POJCIE PRZEDSIBIORCY W PRAWIE POLSKIM art 431 Kodeksu

POJĘCIE PRZEDSIĘBIORCY W PRAWIE POLSKIM

art. 431 - Kodeksu cywilnego „Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową”.

art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów „ Ilekroć w ustawie jest mowa o: przedsiębiorcy - rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a także: a) osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o charakterze użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, b) osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzącą działalność w ramach wykonywania takiego zawodu, c) osobę fizyczną, która posiada kontrolę, w rozumieniu pkt 4, nad co najmniej jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli podejmuje dalsze działania podlegające kontroli koncentracji, o której mowa w art. 13, d) związek przedsiębiorców w rozumieniu pkt 2 - na potrzeby przepisów dotyczących praktyk ograniczających konkurencję oraz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów”.

art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „ 1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. 2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej”.

spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r. , sygn. akt III CK 174/2002 „Skoro spółka cywilna nie jest uznana za przedsiębiorcę, nie może być pozywana pod nazwą prowadzonego przedsiębiorstwa. Spółka cywilna utraciła przymiot przedsiębiorcy i zdolność sądową w sprawach gospodarczych, a także zdolność układową i upadłościową. Nie ma ona organów ani własnego majątku ani też tzw. podmiotowości gospodarczej. Skoro zatem spółka cywilna nie mogła być podmiotem praw i obowiązków, a przymiot ten należy odnosić jedynie do wspólników (art. 2 ust 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej), którzy obrali tę formę prowadzenia działalności gospodarczej, to pozwanemu jako wspólnikowi spółki cywilnej przysługuje legitymacja bierna”.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 kwietnia 2012 r. , sygn. akt III SA/Gl 1992/2011 „Utworzenie spółki cywilnej nie wymaga dokonania wpisu do rejestru bądź do ewidencji działalności gospodarczej. Spółka jako taka nie podlega ujawnieniu ani w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, ani w ewidencji działalności gospodarczej. Jeżeli wspólnikiem spółki jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej podlega ta osoba. Spółka cywilna może ulec rozwiązaniu z mocy prawa, z woli wspólników oraz na mocy orzeczenia sądu. Zdarzeniem powodującymi z mocy prawa rozwiązanie spółki jest pozostanie w spółce jednego wspólnika, bez względu na przyczynę, którą może być wypowiedzenie, śmierć pozostałych wspólników, a nawet zmiana umowy spółki. Zdarzeniem powodującym z mocy prawa rozwiązanie dwuosobowej spółki cywilnej jest wykreślenie z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wpisu osoby fizycznej wykonującej we własnym imieniu działalność gospodarczą będącej wspólnikiem takiej spółki, ponieważ wpisowi do ewidencji podlegają jedynie przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, a nie spółka cywilna, która nie jest podmiotem prawa przez co nie jest również przedsiębiorcą”.

Wykonywanie działalności gospodarczej we własnym imieniu Według C. Kosikowskiego „wykonywanie działalności gospodarczej we własnym imieniu wiąże się z zasadą odpowiedzialności za wyniki finansowe działalności oraz za zobowiązania natury prywatno- i publicznoprawnej. Pod tym względem sytuacja pracownika jest inna niż pracodawcy, chociaż również nie jest pozbawiona elementów odpowiedzialności prawnej związanej ze świadczoną pracą”

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2007 r. , sygn. akt I OSK 961/2006 „Kryterium decydującym o posiadaniu statusu przedsiębiorcy jest fakt wykonywania działalności gospodarczej we własnym imieniu. Podjęcie przez osoby fizyczne działalności gospodarczej wymaga dokonania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz spełnienia innych wymogów, uzależnionych od rodzaju podejmowanej działalności”.

Działalność gospodarcza fundacji Fundacja w rozumieniu ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach jest osobą prawną typu fundacyjnego i prowadzi działalność gospodarczą w sposób akcesoryjny; Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów; Jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż 1 tysiąc złotych; Podjęcie przez fundację działalność gospodarczej nie przewidzianej w statucie wymaga uprzedniej zmiany statutu. Zmiana statutu fundacji wymaga wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego; Fundacja podejmując działalność gospodarczą musi uzyskać status przedsiębiorcy (poprzez wpisanie do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym)

Rodzaje przedsiębiorców Mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy (zob. art. 104 -106 ustawy o swobodzie dział. gospod. ); Przedsiębiorcy prywatni i przedsiębiorcy publiczni; Przedsiębiorcy, dla których działalność gospodarcza stanowi cel podstawowy i przedsiębiorcy, dla których działalność gospodarcza stanowi cel uboczny, akcesoryjny; Przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi wyposażonymi w zdolność prawną; Przedsiębiorcy krajowi i przedsiębiorcy zagraniczni

Pojęcie przedsiębiorstwa W znaczeniu podmiotowym W znaczeniu przedmiotowym – art. 55 1 k. c. W znaczeniu funkcjonalnym

Pojęcie „oddziału” Oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza głównym miejscem wykonywania działalności; Działalność gospodarcza w ramach oddziału może być prowadzona zarówno przez przedsiębiorcę krajowego, jak i zagranicznego; Podział oddziałów na formy wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorców z UE oraz spoza UE; Związanie sytuacji oddziału z sytuacją gospodarczą przedsiębiorcy zagranicznego (w zakresie m. in. Ustalenia rodzaju działalności gospodarczej, likwidacji); Oddział nie ma osobowości prawnej, nie może być również uznany za specjalną kategorię ułomnej osoby prawnej

Przedstawicielstwo Zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego lub promocji gospodarski kraju osoby zagranicznej, która utworzyła przedstawicielstwo; Brak zasady wzajemności na etapie tworzenia przedstawicielstw; Wymóg wpisania do rejestru przedstawicielstw prowadzonego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.