Osnove teorije logopedije Definicija logopedije Logopedija je sistem

Osnove teorije logopedije

Definicija logopedije Ø Logopedija je sistem znanja, sveukupnost naučnih razmatranja organizma verbalne komunikacije, sistema sredstava verbalne komunikacije i čoveka komunikatora, odnosno njihove patologije, koja prouzrokuje ili može prouzrokovati poteškoće, smetnje, ograničenja, poremećenost, gubitak ili nerazvijenost sposobnosti verbalne komunikacije. Ø Naziv logopedija označava nauku o lečenju govora. U širem smislu reči prvi put se javlja 1913. god. Ø Termin logopedija je kovanica grčkih reči logon – govor i paideia – vaspitanje.

Struktura logopedije kao nauke 1. Istorija logopedije obuhvata nastajanje i razvitak logopedske teorije i prakse u svetu i zemlji, kao i otkrivanje, praćenje i proučavanje savremenih kretanja i trendova razvitka ove nauke. 2. Opšta logopedija obuhvata teoriju i razvoj teorije komunikacije i njenu primenu u kliničkoj praksi 3. Klinička logopedija obuhvata klinički deo predmeta logopedije, odnosno proučavanje, organizaciju i praksu logopedske preventive, dijagnostike, tretmana i protetike.

Predmet logopedije Ø Logopedija se bavi: - sprečavanjem ili minimiziranjem uzroka poremećaja komunikacije, - korekcijom, poboljšanjem ili normalizacijom poremećaja i patoloških stanja kroz habilitaciju i rehabilitaciju, - sprečavanjem, odstranjivanjem ili maksimalno mogućim minimiziranjem posledica patologija verbalne komunikacije kroz preventivu, dijagnostiku, tretman i protetiku.

Predmet logopedije Ø Predmet logopedije je proučavanje uzroka, nastajanja stanja i posledica patologije verbalne komunikacije, odnosno proučavanje osoba sa patologijom verbalne komunikacije i njihove habilitacije i rehabilitacije. Ø Logopedsku habilitaciju konstituišu tri područja: i rehabilitaciju - Opšti deo - Klinički deo - Društveni (socijalni-ekonomski-kulturni) deo

Predmet logopedije 1. Opšti deo čine: 1. 1. Teorija logopedije 1. 2. Metodologija istraživanja u logopediji 1. 3. Logopedska epistemologija 1. 4. Logopedska terminologija 2. Klinički deo čine: 2. 1. Logopedska preventiva 2. 2. Logopedska dijagnostika 2. 3. Logopedski tretman 2. 4. Logopedska protetika

• Društveni deo čine: 3. 1. Socijalizacija 3. 2. Integracija 3. 3. Identifikacija 3. 4. Kulturizacija 3. 5. Emancipacija 3. 6. Porodični život 3. 7. Društveni život 3. 8. Radna-profesionalna delatnost 3. 9. Sport i rekreacija

Objekt logopedije su osobe kod kojih su usled bolesti, trauma, psihičkih, hereditarnih, nutritivnih, biosocijalnih, socio-ekonomskih i drugih poznatih i nepoznatih etioloških faktora nastala oštećenja, poteškoće, smetnje, ograničenja, ili poremećaji sposobnosti verbalne komunikacije i time su dovedena u stanje ograničenosti i dezintegriranosti kao društvena komunikativna bića, tj. u stanje narušenosti zdravlja.

Zadaci logopedije • Zadaci logopedije kao defektološke nauke, kao i njenih disciplina proizilaze iz osnovnih ciljeva i zadataka defektologije i predstavljaju njihov integralni deo. • Klasifikuju se prema područjima njenih osnovnih aktivnosti, tj. prema delovima njenog predmeta.