SVETA ZEMLJA I KRSTAKI RATOVI Prezentacija Dina Dodi

SVETA ZEMLJA I KRSTAŠKI RATOVI Prezentacija Dina Dodić

PRVI KRSTAŠKI RAT I OSVAJANJE JERUSALIMA Papa je 1095. godine pozvao na pokretanje krstaškog rata za oslobodjenje Hristovog groba u Jerusalimu. Zato su u Evropi počele pripreme za veliki ratni pohod. Plemići iz Francuske i Nemačke su okupili ratnike, i krenuli su na daleki put ka Palestini. Uz vojsku krenule su i velike grupe siromašnih ljudi predvodjeni fanaticima. Fanatik je čovek koji je zaslepljen i do kraja posvećen nekoj ideji. Fanatici su često spremni da zbog svog ubeđenja primene nasilje, a ponekad žrtvuju tuđ ili svoj život. Ratnici koji su pošli u pohod na Jerusalim nazvani su krstaši. Razlozi polaska ljudi u sveti rat su bili različiti. Neki su krenuli iz verskih ubeđenja, neki zarad pljačke, neki su bežali iz zatvora a neki da bi okajali svoje grehe.

Krećući se kopnenim putem kroz malu Aziju i Palestinu, krstaši su se više puta sukobili sa Turcima Seldžucima. Za leto 1099. godine kolone krstaša stigle su do njihovog konacnog odredišta, Jerusalima. Grad je pao u njihove ruke. Krstaši su ubijali stanovnistvo, ne vodeći računa o ženi i deci, a samo mali broj žitelja grada uspeo je da se spase.

STVARANJE KRSTAŠKIH DRŽAVA U PALESTINI I VITEŠKI REDOVI Sa centrom u Jerusalimu uspostavljena je hrišćanska kraljevina, a na ostalim osvojenim teritorijama osnovane su krstaške države – grofovije. Njima su upravljali najmoćniji vitezovi Francuske i Nemačke. Vlastela je imala svoje zemljišne posede i gradove. Krstaši su počeli da duž glavnih puteva grade niz utvrđenja, zarad sigurnosti hodočasnika i trgovca iz Evrope. Za obezbeđenje putnika, karavana i sprečavanja napada, stvoreni su krstaški redovi. Najznačajnijih su bili templari. Pored njih bio je čuven i red vitezova Sv. Jovana.

SALADIN I OBNOVA ISLAMSKE VLASTI NAD JERUSALIMOM Posle nekoliko decenija , krstaške države su počele da gube moć. Muslimani su se tada ujedinili pod vlašću Saladina. On je u više navrata uspeo da porazi neprijateljsku vojsku. Jerusalim je 1187. godine pao u njegove ruke. Za razliku od krstaša Saladin nije vršio osvetu nad stanovnicima grada. Pokrenut je Treći krstaški rat koji su predvodili engleski kralj Ričard Prvi Lavlje Srce i nemački car Fridrih Prvi Barbarosa koji je preminuo vec na putu ka Palestini. Pohod se završio neuspešno. Zbog međusobnog ratničkog poštovanja Saladina i Ričarda sklopljen je sporazum : Jerusalim ostaje u rukama muslimana ali hrišćanski hodočasnici mogu slobodno da ga posećuju.

POSLEDICE KRSTAŠKIH RATOVA U Evropi, fedualni zemljišni posedi vitezova koji su poginuli, ili se nastanili u Palestini, ostali su bez gospodara. Pa su ta imanja postala vlasništvo kralja. Tako su kraljevi proširili svoju teritoriju i uvećali bogatstvo što je ojačalo kraljevsku vlast. A sa tim je oslabila moć njihovih podanika – feudalaca. Unapređena je trgovina evropskih gradova i krstaških država. Ona se odvijala pomorskim putem preko Sredozemlja, ali i preko oblasti Palestine. Trgovci iz Evrope su počeli da više putuju u Aziju. Krstaši su od Arabljana primili mnogo znanja iz medicine, astronomije i matematike. U samoj Palestini krstaši su počeli da prihvataju neke domaće običaje, a zbog toga došlo je do mešanja kultura. Evropljani su razvili interesovanje za istraživanje udaljenih država, kultura i geografskih prostora. U 13. veku vrhunac tih stremljenja ostvario je venencijanski putnik Marko Polo, koji je stigao do Kine.

KRAJ KRSTAŠKIH RATOVA Nakon propasti Trećeg krstaškog rata, usledili su novi pokušaji da se uspostavi vlast hrišćana u Svetoj zemlji. Do kraja 13. veka krstaške države su postepeno gubile nezavisnost. Do tada je pokrenuto devet krstaških ratova. Nijedan od njih nije doveo do željenog cilja. Najaznačajniji je bio Četvrti krstaški rat. Iako je pokrenut da bi se oslobodila Sveta zemlja, krstaši su promenili cilj i 1204. godine osvojili su Carigrad. Time su krstaški pohodi izgubili smisao rata protiv pripadnika druge vere sa ciljem oslobađanja Hristovog groba i Svete zemlje. Krstaški ratovi ostavili su dubok trag na odnose hrišćana i muslimana. Čak i danas prisutna su sećanja na krvoproliće krstaških ratova, kao opomena da se spreče budući ratovi, naročito na teritoriji Bliskog istoka.