Rzecznik Praw Dziecka Kim jest Rzecznik Praw Dziecka

Rzecznik Praw Dziecka

Kim jest Rzecznik Praw Dziecka?

• jest konstytucyjnym jednoosobowym organem władzy państwowej, • ustanowionym na podstawie artykułu 72 ust. 4 Konstytucji RP • urząd Rzecznika w Polsce istnieje od 2000 roku.

Kompetencje i pozycję ustrojową Rzecznika Praw Dziecka reguluje: ustawa z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. z 2000 r. Nr 6, poz. 69, z późn. zm. ), ogłoszona 31 stycznia 2000 i obowiązująca z mocą wsteczną od 1 stycznia 2000 r. Obowiązek uchwalenia ustawy powołującej urząd do istnienia przewiduje art. 72 ust. 4 w związku z art. 236 ust. 1 Konstytucji RP.

Rzecznik powoływany jest uchwałą Sejmu • która podlega zatwierdzeniu przez Senatu. Kandydata może zgłosić: • Marszałek Sejmu, • Marszałek Senatu, • co najmniej 35 posłów lub co najmniej 15 senatorów. • Kadencja trwa 5 lat.

Czym zajmuje się Rzecznik Praw Dziecka • Podejmuje działania w sprawach indywidualnych, dotyczących poszczególnych dzieci. • Monitoruje prawodawstwo, dba o to, żeby istniejące i powstające akty prawne nie naruszały praw dzieci. • Kontroluje instytucje zajmujące się dziećmi, w tym szkoły, internaty, różnego rodzaju placówki.

Rzecznik Praw Dziecka stoi na straży praw dziecka, a w szczególności: • prawa do życia i ochrony zdrowia, • prawa do wychowania w rodzinie, • prawa do godziwych warunków socjalnych, • prawa do nauki.

Prawa dziecka, podobnie jak prawa człowieka podzielone są według kategorii na prawa: • osobiste, umożliwiające rozwój dziecka. Są to: prawo do życia, prawo do tożsamości, prawo do rozwoju, prawo do wychowania w rodzinie, prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do informacji; • polityczne lub publiczne, dzięki którym dziecko wyraża swoje poglądy i uczestniczy w życiu swojej grupy, społeczności, państwa. Są to prawa: prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do uczestniczenia w stowarzyszeniach; • socjalne, które są obowiązkami państwa i dorosłych do stworzenia odpowiednich warunków do rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka. Są to: prawo do godnych warunków życia i odpowiedniego poziomu życia, prawo do opieki zdrowotnej, prawo do odpoczynku; • ekonomiczne, umożliwiające dziecku przygotowywanie się do niezależności materialnej od innych. Najważniejszym jest prawo do nauki; ponadto ochrona prawa pracy podejmowanej, czy to w ramach obowiązku nauki czy wakacyjnego zarobku.

Rzecznik wykonując swoje uprawnienia, kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji RP, Konwencji o Prawach Dziecka i ustawie o Rzeczniku Praw Dziecka, w tym zwłaszcza: • zasadą dobra dziecka, • wszystkie działania podejmowane są w najlepiej pojętym interesie dziecka, • zasadą równości, • troską o ochronę praw każdego dziecka, • zasadą poszanowania odpowiedzialności, praw i obowiązków obojga rodziców za rozwój i wychowanie dziecka.

Konstytucja RP Art. 72 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. 2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych. 3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości uwzględnienia zdania dziecka. 4. Ustawa określa kompetencje i sposób powoływania Rzecznika Praw Dziecka.

Dziecko nie jest własnością dorosłych. Jest słabsze od dorosłych, dlatego też musi posiadać dodatkową ochronę przed siłą dorosłych. Taką ochronę dają im prawa dziecka zapisane w Konwencji o prawach dziecka. Konwencja natomiast zobowiązuje państwo i dorosłych do szczególnego traktowania dzieci.

Konwencja o Prawach Dziecka

przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. Podzielona jest na III części i składa się z 54 artykułów

Kampanie społeczne Rzecznika Praw Dziecka

Dziecięcy Telefon Zaufania