smayll hr A Aslanov adna 2 nmrli tam

İsmayıllı şəhər A. Aslanov adına 2 nömrəli tam orta məktəbin IX sinif şagirdi Məmmədov Behbud

Əvvəlcədən təşəkkürlər!

Mənim ana dilim

Mənim ana dilim-mənim kimliyim, Pasportum, özümə öz hakimliyim. Məni həm babamla, həm də nəvəmlə Bağlayıb uzanan tarix bağımsan. Dünənim, sabahım, üstəlik hələ Mənim söz hünərim, söz bayrağımsan. B. Vahabzadə

Azəbaycan tarixini azdan çoxdan hamımız bilirik. Azərbaycan ta qədim ölkədir. Və hər zaman zəngin təbii sərvətlərinə görə yadellilərin diqqətini özünə çəkib. Amma ən çoxda Azərbaycana ruslar tarixin hər mərhələsində xətərlər yetirib, işğalda saxlayıb və nəhayət Gülüstan və Türkmənçay sülh müqavilələri ilə ikiyə ayırdı və Azərbaycan bir də birləşə bilmədi. Bunları bəlkə bəzi tarixi bilməyənlər bilməyə bilər.

Niyə insanlarımız rus dilini cəh-cəh kimi bilibdə ana dilimiz azərbaycancanı danışmır. Bakıda artıq azəricə danışan insanların sayı azalır. Mağazaya girirsən rusca, həkimə gedirsən rusca hər yerdə rusca. . . Niyə?

Biz dilimizə, millətimizə, adət - ənələrimizə qiymət qoymasaq heç bir millət bizi nə tanıyar, nə də qiymət qoyar. Tamam anladıq bunu sovet dövrü insanların hətta düşüncəsini belə əsir alıb ruscanı yeridib beyinlərinə. Amma bəs biz gənclər. . . Biz ki sovet dövrünü görməmişik, bəs biz niyə dilimizi qorumuruq

Biz xarici ölkədə deyilik hər hansı dili danışırıq. Biz öz vətənimizdəyik. Burada öz dilimizi danışmağı vətənimizə borcluyuq. Ona görə də azərbaycana gələn turistlərdə qoy azəricəni öyrənsinlər. Amma biz bunun üçün şərait yaratmırıq. Hətta elə ailələr görmüşəm ki, evdə azəricəni heç kim danışmır – sanki ayıbmış kimi. . . Balaca dil açanda ana dili kimi rus dilini öyrənir. Bunlar mənim çox xətrimə dəyir. . . Əlbəttə çox dillər bilmək gözəl şeydi, ancaq öz dilini unutmaq dərəcəsində deməyiblər.

Heç olmasa ətrafımızda belə halları görübdə rus dilini deyil, ana dilimizi təbliğ edək – öz ana dilimizi, Azərbaycanımızın dilini. Heç olmasa oturan yerdən bunu vətənimiz üçün edək. . .

Ana dili bizim müqəddəs sərvətimiz, anamızın dilidir. Ana dili ömrümüzə məna verən, onu gözəllədirən əxlaq dərsliyidir. Ana dili adicə bir ifadə deyil, ürəklərə hərarət gətirən, insanı öz keçmişinə bağlayan, gələcəyə səsləyən mənəvi xəzinədir. Ana dili bizim kökümüz, milli mədəniyyətimiz, milli əxlaqımızdır.

Dilsiz insan susuz səhralara bənzər. İnsan hələ körpə ikən dilin vasitəsilə ana laylasındakı doğmalığı duyur, hiss edir, eşitdiyi nağıllardakı hər sözün, hər ifadənin necə səsləndiyini cəhd edir.

Mənim ana dilim Azərbaycan dilidir. Bu dil məni dünyaya gətirən anamın dilidir, üzərində boy atıb böyüdüyüm Vətənimin dilidir, Azərbaycan Respublikasının dövlət dilidir. Azərbaycan dili həm qüdrətli və gözəl, həm də mənalı və şirin dildir. Bu dil ən mürəkkəb fikirləri ifadə etməyə, ən obrazlı epizodları çatdımağa qadir bir dildir.

Azərbaycan dili Azərbaycan xalqının varlığıdır. Min ildən artıq tarixi olan bu dildə nə qədər gözəl əsərlər yaranmış, nə qədər hikmətli fikirlər söyləmişdir. Azərbaycan dili haqqında yazıçı Mirzə İbrahimovun fikri çox maraqlıdır. O yazır: “Azərbaycan dili qanadlı xəyalları, coşqun ehtirasları, dərin fikirləri ifadə edə bilir. Eyni zamanda bu dil gözəldir, cazibədardır, şerlə, ahənglə, musiqi ilə doludur. ”

İnsan həyatında dil qədər lazımlı, dil qədər ecazkar bir şey yoxdur. Çünki məhz dilin köməyilə biliklərə yiyələnir, onun vasitəsi ilə öz sevinc və arzularımızı, sevgi və məhəbbətimizi, qəzəb və nifrətimizi bildiririk.

Azərbaycan dili əsrlər boyu inkişaf edərək zamanlardan süzülə-süzülə gəlmiş, kamil bir dilə çevrilmişdir. Bu incə və lətafətli dil bütün dövrlərdə öz gözəlliyi və şirinliyi ilə dünya dillərinə meydan oxumuşdur.

Azərbaycan dili bizim varlığımız və sərvətimizdir. Onun saflığını və müqəddəsliyini qorumaq, yad təsirlərdən qurtarmaq bizim borcumuzdur. Mən Azərbaycan ölkəsində yaşayıb Azərbaycan dilində danışdığıma görə fəxr edirəm.

Gəlin dilimizi qoruyaq. Çünki dilimiz bizim milli sərvətimizdir. Biz də bir şagird kimi dilimizi canımız bahasına olursa olsun qorumalı və dilimizi gələcək nəsillərimizə bir milli sərvət kimi ötürməliyik. Bizim tək vəzifəmiz oxumaqdır. Oxumasaq, savada, biliyə yiyələnməsək dilimizi necə qoruyub, saxlaya bilərik?

Yazımı görkəmli şairimiz Nəbi Xəzrinin şerindən götürülmüş bir bəndlə bitirmək istəyirəm: Ucalır bağçada bülbülün səsi, Çay susur, əsməyir çəməndə yel də. Nə qədər doğmadır onun nəğməsi Bülbül də elə bil ötür bu dildə

Diqqətinizə görə minnətdaram!