Powstanie styczniowe 1863 1864 Sytuacja midzynarodowa w przededniu
- Slides: 19
Powstanie styczniowe 1863 - 1864
Sytuacja międzynarodowa w przededniu powstania w wojna krymska (1853 -1856) Rosji przeciw Turcji (którą wspierały Anglia, Francja, Sardynia); emigracja polska liczyła na konflikt mocarstw i możliwość odzyskania niepodległości; klęska koncepcji „Hotelu Lambert" w klęska Rosji wpłynęła na reformy caratu; „wiosna posewastopolska" (zniesienie poddaństwa chłopów, reforma sądownictwa i administracji państwowej, stopniowa autonomia Finlandii) w koniec Świętego Przymierza w walka o zjednoczenie Włoch i dążenie Prus do zjednoczenia Niemiec
Sytuacja w Królestwie - wpływ „odwilży posewastopolskiej" w 1856 r. wizyta Aleksandra II w Warszawie - car odmówił rozszerzenia autonomii, ale pod wpływem zmian w Rosji zgodził się na pewne ustępstwa wobec Królestwa: zesłania - amnestia dla więźniów politycznych, powrót powstańców z - mianowanie Michała Gorczakowa namiestnikiem Królestwa Polskiego - ożywienie szkolnictwa (otwarcie w 1857 r. Akademii Medyko. Chirurgicznej i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie) - działalność Towarzystwa Rolniczego pod kierunkiem Andrzeja Zamoyskiego w hasła pracy organicznej - „millenerzy" na czele z Edwardem Jurgensem odkładali powstanie na dalszy plan w organizacje polskie w Rosji - Związek Trojnicki na Ukrainie, koło oficerskie w Petersburgu (Zygmunt Sierakowski, Zygmunt Padlewski)
Andrzej Zamoyski (l 800 -1874), działacz gospodarczy i polityczny, prezes Towarzystwa Rolniczego w latach 1857 -1861, patron stronnictwa „białych"
Manifestacje patriotyczne od 1860 r. w pogrzeb generałowej Katarzyny Sowińskiej (VI 1860 r. ), pogrzeb „pięciu ofiar" zabitych 27 II 1861 r. w 27 III 1861 r. Aleksander Wielopolski stanął na czele przywróconej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego i 2 IV rozwiązał Delegację Miejską oraz Towarzystwo Rolnicze w 8 IV 1861 r. manifestacja w Warszawie po rozwiązaniu Towarzystwa Rolniczego zakończyła się zabiciem ponad 100 osób w odbywały się manifestacje patriotyczne; śpiewano pieśni patriotycznoreligijne; żałoba narodowa - stroje w kolorze czarnym, patriotyczna biżuteria, uroczyste obchody historycznych rocznic, bojkot oficjalnych uroczystości; prasa podziemna, ulotki; zamachy na urzędników i oficerów rosyjskich (Andrzej Potiebnia strzelał do namiestnika Aleksandra Liidersa) w 15 X 1861 r. w rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki wojsko wkroczyło do katedry św. Jana i kościoła św. Anny, biskup warszawski zamknął sprofanowane świątynie, ale w II 1862 r. arcybiskup warszawski Zygmunt Feliński otworzył je i zakazał nabożeństw patriotycznych
Scena z uroczystości pogrzebu „pięciu poległych” przed warszawskim kościołem św. Krzyża według obrazu Henryka Pilatiego. Godząc się na pogrzeb Gorczakow tłumaczył się carowi: Jak powstrzymać duchowieństwo, zaczynając od samego arcybiskupa? Czy nie lepiej zacząć walkę przy innej sposobności? ” Car godził się z tą taktyką, ale ostrzegał w liście Gorczakowa: „Warszawy nie oddać za żadną cenę. W razie potrzeby bombardować ją z Cytadeli”
Aleksander Wielopolski w w w 1831 r. przedstawiciel Rządu Narodowego w Londynie, od 1846 r. główny zwolennik ugody z caratem dyrektor Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, naczelnik Rządu Cywilnego (V 1862 - VII 1863), zwolennik reform, doprowadził do: zniesienia pańszczyzny (1861 r. ), oczynszowania (1862 r. ), równouprawnienia Żydów, spolszczenia administracji, rozbudowy szkolnictwa; brak poparcia społecznego dla Wielopolskiego. Był autorem słynnego powiedzenia: „Dla Polaków można coś dobrego zrobić, ale z Polakami — nigdy". jako inicjator branki, przyczynił się do wybuchu powstania styczniowego
Stronnictwa polityczne „czerwoni" w sieć konspiracyjna powstająca od 1862 r. , podległa Komitetowi Miejskiemu przekształconemu w VI 1862 r. w Komitet Centralny Narodowy; w „czerwoni" dążyli do obalenia cara, odzyskania niepodległości; Apollo Korzeniowski, Jarosław Dąbrowski, Agaton Giller, Ignacy Chmieleński; w poparcie tajnych organizacji młodzieżowych (koło oficerskie Zygmunta Sierakowskiego w Petersburgu); w współpracowano z rosyjską „Ziemią i Wolą", tworzono własną administrację, policję, pocztę, służby podatkowe w na czele z Dyrekcją Krajową konserwatyści, liberałowie z Andrzejem Zamoyskim, Leopoldem Kronenbergiem, Edwardem Jurgensem, Karolem Majewskim; w propagowali pracę organiczną, zwolennicy pełnej autonomii, celem w przyszłości było odzyskanie niepodległości
Symboliczny obraz branki autorstwa Artura Grottgera. Mimo że branka nie rozbiła ruchu spiskowego, jej kontynuacja groziła sparaliżowaniem działalności niepodległościowej. 16 stycznia Zygmunt Padlewski mówił: „Danie rekruta jest to pozostawienie Moskalom rozwiązania kwestyi włościańskiej, a tym samym jest to zerwanie ostateczne z ludem [. . . ]. Ostatecznie więc powiadam: bierzmy w ręce dekrety uwłaszczenia, idźmy na cały kraj, uzbrójmy się jak możemy, napadnijmy załogi nocną porą, a gdy nam życie nazajutrz zostanie, idźmy do kmiotka, zwróćmy mu jego należność i do boju z najazdem powołajmy"
Powstanie Styczniowe w branka - nadzwyczajny, imienny pobór do wojska (około 12 tys. rekrutów) miała rozbić organizację „czerwonych” w 22 I 1863 r. wybuch powstania, ogłoszenie „Manifestu" Tymczasowego Rządu Narodowego („czerwonych” z Komitetu Centralnego Narodowego); wezwanie do walki; uwłaszczenie chłopów, nadziały 3 mórg ziemi dla bezrolnych powstańców, prawo do serwitutów, czyli zwyczajowego prawa do korzystania z dworskich lasów i pastwisk, równe prawa obywatelskie w plany zdobycia Płocka, gdzie miał ujawnić się rząd, nie powiodły się, więc władze działały w konspiracji w Warszawie w nieudana dyktatura Ludwika Mierosławskiego, który opuścił kraj w duże zasługi dla powstania miał Stefan Bobrowski - rewolucyjny naczelnik Warszawy w 8 II 1863 r. - porozumienie Prus i Rosji, tzw. konwencja gen. Gustawa Alvenslebena w sprawie pomocy pruskiej w stłumieniu powstania; prawo do przemarszu wojsk obu stron przez swoje terytorium
Pieczęć główna Rządu Narodowego zawierała hasło „Równość, wolność, niepodległość" oraz herby Polski, Litwy i Rusi. „Ludzie szukają symbolu siły, symbolu wartości. W r. 1863 istniał taki symbol, który silnie, ba — nieraz wszechwładnie panował nad ludźmi. Była nim pieczęć — pieczęć Rządu Narodowego" — Józef Piłsudski, 1924 r.
Powstanie Styczniowe – c. d. w przyłączenie się „białych" do powstania; nadzieja na pomoc Francji i Anglii; krótka dyktatura Mariana Langiewicza 11 -18 III 1863 r. (zwycięstwa pod Chrobrzem, Grochowiskami) w walka o władzę „czerwonych" i „białych", V 1863 r. przekształcenie rządu w Rząd Narodowy złożony z 5 członków, którym podlegały wydziały: spraw wewnętrznych, wojska, skarbu, spraw zagranicznych, prasy w VIII 1863 r. namiestnikiem Królestwa został Fiodor Berg w partyzancki charakter walk
Generał Marian Langiewicz (1927 -1887) wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui, początkowo dowodził oddziałami powstańczymi w województwie sandomierskim, a w marcu 1863 r. był przez tydzień dyktatorem powstania. Aresztowany przez Austriaków, siedział dwa lata w twierdzy Josephstadt, a resztę życia spędził na emigracji w Anglii, Szwajcarii i Turcji
Francuska karykatura krytykująca opieszałość europejskiej dyplomacji wobec sprawy polskiej
Francuska karykatura przedstawiająca nieudolność carskiej policji w Warszawie, nie mogącej wytropić tajnych organizacji powstańczych
Powstanie Styczniowe – c. d. w dyktatura Romualda Traugutta (X 1863 - IV 1864) próbował ratować powstanie, opierając się na „pospolitym ruszeniu", realizował dekret uwłaszczeniowy, zginął 5 VIII 1864 r. na stokach Cytadeli w klęskę powstania przyśpieszył ukaz carski o uwłaszczeniu (2 III 1864 r. ); ostatecznie powstanie upadło jesienią 1864 r. , chociaż walki prowadzono do wiosny 1865 r. (ostatni oddział księdza Stanisława Brzóski na Podlasiu);
Romuald Traugutt Dyktator i męczennik powstania styczniowego, stał się symbolem obywatelskiej ofiary na ołtarzu niepodległości. Nie wierzył początkowo w szansę powstania i nie brał udziału w jego Stanął na czele powstańczej „partii" z poczucia solidarności, a następnie próbował wykorzystać swą wiedzę wojskową oraz kierować powstaniem tak, aby choć w pewnym stopniu zwiększyć jego szanse. Stwierdził w zeznaniu przed carską komisją śledczą, 22 IV - 4 V 1864 r. : „Będąc przekonanym, że niezależność jest koniecznym warunkiem prawdziwego szczęścia każdego narodu, zawsze jej pragnąłem dla swojej ojczyzny, a to tym bardziej, że oswobodzenie się Rosji od ciężaru panowania na d Polską liczyłem za również konieczny warunek do zwrócenia całej działalności rządu i ludu rosyjskiego na rzeczywisty pożytek tego obszernego państwa". Traugutt zapłacił za swój wybór najwyższą cenę - zginął na szubienicy na stokach warszawskiej Cytadeli.
Patrol powstańczy obraz Maksymiliana Gierymskiego (1846 – l 874) Warto się zastanowić, jakie cechy tego obrazu oddają klimat powstania styczniowego
Znaczenie powstania w stoczono ok. 1200 potyczek w represje po powstaniu - rusyfikacja w było największym zrywem całego narodu; na pomoc przybyli powstańcy z innych zaborów, zginęło około 20 tyś. powstańców w przyniosło uwłaszczenie chłopów w zakończyło epokę romantycznych zrywów; początek nowoczesnego narodu; hasła pozytywizmu w na bardzo dobrej organizacji państwa podziemnego będą wzorować się władze okupowanej Polski w II wojnie światowej w odbiło się echem wśród rewolucjonistów Europy: udział ochotników z Europy (Andrzej Potiebnia, Francesco Nullo), poparcie I Międzynarodówki i „Kołokoła" Aleksandra Hercena; z apelami o solidarność z Polakami wystąpili Victor Hugo, Laios Kossuth, Giuseppe Garibaldi
- Sytuacja kafkowska proces
- Koncepcja klaryfikacyjna i derywacyjna
- Argumentum a contrario przykłady
- In 1864 george pullman designed
- Karykatura francuska z 1864
- Charta 1864
- In 1864 george pullman designed
- La jaula de hierro weber
- 1864
- Olympia gauguin
- Olympia, 1863
- During the free banking era between 1837 and 1863
- Manet, olympia, 1863
- Constitucion de 1863
- Soddies definition
- Impressionism 1867-1886
- Edouard manet olympia 1863
- Hjälper sedan 1863
- July 1-4 1863
- Edouard manet olympia 1863