Plantas curiosas as plantas acuticas As plantas acuticas

Plantas curiosas as plantas acuáticas

As plantas acuáticas (hidrofitas ou higrofitas) son plantas que viven tanto na auga doce como salgada ou están adaptadas a medios moi húmidos, xeralmente enraízan no fondo, pero hainas que viven aboiando ou entre augas.

Para poder desenvolvérense neste medio precisan de adaptacións específicas

Tecidos flexibles e follas mergulladas filiformes para adaptárense ao empuxe das correntes.

Neumatóforos. Prolongacións das raíces que saen á superficie para permitírenlles a respiración. Neumatóforos de mangle Neumatóforos de ciprés calvo Taxodium

Aerénquima. Tecido de células cheas de aire para poderen aboiar. Talos con cámaras de aire para mellorar a flotación Talos e follas con cámaras de aire dos ambroíños

Follas cubertas de pelos que rexeitan a auga Leituga de auga Azolla fuliculoides

Organos modificados como recipientes de flotación Xacinto de auga

ALGUNHAS PLANTAS ACUÁTICAS GALEGAS

Plantas acuáticas libres: mergulladas e aboiantes

Lentella de auga (Lemna minor). É a planta con flores máis pequena. Vive aboiando en augas estancadas.

Utricularia australis. Aboia entre augas en pozas e lagoas. Captura pequenos animais para alimentarse. Flores de utricularia

Ceratophyllum demersum. Aboia entre augas en ríos e regatos de pouco andar.

Plantas acuáticas arraigadas: mergulladas Teñen todo o aparato vexetativo dentro da auga. As raíces só lle serven de soporte, porque absorben os nutrientes directamente por todas as partes do corpo. Son frecuentes na auga corrente.

Seba (Zostera marina). Atópase en fondos mariños areosos de pouca altura pero que non queden en seco.

Seba (Zostera noltii). Atópase no intermareal, en fondos mariños areosos ou lamacentos.

(Fontinalis antipyretica). Un brión que vive mergullado nas augas correntes limpas de ríos regatos e fontes.

Plantas acuáticas arraigadas: con follas aéreas. Enraízan no fondo pero sacan as follas e as flores á superficie da auga. Os talos e as follas, na cara inferior, teñen cámaras de aire.

Ambroíño (Nymphaea alba). Atópase en correntes lentas e lagoas de certa fondura.

Trevo da auga (Menyanthes trifoliata). Atópase en canles de auga e lagoas do interior.

Ambroíño enano (Nymphoides peltata). Vive en zonas de pouca corrente do río Miño e nalgunhas pozas da beira da súa canle. En Galicia atópase en perigo de extinción.

Polygonum amphibium. Vive mergullado en augas estancadas e correntes lentas.

Espiga de auga (Potamogeton sp). Varias especies deste xénero atópanse en augas estancadas ou de curso lento.

Ouca ou herba da prata (Ranunculus peltatus). Florece na primavera en ríos de corrente rápida

Herba lameiriña (Callitriche stagnalis). Atópase en correntes e lameiros.

Hydrocharis morsus-ranae. Atópase, moi rara, nalgunhas lagoas da Terra Cha. Está en perigo de extinción

Isoetes fluitans. Fento, en perigo de extinción, que vive mergullado en ríos de augas limpas

Ruppia maritima. Medra nas augas salobres das lagoas litorais

Plantas anfibias ou palustres: Plantas que viven preto da beira da auga, dentro ou fóra dela, ou en zonas de inundación que son periodicamente asolagadas: pozas e lagoas, brañas e turbeiras, ríos, esteiros e xunqueiras, … Teñen as raíces ben desenvolvidas, partes aéreas erguidas e adaptacións para soportar o alagamento.

Espadana ou palla real (Tipha latifolia). Atópase por todas partes, en augas tranquilas, pouco fondas

Platanaria (Sparganium erectum). Atópase en augas estancadas pouco fondas.

Chantaxe de auga (Alisma plantagoaquatica). Florece no verán en augas estancadas.

Espadaina (Iris pseudoacorus). Florece a finais da primaverana beira de pozas, regatos e ríos das partes baixas de Galicia.

Hypericum elodes. Florece no verán en pozas e lagoas de pouco fondo

Pé de boi (Oenanthe crocata). Planta común en beiras de regatos e terreos húmidos. Venenosa.

Berro ou mastranzo (Rorippa nasturtium-aquaticum). Atópase ás beiras dos regatos. Consúmese en ensaladas.

Cristas de galo ou herbas pulgueiras (Polygonum sp. ) Varias especies deste xénero viven parcialmente mergulladas ou na beira de pozas, lagoas, e ríos e regatos de pouca corrente.

Carrizos (Phragmites australis). Forman grandes masas en augas pouco fondas de beiras de lagoas e nos esteiros.

Xuncos. Juncus effusus, e outras especies, florecen nas beiras de pozas, lagoas e regatos.

Antela (Scirpus maritimus). Medra en ríos, pozas e ata en augas salobres,

Plantas mergulladas temporal e periodicamente: Plantas halofitas de xunqueiras e esteiros con adaptacións á salinidade

Salicornia ou herba coral (Sarcocornia perennis). Medra formando pradeiras en praias e areais dos esteiros.

Spartina maritima. Medra en esteiros areoso-lamacentos en sitios onde quede cuberta pola marea chea.

Xunco (Juncus maritimus). É o principal compoñente das xunqueiras dos esteiros

Halimione portulacoides. Medra formando grandes moutas en terreos que cobre a marea alta.

Limonium vulgare. Florece a comezos do verán en xunqueiras e marismas dos esteiros

Herba das anduriñas (Spergularia marina). Medra en areais e marismas onde a cubra a marea alta.

Aster tripolium. Florece no verán en marismas de esteiros e xunqueiras.

E para rematar Plantas alleas que están a invadir os ecosistemas acuáticos galegos

Peste de auga (Egeria densa). Orixinaria de Sudamérica. Vive nos ríos

Azolla fuliculoides. Fento orixanario de América. Vive aboiando nas pozas e nos ríos de corrente lenta.

Cotula coronopifolia. Orixinaria do sur África. Vive nos esteiros.

fin As imaxes foron collidas da internet. Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar o uso que fixen delas. Mon Daporta Cousiñas feitas na casa