Teza 1 Amunicja strzelecka Ze wzgldu na kaliber
Teza 1: Amunicja strzelecka
Ze względu na kaliber broń i amunicję można podzielić na; n strzelecką (do 20 mm włącznie) n artyleryjską (od 20 mm)
Amunicję strzelecką stanowią naboje do broni palnej, a także granaty ręczne i nasadkowe oraz granaty do granatników.
Podział amunicji strzeleckiej; n Pistoletowa - przeznaczone do strzelania - z pistoletów i pistoletów maszynowych
n Rewolwerowa - przeznaczone głównie - do strzelania z rewolwerów, a niekiedy także z pistoletów (np. izraelski pistolet Desert Eagle), wyróżniające się posiadaniem kryzy zewnętrznej łuski
n Pośrednia - do strzelania z karabinów, - karabinków samopowtarzalnych i samoczynnych, łączących w sobie cechy pistoletów maszynowych i karabinów oraz ręcznych karabinów maszynowych
n karabinowa - stosowane do strzelania z - karabinów, karabinów maszynowych ręcznych ciężkich i uniwersalnych, a także do strzelań ze specjalistycznych karabinów maszynowych, takie jak: czołgowe, lotnicze lub przeciwlotnicze
n n wielkokalibrowe — używane do wielkokalibrowych karabinów maszynowych sportowe — stosowane do małokalibrowej broni sportowej lub treningowej, zwykle kalibru 5, 6 mm, mające zapłon boczny
n specjalne — do policyjnej broni gładkolufowej, rewolwerów oraz pistoletów sygnałowych.
NABÓJ to podstawowa jednostka amunicji, niezbędna do oddania jednego strzału z broni palnej.
n Współczesne naboje strzeleckie są wyłącznie nabojami zespolonymi. Oznacza to, że pocisk przed wystrzałem jest połączony z łuską przez zaciśnięcie pocisku w szyjce łuski. Wewnątrz łuski znajduje się ładunek prochowy, a w jej dnie osadza się spłonkę nabojową.
Podstawowe elementy budowy naboju strzeleckiego; n n łuska spłonka ładunek prochowy pocisk
BUDOWA TYPOWEGO NABOJU PISTOLETOWEGO Nabój składa się z ; łuski, spłonki, ładunku prochowego oraz pocisku lub ładunku śrutowego.
Łuska (cartrige case) n Łuska to opakowanie elementów składowych naboju. Pocisk jest zaciśnięty w otworze z przodu łuski. Najczęściej spotykanym materiałem do produkcji łusek dla amunicji pistoletowej i rewolwerowej jest mosiądz – stop miedzi i cynku.
Spłonka (primer) n Jest to mosiężna miseczka zawierająca wybuchowa substancję chemiczną najczęściej piorunian rtęci), która wybucha po uderzeniu przez iglicę. Płomień przedostaje się kanalikiem ogniowym do wnętrza naboju i zapala główny ładunek miotający w łusce.
Zapłon boczny (rimfire) n Spłonka umieszczona jest w cienkościennej kryzie okalającej dno łuski. Zapalana jest uderzeniem grotu iglicy. Ładunek inicjujący ma bardzo małą masę środka Sinoksydu.
Spłonka centralna (centerfire) n W nabojach ze spłonką centralną spłonka znajduje się na środku dna łuski. System Boxera posiada pojedynczy kanalik ogniowy w dnie łuski, a system Berdana ma ich dwa lub więcej. Po zainicjowaniu zapłonu w spłonce płomień przedostaje się kanalikami i zapala ładunek prochowy wewnątrz łuski.
Spłonka centralnego zapłonu – system Boxera (pojedynczy kanalik ogniowy w dnie łuski)
Spłonka centralnego zapłonu – system Berdana (dwa kanaliki ogniowe w dnie łuski)
Ładunek prochowy (powder) n Nowoczesne ładunki miotające to substancje chemiczne na bazie nitrocelulozy. Nie wytwarzają dymu i mogą być modyfikowane różnymi dodatkami.
Pocisk (bullet) n Pocisk strzelecki jest częścią naboju strzeleckiego. Pociski mogą mieć różne kształty – od stożkowych, ostrołukowych lub zaokrąglonych (owalnych) po płaskie, a nawet wydrążone.
Najczęściej spotykane pociski n n n FMJ full matal jacket n SJSP semi jacketed soft point n WC wad cutter n pocisk pełnopłaszczowy pocisk półpłaszczowy z miękkim wierzchołkiem pocisk ołowiany bez płaszcza
n n SWC semi wad cutter n FMJHP full metal jacket hollow point n SJHP semi jacketed hollow point n SJFN semi jacketed flat nose n pocisk ołowiany walcowo – stożkowy bez płaszcza pocisk pełnopłaszczowy z pustą przestrzenią głowicową pocisk półpłaszczowy z wydrążonym wierzchołkiem pocisk półpłaszczowy z płaskim stożkowym wierzchołkiem
n Taka budowa naboi zapewnia największą szybkostrzelność broni, ponieważ umieszczenie naboju w komorze nabojowej lufy wymaga najmniejszej ilości czynności koniecznych do załadowania broni
Podział amunicji w szkoleniu strzeleckim; n n n amunicja ostra (bojowa) amunicja szkolna (treningowa) amunicja ćwiczebna (ślepa)
Wybrane naboje
Nabój pistoletowy 7, 62 x 25 7, 62 nabój wz. 30 n Oryginalny nabój 7, 63 mm x 25 Mauser został opracowany w 1896 r. Nabój ten był szeroko używany w Rosji i Związku Radzieckim. W roku 1930 wraz z pistoletem TT został przyjęty jako przepisowy nabój pistoletowy. Ze względu na ujednolicenie kalibru z nabojem karabinowym zmieniono formalnie kaliber z 7, 63 mm na 7, 62 mm. Spotyka się następujące oznaczenia tego naboju: 7, 62 mm nabój wz. 30; 7, 62 mm nabój Tokariewa lub 7, 62 mm nabój TT. Różnice wymiarowe w porównaniu z oryginałem są tak drobne, że mieszczą się w granicach tolerancji wykonania i praktycznie oba naboje są wymienne
Nabój pistoletowy 9 x 18 Makarowa n Nabój ten oficjalnie wszedł do uzbrojenia w byłym Związku Radzieckim wraz z wprowadzeniem pistoletu PM 9 (Makarow) w 1951 roku (stąd też pochodzi jego potoczna nazwa).
Nabój pistoletowy 9 x 19 Parabellum n Jest to obecnie najpowszechniej używany na świecie nabój pistoletowy, stosowany w większości typów pistoletów wojskowych i policyjnych oraz pistoletów maszynowych. Opracowany przez Georga Lugera w 1902 r do pistoletu P 08 Parabellum.
Nabój pistoletowy 11, 43 x 23 45 ACP n Nabój pistoletowy. 45 ACP przez długi czas był przepisowym nabojem w armii amerykańskiej od momentu powstania pistoletu Colt wz. 1911. W USA był używany do 1985 roku.
Nabój rewolwerowy 9 x 29 38 S&W Special n Nabój opracowała firma Smith & Wesson dla swojego rewolweru Model 1902 Military & Police. Stad jego oficjalna nazwa „ 38 S&W Special”. Colt wprowadził identyczną amunicją w 1909 roku pod nazwą „ 38 Colt”. 38 Special był przez kilkadziesiąt lat oficjalnym kalibrem policyjnej amunicji rewolwerowej.
Nabój rewolwerowy 9 x 33 357 Magnum n Nabój. 357 Magnum powstał na podstawie naboju. 38 Special. . 357 ma taki sam kaliber jak. 38 Special, oznaczenie "357" i słowo "Magnum" przyjęto specjalnie, aby wyróżnić jego wyjątkową moc.
Nabój pośredni 7, 62 x 39 n Rosyjski nabój pośredni o kalibrze 7, 62 mm powstał w 1943 roku w wyniku prac N. M. Jelizarowa i B. W. Siemina. Nabój ten, przyjęty do uzbrojenia pod nazwą 7, 62 mm wz. 43, wypełnił lukę pomiędzy nabojem pistoletowym i karabinowym, oraz stworzył nowe możliwości konstrukcji broni strzeleckiej.
Nabój pośredni 5, 56 x 45 n Opracowany w połowie lat pięćdziesiątych i wprowadzony do uzbrojenia amerykańskiego w 1957 roku wraz z karabinem M 16. Po badaniach przeprowadzonych w NATO w latach 19771980 ustalono, że kaliber 5, 56 mm będzie drugim, obok kalibru 7, 62 mm, znormalizowanym kalibrem państw zachodnich.
Podstawowe wiadomości o mocy obalającej pocisku Statystyka Marshalla
W statystyce Marshalla rażenie obalające pocisku jednym strzałem to takie, po którym; n n człowiek trafiony musi upaść, jeśli biegnie upadek musi nastąpić na drodze 3 metrów, człowiek trafiony przestaje być niebezpieczny, jeśli strzelał – ani jednego strzału więcej, jeśli zadawał ciosy niebezpiecznym narzędziem – ani jednego uderzenia więcej itp.
n n do analizy przyjmuje się jedynie te przypadki, w których padł tylko jeden strzał i był oddany w tułów, nie uwzględnia się ani strzałów w głowę, ani w kończyny, ani strzałów wielokrotnych (m. in. dubletów i trypletów),
n o tym czy było rażenie obalające, decyduje dokumentacja każdego przypadku. Obejmuje ona raporty policyjne, raporty z laboratoriów balistycznych, zeznania świadków, odzyskane pociski, zeznania lekarzy itp. ,
n skuteczność rażenia obalającego jednym strzałem wyraża się w procentach jako stosunek liczby strzałów, po których nastąpiło rażenie obalające, do całkowitej liczby zarejestrowanych strzałów.
Najskuteczniejsze naboje w statystyce Marshalla n n n 357 Magnum z pociskiem półpłaszczowym z wgłębieniem wierzchołkowym firmy Federal – wskaźnik 96 % 357 Magnum z pociskiem półpłaszczowym z wgłębieniem wierzchołkowym firmy Remington – wskaźnik 96 % kolejne trzy miejsca zajmują pociski z naboju 40 S&W – wskaźniki 95 % i 94 %
n n najlepszy pocisk z naboju 9 mm Parabellum zajmuje ósme miejsce ze wskaźnikiem 91 % ostatnie, sto dwudzieste miejsce, zajmuje pocisk ołowiany, bez płaszcza z zaokrągloną częścią głowicową, używany w naboju 38 S&W Special – wskaźnik 49 %
Próby sztrasburskie n Badania nad mocą obalającą pocisków z wykorzystaniem zwierząt, prowadzone w 1991 roku. Do badań wybrano francuskie kozły alpejskie, ponieważ maja one płuca i jamę piersiową wymiarowo podobne do dorosłych ludzi.
Główne wnioski wynikające z prób sztrasburskich n Najszybsze, czterosekundowe działanie obalające, powodują pociski z wymuszoną fragmentacją.
n n Pociski grzybkujące, które po zgrzybkowaniu ulegają fragmentacji, są skuteczniejsze, niż pociski tylko grzybkujące. Pociski z wgłębieniem wierzchołkowym, które grzybkują natychmiast i całkowicie, są skuteczniejsze, niż pociski, które grzybkują z opóźnieniem lub grzybkują tylko częściowo.
n Wśród najgorszych pocisków przeważają albo pociski w pełnym płaszczu metalowym (FMJ), albo ciężkie pociski ołowiane z zaokrągloną częścią głowicową (RNL).
Dziękuję za uwagę
- Slides: 48