Stworzenie wiata i niebo w rnych religiach wiata

„Stworzenie świata i niebo w różnych religiach świata”. „[…] świat jest taki, jak Bóg opisał, a nie taki jak go człowiek widzi”.

Z naszej prezentacji dowiesz się: § Jakie są najpopularniejsze religie świata? § O co chodzi w tych religiach? § Jak w tych religiach wygląda stworzenie świata? § Jak w tych religiach wygląda niebo?

Wstęp Na świecie istnieje mnóstwo religii. Są to zarówno główne religie świata (np. chrześcijaństwo, judaizm, buddyzm…) jak i wierzenia plemion, których nie znamy nawet nazwy. W każdej z tych religii i każdym z tych wierzeń świat powstał inaczej, inaczej też wygląda w nich niebo.

Główne religie świata Do głównych religii świata zaliczamy: § Chrześcijaństwo, § Judaizm, § Islam, § Hinduizm, § Buddyzm, § Konfucjanizm, § Taoizm, § Szintoizm, § Sikhizm, § Kaodaizm, § Dżinizm.

Chrześcijaństwo § Chrześcijaństwo opiera się na Ewangelii oraz na postaci Jezusa Chrystusa (Syna Bożego) i Jego zmartwychwstaniu po śmierci za grzechy swego ludu. Jest najpopularniejszą religią na świecie. Jej wyznawcy łączą się we wspólnocie Kościoła.

Stworzenie świata według chrześcijan Według chrześcijan stworzenie świata trwało sześć dni i zostało dokonane przez Boga. W piśmie świętym opisana jest kolejność stworzenia świata. Świat stworzono w kolejności: 1 dzień- niebo i ziemia 2 dzień- sklepienie niebios 3 dzień- oddzielenie wód i lądów 4 dzień- oddzielenie dnia i nocy, stworzenie pór roku, dni, miesięcy, wieków… 5 dzień- stworzenie istot pływających i latających 6 dzień- stworzenie bydła, zwierząt dzikich, pełzających, człowieka (Adama i Ewę z jego żebra) oraz rośliny dające ziarna i drzewa Ostatniego dnia Bóg udał się na odpoczynek i podziwiał swe dzieło.

Wszechświat, Ziemię i wszelkie istoty żywe na niej stworzył Pan Bóg. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. [. . . ] A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. (Rdz 1, 1 nn).

Niebo według chrześcijan Mieszkanie Boga, w którym ”Pan […] tron swój ustawił, a swoim panowaniem obejmuje wszechświat” (Ps 103, 19). Jest jednym z 3 miejsc, do którego możemy dostać się po śmierci, w religii tej istnieje jeszcze czyściec i piekło. Do nieba dostaniemy się gdy będziemy czynić dobro i wyrzekać się szatana.

Judaizm jest religią, w której wierzy się w jednego Boga, który jest stwórcą świat i jego stałym opiekunem (w zamian za podporządkowanie się jego nakazom). Stanowi główną religię wśród żydów. Z judaizmu wywodzi się na przykłąd chrześcijaństwo. Judaizm pochodzi od wierzeń Hebrajczyków, którzy przechowywali tradycję Abrahama (którego uznawali za swego przodka) i jego potomstwa. Tradycja mówi także o niewoli potomków Izraela (wnuka Abrahama) w Egipcie i o nowym przymierzu jakie zawarł Bóg (Jahwe) z Mojżeszem i uwolnieniu Hebrajczyków z niewoli dzięki licznym cudom Boga. W podstawach Judaizmu można znaleźć również wzmianki o wędrówce do Ziemi Obiecanej.

Stworzenie świata w Judaizmie Judaizm należy do religii monoteistycznych, czyli takich, w których jest jeden Bóg uważany z stwórcę. Od chrześcijaństwa odróżnia ją inny obraz postrzegania Boga przez wiernych. Stwo-rzenie świata w Judaizmie wygląda podobnie lub tak samo jak w chrześcijaństwie, które wywodzi się właśnie od judaizmu.

Niebo w judaizmie Niebo dla wyznawców judaizmu to stan wielkiej radości duszy spowodowany wiecznym przebywaniem z Bogiem. Nawrócenie jest jednym zdarzeniem, a procesem. Nawrócenie objawia się zewnętrznie przez dobre, godne życie i żal za grzechy. Wszyscy godni przebywają w niebie, które jest dla nich nagrodą za życie ziemskie.

Islam Inaczej mahometanizm jest drugą najpopularniejszą religią na świecie. Według poglądów wyznawców Islamu bogiem jest Allach. Wiara opiera się na nauce proroka Mohameta i odwiecznym przesłaniu Allacha. Korzenie islamu są podobne do korzeni chrześcijaństwa i judaizmu. Według nauk proroka Mohameta należy ponowić i uzupełnić objawienie Abrahama, Mojżesza i Jezusa skierowane głównie do żydów. „Muzułmańską Biblią” jest Koran. Islam oznacza w języku arabskim poddanie się woli boga.

Pięć zasad i obowiązków muzułmanina (w islamie sunnickim): - Szahada (wyznanie wiary w jednego boga), - Pięciokrotna modlitwa w ciągu doby, - Podczas miesiącu Ramadan post, - Jałmużna na rzecz ubogich, - Pielgrzymka do Mekki przynajmniej raz w życiu.

Stworzenie świata według islamu W islamie istnieje wiele mitów na temat powstania świata. Opowieści te wystę-pują licznie w islamie ludo-wym. Najważniejszym miej-scem dla muzułmanów jest Al-Kaba. Według niektórych opinii jej historia sięga dalej niż dzieje świata. Wyróżnia się 6 mitów określających pierwsze rzeczy, które poja-wiły się na świecie.

Pierwsze rzeczy Według pierwszej z wersji pierwsza pojawiła się biała perła z ogromnymi oczami osiągająca rozmiar nieba i ziemi, a według drugiej wersji po perle pojawiły się tablica sięgając od wschodu do zachodu i niebiańskie pióro. Kolejna wersja mitu daje perle oczy i 70 000 języków, zaś jako druga rzecz nie powstała tablica, lecz tron zielonej barwy, posiada on jednak 70 000 kolorów, według innej wersji tron znajduje się na wodzie, a woda na wietrze. Allach powołał 4 nosicieli tronu – człowieka, lwa, orła i byka. Stwórca powołał też do istnienia węża gigantycznych rozmiarów o ciele zbudowanym ze złota, głową z perły i oczami z hiacyntów. Jedna z wersji podaje, że ma on 70 000 skrzydeł, piór i twarzy, a w każdej z twarzy znajduje się 70 000 ust, a świat został stworzony jako podnóżek tronu. W wersji afrykańskiej Allach jako pierwsze stworzył światło, żeby z niego stworzyć aniołów i duszę Mohameta, a potem tron i tęczowy dywan sięgający końca świata. Później przyszła pora na tablicę i pióro. W wersji tej pojawia się także trąba dla anioła Serafili. Mekka została stworzona jako matka miast i jest świętym miastem islamu. Według kolejnej wersji istnieje 7 ziemi, które oddziela 6 mórz: Bajtas, Asam, Kajnas, Mughallib, Mu'annis, Baki.

Niebo w Islamie Mohamet przepowiadał głównie o jedności Boga i życiu po śmierci, a Koran przykłada do tego dużą uwagę. Według niego Allach wybierze dzień, który będzie dniem ostatecznym i w dniu tym wszyscy, którzy dotąd żyli na ziemi staną przed sądem, a Allach zdecyduje o karze lub nagrodzie każdego człowieka. Niebo jest rajem i stanem wiecznego szczęścia, jest nazywane „ogrodem rajów”, „ogrodem rozkoszy” lub „ogrodem edenu”. Liczba ogrodów jest różna w zależności od źródła. W Koranie mówi się o „dwóch ogrodach”, Hadisy piszą o 7 lub 8 ogrodach. Największą wagę ma ujrzenie odlicza boga, chociaż niektóre źródła twierdzą, że taka możliwość nie istnieje. Mieszkańcy ogrodów są nieśmiertelni i nie mają grzechów.

Hinduizm dominuje w Indiach, Nepalu, Bangladeszu, Sri Lance, Pakistanie, Indonezji, Singapurze, Gujanie, Surinamie, Fidżiu, Mauritiusie, Trynidadzie i Tabago i Republice Południowej Afryki. Cechuje ją szacunek do wed (święte księgi), wiara w reinkarnację („…pogląd, według którego dusza po śmierci ciała może wcielić się w nowy byt fizyczny”), wiara w karmę („…przyczyna rozumiana w sensie prawa przyczyny i skutku”) i dążenie do wyzwolenia („… stan będący celem rozwoju duchowego…”).

Powstanie świata w hinduiźmie W hinduiźmie na temat stworzenia świata można spotkać dwa różne poglądy: monistyczny i dualistyczny. Według pierwszej teorii świat jest tworzony przez boga cały czas, a według drugiej bóg stworzył świat raz, gdy ułożył w odpowiedni sposób materię. W świętych księgach hinduizmu wysnuto różne teorie na temat jak powstał wszechświat.

Pogląd monistyczny i dualistyczny Niektórzy uważają, że wszechświat powstał z złotego jaja, a inni twierdzą że powstał ze związku seksualnego.

Niebo w hinduiźmie W hinduiźmie niebo nie istnieje. Wyznawcy tej religii wierzą w reinkarnację, dlatego nie potrzebują miejsca do którego trafiają po śmierci. Po określonej liczbie wcieleń człowiek jednoczy się z boską istotą, gdyż celem reinkarnacji jest przyniesienie duszy wyzwolenia.

Buddyzm Siddharth Gautham, czyli Budda, to założyciel buddyzmu. Filarami tej wiary są CZTERY SZLACHETNE PRAWDY głoszone przez Buddę oraz przedstawiona przez niego SZLACHETNA OŚMIORAKA ŚCIEŻKA prowadząca do końca cierpienia. Samo słowo BUDDA oznacza dosłownie „przebudzony”.

Cztery szlachetne prawdy W Buddyjskich księgach wielokrotnie przedstawiane są CZTERY SZLACHETNE PRAWDY w przeszłości głoszone przez samego Buddę. Są to: - 1 szlachetna prawda o cierpieniu, - 2 szlachetna prawda o przyczynie cierpienia, - 3 szlachetna prawda o ustaniu cierpienia, - 4 szlachetna prawda o ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia. Budda mówił o nich: „TE CZTERY SZLACHETNE PRAWDY […] SĄ RZECZYWISTE, PRECYZYJNE, NIE INNE. DLATEGO ZWANE SĄ SZLACHETNYMI PRAWDAMI. ”

Treść Czterech Szlachetnych Prawd Pierwsza Szlachetna Prawda O Dukkha (cierpieniu): „Narodziny są dukkha, starzenie się jest dukkha, śmierć jest dukkha; rozpacz, lament, ból i napięcie są dukkha; powiązanie z niechcianym jest dukkhą; rozłąka z upragnionym jest dukkha; nie osiągnięcie pożądanego jest dukkha. Pokrótce, pięć znikających zespołów jest dukkha. ”

Druga Szlachetna Prawda O Przyczynie Cierpienia: „Pragnienie, które tworzy dalsze stawanie się – któremu towarzyszy namiętność i zachwyt, znajdujące rozkosz to tu, to tam – pragnienie zmysłowej przyjemności, pragnienie stawania się, pragnienie niszczenia się. ”

Trzecia Szlachetna Prawda O Ustaniu Cierpienia: „[To] całkowite zaniknięcie i ustanie, wyrzeczenie się, zaniechanie, wyzwolenie, puszczenie pragnienia. ”

Czwarta Szlachetna Prawda O Ścieżce Prowadzącej Do Ustania Cierpienia: „Dokładnie ta Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka – właściwy pogląd, właściwe postanowienie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy żywot, właściwe dążenie, właściwe skupienie, właściwa medytacja. ”

Szlachetna Ośmioraka Ścieżka to zbiór podstawowych „zasad” Buddyzmu prowadzących do wyzwolenia i do wygaśnięcia cierpienia. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Słuszny pogląd. Słuszne myślenie. Słuszne słowo. Słuszny czyn. Słuszne zarobkowanie. Słuszne dążenie. Słuszne skupienie. Słuszna medytacja.

Powstanie świata w buddyźmie W buddyźmie nie znajdziemy pism ani ksiąg opisujących dokładne powstanie świata. Religia ta wyklucza istnienie „Stwórcy”, bo uniemożliwiało by to istnienie prawa przyczynowo – skutkowego (karmy), czyli jednego z najbardziej charakterystycznych punktów tej wiary. Wnioskując z tego można by rzec, że wszystko, co nas otacza powstało dzięki przyczyną i skutkom.

Niebo w Buddyźmie Buddyzm jest na ogół religią bardzo zbliżoną do Hinduizmu. Różnicę po między nimi stanowi brak wiary w nieśmiertelną duszę. Po śmierci ciała człowieka rozpada się ono na uczucia, rozum, formę materialną, świadomość i wolę. Do kolejnego wcielenia przechodzi tylko karma. Uzyskanie wyzwolenia od inkarnacji można uznać za cel buddystów.

Konfucjonizm Konfucjanizm jest religią zapoczątkowaną w Chinach przez Konfucjusza w V wieku p. n. e. Przekonaniem Konfucjanistów jest określenie, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe tylko dzięki tradycji i zachowywaniu obowiązków wynikających z hierarchii społecznej. Są teorie, które uważają konfucjanizm za np. system fizyczny.

Powstanie świata w konfucjanizmie W konfucjaniźmie nie ma jasnych twierdzeń na temat powstania świata. Konfucjusz w swoich przepowiadaniach i naukach mówił głownie o „zmienianiu świta na lepsze” oraz unikał tematów pozaziemskich (duchów, bogów…). Twórca systemu religijno – fizycznego był również znany ze swoich niechęci religijnych.

Niebo w konfucjanizmie Za czasów życia Konfucjusza w Chinach twierdzono, że bogowie są wytworem ludzi, co mogło by świadczyć np. o tym, że niebo tworzą ludzie. Konfucjusz jednak skupiał swe poglądy i nauki głównie na życiu doczesnym i na poprawie ludzkiego bytu, a nie na nagrodzie pośmiertnej. Niebo w konfucjanizmie na pozór nie istnieje z powodu tego, że w innych religiach niebo jest nagrodą, czyli wiecznym szczęściem, a celem konfucjanizmu jest doprowadzenie do szczęścia na ziemi.

Taoizm Podobnie jak konfucjanizm jest także uważany za system filozoficzny. Jest drugim po konfucjaniźmie głównym systemem religijno – filozoficznym Chin. Jego twórcą jest prawdopodobnie Laozi. Taoizm jako filozofia powstał w VI wieku p. n. e. , a jako religia w II i III wieku p. n. e. W przeciwieństwie do ortodoksyjnego konfucjanizmu, taoizm czerpał elementy w różnych okresach z chrześcijaństwa, szamanizmu, buddyzmu, manicheizmu oraz właśnie konfucjanizmu.

Powstanie świata w taoizmie Według taoizmu świat powstał i funkcjonuje dalej dzięki systemowi pięciu żywiołów. System ten tworzy cykliczność świata: woda gasi ogień topi metal tnie drzewo ujarzmia ziemię ziemia ujarzmia wodę

Niebo w taoizmie W konfucjanizmie i taoizmie istnieje pojęcie „DAO”. Pojawiało się ono już 3 tyś. lat temu pod znaczeniem „droga łącząca ziemię z niebem”. Teraz DAO oznacza w taoizmie „właściwą drogę” lub zasadę leżącą u podstawy wszechświata, która ciągle się zmienia”. Zasady tej nie da się zdefiniować, ponieważ oznaczało by to zmianę wszechświata, a więc jego definiowaniem. Pierwsze słowa Chińskiej księgi drogi i cnoty mówią: „Dao, które mogłoby zostać wypowiedziane, nie jest wiecznym dao”, czyli „Dao, które można dao, nie jest wiecznym dao”, bo w Chińskim oznacza ono też powiedzieć. Celem każdego taoisty jest „Harmonia z dao”, czyli oświecenie (zaczerpnięte z buddyjskiego oświecenia). Skoro w taoizmie nagrodą za godne życie jest oświecenie, niebo w tym systemie religijno – filozoficznym nie istnieje.

Szintoizm jest główną religią Japonii. Powstał ok. 500 lat p. n. e. Jest nie tylko wiarą, lecz także sposobem życia jego wyznawców. Obecnie 90% mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni uważa się zarówno za szintoistów i buddystów (zależne jest to od wykonywanych czynności i obrzędów).

Powstanie świata w szintoizmie Wyznawcy szintoizmu twierdzą, że na początku wszystkiego istniały trzy bóstwa (Amenominakanushi, Takamimusubi i Kamimusubi), z których powstało siedem par bóstw. Jedną z tych par byli Izanami i Izanagi, którzy dali początek światu i innym bóstwom. Podczas porodu boga ognia jego matka – Izanami doznała ciężkich poparzeń i zmarła. Iznagi wyruszył na poszukiwanie swej żony w krainie zmarłych i mimo odnalezienia jej nie był w stanie jej z stamtąd wyciągnąć. Po opuszczeniu krainy zmarłych od razu dokonał ablucji (występujące w różnych religiach rzeczywiste lub symboliczne obmycie rytualne), a w czasie jej wykonywania powołał do istnienie dwudziestu sześciu bogów, między innymi boginię Amaterasu, która wydała na świat swojego wnuka Ninigi, który został pradziadkiem legendarnego cesarza Japonii Jimmu. Amaterasu jest uznawana za założycielkę Japońskiego rodu cesarskiego. W świątyni w Ise przechowuje się starożytne lustro należące do bogini i będące jej shintai (przedmiotem) i najważniejszym z 3 świętycj insygniów cesarskich Japonii. Od niego wywodzi się także nazwa religii. Według szintoizmu każdy cesarz Japonii pochodzi od bóstw, dlatego należy obdarzać go wielką czcią.

Niebo w szintoizmie Szintoizm, podobnie jak konfucjonizm skupia się na aspektach codziennego życia ziemskiego. Według szintoiztów za życie po śmierci odpowiada buddyzm, co sprawia, że 90% Japończyków jest tak jakby ludźmi dwóch wiar. Może to być spowodowane tym, że w szintoizmie nie ma w ogóle mowy o niebie, zbawieniu lub pośmiertnej nagrodzie z godne życie, a większość Japończyków podziela obrzędy zarówno szintoizmu jak i buddyzmu, gdzie buddyzm wspomina nam o tym, co stanie się z nami po śmierci.

Sikhizm Religia ta powstała XV wieku w Indiach. Najważniejszym miejscem jej kultu jest Złota Świątynia w Amritsarze gdzie znajduje się oryginał świętej księgi sikhów Sir Guru Granth Sahib, czyli 1430 stronna księga przeznaczona do śpiewania. Księga ta jest traktowana przez sikhów jako żywego guru. (W sikhizmie istnieje 10 guru, którzy rzeczywiście stąpali po ziemi, a księga uważana jest za 11 guru).

Wierzenia Sikhów Sikhizm jest wiarą, która jest przeciwko wojną i prześladowaniom z powodu odmiennych religii i poglądów. Sikhowie uważają, że swego boga można czcić na różne sposoby i nazywać go różnymi imionami. Wiara ta posiada elementy islamu i hinduizmu (z islamu obraz boga bez wizerunku i wcieleń, a z hinduizmu medytacja, wiara w bezpośrednie spotkanie z bogiem prowadzące do oświecenia i reinkarnację).

Guru w sikhizmie Głównym punktem sikhizmu jest 10 guru, z których (według wierzeń) każdy jest wcieleniem 1 guru Nanaka i miał bezpośredni kontakt z bogiem. Przekazywali oni wszystkie informacje o spotkaniu z Bogiem w formie księgi. Ostatni, 10 guru Gobind Singh uznał, że księga jest już skończona i została przez niego uznana za 11 guru. Jest ona nazywana PANIĄ KSIĘGĄ i jest obecna na ślubach i pogrzebach u wiernych sikhów. Gdy pomiędzy dwoma sikhami nastąpi spór czytany jest losowy cytat z PANI KSIĘGI, który jest rozwiązaniem konfliktu. Sikhowie codziennie, grupowo lub samodzielnie, w domach modlitwy lub uroczyście czytają PANIĄ KSIĘGĘ. W każdej gminie sikhimskiej przynajmniej raz w roku odbywa się uroczyste czytanie PANI KSIĘGI „od deski do deski”.

Imię Data urodzenia Wybór na guru Data śmierci Guru Nanak 15. 04. 1469 20. 08. 1507 22. 09. 1539 Guru Lehna Agad 31. 04. 1505 7. 09. 1539 29. 03. 1552 Guru Amar Das 05. 1479 26. 03. 1552 1. 09. 1574 Guru Ram Das 23. 09. 1534 1. 09. 1574 1. 09. 1581 Guru Ardżan 15. 04. 1543 1. 09. 1581 30. 05. 1606 Guru Hargobind 19. 06. 1595 25. 05. 1606 28. 03. 1644 Guru Har Rai 16. 01. 1630 03. 1644 06. 10. 1661 Guru Har Krishan 7. 07. 1656 06. 10. 1661 30. 03. 1664 Guru Tegh Bahadur 1. 04. 1621 20. 03. 1665 11. 1675 Guru Gobind Singh 22. 1666 11. 1675 07. 10. 1708 Sri Guru Granth Sahib (Pani Księga) 07. 10. 1708

Powstanie świata w sikhizmie W sikhizmie nie ma opisów mówiących o powstaniu świata, ale z racji tego, że wiara ta czerpała swoją dużą część z Hinduizmu stworzenie świata może być w sikhizmie podobne lub takie same. Taki sam przypadek może zaistnieć pomiędzy tą wiarą, a Islamem chociaż do sikhizmu z Hinduizmu zawzięte jest wiele więcej niż z islamu.

Niebo w sikhizmie O niebie także nie ma słowa w sikhizmie. Możemy za to porównać shikizm ze chrześcijaństwem. Sikhizm co prawda ma również jednego boga i naucza o jego uwielbieniu ale uczy równocześnie o karmie, która jest pozornie niepoprawnym wytłumaczeniem grzechu, bo nie daje możliwości poprawy i zmazania grzechu.

Kaodaizm W kaodaizmie Boga wyraża się w postaci boskiego oka, od boskiego imienia pochodzi nazwa religii. Dużą cześć religia ta zaczerpnęła od chrześcijaństwa i judaizmu, lecz posiada także elementy buddyzmu, hinduizmu, islamu, konfucjanizmu i taoizmu. Mimo tak wielu elementów zaczerpniętych z innych wyznań jest religią o tendencjach uniwersalistycznych. Kaodaiści uważają, że „judaizm był pąkiem, chrześcijaństwo kwiatem, zaś kaodaizm jest owocem. ”

Główne wyznania kaodaiztów: - Tây Ninh, - Chiếu Minh, - Bến Tre, - Đà Nẵng.

Hierarchia kościelna w Tây Ninh 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Papież (Giáo Tông) Kardynał (Chưởng Pháp) Kardynał (Đầu sư) Arcybiskup (Phối sư) i (Chánh Phối sư) Biskup (Giáo sư) Ksiądz (Giáo hữu) Ksiądz student (Lễ sanh) Niżsi dygnitarze (Chức việc) Wierni

Powstanie świata i niebo w kaodaizmie Kaodaizm jest stosunkowo młodą religią, dlatego też nie ma wielu danych na temat tej religii, a te, które udało się zgromadzić nie są w większości przetłumaczone na między innymi język polski. Nie są znane informacje na temat nieba i stworzenia świata w kaodaizmie, ale możliwe, że są podobne do tych w innych religiach, z których kaodaizm zaczerpnął najwięcej.

Dżinizm powstał w VI wieku p. n. e. w Indiach. Podobnie jak Buddyzm, Hinduizm, Konfucjanizm i Taoizm religia ta nie uznaje istnienia jedynego boga. Jest właściwie zarówno religią, jak i systemem filozoficznym. Parśwa uważany jest za jego twórcę, zaś Wardhamanowi Mahawirze przypisuje się jego udoskonalenie. W Dżinizmie istnieją zasady regulujące życie jego wyznawców oraz trzy klejnoty. Dżinistów cechuje wielki szacunek do wszelkich istot żywych.

Zbiór zasad regulujących życie dżinisty: - powstrzymanie się od zadawania cierpienia wszelkim istotom żywym (ahinsa), - powstrzymywanie się od kłamstwa (satja), - powstrzymywanie się od kradzieży (asteja), - powstrzymywanie się od cudzołóstwa (brahmacarja), - powstrzymanie się od posiadania własności zbędnych (aparigraha).

Trzy klejnoty - należyte spojrzenie, należyte poznanie, należyte postępowanie (życie według zasad).

Podział dżinizmu Współcześnie istnieją 2 główne gałęzie dżinizmu – digambarowie i śwetambarowie. W XVII wieku przez mocny wpływ hinduizmu na dżinizm powstał kolejny odłam „odrzucający kult wizerunków i głoszący potrzebę powrotu do pierwotnego dźinizmu”, jego członków nazywa się Sthanakawasami. Wyodrębniła się także grupa naśladująca niektóre zwyczaje hindusów – Martipudźaka. Istnieje także odłam Terapanthi, który łączy zwyczaje wszystkich gałęzi dżinizmu.

Powstanie świta i niebo według Dżinizmu Według wyznawców dżinizmu świat nigdy nie powstał i nigdy się nie skończy, podobnie jak w np. w hinduizmie nie ma on stwórcy. Z hinduizmu wzięła się też wiara w karmę u dżinistów, co uniemożliwia w dżinizmie istnienie nieba. Celem dżinistów, podobnie jak hinduistów jest wyrwanie się z koła wcieleń i osiągnięcie wyzwolenia.

Twórcy: Uczennice klasy VI SP Bibliografia: joemonster. org www. etyka. esculap. pl www. fronda. pl kulturaliberalna. pl wol. jw. org religie. wiara. pl www. racjonalista. pl www. prace_etnologiczne. republika. pl www. bryk. pl www. gotquestions. org