SABT BLML PROTEZLERDE KLNK ADAPTASYON Prof Dr D

SABİT BÖLÜMLÜ PROTEZLERDE KLİNİK ADAPTASYON Prof. Dr. D. Derya ÖZTAŞ

• Laboratuar prosedürleri tamamlandığında restorasyon, son düzeltme ve simantasyondan önce hastanın ağzında değerlendirilmeye hazırdır. • Kron veya köprü provası için önerilen sıra aşağıdaki gibidir: 1. Proksimal kontaklar. 2. Marjinal bütünlük. 3. Stabilite. 4. Oklüzyon. 5. Son düzeltme ve parlatma fırınlaması.

1 - Proksimal Temas: • Bir restorasyonun proksimal teması ne çok sıkı ne de çok hafif olmalıdır. Çok sıkı olmaları halinde, restorasyonun doğru oturmasını engeller, rahatsızlık yaratır ve hastanın diş ipi kullanmasını zorlaştırır. Çok hafif olan bir proksimal temas, dişeti için zararlı olan ve hastaya rahatsız edici olan gıda birikmesine izin verecektir. Proksimal kontağın kontrol edilmesi

• Tüm seramik veya metal seramik restorasyonlarının kırılmasını önlemek için, restorasyonun yerleştirilmesi ve test edilmesi ve sadece hafif kuvvetler uygulanması gereklidir. • Glazesiz porselende sıkı bir proksimal temas, silindirik bir taşla kolayca uyumlandırılır. Baz metalin sıkı proksimal teması mavi aşındırma kağıdı kullanılarak ayarlanır. Her iki proksimal kontakta çok sıkı hissedilirse, daha sıkı temas önce ayarlanmalıdır. Bazı zamanlarda bu, ikinci temastaki baskıyı azaltacak ve ayarlanması gereğini ortadan kaldıracaktır.

2 - Marjinal Adaptasyon • Tamamlanmış restorasyon, iç yüzünü oklüzal yüzeye ya da diş preparasyonunun aksiyel duvarlarına fazla temas etmeden yerine oturmalıdır; diğer bir deyişle, en iyi uyum marjinlerde olmalıdır. Day üzerindeki restorasyon ile ağızda olanın arasında bir fark olmamalıdır. Proksimal kontaklar düzeltildikten sonra restorasyon oturtulur ve kenar boşlukları yakından incelenir. Kabul edilebilir kron kenarları, uzatılmış, çok kalın veya açık olarak uygulanmaz.

• Belirleme mumu veya boyayıcı aerosoller gibi iç temasları bulmak için kullanılabilecek çok sayıda malzeme vardır, bu malzemeler sadece girişim noktalarını değil, aynı zamanda gelecekteki siman filminin kalınlığını ve konfigürasyonunu da belirtir. Bu genellikle restorasyonun oturmasına izin verir.

3 - Stabilite • Restorasyon daha sonra hazırlanan diş üzerinde stabilite açısından değerlendirilmelidir. Kuvvet uygulandığında sallanmamalı veya döndürülememelidir. Herhangi bir kararsızlık derecesi işlev sırasında başarısızlığa neden olabilir. Kararsızlık küçük bir pozitif nodülden kaynaklanıyorsa, bu genellikle düzeltilebilir; Bununla birlikte, eğer bozulmadan kaynaklanıyorsa, yeni bir döküm gereklidir.

4 - Oklüzal Uyumlama • Restorasyon yerleştirildikten ve marjin bütünlüğü ve stabilitesi kabul edilebildikten sonra, karşılıklı dişler ile oklüzal temas dikkatli bir şekilde kontrol edilir. İşaretleme şeridi veya bant, fazla temas yerini belirlemek için faydalıdır.

• Farklı hareket tipleri için iki taraflı şeridi kullanın. Gelişigüzel hareketler ve müdahaleler ilk olarak bir renkle işaretlenir (ör. Yeşil veya mavi). Daha sonra, sentrik kontaklar için farklı bir renk (ör. Kırmızı) eklenir. Temas noktaları elmas veya beyaz frezlerle aşındırılır.

son uyumlandırma • 1. Konturlar • Uygun olmayan konturlar, dişeti sağlığını ve doğal görünümü bozabilir. Simantasyondan önce düzeltilmeleri gerekir, dişeti kenarı yakınındaki aşırı dışbükeylik, plak birikimini arttırır. Direkt oklüzal yüzeyler genellikle içbükeydir ve bir diş fırçasının girişini kolaylaştırmak için restorasyonun eksenel yüzeyinde rahat bir şekilde uzanmalıdır.

• 2. Estetik • Restorasyonun, konturlarının hastanın dişinin geri kalanıyla uyumlu olup olmadığını belirlemek için hastanın konuşmasına bakılması gerekir. Hastanın aynaya bakmasına izin verilmelidir, böylece hasta simantasyondan önce görünüş değişikliğini önerebilir.