Pooenie i Klimat Hiszpanii Krlestwo Hiszpanii pooone jest

Położenie i Klimat Hiszpanii Królestwo Hiszpanii położone jest na południowym zachodzie kontynentu europejskiego i zajmując prawie 505 tys. km 2 jest trzecim, pod względem wielkości terytorium, państwem w Europie. Powierzchnia kraju zajmuje blisko 80% Półwyspu Iberyjskiego, a otoczona jest od północy i zachodu wodami Oceanu Atlantyckiego, natomiast od wschodu i południa Morzem Śródziemnym. Hiszpania sąsiaduje od północy z Andorą i Francją, od południa z Marokiem i Gibraltarem, stanowiącym terytorium zależne Wielkiej Brytanii, od zachodu z Portugalią. Hiszpanię można podzielić na cztery strefy klimatu. Klimat śródziemnomorski, głównie umiarkowany we wschodnich i południowych rejonach kraju: lato ciepłe i łagodne, pory deszczowe na wiosnę i jesień. W głębi kraju: mroźna zima z częstymi opadami śniegu na północy oraz gorące lato. Północ nad wybrzeżem Atlantyku: opady głównie w zimie, nieco chłodniejsze ale nadal ciepłe lato. Klimat podzwrotnikowy na Wyspach Kanaryjskich: wysokie temperatury przez cały rok (18ºC - 24ºC). miesiąc 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 godziny słoneczne /dzień 4 5 5 7 8 9 10 8 6 5 5 4 temp. w ciągu dnia 13 14 16 18 21 25 28 28 25 21 16 13 temp. w ciągu nocy 6 7 9 11 14 18 21 21 19 15 11 8 temp. wody 13 12 13 14 16 19 22 24 22 20 16 14 dni deszczowe 5 5 8 9 8 6 4 6 7 9 6 6

Gospodarka W gospodarce Hiszpanii bardzo dużą rolę odgrywa obcy kapitał, inwestycje amerykańskie, niemieckie, francuskie i brytyjskie doprowadziły do szybkiego uprzemysłowienia Hiszpanii (zwłaszcza 1965– 75) oraz rozbudowy bardzo nowoczesnej infrastrukturystycznej.

Przemysł maszyn. I środków transportu dostarcza ok. 27% wartości produkcji przemysłu przetwórczego, a jego wyroby są w dużej części eksportowane najważniejszą gałęzią jest produkcja samochodów osobowych główny ośrodek : (Barcelona, Valladolid) oraz przemysł stoczniowy główny ośrodek: ( Kadyks, El Ferrol, Vigo); przemysł chemiczny wykorzystuje importowaną ropę.

Rolnictwo Hiszpania zajmuje czołowe miejsca w świecie w zbiorach mandarynek, oliwek, winogron, pomarańczy i cytryn jest jedynym krajem europejskim obok Malty, w którym uprawia się banany (na W. Kanaryjskich) oraz palmę daktylową (w okolicach m. Elche w prow. Alicante). Hodowla zwierząt głównie na obszarach Mesety Iberyjskiej — wypas owiec i kóz, a także w północnej części kraju — hodowla bydła.

Ciekawostka Bardzo długa linia brzegowa z upalnym słonecznym latem oraz dwa archipelagi wysp: Baleary i Wyspy Kanaryjskie jak również wiele ciekawych miast z licznymi zabytkami są podstawą rozwoju turystyki. Dochód z turystyki stanowi główne źródło dochodu tego kraju.

Turystyka Hiszpanię odwiedza ponad 50 mln turystów rocznie rozwój turystyki międzynarodowej doprowadził do zagospodarowania wielu wybrzeży, zwłaszcza w Katalonii (Costa Brava, Costa Dorada), Andaluzji (Costa del Sol, Costa de la Luz) i Walencji (Costa del Azahar) turystyka jest głównym działem gospodarki w obu regionach wyspiarskich, Balearach i W. Kanaryjskich wybrzeża północne są odwiedzane głównie przez turystów krajowych poza wybrzeżami ważniejszymi rejonami turystyki są Sierra Nevada w Andaluzji, pasmo Sierra de Guadarrama w G. Kastylijskich oraz G. Kantabryjskie, z ośrodkami sportów zimowych główny ośrodek turystyczny: Madryt, Barcelona, Sewilla, Kordowa, Grenada; Hiszpania dysponuje jedną z największych w świecie baz hotelowych; blisko 1/4 wszystkich miejsc znajduje się na Balearach.

Transport i Łączność • Rozwój turystyki przyczynił się do modernizacji sieci transportowej w tym autostrad i lini kolejowych. W 1992 uruchomiono pierwszą linię szybkiej kolei na trasie Madryt– Kordowa–Sewilla. Hiszpania ma 30 międzynar. Portów lotniczych , największe to: Barajas w Madrycie, San Juan w Palma de Mallorca i El Prat w Barcelonie, obsługiwane gł. przez największą linię Hiszpanii Iberia oraz linie zagraniczne. I mniejsze prywatne przedsiębiorstwa lotnicze, nastawione głównie na obsługę ruchu turystycznego. Morska flota handlowa ma nośność 2, 3 mln DWT łączne przeładunki w portach Hiszpanii wyniosły 366 mln t (2003); największe porty: Bilbao, Gijón, Huelva i Kadyks nad O. Atlantyckim, Tarragona, Barcelona, Kartagena, Walencja, Málaga nad M. Śródziemnym.

WYBRZEŻA HISZPANII

Wśród hiszpańskich wybrzeży należy wymienić te najciekawsze i najchętniej odwiedzane przez turystów. Zaliczamy do nich : Costa Brava, Costa Blanca, Costa der Sol

Costa Brava

Costa Brawa rozciąga się od granicy z Francją aż po Blanes. Costa Brava czyli Dzikie Wybrzeże. Jego północna część zachwyca romantycznymi zatokami z turkusowoniebieską wodą. Costa Brawa to obszar , który jest położony nad Morzem Balearskim (część Morza Śródziemnego). Wybrzeże rozciąga się na długości prawie 200 km. Costa Brava, to po prostu, uosobienie nieustannej walki jaką toczą ze sobą ziemia i morze, tworząc charakterystyczne nadmorskie skały i urwiska, oraz urokliwe, szmaragdowe wysepki. Wybrzeże Costa Brawa jest najbardziej doceniane , przyjeżdża tam najwięcej turystów, dlatego cieszy się ogromną popularnością

Costa Brava

Costa der Sol

Costa der Sol czyli Wybrzeże Słońca Costa der Sol to region pełen plaż. Leży na południu Hiszpani To wybrzeże obejmuje wybrzeże śródziemnomorskie między Gibraltarem a przylądkiem Cabo de Gata. Na tym wybrzeżu znajduje się wiele znanych kąpielisk morskich np. : Marbella, Torremolinos, Benalmádena, Málaga, czy Nerja. Na znacznej części wybrzeża (ok. 180 km) znajdują się zabudowania tj. : luksusowe hotele, ośrodki wypoczynkowe, rezydencje. Znajdują się tam też miejsca ustronne z dala od turystycznego tłoku. To wybrzeże posada liczne plaże najbardziej popularne to : n n n n Las Acacias La Malagueta Misericordia El Candado Banos del Carmen San Andrés Guadalmar Guadalhorce Plaże są przeważnie kamieniste lecz część wybrzeża jest skalista , choć można spotkać nieliczne plaże piaszczyste

Costa der Sol

Costa Blanca

Region obejmuje fragment wybrzeża Morza Śródziemnego o długości ok. 244 km, położony w Walencji, w okolicach Alicante z popularnymi kąpieliskami m. in. Benidorm, Calpe. Costa Blanca jest mniej docenianym hiszpańskim wybrzeżem. Ten region wchodzi w skład prowincji Alicante w regionie Walencja. To wybrzeże może poszczycić się 200 km linią brzegową z licznymi plażami i ponad 300 słonecznymi dniami w roku. Rejon, który wchodzi w skład Costa Blanca to nie tylko zalane słońcem białe wybrzeże - to także urokliwe zakątki w górach, tętniące życiem metropolie i zaciszne śródziemnomorskie miasteczka.

Costa Blanca

Oto mapa wybrzeży Hiszpanii

Baleary

Baleary to archipelag zachodniej części Morza Śródziemnego w pobliżu wschodniego wybrzeża Hiszpanii o powierzchni 5014 km². Baleary liczą ok. 1, 07 mln mieszkańców. Wyspy były kolonizowane przez Fenicjan, Kartagińczyków, Rzymian (od 123 p. n. e. do V w. n. e. ), Arabów (po VIII wieku), Turków, Wandalów, Bizancjum (ok. 554) i Wizygotów. Rozwój turystyki zmienił gospodarkę Balearów. Obecnie ponad 70% ludności zatrudnione jest w sektorze usług. Najbardziej rozwiniętymi gałęziami przemysłu są przemysł tekstylny, obuwniczy, skórzany, a także rzemiosło. Na Balearach uprawia się m. in. zboże, oliwki, migdały, winorośl, figi oraz cytrusy. Hoduje się także m. in. owce, bydło i trzodę chlewną. Ludność zajmuje się również rybołówstwem. Baleary mają dobrze rozwiniętą komunikację lotniczą oraz morską między wyspami jak i z Hiszpanią. Balearska gospodarka nastawiona jest na turystykę, archipelag odwiedzany jest każdego roku przez 5 mln turystów. Posiadają dobrze rozwiniętą infrastrukturę hotelową i wiele kąpielisk.

Baleary Mapa Hiszpanii z zaznaczeniem na czerwono BALEARÓW Plaża BALEARSKA

Wyspy Kanaryjskie

Wyspy Kanaryjskie to archipelag górzystych wysp pochodzenia wulkanicznego położonych na Oceanie Atlantyckim na północny zachód od wybrzeży Afryki, zaliczanych do Makaronezji. Wyspy te należą do Hiszpanii i tworzą dwie prowincje: Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas de Gra Canaria. Nazwa wysp pochodzi od łacińskiego słowa canis (pies), ponieważ na wyspach grasowały duże stada dzikich psów.

Wyspy Kanaryjskie Wyspy kanaryjskie moją powierzchnię 7293 km². Archipelag ten składa się z 7 wysp głównych: n Teneryfa, n Fuerteventura, n Gran Canaria, n Lanzarote, n El Hierro, n La Palma n La Gomera n oraz sześciu mniejszych: n Alegranza, n Graciosa, n Montaña Clara, n Lobos, Roque del Este n Roque del Oeste. n

Architektura Antonio Gaudiego Urodził się 25 czerwca 1852 roku, zmarł 10 czerwca 1926 roku.

Studiował i działał w Barcelonie, gdzie powstałe większość jego budowli. Początkowo ulegał wpływom eklektyzmu (Casa Vicenz), łącząc i przetwarzając elementy dawnych stylów architektonicznych (Pałac Guell, pałac biskupi w Astorga). Od około 1890 roku rozwinął własny styl, reprezentujący swoistą odmianę modernizmu, w którym starał się połączyć nowatorstwo rozwiązań konstrukcyjnych (np. zastosowanie łuków parabolicznych), ze swobodnym plastycznym ukształtowaniem bryły budynku. Jego przewodnią ideą było twórcze kontynuowanie osiągnięć architektury gotyku przy zachowaniu jej wewnętrznych, symbolicznych treści. Nawiązując do form organicznych, wprowadzał chętnie do swych budowli płynne, faliste linie, nieregularne rzuty, fantastyczne rzeźbiarsko ukształtowane elementy architektoniczne i bogate efekty kolorystyczne. (Casa Calvet, Casa Battlo, Casa Mila, Parku Guell). Głównym osiągnięciem jest słynny kościół Sagrada Familia w Barcelonie (którego budowa trwa po dziś dzień). W całej swojej twórczości projektował głównie domy mieszkalne. Początkowy okres jego prac cechował popularny wówczas eklektyzm, czyli mieszanie cech

"Katedry nie stawia jeden jedyny człowiek - jest ona dziełem wielu generacji" -Sagrada Familia Temple Expiatori de la Sagrada Familia (Kościół Świętej Rodziny) jest najbardziej niekonwencjonalnym z europejskich kościołów i jednocześnie wizytówką Barcelony. Według wielu ludzi jest uważany za największe dzieło Gaudiego. Prace nad Sagradą Familią przejął w listopadzie 1883 roku. W miarę postępu prac architekt coraz bardziej radykalnie zmieniał projekt, tworząc własną wizję, porywającą i szaloną. Jedną z niewielu części nie zaprojektowanych przez Gaudiego jest krypta stworzona przez Francesco de Paula Villar i Lozano w 1882 roku. Tu spoczywa Gaudi, który zmarł w 1926 r. Artysta każdą z fasad poświęcił jednemu aspektowi działalności Chrystusa. W realistycznych oraz symbolicznych obrazach Jezus pojawia się jako: - człowiek na ziemi - fasada wschodnia - Narodzenia, - zbawiciel ludzkości - fasada zachodnia - Pasji, - sędzia skazujący na życie lub śmierć w dniu Sądu Ostatecznego - fasada południowa - Chwały (Glorii). Z planowanych trzech - Gaudi sam daleko dopracował jedynie wschodnią fasadę. Reszta egzystuje tylko w postaci planu i gipsowego modelu (zniszczonego przez pożar podczas wojny domowej w Hiszpanii i później zrekonstruowanego). Wybór fasady "bożonarodzeniowej" miał swoje przyczyny. Mimo wielu namów, aby rozpocząć od budowy Fasady Pasji, Gaudi wybrał Fasadę Narodzenia tłumacząc to tym, iż temat męki Pańskiej mógłby odstraszyć ludzi. Możliwe, że miał rację. Centralny portal fasady - Portal Miłości (największy) przedstawia narodziny Chrystusa oraz symbol miłości - pelikana. Po lewej Portal Nadziei ukazuje dwa straszne wydarzenia z dzieciństwa Jezusa: morderstwo dokonane na dzieciach Heroda oraz ucieczkę do Egiptu. I wreszcie na prawo od głównego portalu Brama Wiary, zilustrowana odpowiednimi scenami z Biblii - objawieniem aniołów, Jana Chrzciciela wygłaszającego swoje proroctwa, Jezusa tłumaczącego uczonym w piśmie właściwy sens ich przekazów. Te optymistyczne motywy wyryte na wschodniej fasadzie mają symboliczne znaczenie - ze wschodu nadchodzi światło i zbawienie. Historia cierpienia została umieszczona po przeciwległej stronie - tej, po której zachodzi słońce. Prace nad nią rozpoczęto dopiero w 1954 roku, zakończono w 1985. Autorem projektu posępnej elewacji nawy był Josep Maria Subirachsa. Jego złowieszczo wyglądające figury wzbudziły wśród społeczności wielkie kontrowersje. Na realizację czeka jeszcze południowa nawa oraz fasada Chwały, według pierwotnych planów mająca pomieścić główne wejście do kościoła. Przykładem nieustannie zmieniającego się, podążającego za nowymi pomysłami, sposobu budowania Gaudiego jest projekt rozbudowy wież, będących symbolem kościoła.

Bellesguard Gaudi zawsze czuł się Katalończykiem, dlatego też niemal we wszystkich dziełach można odnaleźć świadectwa jego narodowej świadomości. W roku 1900 rozpoczął dzieło, które stało się symbolem Katalonii, snem o wielkiej przeszłości i pozostawionej w odległym średniowieczu świetności. Gaudi zbudował dla Dony Marii Sagues wiejski dworek godny średniowiecznej księżniczki. Paradna brama, spiczaste blanki oraz stroma wieża nadają mu charakter reliktu z dawnych czasów. Ale nie tylko styl budowli przypomina epokę, w której Katalonia była sławna, lecz również ziemia, na której dom wyrósł. W tym miejscu stał już kiedyś wspaniały dworek należący do Marti I, ostatniego króla Barcelony. Nieliczne pozostałości po siedzibie władcy architekt z całym szacunkiem zachował - jako pomnik dla Katalończyków. Swą nazwę - Bellesguard - budynek wywodzi od "Bell Esguard", co oznacza "piękny widok". Jest to określenie ze wszech miar słuszne, gdyż z pagórka, na którym leży dworek rozpościera się piękny widok na miasto. Pomimo surowego, kwadratowego kształtu budynek doskonale komponuje się z krajobrazem. Gaudi połączył w nim swoje ulubione cegły ze znalezioną na miejscu skałą łupkową. W efekcie powstał dom o ponurym charakterze i fascynującej mieszaninie barw - od brązu i ochry do czarnawej szarości. Przy jego budowie Gaudi wykorzystał bezsprzecznie średniowieczne motywy czego przykładem mogą być gotyckie ostrołuki oraz murowany zygzak biegnący wzdłuż dachu. Nad wszystkim góruje doskonale widoczny, postawiony w poprzek krzyż na szczycie wieży, będący już prawie znakiem firmowym Gaudiego.

La Torre de Bellesguard znajduje się u podnóża góry Tibidabo, w dzielnicy Sant Gervasi w Barcelonie.

Casa Mila "La Padrera" - "Kamieniołom", takim przydomkiem zaskoczeni mieszkańcy obdarzyli budynek, który w świecie nie ma sobie równego. Gaudi pracując nad Parkiem Guell oraz nad kryptą Colonia Guell tak bardzo zbliżył się do przyrody, że jego dzieła sprawiają wrażenie nowej natury. W tym przypadku - główną fasadę budynku porównuje się z powierzchnią wzburzonego przez sztorm morza. Mozaiki "rzucone" na fasadę kojarzą się z pianą na grzbietach fal, a zawiłe wzory żelaznych balkonów, wykonane przez Josepa Marię Jujola, wyglądają jak wodorosty. W całym budsynku nie ma ani jednego konta prostego, ani jednej ściany nośnej. Na dachu można spotkać liczne kominy i otwory wentylacyjne podobne do surrealistycznych rzeźb. Do rzeźb tych przylgnęła nazwa espantabruixas - wiedźmy. Również nocą Casa Mila przyciąga uwagę turystów - wykorzystując do tego fenomenalną grę świateł. We wnętrzu Casa Mila zorganizowano muzeum poświęcone twórczości Antoniego Gaudiego. Prezentacje multimedialne ukazują koleje życia słąwnego architekta, makiety przedstawiają osiągnięcia mistrza - można nawet spotkać makietę składającą się ze sznurków i ciężarków, będącą przykładem na to jak Gaudi bez szczegółowych obliczeń projektował swoje budowle - naprawdę niezwykły widok.

Casa Batllo Na Passeig de Gracia 43 uwagę przykuwa Casa Batllo - przedostatni projekt domu mieszkalnego Gaudiego (ostatnią była Casa Mila). W tym przypadku architekt zszedł ze wszystkich utartych ścieżek, nawet nowoczesnego budownictwa i postawił dosłownie fantastyczny dom. Patrząc na niego dzisiaj, aż trudno sobie wyobrazić to, że mógł on powstać na bazie jednego z najmniej ciekawych i najbardziej konwencjonalnych budynków w okolicy. A wszystko zaczęło się od nadania bardzo wąskiemu na parterze budynkowi, wrażenia olbrzymich rozmiarów - wykorzystując do tego celu grube kolumny tworzące arkady wokół wejścia. Jednak tym co najbardziej przyciąga uwagę to małe balkony o dziwacznych kształtach (przyklejone do gzymsu niczym krople miodu) oraz okna wyglądające jak narośla - jedno niepodobne do drugiego. Żeliwna balustrada bedąca w starych budynkach ozdobą balkonu, tu jest dodatkowo wzbogacona falistymi elementami muru i tynku. Nic kanciastego, nic prostego, wszystko zdaje się płynąc. Całości czaru dodają liczne, wciśnięte w fasadę, błyszczące w promieniach słońca mozaiki. Ku górze ich liczba znacznie rośnie. Sam dach od strony ulicy zrobiony jest z niebieskożółtych cegieł, grzbiet jego jest falisty, a dzięki zastosowaniu zaokrąglonych cegieł ma lekko zygzakowaty charakter. Igrające, wciąż falujące linie znajdują kontynuację we wnętrzu domu - nie ma tu pokoi w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Jedno pomieszczenie przechodzi w drugie. Zdjęcie obok - kominek w przedsionku wyłożony żaroodpornymi płytkami ceramicznymi.

Casa Vicens Gdy w 1878 roku właściciel cegielni i producent płytek Manuel Vicens złożył u Gaudiego zamówienie na letni dworek - ten nie miał jeszcze żadnych praktycznych doświadczeń. Również gdy w roku 1883 przystępował do budowy - była to dla niego nowość, niezbadany ląd. Jednak już ta budowla pozwoliła spojrzeć na Gaudiego jak na architekta łączącego fantazję z niezależnością. Do budowy Gaudi użył bardzo pospolitych surowców - naturalnego kamienia koloru ochry oraz surowej cegły. Lecz naprawdę fascynujące w wyglądzie zewnętrznym budynku są użyte w dużych ilościach kolorowe płytki ceramiczne, biegnące po murze jak listwa lub też tworzące szachownicę. Casa Vicens jest przykładem na to, jak dzięki wykończeniu zewnętrznych powierzchni i bogatej ornamentyce nudny budynek można przekształcić w zameczek. W Casa Vicens spotkać można wspaniałą pseudokopułę, która powstała dzięki perfekcyjnie wykonanym, perspektywicznym malowidłom. Przez moment rzeczywiście jest się przekonanym, że spogląda się w niebo, obserwując przyloty i odloty ptaków. Dopiero po dokładnym przyjrzeniu się można rozpoznać prawdziwy charakter sufitu.

Casa Calvet Dom na Casa Calvet, którego budowę Gaudi rozpoczął w 1898 roku, był dla architekta wyzwaniem - przede wszystkim dlatego, że budynek ten należało wkomponować w szereg już stojących. Dom miał służyć różnym celom - piwnice i parter miały zajmować magazyny i biura, piętra wyższe - osiem mieszkań. Aby spełnić postawione przed nim zadanie, skonstruował bardzo prosty budynek o prawie symetrycznych zarysach. Jedynie w górnych partiach dał wyraz swojej inwencji twórczej - ze szczytu "zerkają" na ulicę trzej męczennicy (oraz praktyczny dźwig do wciągania mebli). W porównaniu z sąsiednimi dużymi i prostymi domami Casa Calvet wydaje się nieporównywalnie większy. Architekt uzyskał taki efekt dzięki nadstawkom oraz licznym, zaokrąglonym i wysuniętym do przodu balkonom. Budynkowi nadaje urok przede wszystkim jego wnętrze - drzwi z dużymi ciemnobrązowymi powierzchniami, sprzęty domowe, meble zaprojektowane przez Gaudiego, metalowe wizjery również jego projektu, a także wspaniałe, drewniane sufity (rysunek obok) Warto wiedzieć również o tym, że projekt Casa Calvet był jedynym, za który Gaudi otrzymał wyróżnienie od miasta. . .

Casa el Capricho Dom "El Caprichio" (kaprys) stoi sam niczym wyspa. Swoją nazwę zawdzięcza dzięki sterczącej w górę wieży, podobnej do mineratów, spełniająca wyłacznie funkcję zdobniczą. W "El Caprichio" przewazają pomieszczenia przeznaczone do spotkań towarzyskich - wysoki salon, wokół którego usytuowane są inne pomieszczenia - liczne sypialnie oraz sala bankietowa. Dom jest zrobiony we wspaniały sposób, gdyż wszystko jest dopasowane do faktycznych warunków. Gaudi nigdy nie pojawił się na placu budowy, gdzie szukałby dodatkowych inspiracji, lecz kierownictwo budowy przekazał swojemu przyjacielowi Christofolowi Casante. Dom stoi na specjalnie usypanym zboczu, na całym budynku są piaszczystozielone płytki z namalowanymi kwiatami.

Colegia Teresiano Gaudi podjął się zadania postawienia szkoły oraz domu dla sióstr z zakonu św. Teresy w końcu lat 80 tych. Przyjmując te zadanie - z góry musiał zrezygnować rozkosznego wydawania pieniędzy (tak jak to miało miejsce w przypadku Casa Vicens i pałacu Guella), ponieważ zakon przyjął jako jedną z zasad oszczędność. Na zewnętrznej fasadzie układa się we wzory szereg ostrołuków różnej wysokości. Trybuna nad wejściem, przerywająca powagę prostokątnego zarysu, wykończona jest gotyckimi oknami, a okna na pozostałych piętrach też są utrzymane w podobnym charakterze. Przeciwwagą podstawowej gotyckiej formy są okiennice, przeważnie zamknięte, podchwytujące prostokątny kształt zarysu budynku. Również wejście w pierwszym rzędzie tworzą prostokątne formy. Plan dzieli budynek na trzy wąskie leżące równolegle do siebie części. Przez środkową część sutereny przebiega długi, wąski korytarz; na parterze to samo miejsce zajmują kwadratowe dziedzińce zapewniające oświetlenie pomieszczeniom położonym wewnątrz. Taki stan przejął Gaudi po poprzednim budowniczym, powyżej tego poziomu widać już wyraźnie rękę architekta. Wyższe poziomy, będące efektem prac Gaudiego, charakteryzują się tym, że w miejsce murów nośnych architekt skonstruował długie korytarze składające się z jednego szeregu symetrycznych, identycznych łuków w kształcie paraboli. Łuki te otynkowane są na biało - pomiędzy nimi znajdują się liczne okna wychodzące na dziedziniec. Korytarz jest dobrze oświetlony, mimo iż światło wpada do niego pośrednio, rozchodzi się równomiernie i nadaje przejściu spokojną, sprzyjającą kontenplacji atmosferę. Gaudi uczynił tę formę jedynym charakterystycznym dla Colegio Teresiano elementem stylu.

Colonia Guell Colonia Geull miała być kościołem, z wieloma wieżami, które można powiedzieć zostały wybudowane, lecz na placu budowy Sagrady Familii. Skończona została tylko krypta, Antonio pracował nad nią aż 10 lat, ale sam artysta powiedział, że była rodzajem poletka eksperymentalnego. Dojrzały tu dwa podstawowe elementy jego konstrukcji - łuk paraboliczny oraz skośny filar.

Palacio Guell został zbudowany niezwykle surowo i powściągliwie. Dom jest zbudowany przylegająco do innych budynków, więc front jest określony przez kąty proste. Gaudi chyba zapomniał o rzeźbach , gdyż oprócz ozdobnego filaru z godłem Katalonii, pomiedzy dwoma wjazdowymi bramami nie ma żadnych rzeźb. Dzięki prostocie, wyraźnym liniom i szarym, polerowanym płytom marmurowym pokrywającym fasadę, pałac sprawia wrażenie większego, niż jest w rzeczywistości. Gaudi w dwóch bramach zastosował łuki o parabolicznej formie, w formie która w jego późniejszych budowlach stała się zarazem nośnym jak i ozdobnym elementem konstrukcji. Łuki paraboliczne pojawiają się również we wnętrzu pałacu. W całym budynku znajduje sie aż 127 filarów! W centrum pałacu znajduje się hala, która zajmuje 3 kondygnacje (17, 5 m. wys. i 10 m 2), więc jest stosunkowo mała. Pomieszczenie to wieńczy kopuła z licznymi otworami, przez które wpada światło.

Park Guell W 1898 r. hrabia Eusebio Guell zamówił u Antonia Gaudiego projekt podmiejskiej kolonii, w której zamieszkać mieli robotnicy jego fabryki. Na Gran Placa Circular (taras widokowy) znajduje się najdłuższa ławka na świecie. Nie stoi ona wzdłuż nudnej, określonej linii - tworzą ją przeróżnie uromowane zakręty. Tym sposobem ludzie mogą tworzyć małe, intymne grupki. Na ten wspaniały taras wiodą schody o zoomorficznych poręczach. Pod tarasem jest Sala Stu Kolumn, która mieni się szkłem i ceramiką. Pomiędzy schodami znajduje się wielka "cysterna" pomyślana jako zbiornik gromadzący deszczówkę. Zaworami przelewowymi cysterny stały się dwa potwory - smok symbolizujący pytona i głowa węża (aluzja do godła katalonii). Teren wokół wejścia sygnalizuje najistotniejsze zasady, według których park zbudowano i z którymi wszędzie można się zetknąć: szokujące efekty z magiczną siłą przyciągające wzrok, stwarzające wrażenie kosztownych błyskotek, a w rzeczywistości najtańsze surowce budowlane - prawie cały park zbudowano z surowców znalezionych na jego terenie. Na ulice i dróżki teren był zbyt spadzisty. Aby uniknąć wyrównywania terenu - Gaudi odważnie poprowadził ulice wyłomami, wzdłuż zbocza i dalej pod kolumnadą, posługując się przy tym całkiem naturalnie wyglądającymi konstrukcjami. Kolumnady często sklepiają się w jaskinie, dające schronienie przed deszczem i zbyt intensywnymi promieniami słonecznymi. Wspomniany taras, jak każdy inny o dużych rozmiarach musi posiadać system odprowadzania wody deszczowej. Gaudi system na tarasie w parku Guell podpatrzył z natury. Powierzchnia placu nie jest pokryta cementem, woda więc może swobodnie przez nią przesiąkać. Następnie dostaje się do ogromnej liczby naczyń zbierających, mających na dnie małe otwory. Przez te otwory, z wykorzystaniem szeregu filtrów - woda spływa poprzez puste kolumny do cysterny. Kolumny te tworzą Salę Stu Kolumn.

Cytaty Antoniego Gaudiego "Jeżeli budynek ma być piękny, każdy jego fragment musi znaleźć odpowiednie miejsce, rozmiar, kształt i kolor. Wszystko to w zasadniczy sposób wpływa na ostateczny kształt dzieła architektonicznego. "Aby cokolwiek zrobić, dobrze aby osiągnąć właściwy efekt, należy kochać swoją pracę. Niezbędne są również umiejętności techniczne. " "Zawód architekta polega na umiejętnym łączeniu jedną całość różnorodnych elementów. Jeszcze przed powstaniem dzieła powinien on zobaczyć w wyobraźni całość planowanej budowli, odpowiednio usytuować poszczególne elementy i określić ich współrzędne. Właśnie ta intuicja pozwala określić styczność całej kompozycji i jej barwy. " "Dekoracja zawsze była i będzie kolorowa. W naturze nie ma monotonii. Dlatego często architekturę zdobi się barwną polichromią. Największym malarzem krajów śródziemnomorskich jest słońce. " "Kościół Sagrada Familia jest budowlą ze wszech miar opatrznościową. Znajduje się w centrum miasta, a także w centrum barcelońskiej równiny, w identycznej odległości pomiędzy górami a morzem, pomiędzy Sains a Saint Andres. Identyczna odległość dzieli go także od rzek Besós I Lloberegat "

ZABYTKI HISZPANII

AKWEDUKT W SEGOWII Akwedukt w Segowii- jest jednym z najlepiej zachowanych reliktów rzymskiej obecności na półwyspie Iberyjskim. Badacze umiejscawiają moment jego powstania na drugą połowę I i początki II wieku, W najwyższej części mierzy 28, 5 m Całość zbudowana jest z granitowych bloków, połączonych bez zaprawy. Przez stulecia był wykorzystywany do transportu wody i prawdopodobnie dzięki temu przetrwał do dziś w tak dobrym stanie. W ostatnich latach ucierpiał poważnie z powodu zanieczyszczenia powietrza i drgań wywołanych intensywnym ruchem ulicznym

ALJAFERIA Aljaferia- Jest to ufortyfikowany średniowieczny pałac muzułmański zbudowany w drugiej połowie XI wieku w stylu mauretańskim na terenie taifatu Saragossy w muzułmańskim Al-Andalus - dzisiejszej Saragossie w Hiszpan. Pałac obecnie mieści Kortezy wspólnoty autonomicznej Aragonii. Najokazalszy obiekt mauretański poza Andaluzją.

ALKAZAR W SEWILLI Alkazar w Sewilli - sławny pałac królewski, którego początki sięgają XI w. , , rozbudowany w latach 135069 przez Piotra I Okrutnego w stylu mudejar. Tutaj podejmowano decyzje o wysłaniu ekspedycji, m. in. Ferdynanda Magellana, tutaj Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po podróży do Ameryki. Budowla zawiera wiele sal, patios i ogrodów. Bogactwo ornamentyki, dekoracji ceramicznych i komnat sprawia, że Sewilski alkazar zalicza się do najwspanialszych kompleksów pałacowych w Hiszpanii

BAZYLIKA MATKI BOŻEJ W CANDELARII Bazylika Matki Bożej z Candelarii – hiszpańska bazylika zbudowana w latach 1949– 1959 w mieście Candelaria (Teneryfa) Świątynia ta została uznana za bazylikę mniejszą 24 stycznia 2011 roku przez papieża Benedykta XVI. Bazylika Matki Bożej z Candelarii jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc pielgrzymkowych w Hiszpanii i największą bazyliką Wysp Kanaryjskich. Współcześnie Bazylika Matki Bożej z Candelarii jest jednym z najbardziej rozpoznawanych symboli Kościoła rzymskokatolickiego na Wyspach Kanaryjskich.

BAZYLIKA NUESTRA SEÑORA DEL PILAR Bazylika katedralna Nuestra Señora del Pilar − największa świątynia barokowa w Hiszpanii i jedna z najważniejszych świątyń w tym kraju, znajdująca się w Saragossie. Bazylika Nuestra Señora del Pilar w Saragossie powstała w miejscu pierwszych w historii chrześcijaństwa objawień Matki Bożej. Objawiła się ona na słupie, stąd nazwa Matka Boża z Pilar (Matka Boża na Kolumnie). Bazylika ma 130 m długości, 67 m szerokości, posiada 4 wieże i 11 kopuł

ESCORIAL Escorial– monumentalny architektoniczny zespół pałacowoklasztorno-biblioteczny w San Lorenzo de El Escorial, 45 kilometrów na północny zachód od Madrytu. Kompleks zbudowano z szarego granitu, w powściągliwym i surowym stylu późnego renesansu. Kompleks wybudowano u stóp łańcucha górskiego Sierra de Guadarrama jako między innymi nekropolię hiszpańskich i ośrodek badań na rzecz kontrreformacji. Projektowali go kolejno Juan Bautista de Toledo, Giambattista Castello i Juan de Herrera w klasycznym stylu asturiańskim, nadając mu kształt rusztu na pamiątkę męczeńskiej śmierci św. Wawrzyńca na ruszcie. Budowa trwała od 1563 do 1584.

FABRYKA CYGAR W SEWILLI Królewska Fabryka Cygar w Sewilli, obecnie Uniwersytet – budynek zbudowany w latach 1728– 1771 przez Sebastiana van der Brochta, znany z opery Carmen, o wymiarach 185 na 147 metrów. Jest drugi co do wielkości w Hiszpanii po madryckim Eskurialu (207 x 162). W okresie największego rozwoju fabryka zatrudniała tysiące kobiet skręcających z liści tytoniowych cygara. Kompleks składał się z wielu hal, spichrzów, na których tarasach rozkładano liście tytoniowe przed poddaniem ich procesowi suszenia w specjalnych piecach. Ponadto fabryka posiadała własną policję, sąd i więzienie.

GENERALIFE Generalife– ogrody i pałac letni emirów Grenady z dynastii Nasrydów, położony w Grenadzie, w hiszpańskiej Andaluzji. Jest jednym z najstarszych zachowanych ogrodów mauretańskich. Kompleks pałacowo-ogrody powstał za panowania Muhammada III, w latach 1302 -1309 na miejscu dawnych sadów i pastwisk, na wzgórzu po północnej stronie Alhambry. W skład kompleksu wchodzi Patio de la Acequia, zamknięty orientalny ogród założony wzdłuż wąskiego, długiego basenu. Basen otaczają grzędy kwiatowe, krzyżujące się fontanny, kolumnady i dwa pawilony. W 1984 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

KATEDRA W GRENADZIE Katedra w Grenadzie gotyckorenesansowa katedra w Grenadzie. Katedra jest dziełem, którego wznoszenie rozpoczął w 1523 Enrique de Egas, jednakże rada kapituły podjęła decyzję zmiany planów budowy i przekazania kontynuowanie prac architektowi Diego de Siloé, . Do czasu zakończenia budowy w 1704 następcami Siloé było wielu wybitnych architektów, w tym Alonso Cano, który w 1667 ukończył fasadę budynku. Katedra o wymiarach 67 × 116 m jest przykładem gotyku izabelińskiego. Do katedry przylega słynna Capilla Real, gdzie mieszczą się groby Królów Katolickich a także ich córki Joanny Szalonej oraz jej męża Filipa I Pięknego z dynastii Habsburgów

KATEDRA ŚW. EULALII W BARCELONIE Katedra Świętej Eulalii w Barcelonie (Katalonia, Hiszpania) jeden z cenniejszych przykładów architektury gotyckiej w Hiszpanii. Wzniesiona w kilku etapach w XIII - XV w. na miejscu starszej świątyni wybudowanej przez Rzymian. W XIX w. otrzymała monumentalną neogotycką fasadę zachodnią stanowiącą wschodnią pierzeję placu katedralnego. Siedziba archidiecezji barcelońskiej. Oprócz nagrobka św. Eulalii katedra kryje inne dzieła rzeźby gotyckiej, takie jak stalle, czy też portal Św. Iwona. W jednej z kaplic znajduje się krzyż pochodzący ze statku, który brał udział w bitwie pod Lepanto Bitwa ta pomiędzy Turcją a Ligą Świętą,

KATEDRA W MALADZE Katedra w Maladze - renesansowy kościół w Maladze, w Andaluzji, w południowej Hiszpanii. Znajduje się wewnątrz granic, które wyznaczają arabskie mury, tworząc wielki zespół architektoniczny z pobliską Alcazabą i zamkiem Gibralfaro. Została wybudowana w latach 1528 -1782 według planów Diego de Siloé. Wnętrze katedry jest również w renesansowym stylu.

KATEDRA W VALLADOLID Katedra w Valladolid w Hiszpanii. Zbudowana w XVI wieku, została podniesiona do rangi katedry w 1595 r. , kiedy to kolegiata dołączona została do diecezji Palencia. Znajduje się w centrum miasta, na wzniesieniu, w pobliżu kościoła Santa Maria La Antigua oraz wybudowanej obok kolegiaty Santa Maria w Valladolid. Świątynia została zaprojektowana przez Juana de Herrera, architekta z El Escorial.

KATEDRA W WALENCJI Katedra w Walencji znana jako "Seu" to siedziba diecezji miasta Walencja w Hiszpanii. Jest poświęcona Matce Bożej. Kościół był poświęcony w 1238 przez biskupa Walencji Pere d'Albalata. Zbudowany w miejsce meczetu, który z kolei stał w miejscu dawnej katedry gockiej. Posiada archihtekturę gotycką, w wersji katalońsko-śródziemnomorskiej, a także elementy stylu romańskiego, gotyku francuskiego, renesansu, baroku oraz neoklasycystyczne.

MATKA BOŻA Z GUADALUPE Matka Boża z Guadalupe – określenie Matki Bożej w wizerunku - rzeźbie, która znajduje się w miejscowości Guadalupe w prowincji Cáceres, wspólnota autonomiczna Estremadura w Hiszpanii. Jak podaje legenda figurę tę miał wyrzeźbić św. Łukasz Ewangelista. Figura wykonana jest z drewna cedrowego, ma 59 cm wysokości, waży 0, 3975 kg i przedstawia Matkę Bożą jako Rodzicielkę z Dzieciątkiem Jezus na kolanach. Sama figura okrywana jest bogato zdobionymi sukniami spod których widać tylko dłonie i twarz Matki Bożej i Dzieciątka Jezus. Guadalupe - arabskie imię Matki Bożej oraz nazwa opactwa, miasta i okolic pochodzą od małego zbiornika wodnego poniżej miasteczka Guadalupe - słowo to prawdopodobnie znaczy "rzeka miłości"

KASYNO W MURCJI Kasyno w Murcji – zabytkowy, wielostylowy, eklektyczny budynek dawnego klubu dla elit miejskich w Murcji, zlokalizowany w ścisłym centrum miasta, przy Calle Trapería 18 (niedaleko zabytkowej katedry). Budynek oddano do użytku 11 czerwca 1847, a w 1902 nadano mu obecny, pełen przepychu kształt. Łączy w sobie różne tendencje architektoniczne, począwszy od stylu mudejar, poprzez nawiązania do baroku, aż po rozwiązania klasyczne. Nagromadzenie niektórych detali w części pomieszczeń jest bardzo znaczne, sprawia wrażenie horror vacui. Inne pokoje i sale epatują natomiast klasycznym spokojem i stabilnością.

KATEDRA W MURCJI Katedra w Murcji– zabytkowy kościół katedralny w Murcji. Budowę kościoła rozpoczęto w XIV, a ostatecznie ukończono w XVIII w. Reprezentuje spójną mieszankę stylów, nazywaną niekiedy śródziemnomorskim gotykiem. Najbardziej imponująco przedstawia się fasada świątyni, zrealizowana w stylu barokowym z jasnego marmuru Wieża ma 95 m wysokości i należy do najwyższych wież kościelnych w Hiszpanii. Dzwony katedralne, których łącznie jest 25, wybijają zawsze godzinę 13. Zawiera dwie kondygnacje potężnych korynckich kolumn, które ujmują dziesiątki kamiennych rzeźb, z koronacją Najświętszej Marii Panny w centrum i Wniebowzięciem powyżej. Wokół nich znajdują się figury hiszpańskich świętych i królów.

PAŁAC MUZYKI KATALOŃSKIEJ Pałac Muzyki Katalońskiej – budynek z salą koncertową w Barcelonie przy ulicy Carrer Sant Pere Més Alt w dzielnicy Ciutat Vella. Jeden z najważniejszych zabytków katalońskiej secesji. Dzieło Lluisa Domènecha i Montanera wzniesiono w ciągu trzech lat, między 1905 a 1908 rokiem. Salę przeznaczono na koncerty muzyki orkiestrowej i instrumentalnej oraz występy chóralne i śpiewacze. Dziś spełnia wszystkie te funkcje – prezentuje się tu zarówno muzykę poważną, jak i rozrywkową. W 1971 pałac wpisano na listę zabytków narodowych. W tym czasie przeprowadzono też restaurację budynku. W 1997 audytorium znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

KATEDRA W SEGOWII Katedra w Segowii– katedra znajdująca się w Segowii, w Hiszpanii. Była budowana w latach 1525 – 1768 przez Juana Gil de Hontañóna, a praca była kontynuowana przez jego syna Rodrigo Gil de Hontañóna. Ta katedra jest nazywana "Damą Katedr". Znajduje się ona w głównym placu miasta, Plaza Mayor. Katedrę zbudowano w miejscu wcześniejszej, zniszczonej w wyniku powstania Comuneros. Katedra początkowo budowana była w stylu gotyckim, później w stylu renesansowym. Ze względu na wieloletnią budowę, wnętrza katedry ozdobione są według stylów różnych epok – począwszy od XV -wiecznego chóru, przez XVII-wieczne kaplice aż po XVIII-wieczną nastawę ołtarzową

CIEKAWE MIASTA HISZPANII --Madryt -Barcelona --Toledo -Pampeluna --Sewilla

MADRYT Madryt– stolica i największe miasto Hiszpanii, położony w środkowej części kraju u podnóża Sierra de Guadarrama. Obszar administracyjny 607 km², liczba ludności 3, 28 mln stolica regionu autonomicznego o tej samej nazwie. Jedno z największych miast Unii Europejskiej w UE Madryt jest siedzibą rządu, parlamentu, ministerstw, agencji i innych przedstawicielstw międzynarodowych. Region Madrytu ma klimat kontynentalny, przejściowo śródziemnomorski. Zimy są tu chłodne, często występują temperatury poniżej 0 °C, także w porze zimowej każdego roku zdarzają się opady śniegu (2 -10 °C). Lato charakteryzuje się występowaniem wysokich temperatur; w lipcu często może dochodzić nawet do 40 °C. Główną rzeką, która przepływa przez Madryt jest rzeka Manzanares u stóp wsi Manzanares el Real tworzy zalew Santillana. Madryt pełni funkcję głównego ośrodka kulturalnego i naukowego, jest też najważniejszym ośrodkiem przemysłowym kraju. Ważną gałąź stanowi przemysł chemiczny. Dobrze rozwinięty handel i rzemiosło. Istnieją tu też zakłady papiernicze, wydawnictwa i wytwórnie filmowe. Współczesna kuchnia łączy tradycyjne potrawy z wytrawnymi narodowymi daniami. Typową madrycką potrawą są callos oraz cocido madrileño. Podawane jest również besugo al horno, bacalao, chuletones oraz kastylijska zupa z czosnkiem. W Madrycie mieszczą się liczne wyspecjalizowane domy towarowe i handlowe. W 2003 roku Madryt miał PKB o wartości 79 785 mln euro, co stanowi 10% dochodu narodowego. Rada miejska składa się z 55 radnych , jednym z nich jest burmistrz miasta obecnie funkcję to sprawuje Ana Botella.

TOLEDO Toledo– miasto w środkowej Hiszpanii, ok. 83 tys. mieszk. i pow. 232, 1 km². Leży na wzgórzu w zakolu rzeki Tag. Stolica wspólnoty autonomicznej Kastylia-La Mancha i prowincji Toledo. Ośrodek przemysłu lekkiego, spożywczego i rzemiosła artystycznego. Znany ośrodek turystyczny, kultu religijnego – siedziba prymasów Hiszpanii. Jeden z najcenniejszych klejnotów hiszpańskiej architektury. Wielu znanych ludzi i artystów urodziło się lub mieszkało w Toledo, m. in. Al -Zarqali, Garcilaso de la Vega, Eleanor z Toledo, Alfons X Mądry i El Greco. Znajduje się tam m. in Alkazar, twierdza z XI wieku, Castillo de San Servando, średniowieczny zamek, San Tome z XIV w. , dawny meczet, Ruiny budowli rzymskich i średniowiecznych, Katery.

SEWILLA Sewilla– stolica i główne miasto Andaluzji, ośrodek adm. prowincji Sevilla, 704 tys. mieszk. Czwarte pod względem wielkości miasto Hiszpanii, nad Gwadalkiwirem, połączone żeglownymi kanałami z Atlantykiem. Uchodzi za stolicę andaluzyjskiego folkloru "flamenco". Zabytki: Alkazar, Katedra Najświętszej Marii Panny w Sewilli, Ratusz, Torre del Oro, Arena walk byków, Główne Archiwum Indii, Szpital Miłosierdzia, Dom Piłata, Plac Hiszpański. Sewilla ma klimat śródziemnomorski z gorącymi latami, z wpływem klimatu półpustynnego. Średnia roczna temperatura wynosi 18, 6 °C. Zimy są łagodne: w styczniu średnia maksymalna temperatura wynosi 15, 9 °C, a minimalna wynosi 5, 2 °C. Lata są upalne: Lipiec jest najcieplejszym miesiącem, ze średnią maksymalną temperaturą 35, 3 °C i minimalną 19, 4 °C.

BARCELONA Barcelona– miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, nad Morzem Śródziemnym, stolica prowincji o tej samej nazwie oraz wspólnoty autonomicznej Katalonii. Drugie co do wielkości miasto Hiszpanii. Główny ośrodek przemysłu kraju (samochody, komputery, prod. chemikaliów, przetwórstwo żywności) i finansowy regionu. Duży port morski oraz port lotniczy – Prat de Llobregat. Barcelona zajmuje 100, 4 km² i liczy 1 621 537 mieszkańców. Aglomeracja Barcelony liczy 3 774 000 mieszkańców. Barcelona znajduje się w strefie klimatu śródziemnomorskiego, z łagodnymi, wilgotnymi zimami i suchymi latami. Styczeń i luty są najchłodniejszymi miesiącami ze średnią temperaturą 10 °C. Opady śniegu są bardzo rzadkie. Lipiec i sierpień są najcieplejszymi miesiącami, ze średnią temperaturą 30 °C. Atrakcje turystyczne: Kościół Santa María del Mar, Gotycka katedra św. Eulalii, Park Güell, Sagrada Familia, Museu Nacional d’Art de Catalunya , Barri Gòtic, Museo Marítimo, Gran Teatre del Liceu. Od 1997 roku Barcelona jest podzielona na 10 dzielnic. Ciutat Vella, Eixample, Sants-Montjuïc, Les Corts, Sarrià-Sant Gervasi, Gràcia, Horta-Guinardó, Nou Barris, Sant Andreu, Sant Martí

PAMPELUNA w północnej Hiszpanii , 193 tys. mieszkańców, stolica prowincji Nawarra. Miasto jest położone na wysokości 449 m n. p. m. , nad rzekami Arga, Sadar i Elorz, w odległości 87 km od San Sebastián, 434 km od Barcelony oraz 411 km od Madrytu. Pampeluna, tak jak cała Nawarra, jest jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się regionów Hiszpanii. Zabytki i atrakcje turystyczne: gotycka katedra, Muzeum Diecezjalne, barokowy Palacio del Gobierno de Navarra, kościół San Saturnino, Muzeum Nawarry. Co roku w dniach 6 -14 lipca organizowane są tu tzw. sanfermines, fiesty ku czci patrona miasta świętego Fermina, w czasie których odbywają się słynne encierros – gonitwy byków i ludzi po ulicach miasta. W mieście znajduje się stacja kolejowa Pamplona oraz dworzec autobusowy. W pobliżu granic miasta, w kierunku południowym, położone jest lotnisko Aeropuerto de Pamplona-Noáin, obsługujące trasy krajowe do Madrytu i Barcelony oraz loty czarterowe. Pampeluna jest ważnym ośrodkiem akademickim dla północno-wschodniej Hiszpanii. Uczelnie państwowe: Uniwersytet Publiczny Nawarry. Uczelnie prywatne: Uniwersytet Nawarry oraz Klinika Uniwersytetu Nawarry

WALORY TURYSTYCZNE HISZPANII

Katedra Najświętszej Marii Panny w Sewilli Jest to gotycka katedra powstała w Sewilli w miejscu meczetu zbudowanego przez muzułmańską dynastię Almahadów. Katedra jest największym i jednym z najwspanialszych kościołów gotyckich na świecie.

Wielki Meczet w Kardobie Zwany po Hiszpańsku La Mezquita, pochodzący z VIII w. był on wielokrotnie przebudowywany, obecnie służy za katedrę rzymskokatolicką diecezji Córdoba w Hiszpanii

Alkazar w Sewilli Sławny pałac królewski, Którego początki sięgają XI w. kiedy rezydowali tutaj przedstawiciele kalifatu kordobańskiego. Zalicza się do najwspanialszych kompleksów pałacowych w Hiszpanii

Casa Batlló Budynek znajdujący się przy Passeig de Gràcia 43 w Barcelonie. Budynek jest bogato zdobiony, a na jego fasadę składają się liczne elementy nawiązujące do motywów zwierzęcych. Łuskowany dach przypomina smoka, co nawiązuje być może do legendy o św. Jerzym i smoku, stanowiącej element narodowej tożsamości Katalończyków

OBYCZAJE HISZPANÓW

Corrida Walki z bykami są w Hiszpanii prawdziwym rytuałem, w którym największe znaczenie ma sposób, w jaki człowiek i byk "występują" razem. Jest to postrzegane jako sztuka, a nie jako okrucieństwo.

San Fermin Jest to święto, któremu w Pampelunie towarzyszą biegi z bykami. Przez tydzień (6 -14 lipca) o ósmej rano kilkanaście byków wypuszcza się w trasę wąskich uliczek miasta. Zasadniczo bieg odbywa się przez określone odcinki ulic, które wcześniej zostały odcięte i odpowiednio zabezpieczone. Celem biegu jest przeniesienie byków z Santo Domingo na arenę, gdzie późnym popołudniem odbywają się tradycyjne walki.

La Tomatina Najsłynniejsze jednak Święto Pomidora – La Tomatina, obchodzone jest w hiszpańskim miasteczku Bunol niedaleko Walencji. Co roku, w ostatnią środę sierpnia zjeżdżają tu tłumy turystów, aby stoczyć z miejscowymi największą na świecie bitwę na pomidory. Guerra Roja - czyli czerwona wojna przyciągnęła w zeszłym roku do miasta aż 60 tys. ludzi, którzy obrzucali się 130 tonami pomidorów

Tańce Hiszpanii

Flamenco składa się z następujących elementów: śpiewu, tańca, gry na gitarze, klaskania, tupania i pokrzykiwania. Jest to bardzo energiczny taniec wykonywany do dźwięków kastanietów i gitary. Latem w Hiszpanii odbywają się festiwale Flamenco. Można też zobaczyć spontaniczne pokazy tańca miejscowych artystów w barach cygańskich np. w Granadzie.

Pasodoble • To hiszpański taniec w mwtrum 2/4. Tematycznie taniec ten przypomina walki na arenie torreadorów z bykami tzw. corridę. Partner występuje w roli torreadora , a partnerka odgrywa rolę płacht. Muzyka o charakterze marszowym wyzwala narastające napięcie, by przez poszczególne akcenty wzbudzić entuzjazm w ostatnim uderzeniu

KUCHNIA HISZPAN

Charakterystyka Kuchnia hiszpańska zaliczana jest z całą pewnością do najpopularniejszych kuchni europejskich i swym zasięgiem obejmuje tradycje kulinarne wszystkich regionów współczesnej Hiszpanii. Kuchnia ta opiera się głównie na specjalnościach regionalnych, przyrządzanych z produktów charakterystycznych dla kuchni śródziemnomorskiej. Każdy z regionów tego kraju ma swoje potrawy, lecz bardzo często można je spotkac w całej Hiszpanii.

Najczęstsze produkty Hiszpanów w potrawach • • • RYBY OWOCE MORZA WARZYWA OLIWA Z OLIWEK PIKANTNE WĘDLINY JAGNIĘCINA

Projekt przygotowali : Ø Patrycja Gaweł Ø Dawid Haloszka Ø Paulina Kruk Ø Karolina Łuc Ø Karolina Rojek Nauczyciel prowadzący : Ø Małgorzata Sander