Si Tonyo at ang Guro Ang kwentong ito

“Si Tonyo at ang Guro”

Ang kwentong ito ay para sa mga mahal nating Guro at sa mga nangangarap maging Guro.

Pinagbibidahan ng Mga mag-aaral sa ikaanim na Baitang

Ginang Santos guro ni Tonyo

Tonyo pangunahing tauhan sa kuwento.

Si Tonyo ang batang pinakamakulit sa loob ng klase. Siya ang punot dulo ng lahat ng kaguluhan sa loob ng silid aralan sa araw-araw. Walang oras na hindi sisirain ni Tonyo ang umaga ng Gurong si Ginang Santiago. At minsan na ding pinahiya niya ang Guro at sinigawang “BOBONG DUGONG!!!”.

Sa tindi ng galit ay hindi napigilan ng Gurong magmura sa harapan ng kanyang magaaral. Pinagalitan-ng- pinagalitan niya si Tonyo at minura pa mula ulo hanggang paa. Ngunit ganun pa man ay tila ba hindi natinag ang bata.

Hindi man pinatawad ng Guro ang bata, kakikitaan na parin ito ng pagbabago mula sa mga araw na yun. Mula sa pagiging pilyo ay naging malambing at magalang bata. Naging aktibo din ito sa iba’t-ibang gawain…Laging nauuna sa klase… at laging mataas ang nakukuhang marka sa bawat pagsusulit

Ngunit ganun pa man. Hindi pa rin makuhang matuwa o mangiti ang Guro. Para sa Guro, isang mapakalaking insulto para sa kanya ang nagawa ni Tonyo. Lunes sa araw na iyon ng mapansin ng Guro na hindi pumasok sa eskwela si Tonyo. Kinatuwa naman niya ang hindi pagpasok ng bata. Upang sa ganun, walang sisira sa araw niya.

Dumaan pa ang ilang araw ay hindi parin nagpapakita si Tonyo. Walang nakaka-alam kung bakit hindi pumapasok si Tonyo sa paaralan maging ng kanyang mga kamagaral. Hanggang dumating ang isang Linggo… Wala pa rin si Tonyo. Sa halip na mabahala si Ginang Santiago ay nakuha pa niyang magalit sa bata.

Isang araw … hindi pumasok ang lahat ng mag-aaral ni Ginang Santiago. Hanggang sa may nakapagsabi na ang kanyang mga mag-aaral ay pumunta sa bahay nila Tonyo. Walang sinayang na sandali ang Guro…

Ito’y galit na sumugod sa bahay nila Tonyo. Ngunit pagkarating nya sa bahay nila Tonyo na humahangos ay bigla syang natigilan at pawang lahat ay nakatitig sa kanya, titig na titig ang lahat sa kanya. .

Tumahimik ang paligid…. . Nanghina siya ng may lumapit sa kanyang isang Babae, at may ibinigay sa kanyang kwaderno na may sulat sa harapang “DEAR DIARY”. Binuklat niya ang bawat pahina. Sulat kamay ito ni Tonyo, ang sambit niya sa sarili.

Lunes Dear Diary, Sobrang kulit ko na naman sa loob ng klase. Napagalitan ako ni Madam. Gusto ko lang kasi ng kalaro eh. Hindi ko kasi mahanap iyon sa bahay.

Martes Dear Diary, Nagalit si Madam sa akin. Huhuhu. Sinabihan ko kasi syang Bobong Dugong. Masama ba yun? Bakit yun laging sinasabi ni Tita sa akin? Akala ko okay lang yun. Sana mapatawad ako ni Ma’am.

Merkules Dear Diary, Hating gabi na. Ngayon ko lang natapos ang inutos ni Tita. Nakakapagod talaga. Gusto ko ng matulog pero gagawa muna ako ng sulat para kay Madam. Hihingi ako ng tawad sa kanya. Sana tulungan ako ni Jesus para mapatawad niya ako.

HUWEBES Dear Diary, Binigay ko ang sulat kay Madam kanina. Humingi ako ng sorry ngunit itinapon lang nya ito. Hindi ko napigilang umiyak, kasi si Madam ay parang nanay ko na rin yun. Pinapangaralan niya kasi ako lagi at Masaya ako dahil nasa akin attention niya. Pero galit siya ngayon. kaya gusto ko hindi na siya galit para friends kami ulit… Alam mo Diary, love ko si Madam at tinuturing ko siyang nanay. Napapansin niya kaya yun? ?

BIYERNES Dear Diary, Nagsusumikap at nag sisipag ako para friends kami ulit ni Madam. Sana matuwa sya para good friends kami ulit.

LUNES Dear Diary, Nandito ako ngayon sa Ospital, pero hindi alam ni Ma’am kasi galit parin yon. Ayaw ko na mag-alala siya. Diary, paano ko sasabihin kay Ma’am na may taning na ang buhay ko?

Pagkalipas niyang basahin ay napaluhod si Ginang Santiago at napahagulgol sa nalamang katotohanan… Kay tagal niya palang naging bulag sa katotohanang iyon… Ngunit ang pagsisisi ay nasa huli… Wala na si Tonyo na ang batang lihim na tumuring sa kanya bilang isang magulang… Paano niya maitatama ang kamaliang iyon gayong lumisan na si Tonyo… Sisihin man ni Ginang Santiago ang sarili….

Huli na… Wala na siyang magagawa… Sana maging aral sa atin ito, sa mga guro at magiging guro balang araw. Dahil kailanman ang kahapon… ay hindi magiging bukas…