Wina i okolicznoci j wyczajce v Wina stanowi

Wina i okoliczności ją wyłączające

v Wina stanowi podstawę odpowiedzialności karnej, v Winę ustala się zawsze w czasie, kiedy sprawca popełniał czyn zabroniony (zasada koincydencji – art. 1 § 3 k. k. ), v. O winie można mówić w trzech znaczeniach: procesowym, - wiktymologicznym, - moralnym -

v Wina w znaczeniu procesowym odnosi się do sprawcy przestępstwa; oznacza ona przyjęcie za udowodniony fakt popełnienia przestępstwa, określonego w k. k. , gdy można mu postawić zarzut zachowania niezgodnego z prawem, v Wina w znaczeniu wiktymologicznym odnosi się do pokrzywdzonego. Mianem tym określa się przyczynienie pokrzywdzonego do popełnienia na nim czynu zabronionego (przykłady), v Wina w znaczeniu moralnym dotyczy zarówno sprawcy jak i ofiary. Jest to wina w potocznym tego słowa znaczeniu, ocena dokonywana jest przez jednostkę wartości moralnych

v Psychologiczne: woli, - wyobrażenia, - prawdopodobieństwa, - v Normatywne: czysta, - kompleksowa - Teorie winy

v Przedstawiają winę jako stosunek psychiczny sprawcy do czynu, w ujęciu tych teorii wina jest faktem psychologicznym, v Teoria woli – sprawca ma wolę wywołania skutku przestępnego, ma zamiar popełnienia czynu zabronionego (chce go popełnić lub godzi się na jego popełnienie); godzenie także jest przejawem woli sprawcy (teoria ta dotyczyła wyłącznie czynu umyślnie popełnianego), Teorie psychologiczne

v Teoria wyobrażenia – zakłada, że sprawca wyobraża sobie skutek przestępny, co wzbudza w nim wolę jego realizacji, uświadamia sobie, że może popełnić czyn zabroniony, co nie powstrzymuje go od jego realizacji, teoria ta jednak nie odnosiła się do płaszczyzny niedbalstwa przy nieumyślności (brak świadomości możliwości popełnienia czynu zabronionego), v Teoria prawdopodobieństwa – im większe prawdopodobieństwo wywołania skutku, tym bardziej skonkretyzowana wina sprawcy, wina jest tym większa im większe i bardziej możliwe do przewidzenia jest wywołanie skutku zachowaniem sprawcy

v. U podstaw tych teorii legło sformułowanie J. Goldschmidta: „wina nie polega na tym, ze sprawca chce tego, czego nie powinien był chcieć, lecz że nie powinien chcieć tego, co jest przedmiotem jego woli”, v Sprawcy można postawi zarzut zachowania niezgodnego z normą prawną, Teorie normatywne

v Aby móc sprawcy postawić zarzut zachowania niezgodnego z normą musza zostać spełnione następujące warunki: - sprawca musi być zdatny do przypisania mu winy, jego stopień rozwoju intelektualnego, moralnego, społecznego, emocjonalnego oraz stan psychofizyczny w czasie popełnienia czynu jest taki, że może naruszyć określoną normę prawną, - Ukończył 17 lat w czasie czynu i jest poczytalny, - Sprawca rozpoznaje lub ma możliwość rozpoznawania znaczenia czynu, znajduje się w normalnej sytuacji motywacyjnej

v Wina to zarzucalność, v Sprawcy można postawić zarzut zachowania niezgodnego z prawem, v Wina to nie tylko przeżycie psychiczne sprawcy, lecz również ocena tych przeżyć, v Pojawia się pytanie, czy zachowanie sprawcy może spełniać wymagalność zgodnego z prawem zachowania, a więc czy sprawca może sprostać normie, czy zachował się zatem tak jak należało, v Wymagalność to przesłanka zarzucalności Teorie normatywne

v Starsze normatywne ujęcie winy, v Zwolennicy tej teorii wzbogacali aspekty psychologicznych o elementy normatywne, v Pojawił teorii się zarzut łączenia przedmiotu oceny – przeżyć psychicznych oraz oceny przedmiotu – zarzucalności owych przezyć, v „przenosi winę z głowy sprawcy do głów innych osób” Kompleksowa teoria winy

v Czysta teoria normatywna oczyściła wcześniejsza koncepcje z elementów psychologicznych, v Istota winy zaczęła być upatrywana w samej zarzucalności, stanowiąc wyłącznie wartościujący osąd zachowania sprawcy

v Nieletniość v Stan wyższej konieczności (art. 26 § 2 k. k. ), v Błąd co do kontratypu (art. 29 k. k. ), v Błąd co do okoliczności wyłączającej winę (art. 29 k. k. ), v Błąd co do bezprawności (art. 28 k. k. ), v Niepoczytalność (art. 31 k. k. ), v Rozkaz (art. 318 k. k. ) Okoliczności uchylające winę