Sztuka Staroytnego Rzymu sztuka staroytnego Rzymu okrela si

Sztuka Starożytnego Rzymu sztuka starożytnego Rzymu określa się zazwyczaj sztukę tworzoną w Rzymie – mieście nad Tybrem oraz całym państwie złożonym z wielu prowincji i nie wykazującą żadnych ścisłych związków kulturowych z sztuką rodzimą konkretnego rejonu pozostającego pod panowaniem imperium, powstałą w okresie od VI w. p. n. e. do końca IV w. , czyli momentu podziału cesarstwa na wschodnie i zachodnie. . Najstarszy okres rozwoju sztuki starożytnego Rzymu związany jest z panowaniem królów etruskich i trwał aż do najazdu Galów na Rzym w 390 p. n. e.

Architektura Była początkowo związana tylko z Rzymem. Później, co było efektem licznych podbojów, jej zasięg ogarnął prawie całą Europę Zachodnią, Bałkany, Grecję, Azję Mniejszą, Syrię, Palestynę i Afrykę Północną. Okres, w którym trwał stopniowy jej rozwój, rozkwit i okres schyłkowy to czas od VI w. p. n. e. do V w. Okres ten można podzielić na kilka etapów:

Forum Romanum inna nazwa to Forum Magnum – najstarszy plac miejski w Rzymie, otoczony sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem, Palatynem, Celiusem, Eskwilinem, Wiminałem i Kwirynałem. Główny polityczny, religijny i towarzyski ośrodek starożytnego Rzymu, miejsce odbywania się najważniejszych uroczystości publicznych.

Dom Rzymski W domach mieszkalnych starożytnego Rzymu centralne pomieszczenie w kształcie prostokąta, wokół którego rozmieszczone były pokoje mieszkalne. Najczęściej z otworem w dachu (compluvium) i zbiornikiem na wodę deszczową (impluvium), którą później (w czasach Republiki) zastąpiono fontanną. Dach wsparty był na kolumnach, a wnętrze ozdobione zielenią, posągami, mozaikami

Panteon w Rzymie To okrągła świątynia na Polu Marsowym, ufundowana przez cesarza Hadriana w roku 125 na miejscu wcześniejszej z 27 r. p. n. e. , zniszczonej w pożarze w 80 r. n. e. Budową gmachu kierował Apollodoros, stracony później przez cesarza. Panteon poświęcony był bóstwom planetarnym oraz ówcześnie panującemu cesarzowi, a od VII wieku Panteon jest użytkowany jako kościół katolicki pw. Santa Maria ad Martyres – Najświętszej Marii Panny od Męczenników.

Łuk triumfalny Tytusa w Rzymie Łuk triumfalny znajdujący się w Rzymie, zbudowany dla uczczenia zwycięstwa Wespazjana i Tytusa w wojnie z Żydami i zdobycia Jerozolimy. Łuk ozdobiony jest płaskorzeźbami. Reliefy wewnętrzne ukazują triumf Tytusa i zdobyte łupy, umieszczone po stronie wschodniej architrawu pokazują procesję podczas triumfu. Na ścianie północnej – są gloryfikacją jego dokonań. Strona wschodnia to relief jednoplanowy, pozostałe wykorzystują ujęcie wieloplanowe. Łuk Tytusa obrazuje ewolucję rzeźby rzymskiej w I wieku. Łuk był zwieńczony posągiem Cesarza.

Willa Hadriana została zbudowana na polecenie cesarza Hadriana w Tivoli (leżącym w odległości ok. 28, 0 km od Rzymu) w latach 118 – 134. Była położona na obszarze o powierzchni szacowanej od 80 ha do 300 ha (zachowane ruiny obecnie zajmują obszar ok. 56 ha). Była to najrozleglejsza zabudowa pałacowa okresu starożytności. Jej powierzchnia porównywalna jest z obszarem zajmowanym przez Pompeje.

Pomnik konny Marka Aureliusza Antyczny posąg usytuowany na rzymskim Kapitolu, wykonany w roku 175 naszej ery. Przedstawia on cesarza rzymskiego Marka Aureliusza (lata panowania 161– 180). Wykonany został z brązu pokrytego częściowo złotem. Jest to jedyny zachowany antyczny pomnik konny, który w średniowieczu był mylnie uważany za pomnik cesarza Konstantyna Wielkiego.

Portret Wespazjana Ten portret sławnego cesarza możemy uznać za realistyczny. Głowy portretowe to wynalazek Rzymian, Starożytni Grecy nie znali takiej formy rzeźbiarskiej.

Malowidło w domu Wettiuszów w Pompejach Ściany w tym domu były podzielone na płaszczyzny obramowane malowanymi elementami dekoracyjnymi , a w ich centrum umieszczano małe obrazy, ukazujące sceny mitologiczne lub krajobrazy

Marta Pietrzak kl. I a gim.