, ADAM CZUMIEL z którym mieliśmy szczęście pracować 1953 – 2015 i wspólnie spędzać czas. Dyrektor Szkoły Podstawowej Z ogromnym żalem i w poczuciu niepowetowanej w Nebrowie Wielkim w latach 1980 – 1998 straty żegnamy Go. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci!

Piasków czasu nic nie zatrzyma, czy tego chcemy, czy nie. . Ale wciąż pamiętamy. Ktoś, kogo utraciliśmy, może żyć w naszych wspomnieniach. Kiedy odchodzi Człowiek, który jest nam tak bliski i drogi, wierzymy, że Ktoś otwiera mu okno na gwieździstym niebie. . . 9 maja 2015 r. po długiej walce z chorobą zmarł Adam Czumiel

§Wieloletni dyrektor naszej szkoły (1980 – 1998) w czasach, kiedy było bardzo ciężko, wiele rzeczy było niedostępnych, ale nie dla Niego – takie przeszkody stanowiły tylko wyzwanie; §znakomity organizator i społecznik – to on od początku objęcia stanowiska dyrektora zabiegał o rozbudowę szkoły, jej wyposażenie, zaangażował okolicznych mieszkańców w realizację tego przedsięwzięcia; §nauczyciel fizyki i chemii - zapisał się w pamięci jako wymagająca osoba, która niewątpliwie stanowiła autorytet. W przedostatnim numerze szkolnej gazetki możemy przeczytać słowa Elżbiety Wnuk, absolwentki naszej szkoły, która powiedziała: §„Najbardziej w pamięć zapadł mi Pan Adam Czumiel. Nauczyciel bardzo wymagający, który potrafił przekazać swoją wiedzę w zrozumiały dla ucznia sposób. Potrafił zapanować nad uczniami i skupić ich uwagę na temacie lekcji. Pan Adam przede wszystkim potrafił „zaszczepić” pasję w młodym, chłonnym wiedzy umyśle. §dla wielu nauczycieli był nie tylko dyrektorem, ale przede wszystkim nauczycielem, wychowawcą i przyjacielem. §człowiek o bogatej osobowości i charyzmie - jego życiowe historie, które opowiadał, na długo zapadały w pamięć; §budził respekt i darzono go wielkim szacunkiem; §kochał ludzi i zawsze otoczony był gronem oddanych przyjaciół; kiedy ludzie przychodzili do jego domu, to zawsze serdecznie witał i czuło się niesamowitą gościnność; §człowiek o gołębim sercu - dla drugiego człowieka gotów nieść pomoc w każdej chwili – trzeba pomóc, ja go zawiozę, Basiu, podaruj – mówił.

KALENDARIUM ŻYCIA • Urodził się 26 listopada 1953 r. w Nebrowie Wielkim, w rodzinie nauczycielskiej. • W 1968 r. ukończył Szkołę Podstawową w Glinie. • Następnie zdobywał wykształcenie w Technikum Chemicznym i Elektrycznym w Grudziądzu, które ukończył w 1973 r. , uzyskując tytuł technika chemika w zakresie technologii procesów chemicznych. Zatrudnił się w Gdańskich Zakładach Nawozów Fosforowych, skąd wkrótce odszedł ze względu na stan zdrowia. • 1 marca 1974 r. został nauczycielem w Glinie, a dodatkowo prowadził jeszcze zajęcia w szkole w Nebrowie Wielkim. • Dokształcał się na studiach wyższych i w 1980 r. uzyskał tytuł magistra chemii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. • Na stanowisko dyrektora został powołany w 1980 r. i piastował je nieprzerwanie do 1998 r. , kiedy sam zrezygnował z funkcji. • 21 grudnia 2004 r. przeszedł na emeryturę, jednak cały czas związany był ze szkołą, pracując i wychowując młode pokolenia chemików. Dopiero ciężka choroba uniemożliwiła mu dalszą pracę z młodzieżą.

Nagrody i wyróżnienia: - 1982 r. – Nagroda Gminnego Dyrektora Szkół w Sadlinkach; - 1987 r. – medal Zasłużony dla Ziemi Elbląskiej; - 1987 i 1995 r. Nagroda Kuratora Oświaty w Elblągu; - 1993, 1996 i 1998 r. – Nagroda Wójta Gminy Sadlinki; - 2003 r. - uhonorowanie przez kapitułę powołaną przez Samorząd Uczniowski Zespołu Szkół w Nebrowie Wielkim Orderem Guzika z Pętelką; -2003 r. - wybrany przez uczniów Nauczycielem Roku 2003, -2005 r. – Złoty Krzyż Zasługi

NA ZAWSZE POZOSTANIESZ W NASZYCH SERCACH I W NASZEJ PAMIĘCI…