Pediatrik Temel Bakm Merkezinde ocukluk a Kilo Fazlal
Pediatrik Temel Bakım Merkezinde Çocukluk Çağı Kilo Fazlalığı ve Obezitesini Tanıma, Önleme ve Yönetim Dr Burcu Aykanat Ktu Aile Hekimliği A. D. 08. 12. 2015
GİRİŞ l l Amerika Birleşik Devletlerinde, çocuklarda ve ergenlerde kiloluluk ve obezite çok yaygınlaşmıştır. 2012 yılında, ABD de çocuk (6 -11 yaş) ve ergenlerin (12 -19 yaş) üçte birinden fazlası obez / kilolu idi. 2011 -2012 yılında, siyah çocukların % 40ı, beyaz çocuklardan İspanyol olmayanların yaklaşık % 30'u, İspanyol çocukların % 40ı obez / kilolu tanısı almaktaydı.
l Çocuklar ve ergenler yetişkin olduktan sonra obeziteyi geri döndürmek zor olduğundan, çocukluk çağında ve adölesan dönemde kiloluluk / obezite durumunu tespit etmek, önlemek ve yönetmek önemli bir konudur.
l l Kilolu çocukların, kilolu yetişkinler olma ihtimali normal akranlarına göre iki kat daha fazladır. Ayrıca kilolu ergenlerin %90 ı yetişkinlik döneminde kilolu kalır.
l l l Bu önemli sağlık riskinden korunmak amacıyla, Amerikan Pediatri Akademisi, sağlık profesyonelleri için pratik bir yönerge hazırladı. Bu yönerge normal kilolu, fazla kilolu ve obez çocuk hastaların doktor ziyaretlerinde obeziteyi tanıma, önleme ve risk faktörlerinin yönetimi için: 20 standart madde içerir (Şekil 1).
l ICD kodlarına bakıldığında çocukluk çağı obezitesinin prevalansı düşükmüş gibi görünmektedir. Bu da sağlık hizmeti sağlayıcıların hastalarına yaşam tarzıyla ilgili (fizik aktivite, beslenme gibi) yeterince danışmanlık vermediğini göstermektedir.
AMAÇ l l Bu çalışmanın amacı, Amerikan Pediatri Akademisinin çocuklarda obezitenin tanınması, önlenmesi ve yönetimi için yapmış olduğu yönergedeki 20 standarda, birinci basamak çalışanlarının uyumunu incelemek; Hastaları kilo, yaş, ırk ve cinsiyete göre sınıflandırmak Ve sağlık hizmetlerinin sunumunda iyileştirme alanlarını belirlemektir.
METOD l l Bu çalışma Chicago’da, büyük bir pediatrik birinci basamak uygulama merkezinde yapılmış. Ekim 2013 ile Temmuz 2013 arasında 6 -19 yaş arası hastaların 3052 visitlerinin verileri toplanmış.
l l Bu visitlerdeki çocukların 1712 (% 56. 1) si normal kilolu, 526 sı (% 17. 2) fazla kilolu, 745 i (% 24. 4) obez ve 69 u (% 2. 3) düşük kiloluymuş. 3052 ziyarette retrospektif inceleme için 175 hasta rastgele seçilmiş.
l l l Yaş dağılımı olarak % 57. 5 12 yaş altı, % 42. 5 12 -19 yaş arası
l Etnik olarak % 61. 7 si siyah, % 20 si İspanyol % 14. 1 İspanyol olmayan beyaz l % 4. 2 si diğer grupta. l l
l l l Cinsiyet olarak % 52. 2 si erkek % 47. 8 si kız.
l l l Kiloya göre sınıflandırma yapılmış Yaşa ve cinsiyete göre bakılan percentillere göre ≥ 5. BMI <85. percentilde olanlar normal kilolu ≥ 85. BMI <95. percentilde olanlar fazla kilolu BMI ≥ 95. percentilin üzerinde olanlar obez olarak sınıflandırılmış.
l l Sağlık hizmeti sağlayıcıların yaptığı elektronik kayıtlar incelenmiş. Daha önce de belirtilen 20 öneri bu denetimlerde incelenmiş( Şekil 1).
l Bağımsız değişkenler için (hasta ağırlık sınıflandırması, yaş, ırk ve cinsiyet) kikare analizleri kullanılmış.
SONUÇLAR l Hastaların Tablo 1 deki bilgileri sağlık hizmeti sağlayıcıları tarafından dökümente edilmiş (aile öyküsü, uyku problemleri, meyve ve sebze tüketimi, ekranda geçirdiği zaman, fiziksel aktivite, şekerli içecek alımı, kardiyovasküler değerlendirme, solunumsal değerlendirme, gastrointestinal değerlendirme, ortopedik değerlendirme)
l l Sağlık hizmeti uygulayıcılarla tartışılarak değiştirilmesi öncelikli ve mümkün 5 alan belirlenmiş: Teşhis anındaki BMI, uyku değerlendirilmesi, endokrin değerlendirme, obez aile hikayesi, visitlere hasta katılımı.
Ağırlık Sınıflamasına Göre Karşılaştırma l l Çocuklar normal kilolu, fazla kilolu ve obez olarak sınıflandırılmış. Fiziksel aktivite düzeyi, şeker alımı, endokrin hastalıklar; kilo sınıflamasında obez hastalarda normal kilolulara göre daha fazla etkilenmiş ( Tablo 2). (daha anlamlı)
Yaşa Göre Karşılaştırma l l l Çocuklar 6 -12 yaş ve 12 -19 yaş olarak sınıflandırılmış. Sağlık hizmeti sağlayıcıları tarafından belgelendirmeye göre 12 yaş altında uyku sorunları daha fazlaydı. Fiziksel aktivite, şeker alımı, endokrin bozukluklar da yaştan etkilenmekteydi ancak 12 yaş ve üzeri çocuklarda olması daha muhtemeldi.
Etnik Kökene Göre Karşılaştırma l l Afrikan Amerikalıları, İspanyol beyazlar ve İspanyol olmayan beyazlara göre karşılaştırma yapıldı. İspanyol hastalar diğer hastalara göre 6 aylık takiplerine daha iyi katılım gösterdi.
Cinsiyete Göre Karşılaştırma l l Cinsiyet farklılığının çok az etkisi oldu. Ancak endokrin hastalıkların kız çocuklarında daha muhtemel olduğu görüldü.
TARTIŞMA l l Bu çalışma, pediatrik birinci basamak uygulamasında normal kilolu, fazla kilolu ve obez hastaların belirlenmesi, önlenmesi ve tedavisindeki kullanılacak standartları açıklar. Hastaların %80 den fazlasında çeşitli risk faktörleri belgelenmiştir. Bu, sağlıkta kaliteyi geliştirmek için bir fırsattır.
l l Çalışmaya göre, ırk ve cinsiyet daha az, yaş ve ağırlık daha çok ön plandadır. Bu sonuçlar literatürle de uyumludur. Normal kilolu, fazla kilolu ve obez çocuklarda primer ve sekonder önlemlerin değerlendirilmesinde risk faktörlerinin karşılaştırıldığı çok fazla çalışma yoktur.
l Sağlık hizmeti sağlayıcıları obezite önleme ve yönetim stratejilerini uygulamadan önce, BMI hesaplanan çocukların yaşa ve cinsiyete göre percentillerini belirlemeli ve kilolu veya obez şeklinde belgelemelidir.
l l Çalışmaya göre sağlık hizmeti sağlayıcılarının ebeveynlerde obezite öyküsü belgelemesi oldukça azdır. Bunun sebebi ebeveynlerle yeterli iletişimin olmaması, ebeveynlere yeterli motivasyonun verilmemesi ya da sağlık sistemi sürecinin işleyişi ile ilişkili olabilir.
l l Ebeveyn obezite oranını not etmek önemlidir çünkü artmış ebeveyn obezitesi ile çocuklarda obezite riski ilişkilidir. Normal kilolu bir çocuğun bir tane bile obez ebeveyni varsa çocuğun erişkin dönemde obez olma riski yüksektir.
l l Çocukluk çağı obezite yönetimi için ebeveynlerle çocuklara beraber motivasyonel görüşme yapmak önemlidir. Ancak zaman bu motivasyonel görüşmelere yetmiyor olabilir. Bu durumu aşmak için hastaların hikayelerini sağlık kayıtlarında kaydetmek yararlı olabilir.
l l l Hastaların visitlere yetersiz katılımı hastalığın tanısı ve tedavisinde gecikmeye sebep olmuştur. Hastaların sadece %16 sı visitlere çok iyi katılmıştır. Çoğu hastanın visitlere iyi katılmamasının sebebi unutkanlık olmuştur.
l l l Amerikan Pediatri Akademisinin tavsiyeleri uyku ve endokrin bozuklukların kontrolünü içermelerine rağmen, bu çalışmada bu bileşenlerin çoğu zaman göz ardı edildiği bulunmuştur. Çocukluk çağı obezitesi artmasına rağmen bu çalışma çocuklarda beden kitle endeksi, endokrin problemler, aile öyküsü gibi durumların çok sorgulanmadığını saptamıştır. Pediatrik obezite birçok uyku bozukluğu ile ilişkilidir: Obstrüktif uyku apne, kısa uyku süresi ve gündüz uykululuk hali gibi.
l l Ek olarak obez bazı çocuklarda insülin direncinin olduğu gösterilmiştir. Bu komorbid durumların obez ya da fazla kilolu çocuklarda araştırılması önemlidir.
l l Bu projenin sonuçları çeşitli uygulama alanlarında umut vericidir. Sağlık hizmeti sağlayıcılar, çocuklarda obezitenin geri döndürülmesinde önemli role sahiptir. AAP kılavuzlarının pratikte uygulanması önemlidir. Ancak, uygulamayı geliştirmek için de fırsatlar vardır: (Sağlık sistemine ve bilgisayar kayıtlarına da uygulanması).
Teşekkürler
- Slides: 38
