Od hieroglifu po drukarni Historia pisma Pismo klinowe

Od hieroglifu po drukarnię Historia pisma

Pismo klinowe • Pismo obrazkowe, piktogramy, ideograficznosylabiczne (znak odpowiadał sylabie). Pisano na miękkiej glinie rylcem ze ściętej łodygi trzciny. Zostawał ślad w postaci klina o różnym wyglądzie w zależności od sposobu nachylenia i siły nacisku rylca przez piszącego. Pismo to zostało wynalezione prawdopodobnie przez Sumerów. Pierwsze próby odczytania podjął w 1802 r. G. F. Grotefend.

Pismo klinowe

Szkoła egipska • Słowo hieroglify pochodzi z języka greckiego i znaczy święte znaki. Umieszczano je przede wszystkim na grobowcach i pomnikach, stąd ich nazwa. To najwcześniejsze pismo znane w starożytnym Egipcie. Było zapisywane albo w kolumnach od góry do dołu, albo w rzędach. Pisano na zwojach papirusowych. Papirus wyrabiano z łodyg rośliny rosnącej nad Nilem. Posługiwano się cienkimi trzcinowymi pędzelkami bądź piórami. Atrament przygotowywano z węgla drzewnego lub sadzy. Kiedy pisano imię jakiegoś boga, poprzedzano je znakiem siedzącej figurki boga.

Hieroglif

Skryptorium w średniowieczu • Słowo skryptorium wywodzi się z języka łacińskiego scribere i oznacza: pisać. Był to początkowo średniowieczny pulpit do pisania i czytania. Potem w każdym klasztorze było to pomieszczenie, w którym odręcznie przepisywano książki. Zajmowali się tym przede wszystkim benedyktyni. • Litery: gotyckie; ozdobienia: inicjały, floratura. • Pisano na pergaminowych kartkach. Pergamin był wyrabiany ze skór zwierzęcych bardzo młodych zwierząt. Ciekawa jest etymologia tego słowa. Pliniusz Starszy twierdził, że pochodzi ono od nazwy miasta Pergamon w Azji Mniejszej. Jego król Eumenes II musiał znaleźć nowy materiał po wydaniu przez Ptolemeusza zakazu wywozu papirusu z Egiptu.

Średniowieczny pulpit do czytania i pisania

Jan Gutenberg

Jan Gutenberg • W 1448 r. założył w Moguncji drukarnię. W 1455 r. ukazała się drukiem Biblia, którą uważa się za arcydzieło sztuki typograficznej. • W pierwszej fazie swojej działalności Jan Gutenberg używał czcionek drewnianych, z czasem przygotował czcionki metalowe. Jest twórcą aparatu do ich odlewania. Nowość polegała na tym, że używał wymiennych matryc. Jest twórcą prasy drukarskiej zaprojektowanej na wzór znanych już pras introligatorskich.