Staroytne igrzyska olimpijskie Igrzyska odbyway si co cztery

Starożytne igrzyska olimpijskie Igrzyska odbywały się co cztery lata w Olimpii, mieście na Półwyspie Peloponeskim. Pomiędzy tymi wielkimi imprezami rozgrywano też inne igrzyska sportowe, ale nie na taką skalę. Igrzyskami w Olimpii zainteresowane były wszystkie polis greckie.

Krótka historia igrzysk Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p. n. e. W roku 393 zostały zakazane przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego, gdyż uznał je za przejaw kultu bogów pogańskich. Przywrócono je dopiero w 1896 roku n. e. Odtąd nie odbyły się tylko trzy razy: w 1916 roku z powodu I wojny światowej, w 1940 i w 1944 z powodu II wojny światowej.

Pierwszy dzień igrzysk Zawodnicy udawali się do świątyni przed posąg Zeusa, by złożyć mu ofiarę i przysiąc walczyć zgodnie z obowiązującym regulaminem zawodów. Łamiących te obietnicę czekał niemiły los. Odbywała się również prezentacja olimpijczyków. Zapalano znicz olimpijski – symbol igrzysk. Tego dnia odbywały się zawody chłopców w wieku 17 – 20 lat. Startowali oni w biegach, zapasach i boksie.

Drugi, trzeci i czwarty dzień igrzysk Rano odbywały się zawody w powożeniu zaprzęgami konnymi, po południu rywalizowali pięcioboiści. Trzeciego dnia odbywały się biegi, czwartego zapasy, boks oraz pankration.

Boks Walczono bez przerw, dopóki jeden z zawodników nie pokonał drugiego. Walki odbywały się na wolnym powietrzu. Dłonie i przedramiona bokserów owijano rzemieniami. Ciosy wolno było zadawać tylko w ramiona i głowę.

Zapasy W zapasach dozwolone było podcinanie nóg rywalowi i chwytanie poniżej pasa. Zawodnik trzykrotnie powalony na ziemię przegrywał. Losowano pary zawodników. Zwycięzca awansował do następnej rundy. Połączenie zapasów i boksu to kolejna dyscyplina olimpijska - pankration. Zawodnicy mogli walczyć ze sobą na wszystkie możliwe sposoby. Nie wolno było jedynie gryźć i oślepiać rywali.

Biegi Zawodnicy biegali nago i boso. Na znak sędziego „ruszajcie” zawodnicy biegli do mety. Bieżnia była prosta więc zawodnicy musieli się zatrzymywać, odwracać i biec dalej. Głównie urządzano biegi na 200 metrów.

Zawody jeździeckie Z niecierpliwością czekano na igrzyskach na wyścigi rydwanów: wozów zaprzężonych w dwa lub cztery konie. Zawody te były wspaniałe do podziwiania lecz bardzo niebezpieczne do uprawiania, gdyż konie często nie zatrzymywały się na mecie i rozpędzone biegły dalej lub zderzały się ze sobą. Woźnica, właściciel zaprzęgu i koń zyskiwali dużą sławę, gdy odnieśli zwycięstwo.

Pięciobój skok w dal bieg na 200 metrów rzut oszczepem rzut dyskiem zapasy

Piąty dzień igrzysk Był to dzień poświęcony nagradzaniu zwycięzcy. Otrzymywał on wieniec laurowy. Zwycięzca oraz miasto, z którego pochodził zyskiwały sławę. Na jego cześć poeci pisali poematy chwalebne. Miał tez przywileje, np. zwolnienie od płacenia podatków.

Znaczenie igrzysk v Utrwalały wśród Greków przekonanie, że mimo toczących się sporów, nadal pozostają ludem o wspólnych korzeniach, języku, tradycji i kulturze. v Wierzono, że szczęście człowieka zależy od dobrej kondycji fizycznej. v Igrzyska dostarczały rozrywki.

W prezentacji wykorzystano materiały pochodzące z: • www. wikipedia. pl (repozytorium wolnych zasobów projektów Fundacji Wikimedia). • Microsoft Clip Gallery. Autor prezentacji: Jolanta Woźniak – Partyka