PLT ET PRSERPINA Carmen d Cerere canendum mihi

PLŪTŌ ET PRŌSERPINA

Carmen dē Cerere canendum mihi est. Utinam modo dīcere possim digna deā. Certē dea carmine digna est.

Vasta īnsula Sicilia in corpore gigantis Typhōei iacet premitque quī saepe pugnat et surgere temptat.

Ingēns Aetna pectora et caput premit; resupīnus flammās cinerēsque ex ōre vomit dum aliī montēs aliās partēs corporis premunt.

Plūtō currū ātrōrum equōrum ē tenēbrōsō regnō exierat ut terrās Siciliānās īnspiceret.

Dea nātum volucrem vocāns dīxit: `Cape illa tēla Cupīdō, quibus omnēs superās, et mitte celerēs sagittās tuās in pectus deī. ’

Haud procul lacus est ubi carmina cycnōrum audiuntur. Silva aquās frondibus corōnat; perpetuum vēr est .

Quō dum Prōserpina lūdit carpitque aut violās aut candida līlia impletque tunicam flōribus, paene simul ā Plūtōne vīsa amātaque raptaque est.

In mediō stagnō nympha Cyanē, “Nec longius ībitis, ” inquit. “Nōn potes gener Cereris invītae esse. ”

“Prōserpina roganda, nōn rapienda fuit. Anāpis mē dīlēxit; exōrāta tamen nec, ut haec, exterrita nūpsī. ”

Dīxit et in partēs dīversās brachia tendēns obstitit.

Terra viam apertam in Tartarum fēcit et currum mediō crātēre recēpit.

Cyanē dolēns omnis in lacrimās convertitur. In ipsās aquās, quārum fuerat nympha, Cyanē mūtātur.

Cerēs duābus manibus pīnūs flammiferās ab Aetnā tulit; sine requiēte errābat per terrās fīliam ab occāsū sōlis ad ortūs quaerēns.

…. et ōs et lingua Cyanae volentī dīcere nōn aderant. Tamen signa dedit: tunicam nōtam Prōserpinae in summīs undīs natantem.

Tum Cerēs omnēs terrās accūsat et eās ingrātās vocat nec frūgum mūnere dignās. Vastāvit agrōs et herbās et animālia et bovēs.

Tum nympha Arethūsa caput ex undīs tulit et comās ā fronte ad aurēs remōvit atque ait: “Ō māter fīliae raptae et frūgum, dum sub terrīs Stygiō flūmine fluō, tua Prōserpina oculīs meīs vīsa est. ”

Cerēs “Prō meā fīliā vēnī supplex tibi, Iuppiter, ” inquit, “et prō fīliā tuā: sī nūlla grātia mātris est tibi, nāta patrem moveat. ”

Cererī certum est ēdūcere fīliam; nōn ita fāta sinunt, quoniam Prōserpina ēderat… pōmum poenīceum dē arbore curvā carpserat et in ōre suō septem grāna presserat.

At Iuppiter medius frātris suī et sorōris maestae annum ex aequeō dīvidit: nunc dea commūnis duōrum rēgnōrum sex mēnsēs cum mātre, sex mēnsēs cum coniuge agit.

Text reprinted from Latin Via Ovid, A First Course, Second Edition by Norma Goldman and Jacob E. Nyenhuis, copyright © 1982 Wayne State University Press, with the permission of Wayne State University Press.