PERTON DYALZNDE REZDEL RENAL FONKSYONUN KORUNMASI Dr Kenan

PERİTON DİYALİZİNDE REZİDÜEL RENAL FONKSİYONUN KORUNMASI Dr. Kenan ATEŞ Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı ates@medicine. ankara. edu. tr

PD hastalarında diyaliz yeterliliği ile ilgili parametrelerin zamanla değişimi 210 hasta 4 yıllık izlem Davies SJ, et al. Nephrol Dial Transplant 1998; 13: 962 -8

Should the preservation of residual renal function cost volume overload and its consequence left ventricular hypertrophy in new hemodialysis patients? Gunal AI, et al. Ren Fail 2004; 26: 405 -9 Strict volume control normalizes hypertension in peritoneal dialysis patients. Gunal AI, et al. Am J Kidney Dis 2001; 37: 588 -93 HİPERVOLEMİ RENAL KAN AKIMI RRF NORMOTANSİYON KARDİYAK YAPI VE FONKSİYONDA İYİLEŞME PROGNOZDA İYİLEŞME ?

REZİDÜEL RENAL FONKSİYON HİPERVOLEMİ PAHASINA DEVAM EDEN BİR İŞLEVDİR REZİDÜEL RENAL FONKSİYON ÖNEMLİDİR VE KORUNMALIDIR

Birçok çalışmada, PD hastalarında Kt/Vüre ve kreatinin klirens gibi yeterlilik göstergelerinin prognozun en önemli belirleyicilerinden biri olduğu saptanmıştır Renal klirens mi? PROGNOZU BELİRLEYEN RENAL KLİRENS Peritoneal klirens mi? = ? PERİTONEAL KLİRENS

CANUSA çalışması PD’ne yeni başlayan 680 hasta Mortalitenin Belirleyicileri İleri yaş ABD’de diyaliz Tip 1 DM KVH öyküsü İzlem süresi 2 yıl Düşük albümin Kötü nütrisyonel durum Düşük total Kt/Vüre Düşük total kreatinin klirens Haftalık total Kt/Vüre’de her 0. 1 birim azalmaya relatif ölüm riskinde % 6 artış eşlik etmektedir Haftalık total kreatinin klirensde her 5 L/1. 73 m 2 azalmaya relatif ölüm riskinde % 7 artış eşlik etmektedir Kreatinin klirensde azalmaya teknik başarısızlık riskinde ve hospitalizasyon sıklığında artış eşlik etmektedir Churchill DN, et al. J Am Soc Nephrol 1996; 7: 198 -207

CANUSA çalışmasının yeniden analizi RR % 95 CI Yaş 1. 02 1. 01 -1. 04 KV hastalık 2. 42 Diyabet RR % 95 CI Yaş 1. 02 1. 00 -1. 04 1. 50 -3. 90 KV hastalık 2. 37 1. 47 -3. 82 1. 25 0. 77 -2. 04 Diyabet 1. 31 0. 81 -2. 13 Albümin 0. 96 0. 91 -1. 00 DO transport 1. 66 0. 38 -7. 22 DO transport 1. 84 0. 42 -8. 07 YO transport 2. 33 0. 55 -9. 80 Y transport 2. 01 0. 43 -9. 36 YO transport 2. 71 0. 63 -11. 6 SGA 0. 74 0. 65 -0. 84 Y transport 2. 46 0. 52 -11. 6 Peritoneal Cr. Cl 1. 00 0. 90 -1. 11 SGA 0. 78 0. 67 -0. 88 GFH 0. 88 0. 83 -0. 94 Peritoneal Cr. Cl 0. 93 0. 90 -1. 08 GFH 0. 99 0. 94 -1. 04 İdrar volümü 0. 64 0. 51 -0. 80 Bargman JM, et al. J Am Soc Nephrol 2001; 12: 2158 -62

125 PD HASTASI – 3 YILLIK İZLEM MORTALİTENİN BELİRLEYİCİLERİ RR % 95 CI P Co-morbidite 2. 04 1. 51 -3. 23 0. 0001 Serum kreatinin 0. 69 0. 56 -0. 86 <0. 001 RRF 0. 41 0. 22 -0. 73 <0. 01 Total sıvı atılımı 0. 90 0. 84 -0. 96 <0. 01 Peritoneal UF 0. 94 0. 90 -0. 99 <0. 05 Total Kt/Vüre, total kreatinin klirens ve yüksek peritoneal transport mortaliteyi bağımsız olarak etkilemiyor Ateş K, et al. Kidney Int 2001; 60: 767 -76

NECOSAD - 2 413 PD HASTASI 2 YILLIK İZLEM Hasta Sağkalımı (56 Olay) RR % 95 CI Hasta ve Teknik Sağkalım (141 Olay) P RR % 95 CI P Yaş 1. 07 1. 04 -1. 10 0. 0001 1. 03 1. 01 -1. 04 0. 0001 Davies skoru 8. 99 3. 53 -22. 9 0. 0001 2. 44 1. 37 -4. 32 0. 003 Bazal albümin 0. 94 0. 89 -1. 00 0. 041 0. 99 0. 96 -1. 02 0. 569 Bazal SGA 0. 80 0. 62 -1. 04 0. 098 0. 87 0. 74 -1. 02 0. 095 Bazal D/Pcre 1. 26 0. 18 -8. 84 0. 817 0. 92 0. 28 -3. 03 0. 893 Renal GFH 0. 88 0. 79 -0. 99 0. 039 0. 90 0. 84 -0. 97 0. 007 Peritoneal Cr. Cl 0. 91 0. 71 -1. 17 0. 472 1. 08 0. 94 -1. 23 0. 275 Termorshuizen F, et al. Am J Kidney Dis 2003; 41: 1293 -1302

ADEMEX çalışması (ADEquacy of PD in MEXico) TOPLAM 965 HASTA (% 42’si yeni) Kontrol grubu Tedavi grubu 484 481 4 x 2. 0 L VYA ≤ 1. 78 m 2 4 x 2. 5 L VYA >1. 78 m 2 4 x 3. 0 L Cr. Cl >60 L/hf Paniagua R, et al. J Am Soc Nephrol 2002; 13: 1307 -20 2 ay VYA ≤ 1. 78 m 2 5 x 2. 5 L VYA >1. 78 m 2 5 x 3. 0 L

ADEMEX çalışması Kontrol Grubu Tedavi Grubu 1 Yıllık Sağkalım % 85. 5 % 83. 9 2 Yıllık Sağkalım % 68. 3 % 69. 3 Paniagua R, et al. J Am Soc Nephrol 2002; 13: 1307 -20

ADEMEX çalışması Mortalitenin bağımsız belirleyicileri Kreatinin Klirens Kt/Vüre RR P Yaş 10 yıl 1. 16 0. 007 Cinsiyet erkek 1. 09 0. 465 1. 10 0. 495 Diyabet var 1. 76 <0. 001 1. 77 <0. 001 Albümin 0. 1 gr/dl 0. 91 <0. 001 n. PNA 0. 1 gr/kg/gün 0. 95 0. 067 0. 95 0. 094 Peritoneal Cr. Cl 10 L/hf/1. 73 m 2 1. 03 0. 558 Renal Cr. Cl 10 L/hf/1. 73 m 2 0. 89 0. 013 Peritoneal Kt/V 0. 1 ünite/hf 1. 00 0. 781 Renal Kt/V 0. 1 ünite/hf 0. 94 0. 005 Paniagua R, et al. J Am Soc Nephrol 2002; 13: 1307 -20

HD ve PD hastalarında mortalite sıklıklarının karşılaştırılması NECOSAD *p<0. 01 742 HD hastası 480 PD hastası 4 yıllık izlem Termorshuizen F, et al. J Am Soc Nephrol 2003; 14: 2851 -60 * *

Daha iyi küçük solüt klirensi Daha iyi orta-büyük solüt klirensi Volüm dengesinin daha iyi kontrolü ANLAMLI RRF Aneminin daha iyi kontrolü Renal osteodistrofinin daha iyi kontrolü İnflamasyonun daha etkin kontrolü Asidozun daha iyi kontrolü Daha iyi beslenme durumu RENAL KLİRENS PERİTONEAL KLİRENS

Farklı üremik toksinlerin renal ve peritoneal klirenslerinin zamanla değişimi PD’NE YENİ BAŞLAYAN 23 HASTA – 7. 2 AYLIK İZLEM Bammens B, et al. Am J Kidney Dis 2005; 46: 512 -9

Periton diyalizi hastalarında kan basıncının uzun süreli kontrolü PD’NE YENİ BAŞLAYAN 207 HASTA – 5 YILLIK İZLEM Menon MK, et al. Nephrol Dial Transplant 2001; 16: 2207 -13

PD hastalarında volüm dengesinin rezidüel renal fonksiyonla ilişkisi 37 SAPD HASTASI – 4 AYLIK İZLEM GFH <2 ml/dk GFH >2 ml/dk 15 22 216 ± 60 156 ± 53 Peritoneal UF (ml/gün) 1856 ± 644 658 ± 781 İdrar volümü (ml/gün) 270 ± 566 Sayı Diyalizat glukozu (gr/gün) P 0. 004 0. 0001 1438 ± 1213 0. 001 Toplam sıvı atılımı (ml/gün) 2126 ± 604 2096 ± 885 ESS volümü/VYA (L/m 2) 11. 0 ± 3. 2 8. 2 ± 1. 4 0. 001 Total vücut suyu/VYA (L/m 2) 20. 7 ± 2. 3 18. 8 ± 2. 5 0. 035 ESS volümü/total vücut suyu 41. 4 ± 7. 7 35. 3 ± 8. 4 0. 020 Konings CJ, et al. Nephrol Dial Transplant 2003; 18: 797 -803 AD

Sodyum atılımının peritoneal ve renal Kt/Vüre ilişkisi 125 PD HASTASI r=0. 86 Ateş K, et al. Kidney Int 2001; 60: 767 -76 r=0. 39

Sodyum atılımının idrar ve peritoneal ultrafiltrasyon volümü ile ilişkisi r=0. 90 Ateş K, et al. Kidney Int 2001; 60: 767 -76 r=0. 49

PD hastalarında rezidüel renal fonksiyon ile sol ventrikül hipertrofisi ilişkisi 158 DİYABETİK OLMAYAN PD HASTASI p=0. 001 Wang AY, et al. Kidney Int 2002; 62: 639 -47 p=0. 857

Periton diyalizi hastalarında sol ventrikül kitle indeksinin bağımsız belirleyicileri 231 PD hastası Prospektif gözlemsel çalışma Beta % 95 CI P Koroner arter hastalığı 0. 154 0. 039 0. 008 CRP 0. 160 0. 011 0. 008 RRF -0. 174 -0. 229 0. 003 0. 218 0. 003 <0. 001 -0. 242 -0. 081 <0. 001 Nabız basıncı Hemoglobin Wang AY, et al. J Am Soc Nephrol 2004; 15: 2186 -94

PD hastalarında rezidüel renal fonksiyonun inflamasyona etkisi p=0. 001 97 PD HASTASI 3 YILLIK İZLEM Ateş K, et al. Perit Dial Int 2005; 25: 256 -68

İnflamasyon, RRF ve sol ventrikül hipertrofisi birbiri ile ilişkilidir RRF yok n=87 SVH n=116 n=26 n=17 n=12 İnflamasyon var SVH var RRF yok n=41 n=32 n=17 MORTALİTE RİSKİ 7 KAT YÜKSEK n=27 İnflamasyon n=117 Wang AY, et al. J Am Soc Nephrol 2004; 15: 2186 -94

Rezidüel renal fonksiyonun hiperfosfatemiye etkisi 252 SAPD HASTASI p=0. 012 RRF’U OLAN HASTALARDA FOSFOR DÜZEYİNİN BELİRLEYİCİLERİ r p Erkek cins -0. 008 0. 929 Yaş -0. 116 0. 194 0. 332 <0. 001 -0. 194 0. 094 PTH 0. 227 0. 010 Serum albümin 0. 085 0. 344 n. PNA 0. 429 <0. 001 Diyalitik Kt/V -0. 259 0. 003 Rezidüel GFH -0. 392 <0. 001 Vücut kitle indeksi Diyaliz süresi Wang AY, et al. Am J Kidney Dis 2004; 43: 712 -20

Rezidüel renal fonksiyonun diyetle protein ve kalori alımına etkisi 242 PD HASTASI Grup 1 Grup 2 Grup 3 p=0. 002 Wang AY, et al. J Am Soc Nephrol 2001; 12: 2450 -7 Kt/V >1. 7 ve RRF + Kt/V >1. 7 ve RRF – Kt/V <1. 7 p=0. 002

Rezidüel renal fonksiyonun yaşam kalitesine etkisi 413 PD HASTASI – 2 YILLIK İZLEM Renal GFH Beta P Peritoneal Cr. Cl Beta P Fiziksel fonksiyon +0. 73 0. 0001 -0. 26 0. 451 Fiziksel sorunlara bağlı sınırlamalar +1. 04 0. 010 -0. 20 0. 828 Sosyal fonksiyon +0. 70 0. 003 -0. 29 0. 600 Mental sağlık +0. 52 0. 002 +0. 07 0. 868 Emosyonel sorunlara bağlı sınırlamalar +0. 77 0. 071 +0. 26 0. 804 Canlılık +0. 83 0. 0001 -0. 04 0. 932 Bedensel ağrı +0. 57 0. 031 +0. 24 0. 717 Genel sağlık +0. 41 0. 028 +0. 12 0. 770 Termorshuizen F, et al. Am J Kidney Dis 2003; 41: 1293 -1302

% 39’u komplet anürik 246 PD hastası – 30 aylık izlem GFH ≥ 1 ml/dk Anürik P 9. 8 ± 1. 6 9. 1 ± 1. 7 <0. 01 % 27 % 59 <0. 001 4. 02 ± 1. 23 4. 54 ± 1. 44 <0. 01 1. 78 (0. 96 -5. 69) 5. 20 (1. 37 -5. 70) <0. 001 2. 95 ± 0. 49 2. 78 ± 0. 48 <0. 05 Sistolik KB (mm. Hg) 145 ± 17 148 ± 17 AD Antihipertansif sayısı 1. 4 ± 0. 9 1. 7 ± 1. 0 <0. 05 SV kitle indeksi (gr/m 2) 202 ± 74 253 ± 92 <0. 001 Total Kt/V (U/hf) 2. 03 ± 0. 54 1. 65 ± 0. 34 <0. 001 Peritoneal Kt/V (U/hf) 1. 35 ± 0. 36 1. 65 ± 0. 34 <0. 001 75 ± 25 43 ± 8 <0. 001 Hemoglobin (gr/d. L) EPO kullanımı Ca x P (mmol 2/L 2) CRP (mg/L) Albümin (gr/d. L) Kreatinin klirens (L/hf/1. 73 m 2) Wang AY, et al. Nephrol Dial Transplant 2005; 20: 396 -403

Rezidüel renal fonksiyon Üre ve kreatinin klirens Sodyum ve su atılımı Kardiyak hipertrofi ve kalp yetmezliği Fosfor atılımı Ateroskleroz Orta-büyük toksinlerin atılımı EPO yapımı Vasküler kalsifikasyonlar MORBİDİTE VE MORTALİTE YAŞAM KALİTESİ İnflamasyon Malnütrisyon

Sonuç olarak; REZİDÜEL RENAL FONKSİYON ÖNEMLİDİR REZİDÜEL RENAL FONKSİYON KORUNMALIDIR

Diyaliz tipinin RRF üzerine etkisi 102 PD ve 39 HD hastası p<0. 01 Misra M, et al. Kidney Int 2001; 59: 754 -63

Diyaliz tipinin RRF üzerine etkisi 279 HD ve 243 PD HASTASI – 1 YILLIK İZLEM p<0. 001 Jansen MA, et al. Kidney Int 2002; 62: 1046 -53

Diyaliz tipinin RRF üzerine etkisi Lang SM, et al. Perit Dial Int 2001; 21: 52 -7

Ø Daha az hemodinamik dengesizlik Ø Daha az inflamasyon DİYALİZE YENİ BAŞLAYAN REZİDÜEL RENAL FONKSİYONU OLAN HASTALARDA PERİTON DİYALİZİ TERCİH EDİLMELİDİR

Rezidüel renal fonksiyonun korunması üzerine periton diyalizi tipinin etkisi PD’ne yeni başlayan 36 hasta 18 APD 18 SAPD İzlem süresi 1 yıl Hufnagel G, et al. Nephrol Dial Transplant 1999; 14: 1224 -8

Rezidüel renal fonksiyonun korunması üzerine periton diyalizi tipinin etkisi 53 SAPD ve 51 APD HASTASI GFH ORTALAMA İZLEM SÜRESİ 29 AY İDRAR VOLÜMÜ Rodriguez-Carmona A, et al. Am J Kidney Dis 2004; 44: 132 -45

Yeni PD hastalarında RRF kaybının habercileri 1032 yeni PD hastası, 1 yıllık izlem OR P Vücut kitle indeksi 0. 99 AD Serum albümin 0. 88 AD Hematokrit 0. 99 AD ACE inhibitör 0. 70 0. 02 Kalsiyum blokeri 0. 71 0. 02 0. 01 Diüretik 0. 90 AD 1. 50 0. 02 Statin 0. 95 AD SV hipertrofisi 1. 30 AD NSAI ilaç 0. 72 AD Kan basıncı 1. 04 AD APD 0. 96 AD OR P İzlem süresi 1. 11 0. 01 Bazal GFH 0. 94 0. 04 Yaş 1. 01 AD Kadın cinsiyet 1. 42 0. 02 Siyah ırk 1. 94 <0. 001 Diyabet 2. 17 Kalp yetersizliği Moist LM, et al. J Am Soc Nephrol 2000; 11: 556 -64

Rezidüel renal fonksiyon kaybının belirleyicileri En az 6 ay izlenen ve 3 RRF ölçümü yapılan 242 PD hastası Ø Ø Ø Ø Ø Fazla diyalizat volümü kullanılması Yüksek peritonit sıklığı Sık aminoglikozid kullanılması Diyabet varlığı Yüksek vücut kitle indeksi Diüretik kullanılmaması Erkek cinsiyet Sol ventrikül disfonksiyonu Aşırı proteinüri Singhal MK, et al. Perit Dial Int 2000; 20: 429 -38 p=0. 0001 p=0. 0005 p=0. 0006 p=0. 005 p=0. 01 p=0. 04 AD AD AD

PD hastalarında yüksek doz furosemidin RRF üzerine akut etkisi İdrar volümü en az 100 ml/gün olan normovolemik 7 SAPD hastası Furosemid po 2 x 1000 mg/gün Klirens çalışması Period 1 Period 2 P İdrar volümü (ml/dk) 0. 27 0. 66 <0. 05 Üre klirensi (ml/dk) 1. 5 AD Kreatinin klirensi (ml/dk) 5. 4 3. 7 AD Fraksiyonel sodyum klirensi (%) 7. 9 26. 7 <0. 05 79. 6 202. 6 <0. 05 Fraksiyonel potasyum klirensi (%) Van Olden RW, et al. Perit Dial Int 2003; 23: 339 -47

Rezidüel renal fonksiyonun korunmasında diüretiklerin rolü 61 yeni PD hastası 31 hasta Furosemid 250 mg/gün 30 hasta Diüretiksiz izlem p<0. 05 Medcalf JF, et al. Kidney Int 2001; 59: 1128 -33 p<0. 05

Nefrotoksik ajanlardan kaçınma RADYOKONTRAST AJANLAR Ø Ø Ø Mutlak gerekli değilse kaçınılmalı İzo veya hipoozmolar non-iyonik ajanlar tercih edilmeli Düşük doz kullanılmalı Hidrasyon Asetilsistein profilaksisi NON-STEROİD ANTİİNFLAMATUVAR İLAÇLAR Ø Ø Kaçınmak mantıklı PD hastaları için veri yok AMİNOGLİKOZİDLER

PD hastalarında radio-kontrast ajanın RRF üzerine etkisi Radio-kontrast (Iopromide) inceleme yapılan 10 SAPD hastası Kontrol grubu 8 SAPD hastası * *Bazale göre p<0. 05 Dittrich E, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; 21: 1334 -9

PD hastalarında radio-kontrast ajanın RRF üzerine etkisi Non-iyonik kontrast madde uygulanan 36 PD hastası Kontrast madde uygulanmayan 36 PD hastası Moranne O, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; 21: 1040 -45

Netilmisinli antibiyotik rejiminin rezidüel renal fonksiyona etkisi Akut peritonitli 102 hasta 14 günlük tedavi RRF’nu olan 36 hastada yapılan değerlendirmede Lui SL, et al. Kidney Int 2005; 68: 2325 -80

PD hastalarında rezidüel renal fonksiyon ve inflamasyon ilişkisi 76 YENİ PD HASTASI – 1 YILLIK İZLEM CRP 10 mg/L CRP <10 mg/L 31 45 RRF (ml/dk) 1. 7 ± 1. 7 2. 8 ± 2. 4 <0. 05 RRF (ml/dk) 2. 6 ± 2. 2 1. 5 ± 2. 5 <0. 05 Sayı Chung SH, et al. Nephrol Dial Transplant 2001; 16: 2240 -5 P

PD hastalarında ACE inhibitörü ramiprilin RRF üzerine etkisi 60 PD Hastası 30 hasta Ramipril 5 mg/gün Kontrol Li PK, et al. Ann Intern Med 2003; 139: 105 -12

Anjiotensin reseptör blokeri valsartanın rezidüel renal fonksiyon üzerine etkisi 18 hastaya valsartan 16 hasta kontrol * ** * * p<0. 01 ** p<0. 05 Suzuki H, et al. Am J Kidney Dis 2004; 43: 1056 -64

Anjiotensin reseptör blokeri valsartanın peritoneal klirens üzerine etkisi * * * p<0. 01 *Bazale göre p<0. 01 Suzuki H, et al. Am J Kidney Dis 2004; 43: 1056 -64

Biyo-uyumsuzluk reaksiyonları GÜNÜMÜZDE KULLANILAN PERİTON DİYALİZ SOLÜSYONLARI BİYO-UYUMLU DEĞİLDİR Ø Ø Yüksek glukoz konsantrasyonu Glukoz yıkım ürünleri Yüksek ozmolalite Asidik p. H ve laktat içeriği PERİTON MEMBRANINDA YAPISAL HASAR SİSTEMİK ETKİLER

PD hastalarında icodextrinin volüm dengesi ve RRF üzerine etkisi 50 PD HASTASI Uzun bekletmede icodextrin (28) Uzun bekletmede % 2. 27 glukoz (22) * * * Davies SJ, et al. J Am Soc Nephrol 2003; 14: 2338 -44 * *p<0. 05

APD hastalarında icodextrin’in RRF üzerine etkisi 10 hasta uzun değişimde icodextrin 12 hasta uzun değişimde glukoz p<0. 05 Adachi Y, et al. Perit Dial Int 2006; 26: 405 -7 p=0. 001

PD hastalarında icodextrin’in volüm dengesi ve RRF üzerine etkisi 40 PD HASTASI Uzun bekletmede icodextrin (22) Uzun bekletmede % 1. 36 glukoz (18) p=0. 012 p=0. 01 p=0. 035 Konings CJ, et al. Kidney Int 2003; 63: 1556 -63

Euro-Balance Çalışması 11 Avrupa ülkesinde 22 merkez 96 hasta 86 hasta 4 hafta 71 hasta Tedavi fazı I 12 hafta Tedavi fazı II 12 hafta Grup I Standart Balans Grup II Standart Balans Standart Vizit 1 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -18 Vizit 2 Vizit 3

İdrar volümü ve rezidüel renal fonksiyonun değişimi Grup II Standart Balans P Balans Standart P İdrar volümü 875 925 0. 220 919 660 0. 003 Üre klirensi 3. 8 3. 9 0. 022 3. 7 2. 7 0. 007 Kreatinin klirens 4. 9 5. 2 0. 090 4. 5 3. 5 0. 007 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418

Diyalizat CA 125 düzeyi GRUP I p<0. 001 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418 GRUP II p<0. 001

Diyalizat prokollajen I peptid düzeyi GRUP I p<0. 05 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418 GRUP II p=0. 001

Diyalizat hyaluronik asit düzeyi GRUP I p<0. 01 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418 GRUP II p<0. 05

Serum N-karboksimetil lizin düzeyleri (AGE) GRUP II p<0. 05 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418

Serum imidazolon düzeyleri (AGE) GRUP II p<0. 05 Williams JD, et al. Kidney Int 2004; 66: 408 -418 μ

Nötral p. H’lı diyaliz solüsyonunun standart solüsyon ile karşılaştırılması 50 YENİ PD HASTASI 25 hasta Standart solüsyon 25 hasta Balans solüsyonu Balans Grup Standart Grup Bazal 52. Hafta P Diyalizat CA 125 2. 45 ± 0. 96 14. 3 ± 2. 17 <0. 001 0. 89 ± 0. 65 7. 36 ± 2. 23 <0. 01 Diyalizat Hyaluronan 2. 26 ± 0. 60 1. 45 ± 0. 32 0. 07 1. 96 ± 0. 33 2. 55 ± 0. 32 AD Diyalizat TGF-ß 5080 ± 669 4424 ± 669 <0. 01 5249 ± 809 4600 ± 597 <0. 01 Serum CRP 3. 09 ± 0. 72 1. 77 ± 0. 42 0. 05 5. 31 ± 2. 01 7. 73 ± 2. 42 AD Szeto CC, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; September 27

Nötral p. H’lı diyaliz solüsyonunun standart solüsyon ile karşılaştırılması Ø Ø Yeterlilik göstergeleri Ultrafiltrasyon volümü Peritonit sıklığı Hospitalizasyon sıklığı İKİ GRUPTA BENZER Szeto CC, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; September 27

Bikarbonatlı diyaliz solüsyonlarının RRF üzerine etkisi 36 PD HASTASI 18 LAKTATLI SOLÜSYON 18 BİKARBONATLI SOLÜSYON Montenegro J, et al. Perit Dial Int 2006; 26: 89 -94

Fizyolojik PD solüsyonunun RRF üzerine olumlu etkisi için olası mekanizma BİO-UYUMLU DİYALİZAT RRF Fizyolojik p. H Düşük glukoz yıkım ürünleri Böbrekte AGE birikimi Sistemik inflamasyon İntraperitoneal inflamasyon Sistemik AGE oluşumu

Periton diyalizinin renal fonksiyon ve morfoloji üzerine etkisi 18 RAT UNİLATERAL NEFREKTOMİ 12 RAT PD GRUBU (% 3. 9 GLUKOZ) 6 RAT KONTROL GRUBU p<0. 01 Breborowicz A, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; September 12 p<0. 05

Kontrol Grubu PD Grubu P Üriner albümin atılımı 342 ± 572 1398 ± 738 <0. 01 Üriner NAG atılımı 102 ± 34 144 ± 25 <0. 01 Üriner TNF- atılımı 0. 50 ± 0. 38 0. 89 ± 0. 51 0. 06 Üriner TGF-ß atılımı 123 ± 79 230 ± 139 <0. 05 p<0. 01 p<0. 001 Breborowicz A, et al. Nephrol Dial Transplant 2006; September 12 p<0. 001

Sonuç Olarak Diyalize başlandıktan sonra RRF giderek azalır ve sıklıkla 2 -4 yıl içinde sıfırlanır YETERSİZ DİYALİZİN VE KÖTÜ PROGNOZUN EN ÖNEMLİ NEDENLERİNDEN BİRİSİDİR Yeni hastalarda PD’nin tercih edilmesi Dozu giderek arttırılan diyaliz şeması uygulanması Nefrotoksik ajanlardan kaçınılması İnflamasyonun önlenmesi Diüretik ve RAS blokajı tedavileri (? ) Biyo-uyumlu diyalizat kullanılması