Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka Wykorzystanie Terapii Metod Integracji

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka Wykorzystanie Terapii Metodą Integracji Sensorycznej mgr Monika Waśkowicz fizjoterapeuta, terapeuta SI

Dla rozwoju integracji sensorycznej znaczenie ma funkcjonowanie układów zmysłowych n n n n układu przedsionkowego układu propriocepcyjnego dotykowego wzrokowego słuchowego węchowego smakowego

Integracja sensoryczna (wg AJean Ayres) to proces dzięki, któremu mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów segregując, rozpoznając, interpretując i integrując ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją

Terapia integracji sensorycznej n Na podstawie przeprowadzonych badań (obserwacji klinicznej) i wyników testów opracowuje się dokładny program terapeutyczny dla każdego dziecka n Rehabilitacja, zależnie od potrzeb, obejmuje stymulację poszczególnych zmysłów, motorykę dużą, motorykę małą, percepcję, koordynację wzrokowo-ruchową

Głównymi kierunkami w terapii SI są: • procesy hamowania, eliminowania lub ograniczania drogą stymulacji negatywnych bodźców, które występują przy nadwrażliwości układu zmysłów np. w nadpobudliwości ruchowej, trudnościach w koncentracji uwagi • dostarczaniu bardzo silnych, różnorodnych bodźców przy niedostatecznej wrażliwości układu zmysłów np. zaburzeniach ruchowych, percepcji i koordynacji

Proces integracji sensorycznej zaczyna się od pierwszych miesięcy życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego

Czynniki warunkujące rozwój sensorycznej integracji to: n niepowikłany przebieg ciąży i okresu okołoporodowego n prawidłowy przebieg dalszych okresów życia n środowisko bogate w różnorodne bodźce

ZABURZENIA SENSORYCZNEJ INTEGRACJI n n n Objawy zauważane przez rodziców lub nauczycieli: hiperaktywność hipoaktywność problemy z koncentracją uwagi nadpobudliwość emocjonalna obniżony poziom koordynacji wzrokowo - ruchowej zaburzenia praksji zaburzenia poczucia kierunku słaba organizacja zachowania zaburzenia mowy problemy w kontaktach z innymi dziećmi problemy z czytaniem, pisaniem niska samoocena

Objawy widoczne w obserwacji klinicznej: n n n obniżone podstawowe napięcie mięśniowe obecność tonicznych odruchów postawy we wzorcach ruchowych (słaba ich integracja) brak poczucia środkowej linii ciała oraz trudności z jej przekraczaniem obecność współruchów, trudności w utrzymaniu równowagi szczególnie w pozycjach statycznych zaburzenia somatognozji ( zaburzenia percepcji schematu ciała, zaburzania lateralizacji)

Objawy widoczne w obserwacji klinicznej: n n n zaburzenia koordynacji wzrokowej i wzrokowo – ruchowej zaburzenia praksji oralnej dyspraksja (obniżone zdolności planowania i wykonywania czynności ruchowych) trudności w wykonywaniu zadań ruchowych na polecenie słowne nieadekwatne stosowanie siły i nieprawidłowa ocena odległości podczas wykonywanych czynności

TERAPIA Cel terapii – poprawienie jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej (tego, co jest odbierane przez różne zmysły naszego ciała) - następnie wytworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej

Terapia SI n n n obejmuje integrację podstawowych reakcji posturalnych integrację obu stron ciała stymuluje rozwój: Ø reakcji równoważnych Ø praksji Øorientacji przestrzennej Ølateralizacji Øczucia powierzchownego i głębokiego (w zależności od potrzeb danego dziecka)

Terapia SI wpływa na sprawność w zakresie dużej i małej motoryki n koncentrację uwagi n zdolności wzrokowe i słuchowe n poprawia funkcjonowanie emocjonalne n samoświadomość i samoocenę n

Dziękuję za uwagę