Przepustka do ycia Akcja pomocy dzieciom w Sierra

Przepustka do Życia Akcja pomocy dzieciom w Sierra Leone organizowana przez UNICEF Aleksandra Rożek, kl. II a

Czym jest UNICEF? UNICEF – ang. United Nations International Children’s Emergency Fund, polska nazwa – Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom. Organizacja jest częścią systemu ONZ. Powstała z inicjatywy Polaka dr. Ludwika Reichmana 11 grudnia 1946 w wyniku uchwały Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych. Głównym celem UNICEF jest pomoc dzieciom w zakresie wyżywienia, ochrony zdrowia, praca na rzecz ich dobra oraz rozwijanie oświaty. Zakres działania organizacji jest globalny. Organizacja miała też duży udział w uchwaleniu przez ONZ w 1989 Konwencji o Prawach Dziecka.

Główna siedziba UNICEF znajduje się w Nowym Jorku. Polski Komitet UNICEF mieści się w Warszawie.

Sierra Leone Jest to państwo położone w zachodniej Afryce, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Sierra Leone na północy graniczy z Gwineą, a na południowym wschodzie z Liberią.

Troszkę historii… Pierwsze zapiski o Sierra Leone pochodzą z 1462, kiedy to portugalscy odkrywcy, między innymi Pedro de Cintra, przybili do brzegów kraju, który ochrzcili mianem "Gór Lwich" czyli Sierra Leone. Dwa główne plemiona: Mende i Temne, w tym okresie przywędrowały z innych terenów środkowej Afryki. Z tej krainy Europejczycy przez ponad trzy stulecia pozyskiwali niewolników. Kwitło tam także piractwo. Datą kończącą ten proces był rok 1787. Właśnie wtedy brytyjskie Towarzystwo Antyniewolnicze wykupiło przybrzeżne tereny i założyło dzisiejszą stolicę Freetown. Było to miasto dla byłych niewolników żyjących w Londynie.

Pod koniec XVIII wieku rozpoczęła się brytyjska kolonizacja Sierra Leone, przede wszystkim przez The Sierra Leone Company Alexandra Falconbridge'a. W 1808 Sierra Leone stało się kolonią brytyjską, pozostając nią do wieku XX, kiedy rozpoczął się proces dekolonizacji. W 1896 Sierra Leone uczyniono brytyjskim protektoratem, który był oddzielony od Freetown i przyległych terenów (do 1951). Początek niepodległości tego afrykańskiego państwa to 27 kwietnia 1961. Pierwszym premierem został Sir Milton Margai. W 1971 proklamowano republikę.

W latach 80. XX wieku na wskutek korupcji, waśni plemiennych i biedy kraj pogrążył się w walkach wewnętrznych. Od 1985 Sierra Leone zaczęła rządzić monopartia Kongres Ogólnoludowy. W 1991 w republice rozgorzała wojna domowa. Przeciwko rządowi zbuntował się Zjednoczony Front Rewolucyjny (Revolutionary United Front - RUF) pod wodzą Fodaya Sankoha. W wojnie śmierć poniosły dziesiątki tysięcy osób, a ponad 2 miliony (więcej niż jedna trzecia populacji) były zmuszone opuścić swoje domostwa. Wielu z nich do dziś przebywa na uchodźdztwie w państwach sąsiedzkich. W maju 1997 miał miejsce zamach stanu - dotychczasowy prezydent Ahmad Tejan Kabbah został obalony, a na jego miejsce powołano majora J. P. Koromaha (wkrótce jednak Kabbah został przywrócony na stanowisko).

Trakat pokojowy podpisany 7 lipca 1999 w Lomé, Togo dawał nadzieję na załagodzenie wewnętrznego konfliktu o diamenty oraz na odbudowanie zrujnowanej gospodarki i infrastruktury Sierra Leone. Od końca 1999 prawie 6000 ochotników starało się przywrócić ład i porządek w tym rejonie. W rok później sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że musiały interweniować wojska brytyjskie. W "Operacji Palliser" ewakuowano zagranicznych obywateli. Żołnierze doprowadzili do zawieszenia broni i długo oczekiwanego końca wojny domowej.

Tak było…

…a tak jest.

Stan gospodarki w Sierra Leone jest jednym z najbiedniejszych krajów na świecie. Swoją gospodarkę opiera prawie wyłącznie na wydobyciu diamentów. Obecne są też złoża innych minerałów, takich jak tytan, rutyl, boksyty. Około dwóch trzecich ludności żyje z rolnictwa i rybołówstwa, jednak te dziedziny, podobnie jak cała gospodarka i infrastruktura są bardzo słabo rozwinięte. Winę za to ponosi zakończona już, dziesięcioletnia, wojna domowa. Rozwój gospodarczy zależy od utrzymania pokoju oraz od nieustannej pomocy z krajów bogatszych.

Dochód narodowy na mieszkańca wynosi 580 USD (2002) 68% populacji żyje poniżej granicy ubóstwa.

W Sierra Leone żyje około 20 plemion, które stanowią 90% populacji. Najważniejsze z nich to Temne na północy i Mende w centrum i na południu. Resztę mieszkańców stanowią Kreole, Azjaci i potomkowie angielskich kolonizatorów. Sierra Leone ma najwyższy na świecie wskaźnik zgonów podczas porodów oraz zgonów kobiet w ciąży. Średnia długość życia w latach: kobiety: 45, 5; mężczyźni: 40, 3.

Gorący apel Ambasador Dobrej Woli Małgorzaty Foremniak

„Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że dwa złote, które mamy w kieszeni, może uratować życie co najmniej trojga dzieci. Nie chcę nikogo do niczego nakłaniać, chcę tylko obudzić w ludziach chęć dzielenia się tym, co mamy. Bo to nie bogacze i wielcy sponsorzy wspomagają takie akcje. To zwykli ludzie, wpłacając stosunkowo niewielkie kwoty na UNICEF, sprawiają, że w bardzo biednych krajach ludzie mogą się leczyć, uczyć, że dzieci nie umierają”.

„W Sierra Leone co trzecie dziecko umiera, zanim ukończy 5 lat, co 50 matka umiera w trakcie porodu. Niedawno zakończyła się tu 11 letnia krwawa wojna domowa. Brak tu dróg, szkół, lekarzy, prąd jest tylko kilka godzin w ciągu dnia, po zmierzchu miasta pogrążają się w ciemnościach. ”

Wspomnienia z podróży: Kiedy jedziemy z Freetown do Kenema we wschodniej części kraju, aktorka wyznaje: „Czy ja się w ogóle do tego nadaję? Wciąż nie wiem. . . Wieczorem popłakuję sobie w hotelu, bo przypominają mi się przeżycia z całego dnia. Dzieci, które z ufnością patrzą mi w oczy, ich matki, które w cichości znoszą cierpienie. Wiem, że muszę w sobie zwalczyć to chlipanie, bo tu nie chodzi o takie babskie współczucie”.

„W małym pomieszczeniu jest gorąco. Jedyne sprzęty to stół i krzesło, na którym przysiadają kolejne mamy z dziećmi. Dookoła tłum kobiet, które cierpliwie czekają na swoją kolej. Wiedzą, że ich maleństwa, za chwilę zaszczepione, będą miały szansę na przeżycie. „

„Dzieci wiedzą doskonale, że każda wizyta kogoś w niebieskiej koszulce z napisem UNICEF to szansa na to, że będzie się im lepiej żyło. To dowód, że ktoś o nich pamięta. „

„To nadzieja, że będą mogły pójść do szkoły. Szkoła to wciąż dla wielu z nich luksus, bo rok nauki kosztuje 20 dolarów, a na taki wydatek stać niewiele rodzin. W odbudowującym się po wojnie kraju nie ma ich zbyt wiele, więc UNICEF wspiera budowanie ich. ”

Z podróży do kopalni diamentów: Nagle dochodzą nas okrzyki radości. Grupka dzieciaków znalazła diament. Pokazują go z dumą. Po chwili jeden z chłopców chowa go w buzi, by nie zgubić cennego znaleziska i bierze się znowu za kopanie. Diament jest mały, nie wystarczy, by spełniły się marzenia o wyjściu z biedy.

„To zajmie lata, ale musi się udać. Trzeba zrobić wszystko, aby pomóc tym dzieciom. Bo ludzie, którzy tu mieszkają, nie mają nic, poza wiarą, że o nich nie zapomnimy”.

Szczęście jest jedyną rzeczą która się mnoży, gdy się nią dzieli.