Projektowanie systemw informacyjnych Wykad 3 Wprowadzenie do UML

Projektowanie systemów informacyjnych Wykład 3 Wprowadzenie do UML Ewa Stemposz, Kazimierz Subieta Instytut Podstaw Informatyki PAN, Warszawa Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych, Warszawa E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 1 marzec 2001

Zagadnienia Cykl życiowy produktu informatycznego Modelowanie pojęciowe Metodyka UML: § Krótka charakterystyka § Modele i diagramy § Mechanizmy rozszerzalności E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 2 marzec 2001

Cykl życiowy produktu informatycznego Fazy cyklu życiowego produktu informatycznego: Faza strategiczna Faza specyfikacji i analizy wymagań --> projektowanie (modelowanie) pojęciowe czas Faza projektowania --> projektowanie logiczne Faza konstrukcji (implementacji) --> projektowanie fizyczne Faza testowania Faza konserwacji E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 3 marzec 2001

Modelowanie pojęciowe a. Pojęcia: modelowanie pojęciowe (conceptual modeling) oraz model pojęciowy (conceptual model) odnoszą się do procesów myślowych, do wyobrażeń towarzyszących pracy nad oprogramowaniem. a. Projektant, programista, itp. muszą dokładnie wyobrazić sobie problem oraz metodę jego rozwiązania. Zasadnicze procesy tworzenia oprogramowania zachodzą więc w ludzkim umyśle i nie są związane z jakimkolwiek językiem programowania czy jakimkolwiek narzędziem w ogóle. a. Modelowanie pojęciowe może być (i powinno być) wspomagane przez środki wzmacniające ludzką pamięć i wyobraźnię, służące do opisu odwzorowywanej rzeczywistości w postaci: struktur danych, operacji na danych czy zachodzących procesów. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 4 marzec 2001

Metodyka (1) Metodyka (metodologia), w inżynierii oprogramowania, jest zestawem pojęć, oznaczeń, języków, modeli, diagramów, technik i sposobów postępowania służących do modelowania dziedziny problemowej stanowiącej przedmiot projektowanego systemu. Metodyka jest wykorzystywana zarówno do projektowania pojęciowego, jak i logicznego czy fizycznego. Metodyka ustala fazy realizacji projektu, a ponadto dla każdej z faz projektu wyznacza: § § § E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 5 role uczestników projektu, scenariusze postępowania, reguły przechodzenia do następnej fazy, modele, które powinny być wytworzone, dokumentację, która powinna powstać, notację, którą należy używać. marzec 2001

Metodyka (2) Notacja, czyli zbiór oznaczeń, jest tu wykorzystywana do dokumentowania wyników poszczególnych faz projektu - pośrednich i końcowych. Notacja służy więc jako środek wspomagający ludzką pamięć i wyobraźnię, a także jako środek ułatwiający komunikację zarówno między członkami zespołu projektowego, jak i między zespołem projektowym a klientem. Rodzaje notacji: Ø tekstowa Ø specyfikacje - ustrukturalizowany zapis tekstowy i numeryczny Ø notacje graficzne Szczególne znaczenie mają notacje graficzne, ich zalety potwierdzają badania psychologiczne. Inżynieria oprogramowania wzoruje się tu na innych dziedzinach techniki, takich jak np. elektronika i mechanika. Dana notacja może być wykorzystywana w innych metodykach. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 6 marzec 2001

Pragmatyka języka do modelownia Język do modelowania, jak każdy inny język, oprócz semantyki i składni posiada jeszcze jeden ważny aspekt: pragmatykę. Semantyka określa, co należy rozumieć pod przyjętymi oznaczeniami (notacją). Składnia określa, jak wolno łączyć ze sobą przyjęte oznaczenia. Pragmatyka określa, w jaki sposób należy używać przyjętych oznaczeń, jak do konkretnej sytuacji dopasować pewien wzorzec notacyjny - zgodnie z intencją autorów języka. Język niewiele znaczy bez znajomości sposobów wykorzystywania go w procesie wytwarzania produktu programistycznego. W metodykach pragmatyka stosowanego języka jest sprawą podstawową. Jest ona zazwyczaj trudna do objaśnienia: można to robić wyłącznie na przykładach przypominających realne sytuacje. Niestety, realne sytuacje są zazwyczaj bardzo skomplikowane, czego efektem jest pewien infantylizm przykładów zamieszczanych w podręcznikach. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 7 marzec 2001

Unified Modeling Language (UML) RATIONAL SOFTWARE CORPORATION http: //www. rational. com/uml (dokumentacja on line) UML 0. 8 -0. 9, UML 1. 0, UML 1. 1, UML 1. 3, styczeń 1995 - wrzesień 1996 styczeń 1997, przesłany do OMG koniec 1997, zatwierdzony jako składnik standardu OMG kwiecień 1999 (mówi się o wersji 1. 4, ale brak danych) Połączone siły trzech znanych metodologów oprogramowania: Grady Booch E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 8 Ivar Jacobson James Rumbaugh marzec 2001

UML: Krótka charakterystyka (1) a UML cieszy się aktualnie bardzo dużą popularnością. Prawdopodobnie przez wiele najbliższych lat będzie dominował w obszarze analizy i projektowania. a UML jest metodyką projektowania ? Definicja podana przez Rational [http: //www. rational. com/uml] : "The Unified Modeling Language (UML) is a language for specifying, constructing, visualizing, and documenting the artifacts of a software-intensive system. " a Notacja UML, która opiera się o podstawowe pojęcia obiektowości może być wykorzystana w dowolnej metodyce. a Pojęcia UML, wynikające z doświadczenia jej twórców, mają w założeniu przykrywać większość istotnych aspektów modelowanych systemów. a UML jest składową standardu OMG (CORBA). a Nie wszyscy są zachwyceni UML. Niektórzy specjaliści uważają go za twór przereklamowany: niestabilny, zbyt ciężki, źle zdefiniowany. UML ma konkurentów w postaci metodyki i notacji OPEN, “design by contracts” oraz innych. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 9 marzec 2001

UML: Krótka charakterystyka (2) Wady i zalety metodyk, których autorami są twórcy UML: OMT (Rumbaugh): dobry do modelowania dziedziny przedmiotowej. Nie przykrywa dostatecznie dokładnie zarówno aspektu użytkowników systemu, jak i aspektu implementacji (konstrukcji). OOSE (Jacobson): dobrze podchodzi do kwestii modelowania użytkowników i cyklu życiowego systemu. Nie przykrywa dokładnie modelowania dziedziny przedmiotowej jak i aspektu implementacji (konstrukcji). OOAD (Booch): dobrze podchodzi do kwestii projektowania, konstrukcji i związków ze środowiskiem implementacji. Nie przykrywa dostatecznie dobrze fazy rozpoznania i analizy wymagań użytkowników. Istnieje wiele aspektów projektowania systemów, które nie zostały przykryte przez żadną z wyżej wymienionych metodyk, np. włączenie prototypowania w cykl życiowy, rozproszenie i komponenty, przystosowanie notacji do preferencji projektantów i inne. Celem UML jest przykrycie również tych aspektów. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 10 marzec 2001

Diagramy definiowane w UML Diagramy przypadków użycia (use case) Diagramy klas Diagramy dynamiczne (behavior): § Diagramy stanów § Diagramy aktywności § Diagramy interakcji: Diagramy sekwencji Diagramy współpracy (collaboration) Diagramy implementacyjne: § Diagramy komponentów § Diagramy wdrożeniowe (deployment) Diagramy pakietów Diagramy te zapewniają uzyskanie wielu perspektyw projektowanego systemu w trakcie jego budowy. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 11 marzec 2001

Model a diagram; modele w UML Model - pewna abstrakcja projektowanego systemu, widziana z określonej perspektywy, na określonym poziomie szczegółowości. Diagram - środek służący do opisu modelu. Dany model może być opisany przy pomocy wielu diagramów. Dany element modelu może pojawiać się na wielu diagramach jednego modelu. Dwa najważniejsze modele w UML, wykorzystywane w fazie analizy, to: § model przypadków użycia opisujący system widziany z perspektywy jego przyszłego użytkownika (za pomocą diagramów przypadków użycia), § model obiektowy przedstawiający statyczną budowę, czyli strukturę systemu (za pomocą diagramów klas i diagramów obiektów). Diagram klas może zawierać obiekty. Diagram obiektów nie zawiera klas, ale wyłącznie obiekty. Głównym zadaniem pomocniczego modelu dynamicznego (zachowań) jest wypełnienie diagramu klas metodami wynikłymi z analizy zachowania systemu w trakcie wykonywania zadań, gdzie zadaniem może być np. realizacja przypadku użycia czy też jednego konkretnego scenariusza danego przypadku użycia. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 12 marzec 2001

Stereotypy (1) Stereotypy stanowią jeden z mechanizmów rozszerzalności UML. Jak każdy mechanizm rozszerzalności, dają możliwość definiowania nowych elementów, co ułatwia przystosowanie UML do modelowania specyficznego procesu, do specyficznych preferencji użytkownika czy też pozwala na uszczegóławianie semantyki modelu: § Stereotypy są wyrażeniami językowymi umożliwiającymi metaklasyfikację elementów modelu. § Istnieje lista stereotypów dla każdego rodzaju elementów UML. § Element modelu może mieć co najwyżej jeden stereotyp. § Są stereotypy predefiniowane, ale użytkownicy mogą też definiować własne stereotypy. § Stereotypy mogą mieć implikacje semantyczne (ograniczenia). Notacja: «nazwa stereotypu» lub ikona. E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 13 marzec 2001

Stereotypy (2) Przykłady stereotypów: P 1 «aktor» Klient «include» P 2 P 3 «extend» P 4 jest równoważne E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 14 Klient marzec 2001

Wartości etykietowane § Wartości etykietowane są następnym z mechanizmów rozszerzalności UML § Wartość etykietowaną stanowi ciąg znaków o postaci: słowo kluczowe = wartość. § Listę wartości etykietowanych (oddzielonych przecinkami) umieszcza się w {}. § Dowolny element modelu może być skojarzony z listą wartości etykietowanych. Przykłady list wartości etykietowanych: {autor = “Jan Nowak”, termin zakończenia = “ 31 Maja 1999”, status = analiza} {abstract = TRUE} można skrócić do {abstract} W ten sposób można na diagramach umieścić dowolną dodatkową informację. Zakłada się, że narzędzia CASE umożliwią odszukanie odpowiedniego elementu na podstawie słowa kluczowego i skojarzonej z nim wartości. Uwaga! Wartości etykietowane służą raczej do opisu pojedynczego elementu modelu niż do metaklasyfikcji (patrz: stereotypy). E. Stemposz, Inżynieria Oprogramowania, Wykład 3, Slajd 15 marzec 2001