Pierwsza pomoc Pierwsza pomoc to podstawowe czynnoci przed

Pierwsza pomoc: Pierwsza pomoc to podstawowe czynności przed przybyciem lekarza, pogotowia ratunkowego lub innych wykwalifikowanych osób mające na celu ratowanie zdrowia bądź życia ludzi, którzy odnieśli obrażenia lub nagle zachorowali. Głównymi celami udzielania pierwszej pomocy są: - ochrona ludzkiego życia, - ograniczanie skutków obrażeń lub choroby, - przygotowanie do dalszego postępowania lekarskiego.

Obowiązek udzielania pierwszej pomocy. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym niebezpieczeństwem utraty życia lub zdrowia nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiupodlega karze pozbawienia wolności do lat trzech. (art. 162 Kk) (Ustawa z dn. 06. 07. 1997 r. )

Organizacja pierwszej pomocy na miejscu wypadku: Organizacja miejsca wypadku obejmuje: ocenę i analizę miejsca wypadku, - zapewnienie bezpieczenstwa, - pierwszą pomoc. -

Łańcuch ratunkowy Zgodnie z wzorem opracowanym przez Czerwony Krzyż przebieg udzielania pomocy w nagłych przypadkach lub sytuacjach można przedstawić w postaci łańcucha. Łańcuch ratunkowy to kolejność działań, które powinny być podejmowane w razie wypadku. Łańcuch przeżycia obejmuje: - wczesne rozpoznanie zagrożenia i wezwanie służb ratunkowych, - wczesne RKO, - wczesną defibrylację, - szybkie wdrażanie zaawansowanych zabiegów ratujących życie.

Kolejność udzielania pierwszej pomocy: Najpierw udziela się pomocy najciężej poszkodowanym, a dopiero potem można się zająć innymi osobami. W sytuacji gzie jest wielu poszkodowanych lub nie można do nich dotrzeć, albo niebezpieczeństwo zwiększenia nieszczęścia jest zbyt duże, należy wezwać pomoc natychmiast, bez wstępnej oceny stanu poszkodowanych. Pamiętaj !!! Udzielając pierwszej pomocy, nigdy nie należy ryzykować swojego bezpieczeństwa.

Meldunek o zdarzeniu powinien zawierać informacje: - o miejscu zdarzenia, o charakterze zdarzenia, o liczbie i stanie poszkodowanych, o tym, jakiej pomocy udzielono, o wzywającym pomocy. Pamietaj !!! Nigdy pierwszy nie odkładaj słuchawki.

Ewakuacja ofiary: W wypadku komunikacyjnym natychmiast zabezpieczyć miejsce zdarzenia trójkątem ostrzegawczym (bez takiego ostrzeżenia zagrożenie może się rozszerzać). W wypadku innego rodzaju usunąć przeszkody utrudniające lub uniemożliwiające czynności ratownicze.

Chwyt Rautek`a Jeśli to możliwe, poszkodowanego należy jak najdelikatniej wydobyć, by ułatwić dalsze czynności ratownicze. Służy temu np. chwyt Rautek`a

Ocena stanu poszkodowanego i pierwsza pomoc: Poszkodowany przytomny, oddychający: 1. Zanim podejdziesz do poszkodowanego upewnij się, że nic nie grozi ani tobie, ani jemu. 2. Sprawdź czy poszkodowany reaguje: Ostrożnie potrząśnij go za ramię i spróbuj nawiązać kontakt. 3. Wezwij pomoc. 4. Kontroluj cały czas stan poszkodowanego.

Ocena stanu poszkodowanego i pierwsza pomoc: Poszkodowany nieprzytomny, oddychający: 1. Sprawdź zagrożenie. 2. Sprawdź czy reaguje. 3. Udrożnij drogi oddechowe. 4. Sprawdź oddech przez 10 sek. Jeśli poszkodowany nie reaguje: 5. Wezwij pomoc. 6. Ułóż poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej. 7. Kontroluj stan poszkodowanego.

Ocena stanu poszkodowanego i pierwsza pomoc: Poszkodowany nieprzytomny, nieoddychający: 1. Sprawdź zagrożenie. 2. Sprawdź czy reaguje. 3. Udrożnij drogi oddechowe. 4. Sprawdź oddech przez 10 sek. Jeśli poszkodowany nie reaguje: 5. Wezwij pomoc. 6. Rozpocznij RKO.

A B C RESUSCYTACJI KRĄŻENIOWO - ODDECHOWEJ

Działania resuscytacyjne zamykają się w trzech punktach: A- udrożnienie dróg oddechowych (Airway), C– B- sztuczna wentylacja (Breathing), masaż pośredni serca, poprzez ucisk zewnętrzny klatki piersiowej (Circulation).

Podstawowe zabiegi resuscytacyjne to zespół czynności ratowniczych, wykonywanych na miejscu wypadku. Schemat postępowania w podstawowych zabiegach resuscytacyjnych Poszkodowany nie oddycha, nie ma krążenia Należy: rozeznać sytuację; wezwać pomoc; udrożnić drogi oddechowe poszkodowanego Wykonać 30 uciśnięć klatki piersiowej Wykonać 2 oddechy ratownicze Czynności te wykonujemy cyklicznie do chwili, kiedy u poszkodowanego powróci krążenie i oddychanie, lub przybędzie pomoc medyczna.

Uciskanie klatki piersiowej Poszkodowanego ułóż na plecach, na twardej i równej powierzchni. Ułóż ręce centralnie na klatce piersiowej osoby poszkodowanej Pamiętaj o prostych łokciach! Klatkę piersiową uciskaj rytmicznie 30 razy z częstością do 100/min na głębokość 4 – 5 cm. w kierunku kręgosłupa.

Oddechy ratownicze Delikatnie odegnij głowę do tyłu i unieś brodę do góry! Wykonaj w ten sposób dwa oddechy Ratownicze! Nabierz powietrze a następnie obejmij swoimi wargami usta poszkodowanego i delikatnie wdmuchnij je do płuc Ratowanego. Po każdym wdechu pozwól by wtłoczone powietrze mogło opuścić płuca ratowanego. Każdy oddech ratowniczy powinien trwać 1 sekundę i w trakcie wdechu powinno być widać unoszenie się klatki piersiowej!

Resuscytacja Wykonaj 30 uciśnięć klatki piersiowej! Wykonaj 2 oddechy ratownicze! Odstęp między ostatnim uciskiem a pierwszym wdechem powinien być jak najkrótszy! Uciski i oddechy prowadź naprzemiennie w stosunku 30 : 2 do czasu przybycia pogotowia lub do momentu wyczerpania sił!

RKO u dziecka 1. Sprawdź zagrożenie. 2. Sprawdź czy reaguje. 3. Udrożnij drogi oddechowe (najwyższym punktem będą usta).

RKO u dziecka 4. Sprawdź oddech przez 10 sek. (powinno być 4 – 5 oddechów). 5. Rozpocznij RKO. 6. Wezwij pomoc (U dziecka należy wykonać 3 cykle i dopiero dzwonić po pomoc. )

RKO u niemowlaka Postępowanie takie jak u dziecka, z tym że masaż wykonujemy 2 palcami.

Postępowanie w zależności od wieku poszkodowanego (według obowiązujących wytycznych ILCOR z 2010 roku): Resuscytacja krążeniowo Niemowlę do 1 roku życia -oddechowa Dziecko 1 - do okresu pokwitania Dorosły od okresu pokwitania Rozpoczęcie działań ratujących od 5 wdechów, 30 ucisków 2 wdechy 30 ucisków, 2 wdechy Miejsce ucisku jeden palec poniżej linii sutków jeden palec powyżej dołka mostkowego dwa palce powyżej dołka mostka

Zadławienia u dorosłych 1. Zachęcamy do kaszlu. 2. Jeśli staje się osłabiony i przestaje kaszleć: Wykonaj do 5 uderzeń w plecy. Stań z boku i nieco z tyłu poszkodowanego. Podeprzyj klatkę piersiową jedną ręką i pochyl go do przodu. Wykonaj do 5 energicznych uderzeń w plecy.

Zadławienia u dorosłych 3. Wykonaj do 5 uciśnięć nadbrzusza: Stań z tyłu poszkodowanego połóż jedną pięść na jego brzuchu w okolicy żołądka. Obejmij poszkodowanego i mocno chwyć zwiniętą w pięść dłoń drugą dłonią. Wykonaj energiczny uścisk skierowany od dołu ku górze.

Zadławienia u niemowląt Ilość uderzeń między łopatkami i ucisków jest taka sama, jak u dorosłych. Inaczej wygląda ułożenie dziecka.

Omdlenia Przejściowa utrata przytomności. Zwykle ustępuje samoistnie i szybko. 1. Wyprowadzamy z pomieszczenia lub zapewniamy dostęp świeżego powietrza. 2. Rozluźniamy koszulę i pasek w spodniach. 3. Unośmy nogi do kąta 90° i można również unieść ręce.

Krwotok z nosa 1. Posadź poszkodowanego z głową pochyloną do przodu. 2. Porządnie wydmuchaj nos poszkodowanemu i uciśnij miękką część nosa przez 15 – 20 min. kciukiem i palcem wskazującym. 3. Zastosuj zimne okłady na czoło i kark.

Krwotoki z ran kończyn l Uniesienie zranionej kończyny powyżej poziomu serca, l Uciśnięcie miejsca krwawienia, l Przyłożenie do rany jałowej gazy, l Założenie opatrunku uciskającego.

Krwotoki z ran tułowia l Uciśnięcie miejsca krwawienia, l Przyłożenie do rany jałowej gazy, l Jeżeli oprócz wypływu krwi dojdzie do wytrzewienia (wydostania się narządów wewnętrznych na zewnątrz) osłaniamy je wilgotną gazą i nie wkładamy z powrotem.

Krwotoki z ran kłutych Uciśnięcie miejsca krwawienia, l Założenie opatrunku uciskającego, l l Jeżeli w ranie tkwi ciało obce stabilizujemy je i nie wyciągamy. Ciało obce potrafi zatamować krwotok. Wyjątek: Można usunąć ciało obce jeśli: – Ciało obce uniemożliwia konieczną resuscytację, – Krwotoku nie udaje się opanować pomimo pozostawienia ciała obcego w ranie.

Zawał serca Postępowanie: l Kontrola ABC, l Wezwanie pogotowia, l Zakazanie ruchu i wysiłku fizycznego, l Wygodna pozycja półsiedząca, l Zapewnienie dopływu świeżego powietrza, l Rozluźnienie odzieży, l Wsparcie psychiczne, uspokajanie, l Polecenie zażycia posiadanych leków jeżeli poszkodowany czuje ból, l Może wystąpić konieczność resuscytacji.

Złamania Bez wykonania prześwietlenia nie można określić, czy dany uraz jest: złamaniem, l zwichnięciem, l skręceniem, l stłuczeniem. l Każdy uraz kończyny traktujemy i opatrujemy jak złamanie.

Postępowanie przy złamaniach l Zdjęcie ze złamanej kończyny pierścionków, bransoletek i zegarka, l Założenie jałowego opatrunku na ranę, l Unieruchomienie kończyny, l Kontakt z dyspozytorem pogotowia, l Nie wolno podawać leków przeciwbólowych, jedzenia ani napojów.

Zasady unieruchamiania l W przypadku złamania kości unieruchamia się dwa stawy sąsiadujące z miejscem złamania, l W przypadku uszkodzenia kości w obrębie stawu unieruchamia się kości wchodzące w skład tego stawu. Jeśli pogotowie jest w drodze, a unieruchomienie przysparza problemów, rezygnuje się z niego aby nie zadawać poszkodowanemu dodatkowego bólu.

Podstawowe unieruchamianie l Chusta trójkątna, l Koszula lub marynarka poszkodowanego, l Przybandażowanie zdrowej nogi do nogi po urazie, l Unieruchomienie kończyny twardym i prostym przedmiotem, l Bandaż elastyczny.

Pomocne przedmioty l Deska, narta, sztacheta, drzewce od flagi, l Prosta gałąź, l Kijek narciarski, l Łyżka do butów, l Parasol, l Kij od szczotki lub miotły, l Zrolowany koc, l Poduszka.

Przykłady unieruchamiania

Postępowanie w trakcie ataku padaczki l Odsunięcie z otoczenia chorego niebezpiecznych przedmiotów, l Asekuracja głowy, l Ochrona kończyn. Nie wolno hamować drgawek ani wkładać osobie mającej atak niczego do ust.

Wyposażenie apteczki szkolnej 1. Bandaże zarówno elastyczne, jak i dzianinowe o szer. 5, 10 i 15 cm – po 4 szt. 2. Jałowe gazy – 3 szt. 3. Jałowe gaziki 10 x 10, 5 x 5 – po 10 szt. 4. Chusta trójkątna – 1 szt. 5. Plaster z opatrunkiem – 1 szt. 6. Plaster zwykły – 1 szt. 7. Ratunkowa foli przeciwwstrząsowa – 2 szt. 8. Rękawiczki lateksowe – 4 szt. 9. Maseczka do sztucznego oddychania – 2 szt. 10. Codofix w różnych rozmiarach – po 1 szt. 11. Nożyczki – 1 szt. 12. Żelki chłodzące – 1 szt. 13. Termometr – 1 szt.

Powyższa prezentacja została przygotowana na podstawie materiałów szkoleniowych uzyskanych podczas szkolenia przygotowującego nauczycieli do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy oraz wytycznych Krajowej Rady Resuscytacyjnej obowiązujących od 18 października 2010 r.

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ !!! Emilia Siudak Michał Minda