SYSTEMATYKA ROLIN RDA RNORODNOCI ROLIN NA PRZESTRZENI WIEKW

SYSTEMATYKA ROŚLIN

ŹRÓDŁA RÓŻNORODNOŚCI ROŚLIN NA PRZESTRZENI WIEKÓW ŹRÓDŁEM NATURALNEJ ZMIENNOŚCI ROŚLIN BYŁY WYŁĄCZNIE SPONTANICZNE MUTACJE (DZIEDZICZĄCE SIĘ SAMORZUTNE ZMIANY). DOPIERO W DWUDZIESTYM WIEKU HODOWLA ROŚLIN STAŁA SIĘ NAUKĄ STOSOWANĄ NA CAŁYM ŚWIECIE DO ICH DOSKONALENIA. CHOCIAŻ BADACZ ANGIELSKI THOMAS KNIGHT PROWADZIŁ NA NIEWIELKĄ SKALĘ KRZYŻOWANIA ROŚLIN, A TERMIN „MIESZANIEC” (HYBRYDA) BYŁ STOSOWANY JUŻ PRZEZ KAROLA DARWINA, DOPIERO ZAKONNIK CZESKI GRZEGORZ MENDEL, DZIĘKI KRZYŻOWANIU ODMIAN GROCHU I ANALIZIE LICZBOWEJ POTOMSTWA PRZYCZYNIŁ SIĘ DO ZROZUMIENIA PROCESU POWSTAWANIA MIESZAŃCÓW I WYKORZYSTANIA GO DO ICH WYTWARZANIA NA SKALĘ HANDLOWĄ.

INTRODUKCJA ROŚLIN INTORDUKCJA ROŚLIN, CZYLI WPROWADZANIE DO UPRAWY GATUNKÓW OBCYCH, SIĘGA CZASÓW STAROŻYTNEGO IMPERIUM RZYMSKIEGO, GDY ROZCIĄGAŁO SIĘ ONO OD ZACHODNIEJ EUROPY DO AZJI, KIEDY WĘDRUJĄCE LEGIONY RZYMSKIE ZABIERAŁY Z SOBĄ ROŚLINY WYKORZYSTYWANE W CHARAKTERZE ŹRÓDŁA POŻYWIENIA, JAK KASZTAN JADALNY, BRZOSKWINIE, FIGI I WIELE ZIÓŁ. W TRZYNASTYM WIEKU, POWRACAJĄCY KRZYŻOWCY PRZYWIEŹLI DO EUROPY Z DAMASZKU RÓŻĘ DAMASCEŃSKĄ. W KILKA WIEKÓW PÓŹNIEJ, SZEREG INNYCH ROŚLIN, W TYM BEZ I MORELĘ ZWYCZAJNĄ PRZYWIEZIONO Z OGRODÓW TURECKICH I MAORYJSKICH WYBRZEŻY MORZA ŚRÓDZIEMNEGO.

ZNACZENIE NAZW ROŚLIN NAZWY BOTANICZNE ROŚLIN MAJĄ CZASEM SPECJALNE ZNACZENIE. MOGŁY ZOSTAĆ NADANE DLA UCZCZENIA KOGOŚ, JAK np. W PRZYPADKU GATUNKU ROŚLINY OZDOBNEJ FUCHSIA. NAZWA TA POCHODZI OD NAZWISKA NIEMIECKIEGO LEKARZA I ZIELARZA LEONARDA FUCHSA. MOŻE ONA RÓWNIEŻ INFORMOWAĆ O POCHODZENIU GEOGRAFICZNYM ROŚLINY, JAK W PRZYPADKU PARROTIA PERSICA, POCHODZĄCEJ Z PERSJI (DZIEJSZEGO IRANU). MOŻE TAKŻE POCHODZIĆ OD NAZWISKA BOTANIKA, KTÓRY JĄ ODNALAZŁ I OPISAŁ, JAK W PRZYPADKU PRIMULA FORRESTII. ROŚLINĘ TĘ WPROWADZIŁ DO UPRAWY GEORGE FORREST. NAZWA ROŚLINY MOŻE RÓWNIEŻ INFORMOWAĆ O JEJ CHARAKTERZE FIZYCZNYM, JAK W PRZYPADKU IGLICY POSPOLITEJ: NAZWA PELARGONIUM MA ŹRÓDŁOSŁÓW GRECKI, GDYŻ POCHODZI OD GRECKIEGO SŁOWA PELARGOS, OZNACZAJĄCEGO BOCIANA PRZYPOMINAJĄ BOWIEM OWOCE TEJ ROŚLINY.

NAZWY ZWYCZAJOWE ROŚLIN CHOCIAŻ WIELE ROŚLIN MA NAZWY ZWYCZAJOWE, PRZEWAŻNIE STOSUJE SIĘ ICH NAZWY ŁACIŃSKIE. ISTNIEJE KU TEMU WIELE POWODÓW. WIELE BOWIEM ROŚLIN NIE MA NAZW ZWYCZAJOWYCH, ALBO NAZWAMI PODOBNYMI OKREŚLONO RÓŻNE ROŚLINY. PONADTO, TĄ SAMĄ NAZWĄ OKREŚLONO RÓŻNE ROŚLINY WYSTĘPUJĄCE NA RÓŻNYCH OBSZARACH, ALBO TA SAMA ROŚLINA MA KILKA NAZW ZWYCZAJOWYCH. JESZCZE WIĘCEJ NIEPOROZUMIEŃ POJAWIA SIĘ W PRZYPADKU PRÓBY IDENTYFIKACJI ROŚLINY, GDY MA ONA RÓŻNE NAZWY W RÓŻNYCH JĘZYKACH.

W MIARĘ ODKRYWANIA, SPORZĄDZANIA MAP ORAZ KOLONIZOWANIA NOWYCH OBSZARÓW W OSIEMNASTYM WIEKU ZWIĘKSZAŁO SIĘ W EUROPIE ZAINTERESOWANIE GATUNKAMI ROŚLIN, KTÓRE TAM WYSTĘPOWAŁY. PRZYCZYNIŁO SIĘ TO DO PRZYWIEZIENIA DO EUROPY WIELU GATUNKÓW ROŚLIN Z AMERYKI PÓŁNOCNEJ, AFRYKI POŁUDNIOWEJ, Z AUSTRALII I NOWEJ ZELANDII. W DWUDZIESTYM WIEKU ŹRÓDŁEM NOWYCH GATUNKÓW DLA EUROPY STAŁY SIĘ KRAJE AZJI WSCHODNIEJ.

TWÓRCĄ STOSOWANEGO DZISIAJ BINOMINALNEGO NAZEWNICTWA ROŚLIN JEST BOTANIK SZWEDZKI KAROL LINNEUSZ, KTÓRY ŻYŁ W LATACH 1707 – 1778. W SWYCH PRACACH pt. GENERA PLANTARUM ORAZ SPECIES PLANTARUM SKLASYFIKOWAŁ ON ROŚLINY Z POMOCĄ DWU SŁÓW ŁACIŃSKICH, ZASTĘPUJĄC NIMI OBSZERNY SŁOWNY OPIS ROŚLIN JAKI WÓWCZAS POWSZECHNIE STOSOWANO. PIERWSZE SŁOWO BYŁO NAZWĄ RODZAJU, NATOMIAST DRUGIE BYŁO EPITETEM GATUNKOWYM. ŁĄCZNIE SŁOWA TE OKREŚLAŁY ROŚLINĘ, KTÓRĄ MOŻNA BYŁO ZIDENTYFIKOWAĆ. INNE GATUNKI NALEŻĄCE DO TEGO SAMEGO RODZAJU UZYSKIWAŁY INNE EPITETY GATUNKOWE.

KODY MIĘDZYNARODOWE SYSTEM LINNEUSZOWSKI SYSTEMATYKI WYKORZYSTANO DO KLASYFIKACJI CAŁEGO KRÓLESTWA ROŚLIN. W WYNIKU TYCH PRAC POWSTAŁO „DRZEWO GENEAOLOGICZNE” ŚWIATA ROŚLIN SKŁADAJĄCE SIĘ Z WIELU JEDNOSTEK TAKSONOMICZNYCH. W WYNIKU WSPÓŁPRACY MIĘDZYNARODOWEJ SYSTEM TEN NIE BUDZI OBECNIE ZASTRZEŻEN POD WZGLĘDEM NAUKOWYM, JEST ZGODNY Z ZASADAMI PRAKTYKI I NAUK OGRODNICZYCH ORAZ JEST AKCEPTOWANY W OBROCIE HANDLOWYM. ZASADY TEGO SYSTEMU OPISANO W the INTERNATIONAL CODE OF NOMENCLATURE FOR CULTIVATED PLANTS (1995) ORAZ W the INTERNATKIONAL CODE OF BOTANICAL NOMENCLATURE (1994).

W SYSTEMATYCE ORGANIZMÓW ŻYWYCH WYRÓŻNIA SIĘ DWA NADKRÓLESTWA I PIĘĆ KRÓLESTW. JEDNO Z TYCH NADKRÓLESTW STANOWIĄ ORGANIZMY POZBAWIONE JĄDRA KOMÓRKOWEGO (PROKARIOTY) NATOMIAST W SKŁAD NADKRÓLESTWA DRUGIEGO WCHODZĄ ORGANIZMY MAJĄCE OBŁONIONE JĄDRO KOMÓRKOWE, CZYLI EUKARIOTY. PROKARIONTAMI SĄ DWIE GROMADY ORGANIZMÓW STANOWIĄCYCH KRÓLESTWO MONERA, A MIANOWICIE BAKTERIE (BACTERIA) ORAZ SINICE (SHIZOPHYTA). ICH CHROMOSOMY MAJĄ POSTAĆ SWOBODNIE ZAWIESZONEGO W CYTOPLAŹMIE, ZWINIĘTEGO KŁĘBKA DNA NAZYWANEGO NUKLEOIDEM, A SYNTEZA ADENOZYNOTRÓJFOSFORANU ODBYWA SIĘ W ORGANELLACH NAZYWANYCH MEZOSOMAMI. SINICE SĄ BAKTERIAMI ZDOLNYMI DO FOTOSYNTEZY, GDYŻ POSIADAJĄ CHLOROPLASTY.

PIĘĆ KRÓLESTW ORGANIZMÓW: 1. MONERA – BAKTERIE I SINICE (prokarionty). 2. PROTISTA – PIERWOTNIAKI (AMEBY, PANTOFELKI i inne) (eukarionty). 3. GRZYBY – PLEŚNIE, MĄCZNIAKI, RDZE, ŚNIECIE, DROŻDŻE i inne. 4. ROŚLINY – FOTOSYNTETYZUJĄCE ORGANIZMY WIELOKOMÓRKOWE. 5. ZWIERZĘTA – ORGANIZMY WIELOKOMÓRKOWE ZJADAJĄCE ROŚLINY I ROŚLINOŻERNE ZWIERZĘTA.

NADKRÓLESTWO - ORGANIZMY JĄDROWE KRÓLESTWO – ROŚLINY (PLANTAE) TYP – TRACHEOPHYTA (NACZYNIOWE) GROMADA – ANGIOSPERMAE (OKRYTOZALĄŻKOWE) RZĄD – np. RÓŻOWCE (ROSALES) RODZINA – RÓŻOWATE (ROSACEAE) RODZAJ – RÓŻA (ROSA) GATUNEK – np. RÓŻA FRANCUSKA (ROSA GALLICA)

RODZINA JEST KATEGORIĄ SYSTEMATYCZNĄ OZNACZAJĄCA GRUPĘ ROŚLIN CHARAKTERYZUJ ACYCH SIĘ PODOBIEŃSTWEN BUDOWY KWIATÓW, OWOCÓW I INNYCH ORGANÓW. OZNACZA TO, ŻE RODZINĘ MOGĄ STANOWIĆ ROŚLINY SPOKREWNIONE SOBĄ I TAK PODOBNIE WYSPECJALIZOWANE, JAK STORCZYKI (rodzina Orchidaceae) i BROMELIE (rodzina Bromeliaceae), ORAZ TAK ODMIENNE Z OGRODNICZEGO PUNKTU WIDZENIA, JAK NALEŻĄCE DO RODZINY Rosaceae: Alchemilla, Cotoneaster, Crataegus, Geum, Malus, Prunus, Pyracantha, Sorbus i Spiraea.

EPITET QUINQUEFOLIA JEST ZWIĄZANY Z ROŚLINĄ PARTHENOCISSUS QUINQUEFOLIA, OZNACZAJĄC LIŚĆ ZŁOŻONY SKŁADAJĄCY SIĘ Z PIĘCIU LISTKOW, OD SŁOWA ŁACIŃSKIEGO QUINQUE (PIĘĆ) I FOLIUM LIŚĆ).

GENETYKA I HYBRYDYZACJA (KRZYŻOWANIE) NA PRZESTRZENI WIEKÓW ŹRÓDŁEM NATURALNEJ ZMIENNOŚCI ROŚLIN BYŁY WYŁĄCZNIE SPONTANICZNE (POWSTAJĄCE SAMORZUTNIE) MUTACJE. DOPIERO W DWUDZIESTYM WIEKU HODOWLA ROŚLIN STAŁA SIĘ NAUKĄ STOSOWANĄ NA CAŁYM ŚWIECIE DO DOSKONALENIA ROŚLIN. CHOCIAŻ BADACZ ANGIELSKI THOMAS KNIGHT PROWADZIŁ NA NIEWIELKĄ SKALĘ KRZYŻOWANIA ROŚLIN, A TERMIN „MIESZANIEC” (HYBRYDA) BYŁ STOSOWANY PRZEZ KAROLA DARWINA, DOPIERO ZAKONNIK CZESKI GRZEGORZ MENDEL, DZIĘKI KRZYŻOWANIU ODMIAN GROCHU I ANALIZIE LICZBOWEJ POTOMSTWA PRZYCZYNIŁ SIĘ DO ZROZUMIENIA PROCESU POWSTAWANIA MIESZAŃCÓW I WYKORZYSTYWANIA GO DO ICH WYTWARZANIA NA SKALĘ HANDLOWĄ.

PO WYKRYCIU CHROMOSOMÓW ORAZ GENÓW STAŁO SIĘ OCZYWISTE, ŻE ISTNIEJE MOŻLIWOŚĆ ZAPROGRAMOWANEGO DOSKONALENIA ROŚLIN UPRAWNYCH, UZYSKIWANIA BUJNIEJSZYCH MIESZAŃCÓW ORAZ ROŚLIN OZDOBNYCH ZAWIĄZUJĄCYCH WIĘCEJ KWIATÓW. OBECNIE HODOWCY SĄ W STANIE UZYSKIWAĆ MIESZAŃCE WYRÓŻNIAJĄCE SIĘ POŻĄDANYM KSZTAŁTEM, BARWĄ I CECHAMI FIZJOLOGICZNYMI.

ISTOTA KLASYFIKACJI ROŚLIN KRÓLESTWO ROŚLIN MOŻNA OGÓLNIE PODZIELIĆ NA ROŚLINY NACZYNIOWE I NIENACZYNIOWE. DLA OGRODNIKA NAJWIĘKSZE ZNACZENIE MAJĄ ROŚLINY NACZYNIOWE POSIADAJĄCE TKANKĘ PRZEWODZĄCA, DZIĘKI KTÓREJ MOGĄ ROSNĄĆ W RÓŻNYCH ŚRODOWISKACH I OSIĄGAĆ WIĘKSZE WYMIARY NIŻ ROŚLINY NIENACZYNIOWE, JAK GLONY, MCHY I WĄTROBOWCE. ROŚLINY NACZYNIOWE PODZIELONO NA WIELE GRUP ZALEŻNIE OD SPOSOBU OWOCOWANIA. NA PRZYKŁAD DRZEWA IGLASTE NALEŻĄCE DO GRUPY NAGONASIENNYCH WYDZIELONO NA PODSTAWIE TEGO, IŻ ZAWIĄZUJĄ NASIONA POZBAWIONE OSŁONY W OWOCACH BĘDĄCYCH SZYSZKAMI. W GRUPIE TEJ PODSTAWOWĄ JEDNOSTKĄ JEST „RODZINA”.

ODMIANA UPRAWNA JEST EFEKTEM HODOWLI ROŚLIN PROWADZONEJ W CELU UZYSKANIA OKREŚLONEJ WŁAŚCIWOŚCI LUB KOMBINACJI WŁAŚCIWOŚCI, ZACHOWUJE ODRĘBNOŚĆ I WYRÓWNANIE, JEJ CECHY SĄ STABILNE I UTRZYMUJĄ SIĘ PRZY ROZMNAŻANIU WE WŁAŚCIWY DLA NIEJ SPOSÓB.

RODZAJE I GATUNKI W SKŁAD RODZINY MOŻE WCHODZIĆ JEDEN RODZAJ (np. Eucryphia JEST JEDYNYM RODZAJEM RODZINY EUCRYPHIACEAE), LUB WIELE RODZAJÓW (W SKŁAD RODZINY COMPOSITAE WCHODZI PONAD 1000 RODZAJÓW). W SKŁAD KAŻDEGO RODZAJU WCHODZĄ ROŚLINY SPOKREWNIONE Z SOBĄ, JAK np. DĘBY (RODZAJ QUERCUS), KLONY (RODZAJ ACER) I LILIE (RODZAJ LILIUM), MAJĄCE KILKA CECH WSPÓLNYCH.

W SKŁAD RODZAJU MOŻE WCHODZIĆ JEDEN LUB KILKA GATUNKÓW. MÓWIĄC O RODZAJU LILIUM MAMY NA MYŚLI JAKIKOLWIEK GATUNEK, KTÓRY DO NIEGO NALEŻY. JEŚLI JEDNAK WYMIENIAMY RÓWNIEŻ NAZWĘ GATUNKU, np. LILIUM CANDIDUM, WSKAZUJEMY NA ŚCIŚLE OKREŚLONEGO PRZEDSTAWICIELA TEGO RODZAJU. PEWNE RODZAJE TWORZĄ ODRĘBNE GRUPY ROŚLIN OGRODNICZYCH W OBRĘBIE RODZIN. PRZYKŁADEM MOŻE BYĆ WRZOS LUB WRZOŚCE, OBEJMUJĄCE RODZAJE CALLUNA, DABOECIA I ERICA W OBRĘBIE RODZINY ERICACEAE. OBEJMUJĄ ONE RÓWNIEŻ RODZAJE KALMIA, RHODODENDRON I VACCINIUM.

GATUNKIEM NAZYWAMY GRUPĘ ROŚLIN ROZMNAŻAJĄCYCH SIĘ WE WŁAŚCIWY DLA NICH SPOSÓB, KTÓRE W WYNIKU TEGO WYTWARZAJĄ TYPOWĄ DLA NICH POPULACJĘ, RÓŻNIĄCĄ SIĘ OD POPYLACJI INNYCH GATUNKÓW. ŚCIŚLEJSZA DEFINICJA GATUNKU BRZMI NASTĘPUJĄCO: GATUNKIEM JEST POPULACJA ROŚLIN, PODOBNYCH POD WZGLĘDEM CECH MORFOLOGICZNYCH I FIZJOLOGICZNYCH, KTÓRE W WYNIKU POSIADANIA JEDNAKOWEJ LICZBY HOMOLOGICZNYCH CHROMOSOMÓW MOGĄ SIĘ MIĘDZY SOBĄ KRZYŻOWAĆ I WYDAWAĆ PŁODNE POTOMSTWO (NASIONA). ROŚLINY NALEŻĄCE DO DANEGO GATUNKU MAJĄ WSPÓLNYCH PRZODKÓW EWOLUCYJNYCH I WSPÓLNĄ PULĘ GENÓW.

PODGATUNKI, ODMIANY I FORMY W WARUNKACH NATURALNYCH, NAWET ROŚLINY NALEŻĄCE DO TEGO SAMEGO GATUNKU MOGĄ SIĘ NIECO RÓŻNIĆ OD SIEBIE I NA TEJ PODSTAWIE BYĆ ZALICZANE DO TRZECH ODMIENNYCH, CHOĆ ZACHODZĄCYCH NA SIEBIE POD WZGLĘDEM BOTANICZNYM, KATEGORII. JEDNĄ Z NICH JEST PODGATUNEK (łac subspecies, subsp. ), BĘDĄCY WYRAŹNIE ODMIENNYM WARIANTEM POWSTAŁYM W INNYCH WARUNKACH GEOGRAFICZNYCH; DRUGĄ KATEGORIĄ JEST ODMIANA BOTANICZNA (varietas, var. ) – NALEŻĄCE DO NIEJ ROŚLINY RÓŻNIĄ SIĘ NIECO POD WZGLĘDEM STRUKTURY BOTANICZNEJ; KATEGORIĄ TRZECIĄ JEST forma, f. – JEJ PRZEDSTAWICIELE WYRÓŻNIAJĄ SIĘ NIEWIELKĄ ODMIENNOŚCIĄ JAKIEJŚ CECHY FIZJOLOGICZNEJ, BARWY KWIATÓW LUB OWOCÓW.

WIELE ROŚLIN UPRAWIANYCH WE WSPÓŁCZESNYCH OGRODACH MOŻNA ZIDENTYFIKOWAĆ NA PODSTAWIE NAZWY BOTANICZNEJ. UPRAWIANYCH JEST JEDNAK WIELE FORM RÓŻNIĄCYCH SIĘ NIECO OD FORM TYPOWYCH DLA GATUNKÓW ROSNĄCYCH W WARUNKACH NATURALNYCH. FORMY TE MOGĄ ZASŁUGIWAĆ NA UWAGĘ OGRODNIKA ZE WZGLĘDU NA ATRAKCYJNE LIŚCIE LUB INNE CECHY. MOGĄ ONE WYSTĘPOWAĆ SPORADYCZNIE W WARUNKACH NATURALNYCH A ZNALEZIONE –BYĆ WPROWADZANE DO UPRAWY. POWSTAJĄ ONE WSKUTEK KRZYŻOWANIA NATURALNEGO LUB W WYNIKU SPONTANICZNYCH MUTACJI. WPROWADZONE DO UPRAWY STAJĄ SIĘ ODMIANAMI UPRAWNYMI. ABY MOGŁY ZACHOWAĆ SWE CECHY MUSZĄ BYĆ ROZMNAŻANE WEGETATYWNIE, A W PRZYPADKU ROZMNAŻANIA PŁCIOWEGO NIEZBĘDNE JEST SELEKCJONOWANIE POTOMSTWA.

W 1959 r. WPROWADZONO ZASADĘ, ZGODNIE Z KTÓRĄ ODMIANOM UPRAWNYM NADAJE SIĘ NAZWY KRAJOWE (RODZIME) PISANE ALFABETEM RZYMSKIM Z CUDZYSŁOWEM, np. Phygelius aequalis „ZŁOTA JESIEŃ”. PISOWANIA ICH RÓŻNI SIĘ OD PISOWNI ODMIAN NATURALNYCH, KTÓRYM PRZYZNAJE SIĘ NAZWY ŁACIŃSKIE PISANE ITALIKIEM.

MIESZAŃCE ROŚLIN KRZYŻUJĄC ROŚLINY NALEŻĄCE DO RÓŻNYCH GATUNKÓW, A NAWET RODZAJÓW UZYSKUJE SIĘ MIESZAŃCE, KTÓRYCH POCHODZENIE OZNACZA SIĘ Z POMOCĄ ZNAKU MNOŻENIA (x). JEŚLI KRZYŻUJE SIĘ GATUNKI NALEŻĄCE DO RÓŻNYCH RODZAJÓW, UZYSKUJE SIĘ MIESZAŃCE MIĘDZYRODZAJOWE. .

JEŚLI W KRZYŻOWANIU UCZESTNICZĄ ROŚLINY NALEŻĄCE DO WIĘCEJ NIŻ TRZECH RODZAJÓW, MIESZANIEC OTRZYMUJE NAZWĘ POCHODZĄCĄ OD NAZWISKA JEGO AUTORA Z PRZYROSTKIEM –ARA. NA PRZYKŁAD, MIESZAŃCA x Potinara OTRZYMAŁ CZŁONEK FRANCUSKIEGO TOWARZYSTWA MIŁOŚNIKÓW STORCZYKÓW M. POTIN, KTÓRY UZYSKAŁ GO W WYNIKU SKRZYŻOWANIA FORM NALEŻĄCYCH DO TRZECH RODZAJÓW, A MIANOWICIE: BRASSAVOLA, CATTLEYA, LAELIA I SOPHRONITIS.

NAJCZĘŚCIEJ W UPRAWIE ZNAJDUJĄ SIĘ MIESZACE MIĘDZY GATUNKAMI NALEŻĄCYMI DO TEGO SAMEGO RODZAJU. NAZYWA SIĘ JE MIESZAŃCAMI MIĘDZYGATUNKOWYMI. MAJĄ ONE NAZWĘ ZBIORCZĄ POCHODZĄCĄ OD NAZWY RODZAJU, DO KTÓREGO NALEŻĄ KRZYŻOWANE GATUNKI UZUPEŁNIONĄ O NAZWĘ NOWEGO GATUNKU ZAPROPONOWANĄ PRZEZ AUTORA MIESZAŃCA. MIĘDZY NAZWĄ RODZAJU I GATUNKU MIESZAŃCA WSTAWIA SIĘ ZNAK MNOŻENIA (x). NA PRZYKŁAD, MIESZAŃCA MIĘDZYGATUNKOWEGO Epimedium x rubrum OTRZYMANO ZE SKRZYŻOWANIA GATUNKÓW Epimedium alpinum i Epimedijum grandiflorum.

W PRZYPADKU SZCZEPIENIA DWU ROŚLIN, W MIEJSCU SZCZEPIENIA WYRASTA PĘD ZAWIERAJĄCY TKANKI OBU RODZICÓW. TEGO RODZAJU SZCZEPIENNE CHIMERY ALBO „MIESZAŃCE” OPISUJE SIĘ PODOBNIE, JAK MIESZAŃCE GENERATYWNE, Z TYM WYJĄTKIEM, IŻ ZAMIAST ZNAKU MNOŻENIA (x) UZUPEŁNIA SIĘ NAZWĘ ZNAKIEM DODAWANIA (+), na przykład: + Laburnocytisus adamii, KTÓRY JEST MIESZAŃCEM SZCZEPIENNYM GATUNKÓW NALEŻĄCYCH DO RODZAJÓW Laburnum oraz Chamaecytisus.

ODMIANY MIESZAŃCOWE OKREŚLA SIĘ NAZWAMI BOTANICZNYMI, WYMIENIAJĄC NAZWĘ RODZAJU, A NASTĘPNIE NAZWĘ NADANĄ ODMIANIE PRZEZ HODOWCĘ, np Rosa ‘Słoneczna Piękność’.

KONIEC

• KRÓLESTWAMI NADKRÓLESTWA ORGANIZMÓW EUKARIOTYCZNYCH SĄ WIĘC: • MONERA – BAKTERIE ORAZ SINICE • PROTISTA – PIERWOTNIAKI, JAK AMEBY I PANTOFELKI, MAJĄCE KOMÓRKI WYPOSAŻONE W JĄDRO ORAZ INNE ORGANELLE OTOCZONE BŁONĄ. WIELE Z NICH ŻYWI SIĘ BAKTERIAMI. • GRZYBY – PLEŚNIAKI, MĄCZNIAKI, RDZE, ŚNIECIE, DROŻDŻE, GRZYBY KAPELUSZOWE. SĄ TO ZWYKLE ORGANIZMY WIELOKOMÓRKOWE. W PEWNYM STOPNIU PRZYPOMINAJKĄ ROŚLINY, LECZ NIE SĄ ZDOLNE DO FOTOSYNEZY. ŻUWIĄ SIĘ ROŚLINAMI I ZWIERZĘTAMI (ŻYWYMI – PASOŻYTY ORAZ MARTWYMI – SAPROFITY). • ROŚLINY – SĄ ORGANIZAMAMI WIELOKOMÓRKOWYMI, WYTWARZAJĄCYMI W PROCESIE FOTOSYNTEZY CUKRY, A Z NICH BIAŁKA I TŁUSZCZE. • ZWIERZĘTA – SĄ ORGANIZMAMI WIELOKOMÓRKOWYMI, ŻYWIĄCYMI SIĘ ROŚLINAMI I ZWIERZĘTAMI.