Uroczysto Wszystkich witych i Dzie Zaduszny w tradycji

Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny w tradycji i kulturze.

Zbliża się Uroczystość Wszystkich Świętych. Pierwszego listopada na cmentarzach płoną świece, które zapalamy na grobach bliskich. Jest to w polskiej tradycji dzień szczególny. Czas zadumy nad przemijaniem i czas wspominania tych, którzy odeszli. To również okazja do spotkań rodzinnych.

Uroczystość Wszystkich Świętych nie jest - wbrew spotykanym niekiedy opiniom - "Świętem Zmarłych„, ale przypomina wszystkim wiernym o ich powołaniu do świętości. W odróżnieniu od tej uroczystości, następnego dnia - 2 listopada - wspomina się wszystkich wiernych zmarłych. Jest to dzień modlitwy za tych, którzy w czyśćcu przygotowują się do chwały nieba.

Dzień 1 listopada przypomina prawdę o powszechnym powołaniu do świętości. Każdy z wierzących jest powołany do świętości. Tej pełni człowieczeństwa nie można osiągnąć własnymi siłami. Konieczna jest pomoc łaski Bożej, czyli dar życzliwości Boga. Ponieważ Stwórca powołuje do świętości wszystkich, także każdemu człowiekowi pomaga swą łaską. Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmie od Boga dar świętości.

• Uroczystość Wszystkich Świętych zdecydowanie różni się od Dnia Zadusznego (wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych) przypadającego na 2 listopada. Uroczystość wyraża powszechne powołanie do świętości. Wskazuje na hojność Pana Boga i pogłębia nadzieję, że wszelkie rozstanie jest ostateczne, bo wszyscy są zaproszeni do domu Ojca. Razem jednak Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny przypominają prawdę o wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie, pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. W tej łączności (komunii) wyraża się świętych obcowanie.

Wspomnienie wszystkich świętych ma źródło w kulcie męczenników. W rocznicę śmierci, która dla chrześcijan jest dniem narodzin dla nieba, odprawiano na grobach męczenników Eucharystię i czytano opisy męczeństwa. Pamięć o tych, którzy krwią potwierdzili swoją wiarę, była w pierwszych gminach chrześcijańskich pieczołowicie przechowywana. Każda z lokalnych wspólnot posiadała spis swoich męczenników, którzy przez sam fakt męczeństwa stawali się bliskimi Chrystusa, dlatego ich wstawiennictwo nabierało szczególnej mocy.

Początki święta sięgają IV w. W Antiochii czczono wtedy wielu bezimiennych męczenników. W Rzymie w VII wieku papież Bonifacy IV poświecił dawny Panteon i uczynił go kościołem ku czci Bogurodzicy oraz wszystkich Męczenników. Polecił przy tej okazji umieścić tam kamienie przywiezione z katakumb chrześcijańskich męczenników. Historycy przekazują, iż przywieziono wtedy aż 28 pełnych wozów. Z rocznicą tych wydarzeń związane było rzymskie święto Wszystkich Świętych. Czczono wtedy jedynie Maryję i męczenników. W późniejszych wiekach dołączono kult "wszystkich doskonałych Sprawiedliwych". Obchody przeniesiono na 1 listopada.

Jednak tradycje się różnią…

• Meksykanie, w pierwszych dwóch dniach listopada przygotowują stoliczki ofiarne dla gości ze świata zmarłych. Na tych ołtarzach składają dary, często jest ich dwanaście. Nie są to tylko potrawy, takie jak stos chleba, kukurydziane piwo, owoce, ale także papierosy i zabawki. Ołtarz ofiarny, na którym obok obrazu Jezusa Zmartwychwstałego, Matki Bożej i jakiegoś świętego, umieszcza się fotografię zmarłego, ma tam na celu wspomnienie i modlitwę za zmarłego.

Na Madagaskarze śmierć nie wzbudza w ludziach smutku. Tamtejsza ludność nie traktuje zmarłych jako kogoś, kto odszedł na zawsze. Ich obrzędy są radosne. Raz do roku lub na dwa lata wykopuje się tam szczątki zmarłych, które są zawinięte w całun i zawija w nowy. Obrzędowi towarzyszą tańce, śpiewy i biesiada z udziałem licznych gości.

• W Tybecie pożegnanie, pochówek zmarłego jest tradycją niemal masakryczną i kulturowo dla nas bardzo odmienną. Specjalny mnich ćwiartuje ciało i rozrzuca na pożarcie sępom. Tybetańczycy wierzą, że wraz z porywanymi przez ptaki szczątkami dusza zmarłego unosi się do nieba.

• Chińczycy mają swoje Święto Przodków i Święto Głodnych Duchów. W czasie pierwszego, które obchodzą piętnastego dnia po równonocy wiosennej, składa się ofiary przodkom, żeby zapewnić sobie ich przychylność. W Święto Głodnych Duchów (przypadające na piętnasty dzień siódmego miesiąca chińskiego kalendarza księżycowego) zarówno buddyści jak i taoiści odprawiają odpowiednie rytuały: modlą się za zmarłych oraz palą kadzidła, banknoty piekielne i inne dary. W to święto, według tamtejszych wierzeń, otwierają się bramy zaświatów i duchy błąkają się po ziemi w poszukiwaniu uciech i jedzenia. Chińczycy wierzą, że zmarli mają takie same potrzeby, co żywi. Składają Głodnym Duchom ofiary, żaby uchronić się przed ich gniewem.

• Muzułmanie dbają o dobre uczynki, które byłyby przebłaganiem za grzechy przodków. • Żydzi modlą się za krewnych, którzy odeszli do wieczności i proszą ich o wstawiennictwo u Boga w ważnych sprawach. • Koreańczycy dziękują zmarłym za dobre plony i biesiadują przy ich grobach.

W każdej kulturze i religii pamięta się o zmarłych.

"Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci" Wisława Szymborska

Bibliografia: • http: //www. netkobiety. pl • http: //www. gazetawroclawska. pl/artykul/1032753, jak-w-roznychkulturach-wspomina-sie-zmarlych, id, t. html • http: //www. deon. pl • wikipedia • http: //odeszli. ox. pl