Prawo gospodarcze publiczne Prowadzcy Remigiusz Bilicki remigiusz bilickiuwr

Prawo gospodarcze publiczne Prowadzący: Remigiusz Bilicki remigiusz. bilicki@uwr. edu. pl Opracowano na podstawie podręczników

Plan zajęć: - Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Źródła publicznego prawa gospodarczego. Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.

Plan zajęć: - Organy administracji gospodarczej, w tym: organy unijne, minister właściwy do spraw gospodarki, organy samorządowe w obszarze działalności gospodarczej. - Pojęcie przedsiębiorcy. Przedsiębiorcy wykonujący akcesoryjną działalność gospodarczą. Mikro-, mali i średni przedsiębiorcy. - Ogólne zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej.

Plan zajęć: - Koncesja i zezwolenie jako decyzje administracyjne uprawniające do wykonywania działalności gospodarczej. Istota prawna działalności gospodarczej regulowanej. - Kontrola działalności gospodarczej i jej ograniczenia. Kontrola jako element nadzoru materialnoprawnego nad działalnością gospodarczą. - Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej.

Plan zajęć: - Policja gospodarcza (na przykładzie dozoru technicznego oraz ciężarów policyjnych) a reglamentacja gospodarcza. - Regulacja sektorów infrastrukturalnych (pojęcie, cele, właściwe organy). - Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce.

Plan zajęć: - Pomoc publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. - KOLOKWIUM

KOLOKWIUM - 45 min - 3 pytania opisowe

Literatura: 1. A. Borkowski, A. Chełmoński, M. Guziński, K. Kiczka, L. Kieres, T. Kocowski, M. Szydło, Administracyjne prawo gospodarcze, Wrocław 2009. 2. J. Grabowski, L. Kieres, A. Walaszek-Pyzioł, M. Biliński, R. Blicharz, T. Długosz, K. Horubski, K. Kiczka, T. Kocowski, M. Szydło, A. Żurawik (red. serii R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel), System prawa administracyjnego. Publiczne prawo gospodarcze. Tom 8 A, Warszawa 2018. 3. J. Grabowski, L. Kieres, A. Walaszek-Pyzioł, R. Blicharz, T. Długosz, K. Horubski, K. Kiczka, M. Pawełczyk, M. Swora, M. Szydło, T. Włudyka, A. Żurawik (red. serii R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel), System prawa administracyjnego. Publiczne prawo gospodarcze. Tom 8 B, Warszawa 2018.

Literatura uzupełniająca: 1. K. Kokocińska, A. Trela, Publiczne prawo gospodarcze w orzecznictwie, Poznań 2011. 2. A. Powałowski (red. ), Prawo gospodarcze publiczne, Warszawa 2017. 3. M. Szydło, Swoboda działalności gospodarczej, Warszawa 2005. 4. L. Kieres (red. ), Nowe problemy badawcze w teorii publicznego prawa gospodarczego (z uwzględnieniem samorządu terytorialnego), Wrocław 2010. 5. K. Strzyczkowski, Prawo gospodarcze publiczne, Warszawa 2011. 6. M. Jabłoński, K. Kiczka (red. ), Współdziałanie podmiotów publicznych i prywatnych w sferze gospodarki komunalnej, Przegląd Prawa i Administracji. Tom XCVIII, Wrocław 2014. 7. J. Gola, T. Kocowski (red. ), Przedsiębiorca w społecznej gospodarce rynkowej. Trybunały, sądy, wolność gospodarcza, Przegląd Prawa i Administracji. Tom CIII, Wrocław 2015.

Wykaz aktów prawnych: 1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. [Dz. U. 97. 78. 483 ze zm. ] 2. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców [Dz. U. 19. 1292 ze zm. ] 3. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy [Dz. U. 19. 1291 ze zm. ] 4. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców [Dz. U. 19. 1079 ze zm. ] 5. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, [Dz. U. 18. 649 ze zm. ] 6. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej [Dz. U. 18. 650] 7. Ustawa z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej [Dz. U. 18. 1629] 8. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej [Dz. U. 17. 2168 ze zm. ] 9. Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym [Dz. U. 19. 1500 ze zm. ] 10. Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów [Dz. U. 19. 1171]

Wykaz aktów prawnych: 11. Ustawa z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych [Dz. U. 17. 2152] 12. Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym [Dz. U. 19. 1302 ze zm. ] 13. Ustawa z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników [Dz. U. 18. 2170 ze zm. ] 14. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych [Dz. U. 19. 869 ze zm. ] 15. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [Dz. U. 19. 506 ze zm. ] 16. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym [Dz. U. 19. 511 ze zm. ] 17. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa [Dz. U. 19. 512 ze zm. ] 18. Ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej [Dz. U. 19. 712 ze zm. ] 19. Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych [Dz. U. 18. 1986 ze zm. ] 20. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców [Dz. U. 17. 2278] 21. Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. [Dz. U. 19. 369 ze zm. ] 22. Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. [Dz. U. 19. 59] 23. Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym. [Dz. U. 19. 667] 24. Ustawa z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług [Dz. U. 19. 178]

Wykaz aktów prawnych: 25. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne [Dz. U. 17. 1393] 26. Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach [Dz. U. 18. 1491] 27. Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach [Dz. U. 19. 713] 28. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze [Dz. U. 18. 1285 ze zm. ] 29. Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych [Dz. U. 19. 579] 30. Ustawa z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle [Dz. U. 18. 1267 ze zm. ] 31. Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowym. [Dz. U. 27. 53. 468] 32. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. [Dz. U. 18. 1265 ze zm. ] 33. Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. [Dz. U. 19. 1482 ze zm. ] 34. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne [Dz. U. 19. 755 ze zm. ] 35. Art. 34 -37, art. 45 -66, art. 101 -109 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [Dz. Urz. UE z 7. 06. 2016 r. , C 202. 47]

Pojęcie prawa gospodarczego Przedmiotem regulacji prawnych są zagadnienia związane z działalnością gospodarczą, czy też funkcjonowaniem gospodarki. Normy prawa regulujące zachowania uczestników życia gospodarczego.

Publiczne prawo gospodarcze a prywatne prawo gospodarcze. Prywatne prawo gospodarcze – regulacje dot. stosunków prawne pomiędzy uczestnikami obrotu gospodarczego. Opierają się ona na zasadzie wzajemnej autonomiczności i równorzędności podmiotów. Przedsiębiorca, stosunki majątkowe Publiczne prawo gospodarcze określa funkcje państwa w gospodarce, zadanie oraz kompetencje organów państwowych, mechanizm podejmowania decyzji przez organy państwowe oraz praw a i obowiązki adresatów.

Publiczne prawo gospodarcze a prywatne prawo gospodarcze. Kryteria pozwalające rozróżnić normy prawa gospodarczego publicznego od prawa prywatnego: Kryterium interesu publicznego Kryterium metody regulacji Kryterium adresata normy

Publiczne prawo gospodarcze jako część prawa publicznego. Materialne prawo publiczne: Część prawa składająca się norm bezwzględnie obowiązujących, które służą realizacji dobra publicznego (interesu publicznego), to jest określają treść tego interesu, określają i wskazują te zachowania jednostek gospodarczych, jakich ten interes wymaga, tworzą i wyposażają w odpowiednie instrumenty prawne organy władzy publicznej powołane do stosowania tych norm. Przedmiotem regulacji prawnych są zagadnienia związane z działalnością gospodarczą, czy też funkcjonowaniem gospodarki. Normy prawa regulujące zachowania uczestników życia gospodarczego.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Regulacje prawne : 1. Tworzą prawne gwarancje wolności gospodarczej, swobody dysponowania własnością, swobody umów i wreszcie wolności zrzeszania się, będą swoistymi filarami gospodarki rynkowej. 2. Mają za zadanie porządkowanie lub nawet sterownie przez państwo w imię tzw. interesu publicznego.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Materialne prawo publiczne: Część prawa składająca się norm bezwzględnie obowiązujących, które służą realizacji dobra publicznego (interesu publicznego), to jest określają treść tego interesu, określają i wskazują te zachowania jednostek gospodarczych, jakich ten interes wymaga, tworzą i wyposażają w odpowiednie instrumenty prawne organy władzy publicznej powołane do stosowania tych norm.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Zespół norm regulujących pozycję organów administracji publicznej (organów wykonywania funkcji administracji publicznej) oraz ich sytuację ustaloną w celu określenia statusu podmiotów działalności gospodarczej w formach władczych lub przy stosowaniu innych publicznoprawnych form działania tej administracji tworzy w polskim systemie prawa odrębną grupę norm prawnych – prawo administracyjne gospodarcze.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Rola organów publicznych działających w oparciu o prawo publiczne: 1. Na podstawie upoważnień wynikających z norm powszechnie obowiązujących ma określać za pomocą aktów generalnych i indywidualnych szczegółowe obowiązki lub prawa jednostki. 2. Ma również sprawować nadzór nad przestrzeganiem przez jednostki ustalonych dla nich praw i obowiązków. 3. Określa również zasady działania władzy publicznej na obszarze prawa prywatnego (zarządzanie mieniem publicznym)

Podział prawa publicznego gospodarczego. 1. Normy stanowiące o organizacji administracji publicznej uprawnionej i równocześnie odpowiedzialnej za interwencjonizm państwa w gospodarce. Przedmiot regulacji zaznacza się również w formach prawnych realizacji zadań administracji gospodarczej (środki prawne realizacji zadań). Tak wyznaczony przedmiot regulacji prawa administracyjnego (publicznego) wyznacza ustrój gospodarczy państwa oraz zasady jego przestrzegania (ochrony) - ustrojowe prawo administracyjne gospodarcze 2. Materialne prawo administracyjne gospodarcze wypełniają regulacje normatywne, określające przesłanki prowadzenia i podejmowania działalności gospodarczej.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Przedmiotem regulacji norm prawa gospodarczego są stosunki prawne pozostające w bezpośrednim lub pośrednim związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, w których co najmniej jedną stroną jest podmiot posiadający status prawny przedsiębiorcy lub ubiegający się o jego uzyskanie.

Pojęcie publicznego prawa gospodarczego. Prawo gospodarcze, rozumiane jest jako swoista metoda badania zjawisk prawnych, jest szczególnego rodzaju sposobem postrzegania i oceny tradycyjnych instytucji prawnych pod kątem ich przydatności do osiągania zamierzonych celów ekonomicznych, determinowanych zarówno podstawowymi wymogami gospodarki rynkowej, jak też konstytucyjnymi zasadami ustroju społeczno-gospodarczego oraz celów określonych w długo- i średnioterminowych programach polityki gospodarczej państwa.

Funkcje państwa wobec gospodarki w społecznej gospodarce rynkowej. Art. 20 Konstytucji RP Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasady ogólne prawa publicznego. 1. 2. 3. 4. 5. Zasada legalizmu Zarówno jednostka jak i władza publiczna poddana jest prawu Prawo jednostki do sądu Tworzenie podstaw do zapewnienia dobra publicznego Domniemanie, że administracja publiczna realizuje dobro publiczne w formach niewładczych, a wykorzystywanie władztwa publicznego jest wyjątkiem 6. W dziedzinie zarządu mieniem czynności prawne i inne działania organów powinny być zgodne z normami prawa prywatnego oraz prawa publicznego 7. Organ władzy publicznej ma obowiązek podjęcia działań, jeżeli dobro publiczne tego wymaga

Zasady ogólne prawa publicznego. 1. 2. 3. 4. Zasada równości wobec prawa i władz publicznych Zasada wolności gospodarczej Zasada ochrony własności Zasada, że administracja ma władczo wkraczać za pomocą aktów generalnych i aktów administracyjnych tylko wtedy gdy ma do tego upoważnienie wynikające z przepisów ustrojowych 5. Zasada ochrony wolności i praw nabytych 6. Zasada trwałości decyzji

Zasady swoiste prawa publicznego gospodarczego. 1. 2. 3. 4. Zasada ochrony bezpieczeństwa publicznego i porządku publicznego Zasada ochrony prawidłowego funkcjonowania gospodarki rynkowej Zasada ochrony zasobów narodowych Zasadę ochrony interesów politycznych i gospodarczych państwa w stosunkach z zagranicą 5. Zasada prawidłowego gospodarowania mieniem publicznym

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Art. 87 Konstytucji RP 1. 2. 3. 4. 5. 6. Konstytucja RP Ratyfikowane umowy międzynarodowe Ustawy Rozporządzenia Akty prawa miejscowego Uchwały Rady Ministrów i zarządzenia ministrów

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Art. 87 Konstytucji RP 1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. 2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Art. 90 Konstytucji RP 1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Art. 8 Konstytucji RP 1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Źródła publicznego prawa gospodarczego. Art. 92 Konstytucji RP 1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. 2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Warunki prawne istotne z punktu widzenia skutecznego działania mechanizmów rynkowych: 1) 2) 3) 4) ochronę prawa własności wolność gospodarczą swobodę zawierania umów ochronę swobodnej i uczciwej konkurencji

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Art. 20 Konstytucji RP Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Art. 21 Konstytucji RP 1. Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia. 2. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Art. 22 Konstytucji RP Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Art. 31 Konstytucji RP 1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej. 2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje. 3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. 1. Podstawę ustroju gospodarczego państwa stanowi system gospodarki rynkowej, ale z drugiej strony zakładana jest również realizacja podstawowych interesów RP 2. System gospodarki rynkowej opiera się na zasadzie wolności działalności gospodarczej, która traktowana jest jako zasada ustroju gospodarczego państwa oraz jako gwarancja wolności podstawowych, w tym w szczególności własności prywatnej. 3. Zasada wolności działalności gospodarczej nie jest rozumiana w sposób absolutny, a jej realizacja dopuszczalna jest w granicach wyznaczonych przepisami ustaw, które powinny uwzględniać ważny interes publiczny. 4. Korzystanie z wolności działalności gospodarczej nie może przy tym naruszać przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka (art. 30 Konstytucji RP) i powinno być urzeczywistnieniem zasady sprawiedliwości społecznej w państwie.

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. 1. Wolność gospodarcza jako wolność prawnie chroniona i prawo (wolność) podstawowe. 2. Publiczne prawo podmiotowe o charakterze negatywnym (prawo do obrony) jako element wolności gospodarczej (wolności prawnie chronionej) 3. Prawo do ochrony przed bezprawną ingerencją w wolność ze strony podmiotów innych niż organy władz publicznych jako element wolności działalności gospodarczej (wolności prawnie chronionej) 4. Prawo do pozytywnych (materialnych) świadczeń ze strony państwa (organów władzy publicznej)

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Ustawa Prawo przedsiębiorców: Kierując się konstytucyjną zasadą wolności działalności gospodarczej, a także innymi zasadami konstytucyjnymi mającymi znaczenie dla przedsiębiorców i wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, w tym zasadami praworządności, pewności prawa, niedyskryminacji oraz zrównoważonego rozwoju, uznając, że ochrona i wspieranie wolności działalności gospodarczej przyczyniają się do rozwoju gospodarki oraz do wzrostu dobrobytu społecznego, dążąc do zagwarantowania praw przedsiębiorców oraz uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłego rozwoju działalności gospodarczej w warunkach wolnej konkurencji, uchwala się, co następuje:

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Art. 2 Pp. U Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach.

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Swoboda działalności w ujęciu podmiotowym (art. 8 Pp. U) „Przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem tych, których zakazują przepisy prawa. Przedsiębiorca może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa” Domniemanie swobody podejmowania i prowadzenia działalności przez wszystkich przedsiębiorców: - swoboda podejmowania działalności (z wyjątkiem sytuacji regulowanych zezwoleniem lub koncesją) - swoboda prowadzenia działalności (z uwzględnieniem ograniczeń o charakterze policyjno-administracyjnym) - swoboda w konkurowaniu z innymi podmiotami (z wyjątkiem sytuacji nieuczciwej konkurencji) - swoboda w zakresie zbywania własnych towarów i usług oraz kształtowania cen (z wyjątkiem sytuacji monopolistycznych) - swoboda w zakresie decyzji o zaangażowaniu kapitału - swoboda w zatrudnianiu - swoboda w zakresie sposobu prowadzenia działalności

Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń. Prawne ograniczenia działalności gospodarczej muszą spełniać następujące wymogi: 1. Wymóg celu ze względu na który ograniczenie ma nastąpić – konieczność realizacji dobra wspólnego, określonego celu publicznego. 2. Wymóg ustanowienia odpowiednich prawnych nakazów lub zakazów jako środków zapewniających realizację celu – środki muszą być dla ustawodawcy dozwolone. 3. Wymóg przydatności ograniczenia danego prawa – musi być oparte na racjonalnych przesłankach. 4. Wymóg konieczności ograniczenia danego prawa – ograniczenie jedynie w zakresie niezbędnym do realizacji określonego celu 5. Wymóg zachowania proporcjonalności – utrzymanie proporcji między stopniem uciążliwości a wynikającymi korzyściami dla interesu publicznego

Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki. . Art. 3 Pp. U Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki. - działalność zorganizowana – w szerokim sensie oznacza to poddanie działalności gospodarczej regulacji prawnej, która spełnia funkcję organizacji działalności gospodarczej, wskazując wymogi, które muszą być spełnione do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej. - działalność zarobkowa - jest nastawiona na zarobek działalność ciągła – działalność nie może być wykonywana incydencjalnie, jednostkowo lub okazjonalnie. - działalność we własnym imieniu – działalność prowadzona samodzielnie w tym znaczeniu, iż prowadzi ją konkretny podmiot, który w ramach stosunków prawnych, w których występuje, jest podmiotem w sensie prawnym samodzielnym, a wszelkie prawa i obowiązki związane z prowadzoną działalnością nabywa bezpośrednio.

Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki. Art. 5 Pp. U 1. Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. O minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki. 1. 2. 3. 4. Art. 6 Pp. U Przepisów ustawy nie stosuje się do: działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego; wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów; wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. O wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina; działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1 c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. O podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organy administracji gospodarczej Art. 7, pkt. 4) Pp. U organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej organ administracji publicznej, inny organ władzy publicznej, z wyłączeniem sądów, a także organ samorządu zawodowego. Art. 1. Pp. U Ustawa określa zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym prawa i obowiązki przedsiębiorców oraz zadania organów władzy publicznej w tym zakresie.

Organy administracji gospodarczej Art. 10 Pp. U. 1. Organ kieruje się w swoich działaniach zasadą zaufania do przedsiębiorcy, zakładając, że działa on zgodnie z prawem, uczciwie oraz z poszanowaniem dobrych obyczajów. 2. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w tym zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, organ rozstrzyga je na korzyść przedsiębiorcy. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli: 1) w postępowaniu uczestniczą podmioty o spornych interesach lub wynik postępowania ma bezpośredni wpływ na interesy osób trzecich; 2) odrębne przepisy wymagają od przedsiębiorcy wykazania określonych faktów; 3) wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku publicznego.

Organy administracji gospodarczej Art. 11 1. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść przedsiębiorcy, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeśli wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku publicznego.

Organy administracji gospodarczej Art. 12 Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania. Art. 27. Organy działają w sprawach związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do ich załatwienia.

Organy administracji gospodarczej Art. 12 Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania. Art. 27. Organy działają w sprawach związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do ich załatwienia. Art. 14. Organ bez uzasadnionej przyczyny nie odstępuje od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym.

Organy administracji gospodarczej Art. 12 Organ, w zakresie swojej właściwości, udziela przedsiębiorcy informacji o warunkach podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej. Art. 34. 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

Organy administracji gospodarczej Rada Ministrów: 1) wytycza kierunek rozwoju gospodarczego w skali kraju i poszczególnych sektorów; 2) inicjuje opracowanie programów społecznych i gospodarczych oraz uchwala je i przedstawia do wiadomości Sejmu oraz zapewnia ich wykonanie; 3) uchwala projekt ustawy budżetowej oraz wnosi go do Sejmu; 4) przygotowuje i przyjmuje projekty ustaw oraz wnosi je do Sejmu w celu uchwalenia; 5) współpracuje z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Polski w Unii Europejskiej; 6) reprezentuje Polskę w stosunkach z organami Unii Europejskiej; 7) zapewnia wykonanie ustaw i wydaje rozporządzenia; 8) przygotowuje organizację wykonywania funkcji państwa przez administrację rządową, wnosząc do Sejmu projekty ustaw, na mocy których przeprowadza się podział zadań na podstawie kryteriów specjalizacji administracji gospodarczej i jej właściwości terytorialnej; 9) koordynuje i kontroluje pracę rządowej administracji gospodarczej; 10) kieruje wykonaniem budżetu państwa; 11) zapewnia kontrolę i nadzór w gospodarce.

Organy administracji gospodarczej Rada Ministrów: Prezes Rady Ministrów, z własnej inicjatywy lub na wniosek członka Rady Ministrów, może, w drodze zarządzenia, tworzyć organy pomocnicze Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów, a w szczególności: 1) stały komitet lub komitety Rady Ministrów w celu inicjowania, przygotowania i uzgadniania rozstrzygnięć albo stanowisk Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów w sprawach należących do zadań i kompetencji tych organów; 2) komitety do rozpatrywania określonych kategorii spraw lub określonej sprawy; 3) rady i zespoły opiniodawcze lub doradcze w sprawach należących do zadań i kompetencji Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. Prezes Rady Ministrów, tworząc wskazywane wyżej organy pomocnicze, określa ich nazwę, skład, zakres działania oraz tryb postępowania.

Organy administracji gospodarczej Ministrowie są naczelnymi organami administracji gospodarczej i kierują określonymi działami administracji rządowej lub wypełniają zadania wyznaczone im przez Prezesa Rady Ministrów. Zakres działania ministra kierującego działem administracji rządowej określają ustawy. Minister kierujący działem administracji rządowej wydaje rozporządzenia. Rada Ministrów, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może uchylić rozporządzenie lub zarządzenie Ministra. Kierowanie określonym działem administracji rządowej przez ministra oznacza pełnię kompetencji kierowniczych oraz domniemanie kompetencji ministra w sprawach wyraźnie nieuregulowanych przez przepisy prawne.

Organy administracji gospodarczej Minister Przedsiębiorczości i Technologii: 1) kształtowania warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej; 2) podejmowania działań sprzyjających wzrostowi konkurencyjności oraz innowacyjności gospodarki polskiej; 3) formułowania założeń współpracy gospodarczej z zagranicą; 4) współpracy z organizacjami międzynarodowymi o charakterze gospodarczym oraz prowadzenia działań w zakresie kształtowania i realizacji zasad wymiany handlowej Unii Europejskiej z krajami trzecimi, w tym w szczególności w ramach wspólnej polityki handlowej Unii Europejskiej; 5) promocji gospodarki, w tym wspierania rozwoju eksportu i inwestycji polskich za granicą oraz wspierania napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych; 6) kontroli obrotu z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi; 7) wprowadzania środków administrowania obrotem z zagranicą towarami i usługami, a także sprawy przywozu i wywozu technologii.

Organy administracji gospodarczej Nadzór nad spółkami z udziałem Skarbu Państwa: 1) zasady nadzoru właścicielskiego nad spółkami z udziałem Skarbu Państwa: a) definiują cele nadzoru właścicielskiego oraz sposoby ich osiągnięcia, b) opisują kompetencje, procedury i kryteria doboru, zasady wynagradzania członków oraz organizację i ocenę pracy organu nadzorczego/pełnomocnika wspólnika, 584 c) przedstawiają procedury i kryteria doboru oraz zasady wynagradzania, jak również kontrolę i ocenę pracy organu zarządzającego, d) opisują sposób monitorowania sytuacji ekonomiczno-finansowej oraz społecznej spółek z udziałem Skarbu Państwa, w oparciu o Zintegrowany System Informatyczny, e) przedstawiają sposób nadzorowania grup kapitałowych, f) proponują wzorcową umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania; 2) kierunki polityki właścicielskiej w zakresie zbywania akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa: a) które ujmują zasady zbywania akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa, oparte na założeniu, iż: zbycie majątku państwowego może nastąpić jedynie w uzasadnionych sytuacjach i przy zabezpieczeniu interesów Skarbu Państwa – akcje/udziały należące do Skarbu Państwa mogą być zbywane przez podmioty uprawnione do wykonywania prawa z tych akcji/udziałów wyłącznie za zgodą Rady Ministrów, która określa również tryb ich zbycia, b) Rada Ministrów dokonuje oceny zasadności zbycia akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa w oparciu o wniosek dotyczący konkretnej spółki – wniosek wymaga przedstawienia dokumentów określających: proponowany tryb zbycia, w tym opis procedury wyłaniania nabywcy; wycenę sporządzoną przynajmniej dwiema metodami; cenę sprzedaży lub sposób jej ustalenia i sposób zapłaty; projekt umowy; uzasadnienie odnoszące się do skutków ekonomicznych i społecznych zbycia.

Organy administracji gospodarczej Zadania władzy publicznej, w zakresie interwencji publicznej w gospodarce realizują, stosownie do prawa przedmiotowego, centralne organy administracji rządowej. Powoływane są najczęściej przez Prezesa Rady Ministrów. Organami zwierzchnimi wobec centralnych organów administracji gospodarczej są zazwyczaj Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie.

Organy administracji gospodarczej Do centralnych organów administracji gospodarczej zaliczamy m. in. : Głównego Inspektora Transportu Drogowego, Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Głównego Lekarza Weterynarii, Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Głównego Inspektora Sanitarnego, Głównego Inspektora Farmaceutycznego, Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, Inspektora do spraw Substancji i Preparatów Chemicznych, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, Urząd Dozoru Technicznego.

Organy administracji gospodarczej Do zadań np. Inspekcji Transportu Drogowego należy: 1) kontrola: a) przestrzegania właściwych obowiązków lub warunków przewozu drogowego, b) przestrzegania przepisów ruchu drogowego w zakresie i na zasadach określonych w Prawie o ruchu drogowym, c) przestrzegania szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt, d) wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych pod względem zgodności z wymaganiami technicznymi, dokumentacją techniczną i prawidłowością ich oznakowania, e) rodzaju używanego paliwa, f) dokumentów związanych z wykonywaniem publicznego transportu zbiorowego, g) prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej; 2) prowadzenie postępowania administracyjnego, w tym wydawanie decyzji administracyjnych na zasadach określonych w ustawie, a także podejmowanie innych czynności w niej przewidzianych, w sprawach: a) licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, b) zezwoleń w międzynarodowym transporcie drogowym i zezwoleń na przewóz kabotażowy, c) formularzy jazdy, 586 d) zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy, e) świadectw kierowcy, f) certyfikatów; 3) podejmowanie czynności dotyczących zezwoleń zagranicznych i zezwoleń ministra właściwego do spraw transportu.

Organy administracji gospodarczej Niezależne organy administracyjne (regulacyjne) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Niezależne organy regulacyjne mają charakter organów wykonawczych i są centralnymi organami administracji rządowej. W odróżnieniu od naczelnych organów administracji gospodarczej nie są umocowane do stanowienia prawa powszechnie obowiązującego. W znaczącej części naczelne organy administracji gospodarczej przyjmują w drodze rozporządzeń normy prawne wiążące niezależne organy regulacyjne przy wykonywaniu funkcji regulacyjnej. Zadania i kompetencje tych organów regulacyjnych są zawarte w krajowych i unijnych aktach normatywnych.

Organy administracji gospodarczej Agencje rządowe: 1) agencje mające status prawny centralnych organów administracji rządowej Agencje mające status prawny centralnych organów administracji rządowej funkcjonują na zasadach charakterystycznych dla tego rodzaju swoistych organów administracji publicznej (np. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu). 2) agencje działające w formie kapitałowych spółek prawa handlowego Polska Agencja Prasowa S. A 3) agencje wykonawcze. Agencje wykonawcze są powołanymi w drodze ustaw państwowymi osobami prawnymi, zaliczanymi do jednostek sektora finansów publicznych, nadzorowanymi zazwyczaj przez właściwych ministrów. Agencja Mienia Wojskowego

Organy administracji gospodarczej Zadania terenowych organów administracji rządowej wobec działalności gospodarczej: 1) wojewoda; 2) organy rządowej administracji zespolonej w województwie, w tym kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży; Inspekcja Handlowa, Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Inspekcja Farmaceutyczną, Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcja Weterynaryjną, Inspekcja Transportu Drogowego, Państwowa Inspekcja Sanitarną. 3) organy niezespolonej administracji rządowej; 4) jednostki samorządu terytorialnego i ich związki, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw lub z zawartego porozumienia; 5) starosta, jeżeli wykonywanie przez niego zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw; 6) inne podmioty, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw.

Organy administracji gospodarczej Zadania jednostek samorządu terytorialnego wobec gospodarki: 1) Sprawowanie jurysdykcji administracyjnej w zakresie podejmowania i prowadzenia (wykonywania) działalności gospodarczej przez przedsiębiorców. 2) Sprawowanie jurysdykcji administracyjnej w zakresie podejmowania i prowadzenia (wykonywania) działalności gospodarczej przez przedsiębiorców. 3) Prowadzenie rejestrów działalności gospodarczej regulowanej. 4) Nadzór bieżący i kontrola nad przedsiębiorcami

Pojęcie przedsiębiorcy. Art. 4. Pp. U 1. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. 2. Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarcze

Pojęcie przedsiębiorcy. KC Art. 431. 1. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa wart. 331§ 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Art. 432. § 1. Przedsiębiorca działa pod firmą. § 2. Firmę ujawnia się we właściwym rejestrze, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Art. 433. § 1. Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. § 2. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia.

Pojęcie przedsiębiorcy. Przedsiębiorstwo: Art. 551 KC Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Działalność akcesoryjna Podmioty niebędące przedsiębiorcami, wykonujące działalność gospodarczą jako dodatkową w stosunku do swojej działalności statutowej. Stowarzyszenia – Prawo o stowarzyszeniach Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków. Fundacje – Ustawa o fundacjach Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Muzea

Mikroprzedsiębiorca mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro

Mały przedsiębiorca mały przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro – i który nie jest mikroprzedsiębiorcą

Średni przedsiębiorca średni przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a)zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych

Ogólne zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej. 1. Rejestracja przedsiębiorców Krajowy Rejestr Sądowy składa się z: 1. Rejestru przedsiębiorców, 2. Rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 3. Rejestru dłużników niewypłacalnych. Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej Zadania: prowadzenie ewidencji przedsiębiorców, którzy są osobami fizycznymi dostarczenie informacji o podmiotach gospodarczych w zakresie wskazanym w ustawie umożliwienie korzystania z danych, które są bezpłatnie udostępniane możliwość ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG i identyfikacja tych zmian z podmiotem, które je wprowadził.

Podstawowe obowiązki przedsiębiorcy 1. Obowiązek wpisu do KRS lub CEIDG 2. Obowiązek uzyskania wpisu w rejestrach i ewidencjach specjalnych (REGON, NIP) 3. Oznaczenie firmy 4. Dokonywanie transakcji pieniężnych 5. Obowiązek wykonywania działalności gospodarczej na zasadach uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów. 6. Obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych

Koncesja i zezwolenie jako decyzje administracyjne uprawniające do wykonywania działalności gospodarczej. Istota prawna działalności gospodarczej regulowanej. Art. 37. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny wymaga uzyskania koncesji wyłącznie, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna albo po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia. Działalność reglamentowana: ograniczenie wolności działalności gospodarczej w imię ochrony interesu publicznego. Przywiera ona zazwyczaj określoną formę prawną. Dla jej podjęcia konieczna jest akceptacja organów władzy publicznej. Wyjawia się ona w postaci decyzji administracyjnej. Decyzja warunkuje podjęcie decyzji reglamentowanej. Działalność regulowana: ustanawiana tylko na mocy ustawy. Ustawa określa warunki działalności. Nie trzeba przechodzić procedury administracyjnej dot. zgody. Art. 44. Pp. U 1. Koncesja, zezwolenie albo wpis do rejestru działalności regulowanej uprawniają do wykonywania działalności gospodarczej na terenie całego kraju i przez czas nieokreślony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Koncesja jest najczęściej udzielana w takich sferach działalności, które 1. państwa uprzednio były objęte monopolem ze strony Koncesjonariuszom przyznaje się zazwyczaj wyłączność w odniesieniu do prowadzonej działalności Wykonując wynikające z koncesji uprawnienia koncesjonariusz nie tylko prowadzi określoną działalność gospodarczą, ale równocześnie realizuje pewne, ściśle określone, zadania publiczne. Koncesje są kontraktami długoterminowymi Art. 54 Konstytucji RP zakazuje koncesjonowania prasy.

Koncesja Katalog działalności koncesjonowanej zgodnie z art. 46 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. 1. 1. poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla; 2. wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym; 3. wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią; 4. przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania; 5. ochrony osób i mienia; 6. rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych; 7. przewozów lotniczych; 8. prowadzenia kasyna gry.

Zezwolenie Art. 41. Pp. U 1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie określonym w odrębnych przepisach. 1. 2. Organy zezwalające oraz warunki wykonywania działalności objętej zezwoleniem, w szczególności zasady oraz tryb udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, zawieszenia, cofnięcia albo ograniczenia zakresu zezwolenia, określają odrębne przepisy, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. Art. 42. Organ zezwalający udziela zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej przedsiębiorcy spełniającemu wymagane prawem warunki uzyskania zezwolenia.

Koncesja a zezwolenie 1) zezwolenie oznacza rezygnacji państwa z monopolu i najczęściej nie dotyczy działalności objętej monopolem. Odwrotnie jest w przypadku koncesji; 2) zezwolenia nie dotyczą dziedzin działalności gospodarczej objętych koncesjami; 3) zezwolenia są wydawane w wyniku sprawdzenia 1. możliwości wykonywania działalności gospodarczej przez danego przedsiębiorcę, który spełnia określone prawem warunki wykonywania tej działalności. W koncesji występuje dodatkowo element uznaniowości; 4) niezależnie od przyjętej nazwy zezwolenia są decyzjami administracyjnymi i podlegają ochronie oraz wzruszeniu według zasad przyjętych w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego; 5) zezwolenia mają charakter decyzji związanej, 6) udzielenie zezwolenia następuje w trybie postępowania administracyjnego bez istotnych modyfikacji; 7) wydanie zezwolenia na wykonywanie niektórych rodzajów działalności gospodarczej wiąże się przede wszystkim z wyrażeniem zgody na utworzenie w sensie prawnym pewnej organizacji, za pomocą której można prowadzić działalność objętą zezwoleniem; 8) o zezwolenie mogą ubiegać się również podmioty państwowe, co nie jest możliwe w przypadku koncesji.

Działalność regulowana Art. 43. Pp. U 1. Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej. 2. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę do organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych prawem do wykonywania tej działalności. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności regulowanej.

Działalność regulowana 3. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru: 1) jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem; 2) jeżeli przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej w wyniku wydania przez organ prowadzący rejestr decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku; 3) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach. (…) 6. Przedsiębiorca przechowuje wszystkie dokumenty niezbędne do wykazania spełniania warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności regulowanej. 7. Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr tej działalności. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio.

Kontrola działalności gospodarczej i jej ograniczenia. Kontrola jako element nadzoru materialnoprawnego nad działalnością gospodarczą. Art. 47. Pp. U 1. Kontrole planuje się i przeprowadza po uprzednim dokonaniu analizy prawdopodobieństwa naruszenia prawa w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Analiza obejmuje identyfikację obszarów podmiotowych i przedmiotowych, w których ryzyko naruszenia przepisów jest największe. Sposób przeprowadzenia analizy określa organ kontroli lub organ nadrzędny.

Kontrola działalności gospodarczej i jej ograniczenia. Kontrola jako element nadzoru materialnoprawnego nad działalnością gospodarczą. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kontroli: 1) w przypadku gdy organ kontroli poweźmie uzasadnione podejrzenie: a) zagrożenia życia lub zdrowia, b) popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, c) popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, d) innego naruszenia prawnego zakazu lub niedopełnienia prawnego obowiązku – w wyniku wykonywania działalności gospodarczej objętej kontrolą; 2) działalności przedsiębiorców w zakresie objętym nadzorem, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 621 i 650); 3) w przypadku gdy jest ona niezbędna do przeprowadzenia postępowania w celu sprawdzenia wykonania zaleceń pokontrolnych organu lub wykonania decyzji albo postanowień nakazujących usunięcie naruszeń prawa, w związku z przeprowadzoną kontrolą.

Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej. Proces przekształceń prowadzących do zmiany właściciela majątku państwowego: - Prywatyzacja – co do zasady odpłatnego przekazania majątku państwowego podmiotom prywatnym - Komunalizacja – przekazanie na zasadzie nieodpłatności mienia państwowego gminom jako podstawowym JST - Reprywatyzacja – zwrot mienia bezprawnie przejętego na własność państwa ich prawowitym właścicielom (spadkobiercom).

Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej. Ustawa z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników. Art. 1. 1. Komercjalizacja, w rozumieniu ustawy, polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę; jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka ta wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo państwowe, bez względu na charakter prawny tych stosunków.

Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej. 3. Z zastrzeżeniem ust. 4 komercjalizacji mogą podlegać przedsiębiorstwa państwowe, z wyjątkiem: 1) postawionych w stan likwidacji; 2) postawionych w stan upadłości; 3) wykonujących prawomocną decyzję o podziale lub łączeniu przedsiębiorstwa państwowego; 4) przedsiębiorstw, w stosunku do których toczy się postępowanie restrukturyzacyjne – do chwili uprawomocnienia się układu; 5) przedsiębiorstw, w stosunku do których toczy się bankowe postępowanie ugodowe – do chwili uprawomocnienia się ugody; 6) działających na podstawie ustaw innych niż ustawa o przedsiębiorstwach państwowych, chyba że przedsiębiorstwa te podlegają komercjalizacji w drodze odrębnych ustaw; 7) przedsiębiorstw wykonujących w dniu 1 stycznia 2006 r. działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu morskiego.

Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej. Art. 3. 1. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego dokonuje organ założycielski. Art. 4. 1. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego dokonuje się na wniosek dyrektora i rady pracowniczej przedsiębiorstwa państwowego. 2. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego organ założycielski może dokonać z własnej inicjatywy. 3. W przypadku komercjalizacji z własnej inicjatywy organ założycielski zawiadamia o zamiarze komercjalizacji dyrektora oraz radę pracowniczą przedsiębiorstwa państwowego. 4. Dyrektor przedsiębiorstwa państwowego jest obowiązany doręczyć organowi

Prywatyzacja pośrednia Art. 3. 1. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego dokonuje organ założycielski. Art. 4. 1. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego dokonuje się na wniosek dyrektora i rady pracowniczej przedsiębiorstwa państwowego. 2. Komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego organ założycielski może dokonać z własnej inicjatywy. 3. W przypadku komercjalizacji z własnej inicjatywy organ założycielski zawiadamia o zamiarze komercjalizacji dyrektora oraz radę pracowniczą przedsiębiorstwa państwowego. 4. Dyrektor przedsiębiorstwa państwowego jest obowiązany doręczyć organowi założycielskiemu, w terminie nieprzekraczającym trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, kwestionariusz przedsiębiorstwa państwowego przeznaczonego do komercjalizacji, wraz z dokumentami określonymi w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 6. (…)

Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej. Art. 9. 1. Organ założycielski sporządza za Skarb Państwa akt komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego. 2. W akcie komercjalizacji ustala się: 1) statut spółki; 2) wysokość kapitału zakładowego spółki; 3) imiona i nazwiska członków organów pierwszej kadencji; 4) osobę upoważnioną do zgłoszenia wniosku o wpisanie spółki do rejestru przedsiębiorców, jeżeli jest to osoba inna niż zarząd. 3. Akt komercjalizacji zastępuje czynności określone w przepisach Kodeksu spółek handlowych, poprzedzające złożenie wniosku o wpisanie spółki do rejestru przedsiębiorców.

Prywatyzacja pośrednia Art. 10. 1. Niezwłocznie po sporządzeniu aktu komercjalizacji zarząd lub osoba upoważniona w tym akcie przez organ założycielski zgłasza do sądu rejestrowego właściwego dla siedziby spółki wniosek o wpisanie spółki do rejestru przedsiębiorców. 2. Dniem komercjalizacji jest pierwszy dzień miesiąca przypadającego po wpisaniu spółki do rejestru przedsiębiorców. Z tym dniem następuje skutek wykreślenia przedsiębiorstwa państwowego z rejestru.

Prywatyzacja pośrednia Art. 11. 1. W spółce powstałej w wyniku komercjalizacji działa rada nadzorcza. Liczbę członków rady nadzorczej określa statut, z tym że pierwsza rada nadzorcza liczy pięć osób, w tym dwóch przedstawicieli pracowników. W spółkach powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw przemysłu rolno-spożywczego rolnicy lub rybacy oraz pracownicy mają po jednym przedstawicielu w radzie nadzorczej. Art. 12. 1. W czasie, w którym Skarb Państwa pozostaje jedynym akcjonariuszem spółki powstałej w wyniku komercjalizacji, członków rady nadzorczej powołuje i odwołuje walne zgromadzenie, z tym że dwie piąte składu rady nadzorczej stanowią, z zastrzeżeniem ust. 2, osoby wybrane przez pracowników albo osoby wybrane w jednej piątej przez pracowników i w jednej piątej przez rolników lub rybaków.

Prywatyzacja pośrednia Art. 56. 1. Z przychodów uzyskanych ze zbycia akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa tworzy się państwowy fundusz celowy pod nazwą Fundusz Reprywatyzacji, na rachunku którego są gromadzone środki pochodzące ze sprzedaży 5% akcji należących do Skarbu Państwa w każdej ze spółek powstałych w wyniku komercjalizacji, dochody uzyskane z tytułu posiadania akcji nabytych zgodnie z ust. 4 c i przychody z tytułu zbycia tych akcji, a także odsetki od tych środków, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem roszczeń byłych właścicieli mienia przejętego przez Skarb Państwa, (…)

Prywatyzacja bezpośrednia Stosowany przy likwidacji małych i średnich przedsiębiorstw państwowych, głównie znajdujących się w złej sytuacji finansowej lub kondycji rynkowej - Sprzedaż przedsiębiorstwa - Wniesienie przedsiębiorstwa do spółki - Oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania spółce USTAWA z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym

Policja gospodarcza Celem działalności organów państwa i innych podmiotów publicznoprawnych, określanej mianem policji gospodarczej, jest ochrona bezpieczeństwa publicznego, tj. życia, zdrowia, mienia oraz moralności publicznej, przed zagrożeniami wynikającymi z prowadzenia działalności gospodarczej. Kluczową kwestią dla pojęcia bezpieczeństwa jest ochrona wartości stanowiących przedmiot działań przed bezprawnymi działaniami, a także zapewnienie niezakłóconego funkcjonowania społeczeństwa i służących mu w życiu codziennym instytucji i urządzeń publicznych

Policja gospodarcza Realizacja funkcji policyjnej w gospodarce polega na: a) ustalaniu wzorców zachowań, zapobiegającym zagrożeniom dla życia, zdrowia, mienia i mienia jednostek (bezpieczeństwo publiczne), środowiska naturalnego oraz moralności publicznej, jakie powstają czy powstawać mogą w toku podejmowania i prowadzenia przez przedsiębiorców działalności gospodarczej; b) Podejmowaniu przez organy państwa i inne podmioty publicznoprawne władczych działań indywidualnych.

Policja gospodarcza Władcze działania indywidualne mają na celu: - Uchylenie obowiązującego zakazu lub nadanie podmiotowi nowych uprawnień (np. koncesje, licencje, pozwolenia) - Ustalenie określonych wzorców zachowań (np. ograniczenie obrotu art. spożywczymi przez GIS) - Ustalenie czynności niezgodnych z prawem, lub dodatkowymi warunkami ustalonymi w decyzjach zezwalających (np. dozór techniczny) - Uchylenie udzielenia decyzji zezwalających - Egzekucja prawa (Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji)

Policja gospodarcza Organy państwowe realizujące funkcję policyjną nie aranżują działań mających na celu bezpośrednie lub pośrednie zaspokajanie potrzeb publicznych. Ich zadaniem jest jedynie ocena, czy działania podejmowane przez animatorów tego rodzaju działań nie maja na celu naruszenie dobra dla którego ochrony zostały powołane. Działania podejmowane w ramach realizacji funkcji policyjnej to działania prewencyjno-zachowawcze.

Policja gospodarcza Urząd Dozoru Technicznego Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1351) Dozorem technicznym są działania określone ustawą o dozorze technicznym zmierzające do zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu stwarzających zagrożenie poprzez rozprężanie gazów znajdujących się pod ciśnieniem różnym od atmosferycznego, wyzwolenie energii potencjalnej lub kinetycznej przy przemieszczaniu się ludzi i ładunków w ograniczonym zasięgu oraz rozprzestrzenianie się materiałów niebezpiecznych podczas ich magazynowania lub transportu.

Policja gospodarcza Urząd Dozoru Technicznego Rodzaje urządzeń podlegających dozorowi technicznemu określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2012 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. z 2012 r. poz. 1468) wydane na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dozorze technicznym. Formy dozoru technicznego, rodzaje, zakres i terminy badań technicznych dla poszczególnych rodzajów urządzeń technicznych określają rozporządzenia ustalające warunki techniczne dozoru technicznego, jakim powinny odpowiadać te urządzenia tj. : urządzenia ciśnieniowe, zbiorniki bezciśnieniowe i niskociśnieniowe przeznaczone do magazynowania materiałów trujących lub żrących, zbiorniki bezciśnieniowe i niskociśnieniowe przeznaczone do magazynowania materiałów ciekłych zapalnych, urządzenia transportu bliskiego, dźwigniki, przenośniki kabinowe i krzesełkowe.

Policja gospodarcza Podstawowy zakres działania UDT określa art. 37 ustawy o dozorze technicznym: • • • nadzór i kontrola przestrzegania przepisów o dozorze technicznym, a także przepisów i zasad z zakresu bezpieczeństwa techniki dotyczących urządzeń technicznych, wykonywanie dozoru technicznego nad urządzeniami technicznymi w zakresie określonym ustawą, wydawanie decyzji w sprawach wynikających z wykonywania dozoru technicznego, prowadzenie ewidencji eksploatowanych urządzeń technicznych, analizowanie przyczyn i skutków uszkodzeń urządzeń technicznych oraz stała ocena stopnia zagrożenia stwarzanego przez te urządzenia, inicjowanie działalności mającej na celu podnoszenie zawodowych kwalifikacji wytwórców oraz użytkowników w zakresie bezpiecznej pracy urządzeń technicznych, uzgadnianie programów szkolenia osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne, sprawdzanie kwalifikacji osób wytwarzających, naprawiających, modernizujących, obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne oraz osób wykonujących badania nieniszczące, certyfikowanie systemów jakości dotyczących urządzeń technicznych.

Policja gospodarcza Ciężary policyjne: Konieczność spełnienia przez jednostki oraz przedsiębiorców określonych zachowań wynikających z wzorców ustalonych w przepisach policyjnych. - Osobiste - Materialne

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Regulacja jest odnoszona do całości gospodarczego instrumentarium sterowania przez państwo zachowaniami podmiotów gospodarczych. K. Stryczkowski Pojęcie przeciwstawne do samoregulacji. M. Szydło Wszelkiego rodzaju normatywna interwencja organów władzy publicznej, bez względu na to, czy ma charakter ogólny czy indywidualny, ale nakierowanej na określony cel; tak rozumiana regulacja ma oddziaływać na mechanizm rynkowy i przenikać gospodarkę. H. Gronkiewicz-Waltz

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Regulacja jest rozumiana jako władcze organizowanie przez państwo, w tym organy administracji, warunków funkcjonowania rynku, warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, bez przywiązywania wagi do skutku w postaci ograniczenia wolności gospodarczej. Art. 37. 1. Pp. U Wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny wymaga uzyskania koncesji wyłącznie, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna albo po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia.

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Art. 43. 1. Pp. U Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej. Art. 5 pkt 5 Usdg działalność regulowana – działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa;

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Pojęcie regulacji jest odnoszone do sektorów infrastrukturalnych, do działań organów państwa podejmowanych z myślą o prawidłowym funkcjonowaniu specyficznych sektorów gospodarki (np. telekomunikacyjnego, energetycznych, transportu kolejowego, pocztowego). Chodzi o sektory, w których prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z wykorzystaniem skomplikowanej infrastruktury technicznej nazywanej czasami urządzeniami kluczowymi, np. sieci energetycznych, magazynów paliw, w których podejmuje się szczególne starania dla zaistnienia konkurencji rynkowej i zabezpieczenia realizacji podstawowych usług bytowych dla ludności.

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Regulacja obejmuje działania państwa (M. Szydło), które: 1) zmierzają do ściśle określonych celów (stworzenie i rozwój konkurencji w sektorze, zapewnienie realizacji tzw. usług publicznych, ochrona dóbr policyjnych i rozwój wspólnego rynku); 2) polegają na stosowaniu specyficznych środków prawnych wobec pewnych rodzajów zachowań gospodarczych (np. instrumenty dopuszczania do działalności gospodarczej, instrumenty cenotwórcze, instrumenty rachunkowości regulacyjnej, instrumenty dostępowe); 3) mają wspólną wszystkim państwom członkowskim genezę historyczną jako związane z realizowanym przez Komisję Europejską programem liberalizacji, tj. otwierania na konkurencję.

Regulacja sektorów infrastrukturalnych Funkcję regulacyjną realizują wyspecjalizowane i w wysokim stopniu niezależnie działające organy administracji publicznej wykonujące specyficzne zadania w poszczególnych sektorach gospodarki (sektorach infrastrukturalnych) np. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego …

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Art. 58. Konstytucji RP 1. Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się. 2. Zakazane są zrzeszenia, których cel lub działalność są sprzeczne z Konstytucją lub ustawą. O odmowie rejestracji lub zakazie działania takiego zrzeszenia orzeka sąd. 3. Ustawa określa rodzaje zrzeszeń podlegających sądowej rejestracji, tryb tej rejestracji oraz formy nadzoru nad tymi zrzeszeniami.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Art. 17. Konstytucji RP 1. W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. 2. W drodze ustawy można tworzyć również inne rodzaje samorządu. Samorządy te nie mogą naruszać wolności wykonywania zawodu ani ograniczać wolności podejmowania działalności gospodarczej.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. USTAWA z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych Art. 1. Przedsiębiorcy mogą zrzeszać się w izby gospodarcze działające na podstawie niniejszej ustawy i statutów. Art. 2. Izba gospodarcza jest organizacją samorządu gospodarczego, reprezentującą interesy gospodarcze zrzeszonych w niej przedsiębiorców, w szczególności wobec organów władzy publicznej. Art. 3. Izby gospodarcze kształtują i upowszechniają zasady etyki w działalności gospodarczej, w szczególności opracowują i doskonalą normy rzetelnego postępowania w obrocie gospodarczym. Art. 4. 1. Izba gospodarcza jest uprawniona do wyrażania opinii o projektach rozwiązań odnoszących się do funkcjonowania gospodarki oraz może uczestniczyć, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w tym zakresie. 2. Izba gospodarcza może dokonywać ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. USTAWA z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych Izba określa samodzielnie w statucie swoje zadania, w szczególności zaś może: 1) przyczyniać się do tworzenia warunków rozwoju życia gospodarczego oraz wspierać inicjatywy gospodarcze członków; 2) popierać, we współpracy z właściwymi organami oświatowymi, rozwój kształcenia zawodowego, wspierać naukę zawodu w zakładach pracy oraz doskonalenie zawodowe pracowników; 3) delegować swoich przedstawicieli, na zaproszenie organów państwowych, do uczestniczenia w pracach instytucji doradczo-opiniodawczych w sprawach działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej i usługowej; 4) organizować i stwarzać warunki do rozstrzygania sporów w drodze postępowania polubownego i pojednawczego oraz uczestniczyć na odrębnie określonych zasadach w postępowaniu sądowym w związku z działalnością gospodarczą jej członków; 5) wydawać opinie o istniejących zwyczajach dotyczących działalności gospodarczej; 6) informować o funkcjonowaniu przedsiębiorców oraz wyrażać opinie o stanie rozwoju gospodarczego na obszarze działania izby.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Izby gospodarcze mogą tworzyć terenowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, jeżeli statut izby to przewiduje. Izby gospodarcze oraz ich jednostki organizacyjne podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Uzyskują one osobowość prawną z chwilą wpisania do tego rejestru. Izby gospodarcze mogą prowadzić działalność gospodarczą na zasadzie działalności akcesoryjnej, tak jak prowadzą ją stowarzyszenia. Izby gospodarcze mogą się zrzeszać na zasadzie dobrowolności w Krajowej Izbie Gospodarczej.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Izby działające na podstawie przepisów szczególnych Krajowe zakłady ubezpieczeń i zagraniczne zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tworzą ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy. Jednostką tego ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska 642 Izba Ubezpieczeń. Jest ona organizacją reprezentującą krajowe i zagraniczne zakłady ubezpieczeń, które z mocy ustawy są członkami izby działającej na rzecz rozwiązywania problemów rynku ubezpieczeń w Rzeczypospolitej Polskiej. Członkostwo w izbie jest obowiązkowe i powstaje z chwilą podjęcia przez zakład ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Izba reprezentuje również zakłady reasekuracji, które mogą być członkami izby na zasadzie dobrowolności. Izba posiada z mocy ustawy osobowość prawną.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Izby działające na podstawie przepisów szczególnych Podstawowe zadania izby to reprezentowanie i podejmowanie działań w celu ochrony wspólnych interesów członków izby, współdziałanie w zapobieganiu zagrożeniom rynku ubezpieczeń, kształtowanie, upowszechnianie i czuwanie nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji i zasad etyki w działalności ubezpieczeniowej. Do szczególnych jej zadań, obok reprezentowania członków izby wobec organów władzy publicznej oraz podejmowania działań w celu ochrony ich interesów, należy tworzenie i wykonywanie informatycznych baz danych w zakresie statystyki ubezpieczeniowej, a w szczególności baz danych o przebiegu szkodowości w poszczególnych rodzajach ubezpieczeń oraz baz danych niezbędnych do przeciwdziałania przestępczości ubezpieczeniowej oraz o osobach, przeciwko którym było prowadzone postępowanie karne w związku z podejrzeniem popełnienia przez nie przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń, zakończone wyrokiem skazującym lub warunkowym umorzeniem postępowania. Obowiązkiem izby jest udostępnianie tych danych swoim członkom.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Samorząd zawodowy rzemiosła Ustawa z 22. 3. 1989 r. o rzemiośle Rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną lub spółkę cywilną osób fizycznych, z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji tej osoby i jej pracy własnej, w imieniu własnym tej osoby i na jej rachunek, jeżeli jest ona mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa Przedsiebiorców.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Samorząd zawodowy rzemiosła Do zadań samorządu gospodarczego rzemiosła należy w szczególności: 1) promocja działalności gospodarczej i społeczno-zawodowej rzemiosła, 2) nadzór nad organizacją i przebiegiem procesu przygotowania zawodowego w rzemiośle, 3) udzielanie pomocy rzemieślnikom i innym przedsiębiorcom zrzeszonym w organizacjach samorządu gospodarczego rzemiosła, 4) reprezentowanie interesów środowiska rzemieślniczego wobec organów administracji publicznej, 5) uczestniczenie w realizacji zadań z zakresu oświaty i wychowania w celu zapewnienia wykwalifikowanych kadr dla gospodarki, w tym prowadzenie szkół.

Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w Polsce. Samorząd zawodowy rolników Samorządy zawodowe niektórych przedsiębiorców Organizacje pracodawców

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców Funkcja wspierania gospodarki przez państwo jest definiowana jako „oddziaływanie państwa na gospodarkę przez poprawę prawnej i faktycznej pozycji podmiotów gospodarczych”. Wspieranie gospodarki może być rozumiane w kategoriach wszelkich środków stosowanych przez szeroko rozumiane państwo, bezpośrednio lub pośrednio, w sposób ogólny bądź specyficzny, w celu wspierania prywatnych podmiotów gospodarczych, aby realizować przez to cele strukturalne, ekonomiczne lub socjalne

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców Udzielanie przedsiębiorcom różnych form wsparcia o wartości majątkowej ma na celu nie tylko poprawę sytuacji gospodarczej takich podmiotów, stwarzanie im możliwości pełniejszego korzystania z wolności działalności gospodarczej, ale także stanowi instrument włączania ich w realizację celów motywowanych zróżnicowanymi interesami publicznymi. Wspieranie gospodarki wyraża się przede wszystkim w dokonywaniu przez państwo różnego rodzaju świadczeń o wartości majątkowej (udzielaniu korzyści) na rzecz przedsiębiorców, bez elementu wzajemności świadczenia ze strony wspieranych podmiotów

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców Wobec przyjęcia zasady społecznej gospodarki rynkowej (art. 20 Konstytucji RP) jako podstawy ustroju gospodarczego zakotwiczonej w ogólnej zasadzie sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP) wspieranie gospodarki powinno służyć również osiąganiu celów o charakterze ogólnospołecznym.

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców, zwany dalej „Rzecznikiem”, stoi na straży praw mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców, w szczególności poszanowania zasady wolności działalności gospodarczej, pogłębiania zaufania przedsiębiorców do władzy publicznej, bezstronności i równego traktowania, zrównoważonego rozwoju oraz zasady uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów przedsiębiorców.

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców Do zadań Rzecznika należy: 1) opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących interesów przedsiębiorców oraz zasad podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) pomoc w organizacji mediacji między przedsiębiorcami a organami administracji publicznej; 3) współpraca z organizacjami pozarządowymi, społecznymi i zawodowymi, do których celów statutowych należy ochrona praw przedsiębiorców oraz współdziałanie ze stowarzyszeniami, ruchami obywatelskimi, innymi dobrowolnymi zrzeszeniami i fundacjami oraz z zagranicznymi i międzynarodowymi organami i organizacjami na rzecz ochrony praw przedsiębiorców oraz poszanowania zasady wolności działalności gospodarczej i równego traktowania; 4) inicjowanie i organizowanie działalności edukacyjnej i informacyjnej w zakresie związanym z wykonywaniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w dziedzinie przedsiębiorczości oraz prawa gospodarczego;

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców W zakresie ochrony praw przedsiębiorców Rzecznik może: 1) występować do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej albo wydanie lub zmianę innych aktów normatywnych w sprawach dotyczących działalności gospodarczej; 2) występować do właściwych organów z wnioskiem o wydanie objaśnień prawnych, o których mowa w art. 33 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, jeśli przepisy będące przedmiotem wniosku budzą wątpliwości w praktyce lub ich stosowanie wywołało rozbieżności w rozstrzygnięciach wydawanych przez właściwy organ administracji publicznej; 3) informować właściwe organy nadzoru lub kontroli o dostrzeżonych nieprawidłowościach w funkcjonowaniu organów administracji publicznej; 4) występować do właściwego ministra lub organu upoważnionego ustawowo do opracowywania i wnoszenia do rozpatrzenia przez Radę Ministrów projektów aktów normatywnych z wnioskiem, o którym mowa w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców;

Pomocy publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców 5) występować do Sądu Najwyższego z wnioskiem, o którym mowa w art. 83 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2018 r. poz. 5 i 650); 6) wnosić skargę nadzwyczajną, na podstawie art. 89 § 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym; 7) występować do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskami o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych; 8) zwrócić się o wszczęcie postępowania administracyjnego, wnosić skargi i skargi kasacyjne do sądu administracyjnego, a także uczestniczyć w tych postępowaniach – na prawach przysługujących prokuratorowi; 9) żądać wszczęcia przez uprawnionego oskarżyciela postępowania przygotowawczego w sprawach o przestępstwa wszczynane z urzędu; 10) informować właściwe organy o dostrzeżonych barierach i utrudnieniach w zakresie wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.