Walki i postacie historyczne zwizane z Podlasiem Wykona

Walki i postacie historyczne związane z Podlasiem Wykonał: Kamil Tofiluk II e

1. Najważniejsze bitwy cz. 1 Bitwa o Bielsk Podlaski: I Operacja Niemeńska : wojna światowa , Niemcy Wojna polskobolszewicka , Polska-Rosja Bitwa o Bielsk Podlaski to sześciodniowe walki na liczącym 40 kilometrów odcinku frontu. Kilkaset tysięcy żołnierzy, głównie Operacja Niemeńska (zakończona 26 września 1920 r. ) uznawana jest za ostateczny cios, jaki z terenów dzisiejszej Polski, po obu jego Polacy zadali Sowietom w wojnie polskostronach. Około 10 tysięcy zabitych. Mimo bolszewickiej. Zawieszenie broni podpisano 18 ogromu tej lokalnej odsłony I wojny października. Straty bolszewików to ponad 40 światowej to zupełnie zapomniane starcie tys. jeńców, ponad sto dział, prawie 400 ckm, 1000 wagonów i kilka pociągów pancernych. militarne. Liczące 300 tysięcy żołnierzy i Bitwa nad Niemnem w dziejach wojny polsko 1200 armat siły próbowały już trzeci dzień bolszewickiej 1919 -1920 uważana jest za jedno zdobyć Bielsk Podlaski i linię kolejową z największych zwycięstw militarnych. Bitwa łączącą Białystok z Brześciem. W ten nad Niemnem był szeregiem działań, które sposób wygrywający w drugim roku historycy określają operacją niemeńską. Wielkiej Wojny Niemcy chcieli zamknąć w Polskie oddziały zaatakowały między innymi kleszczach i rozbić wycofujących się na bolszewików broniących fortów Grodna i wschód Rosjan. przepraw na Niemnie (zacięte walki trwały 4 dni).

1. Najważniejsze bitwy cz. 2 Bitwa Białostocka : wojna polsko-bolszewicka , Polska-Rosja Bitwa Białostocka to bitwa stoczona 22 sierpnia 1920 roku w czasie wojny polsko-bolszewickiej pomiędzy 1 Pułkiem Piechoty Legionów i wycofującymi się spod Warszawy resztkami 16 Armii RFSRR oraz towarzyszącymi im oddziałami 3 Armii RFSRR. Przeprowadzona na terenie miasta Białystok zakończyła się rozbiciem sił bolszewickich. Podczas krótkiego postoju w Kurianach dowódca l PPLeg. , kpt. Zygmunt Wenda wydał rozkazy do natarcia na Białystok. Miasta broniła 164 Brygada Strzelców (BS) z 55 Dywizji Strzeleckiej (DS) z dywizjonem artylerii, dywizjonem kawalerii baszkirskiej i pociągiem pancernym nr 22 (około 2400 żołnierzy, 13 dział i 35 ckm). Na stacji stały transporty wojskowe gotowe do ewakuacji. Mimo, że załogę postawiono w stan alarmu, 3 batalion 1 PPLeg. , dowodzony przez kpt. Józefa Marskiego-Marjańskiego, o świcie 22 sierpnia brawurowym atakiem przerwał linię obrony 492 ps i wdarł się do miasta od strony przedmieścia Skorupy, torując drogę innym pododdziałom pułku Bitwa pod Olszewem: Niemcy - Polska W nocy z 13 na 14 września 1939 odbyła się tutaj bitwa w następstwie której 14 września żołnierze Wehrmachtu z 3 dywizji pancernej w odwecie spalili wieś i zamordowali 13 jej mieszkańców oraz 10 osób z pobliskich wsi Pietkowo, Gabrysin i Marynki, a także dobili 5 rannych żołnierzy polskich i zamordowali 25 jeńców. W nocy dwa szwadrony szwoleżerów natrafiły pod wsią Olszewo na stacjonującą kolumnę samochodów, motocykli i czołgów z XIX korpusu pancernego Guderiana. Ciężka i niewyrównana walka trwała od 21. 00 wieczorem do około 3. 00 rano. Straty pułku wyniosły zabitych 3 oficerów i 28 szwoleżerów oraz 34 rannych. W odwecie po wycofaniu się wojsk polskich 14 września nad ranem Niemcy wymordowali mieszkańców wsi, a wieś spalili.

1. Najważniejsze bitwy cz. 3 Obrona Hajnówki: Polska - Niemcy Potyczka 3 Pułku Strzelców Konnych im. Stefana Czarnieckiego z niemieckimi oddziałami pancernymi i piechoty III Korpusu Pancernego, która miała miejsce 17 września 1939 r. We wsi Lipiny zatrzymał się 3 Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego. Linia obrony ciągnęła się od ul. Targowej (Wierobieja) do dzielnicy Placówka (ok. 1 km). W osłonie brały udział załogi trzech ciężkich karabinów maszynowych dowodzonych przez kaprali Bolesława Bierwiaczonka, Adama Gryko i Kazimierza Ładę. Wczesnym ranem czołgi i piechota III Korpusu Pancernego przypuścili szturm na umocnienia wojska polskiego. Na ul. Lipowej kpr. B. Bierwiaczonek z załogą działka p. panc. zniszczył dwa czołgi niemieckie. Bitwa pod Waliłami: Polska – Rosja Koncentracja partii białostockiej (70 powstańców) rozpoczęła się 24 kwietnia 1863 roku w rejonie wsi Kamionki (koło Kurian), w dniu następnym dołączyli w ostępie Starzynka bielszczanie (130 osób), a 26 po Sokołdą doszli sokólszczanie (32 ochotników). Dowództwo objął płk Onufry Duchiński. W Sokołdzie i Lipowym Moście odczytano w manifest Rządu Narodowego. Polskie prawe skrzydło załamało się pierwsze, potem odeszło i lewe, wkradła się panika. Dowodził Walery Wróblewski. Rosjanie zawładnęli tabor, pieniądze, pieczęć wojenną województwa grodzieńskiego i po godzinie walki odeszli.

1. Postacie związane z Podlasiem Mordechaj Tenenbaum ur. 1916 w Warszawie, zm. 20 sierpnia 1943 w Białymstoku – uczestnik żydowskiego ruchu oporu w Wilnie i getcie warszawskim oraz przywódca powstania w getcie białostockim. Zaraz po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 Tenenbaum udał się do Kowla a następnie do Wilna, z nadzieją dostania się do Palestyny, jednak plan ten się nie powiódł. Zaangażował się w tworzenie podziemnej siatki, wspomagającej Żydów na terenach okupowanych. Po zajęciu Wilna przez Niemców w 1941, wzmógł jeszcze bardziej swoją konspiracyjną działalność. Organizował schronienie aktywistom żydowskim, w spokojnym w tym czasie jeszcze Białymstoku. W nocy z 15 na 16 sierpnia 1943 Niemcy przystąpili do ostatecznej likwidacji getta białostockiego. Działania te spotkały się z oporem kilkuset słabo uzbrojonych młodych ludzi dowodzonych przez Mordechaja Tenenbauma i Daniela Moszkowicza. Powstanie mimo ciężkich walk i wielu ofiar skończyło się niepowodzeniem. Ludwik Łazarz Zamenhof ur. 15 grudnia 1859 w Białymstoku, zm. 14 kwietnia 1917 w Warszawie był polsko-żydowskim lekarzem okulistą, zainicjował esperanto. Urodził się w rodzinie żydowskiej w Białymstoku, od 1807 znajdującym się na terytorium Imperium Rosyjskiego, w domu znajdującym się przy ulicy Zielonej 6 (obecnie ulica Zamenhofa), róg ul. Białej. Jego rodzicami byli Markus i Rozalia z domu Sofer. Miał dziesięcioro rodzeństwa: Fejglę, Gitlę, Sorę Dworę, Feliksa, Hersza, Henryka, Minę, Leona, Aleksandra i Idę. W domu mówiono w jidysz, a drugim językiem był rosyjski, lub polski. Dzieciństwo małego Ludwika upłynęło w środowisku wielonarodowościowej społeczności Białegostoku, złożonej głównie z Żydów, Polaków, Rosjan i Niemców. Mając 10 lat, napisał dramat Wieża Babel, czyli tragedia białostocka w pięciu aktach; uważał bowiem, że główną przyczyną nieporozumień i sporów między ludźmi jest bariera językowa. Jeden, wspólny język miał być jej rozwiązaniem.

2. Postacie związane z Podlasiem cz. 2 Efraim Barasz (ur. 1892 w Wołkowysku, zm. w październiku 1943) – żydowski przedsiębiorca i działacz syjonistyczny związany z Wołkowyskiem i Białymstokiem, przewodniczący Judenratu w białostockim getcie (1941– 1943). Urodził się w zamożnej rodzinie żydowskiej. Swoją edukację rozpoczął studiując w Niemczech, następnie pracował tam jako inżynier. W młodym wieku dołączył do ruchu syjonistów. Podczas I wojny światowej wraz z rodziną przebywał w Rosji. Po wojnie powrócił do rodzinnego Wołkowyska. Został przedsiębiorcą, rozpoczął aktywny udział w organizacjach żydowskich. W swojej okolicy został szefem organizacji syjonistów. W 1934 roku przeprowadził się do Białegostoku. Został wybrany na dyrektora białostockiej wspólnoty żydowskiej. Po około miesiącu drugim prezesem został Barasz był świadomy masowych mordów Żydów oraz niszczenia ich wspólnot przez grupy operacyjne hitlerowskiej policji bezpieczeństwa. Wierzył, że posłuszeństwo uchroni ludność żydowską przed eksterminacją. W 1943 wraz ze swoją żoną i innymi członkami Rady Żydów trafił do obozu zagłady w Treblince, gdzie poniósł śmierć. Stanisław Brzóska - (ur. 30 grudnia 1832 w Dokudowie koło Białej Podlaskiej, zm. 23 maja 1865 w Sokołowie Podlaskim) polski duchowny rzymskokatolicki, generał i naczelny kapelan powstania styczniowego, naczelnik wojenny powiatu łukowskiego, organizator i dowódca oddziału powstańczego złożonego z chłopów. Po wyświęceniu na księdza w 1857 roku pełnił posługę duszpasterską w Sokołowie Podlaskim w kościele pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Panny Marii i Łukowie, gdzie szerzył idee niepodległościowe wśród chłopstwa. W swoich kazaniach ks. Brzóska nawiązywał często do roli ojczyzny w dziejach narodu. W roku 1865 ukrywał się wraz ze swym adiutantem Franciszkiem Wilczyńskim we wsi Krasnodęby-Sypytki pod Sokołowem, w domu sołtysa Ksawerego Bielińskiego. Miejsce pobytu księdza wskazała w wyniku tortur Antonina Konarzewska, kurierka Rządu Narodowego. W kwietniu 1865 roku wieś została otoczona przez wojska rosyjskie. W czasie walki został ranny w rękę i wraz z adiutantem Wilczyńskim dostał się do niewoli.

KONIEC Dziękuję za uwagę : D