o dromedario Os dromedarios estn domesticados desde hai

o dromedario

Os dromedarios están domesticados desde hai uns 4. 000 anos e foron sempre apreciados pola súa múltiple utilidade. Representación de un dromedario nun petroglifo do Sahara. Representación dun dromedario na capela mozárabe (S. XI) de San Baudelio de Berlanga en Soria.

O dromedario ou camelo de Arabia (Camelus dromedarius). Mide de 2, 5 a 3 m de longo, cunha altura na cruz entre 1, 60 e 2 m, e pode pesar de 600 a case 1. 000 kg. Está perfectamente adaptado á vida no deserto. Un dromedario aguanta de 5 a 7 días con pouca comida e auga, e pode perder un cuarto do seu peso sin alterar el funcionamiento normal do seu corpo.

O dromedario ten as patas longas e delgadas para manter o corpo lonxe da calor que reflicte a area. E ten a chepa, na que pode almacenar ata 36 kg de graxa, unha reserva da que nutrirse. Coas resevas da chepa pode camiñar ata catro días sen beber. Cando un animal usa a graxa da chepa para obter enerxía esta merma e perde consistencia. Si o dromedario consume demasiada graxa, a chepa inclínase, pero unha boa comida e uns días de descanso fanna recuperar a consistencia e volver á súa posición normal. Para aforrar auga mexa pouco e non súa

Ten todas as partes que entran en contacto co chan, cando camiña ou cando descansa, pezuños, xeonllos, nocellos e peito; protexidos por zonas de pel morta moi gorda, talos que aparecen aos cinco meses de vida, para evitar que lle pase a calor da area; os pezuños ademais son grandes e blandos para poderen camiñar tanto polas pedras como pola area solta.

Ten ademais as orellas pequenas e rodeadas de pelos longos para que non llas danen as areas que arrastra o vento, as cellas longas e espesas para protexer os ollos do sol e as pestanas longas e finas, para impedir que a area lle entre nos ollos, e tamén pode pechar as ventás do nariz

A cor dos dromedarios está entre calquera tono de marrón desde a crema á case negra e raramente branca. Moito máis raros son os de cores combinadas.

Os dromedarios son herbívoros. Aliméntanse de herba, follas de árbores e gran, pero se viaxan por lugares onde a comida sexa escasa poden sobrevivir comendo calquera outra planta, incluídas as secas ou espiñentas, que poden arrancar gracias aos seus labios longos, duros e moi móbiles. Tragan a comida case sen mastigala e logo remoena.

Os dromedarios necesitan moi pouca auga se na súa dieta se incluen herbas que a conteñan, e poden soportar unha forte deshidratación. Un dromedario adulto pode beber 100 litros de auga en 10 minutos. Tal cantidade de líquido mataría a calquer outro animal, pero o metabolismo único desta especie permítelle almacenar auga no sangue.

Os dromedarios ven e oen ben e teñen o olfacto moi desenvolvido. Tamén teñen unha boa memoria

Os dromedarios desplázanse camiñando pero tamén poden correr. Cando camiñan ou cando corren fan un movemento de vaivén porque moven ao tempo as dúas patas do mesmo lado. A velocidade dun dromedario andando é de 5 km/h e ao galope, un dromedario de carreiras, pode acadar 20 km/h.

Os dromedarios viven en grupos de ata 30 animais guiados por un macho e grupos de machos. No celo pelexan polo control dos grupos de femias. A golpes de pescozo e dentadas. Grupo de dromedarios silvestres australianos. Os dromedarios foron levados a Australia como animais de carga e transporte, pero coa chegada dos vehículos de motor foron abandonados. Perfectamente adaptados ao ambiente reprodúcense de tal maneira que neste momento son unha das preocupacións da xente da rexión. O seu número está preto de un millón de exemplares.

O período de xestación do dromedario é de 15 meses e nace, case sempre, unha soa cría. A cría nace ben desenvolvida e ás poucas horas de nacer xa está lista para acompañar á súa nai. Os dromedarios teñen unha cría cada 2 anos.

Os dromedarios maman ata cumpliren un ano e acompañan á nai ata os 5 anos.

Os dromedarios poden chegar aos 40 anos.

Os dromedarios críanse en réxime de pastoreo

Os dromedarios téñense como animais de uso múltiple. Aprovéitaselle a carne e o leite para a alimentación, a pel como coiro, o pelo para tecer e os excrementos como combustible; ademais é animal de traballo, montura, carga e competición.

A carne máis apreciada é a dos machos novos.

O leite ten menos graxa que o da vaca pero ten máis minerais e vitaminas. Consúmese fresco pero tamén se fan iogures, manteiga, queixo fresco, xelados, chocolate e cosméticos. Leite de dromedario en pó

Xabón de leite de dromedario Queixo de leite de dromedario Xel de leite de dromedario Chocolates con leite de dromedario

Os dromedarios mudan o pelo na primavera e teñen recuperada a súa cobertura no outono. Co pelo do dromedario fanse tecidos para confeccionar prendas de vestir, mantas e felpa, brochas, cordas e tendas. Un dromedario produce uns 2, 5 kg de pelo en cada muda.

Obxectos de pel de dromedario

Aínda que viven máis úsanse para traballar ata os 25 anos de idade.

As patas longas e ben musculadas permítenlle soportar grandes cargas o habitual é que transporten 150 kg. normalmente traballan durante 6 ou 8 meses ao ano e pasan o resto do tempo descansando e recuperándose.

Paseo de turistas en dromedario.

Carreira de dromedarios nun hipódromo dos Emiratos Árabes.

Nalgúns países árabes celébranse, como espectáculo, pelexas de dromedarios nas que se realizan fortes apostas.

Un dromedario averiado

dous dromedarios averiados

Dous dromedarios a remolque

Dous dromedarios felices, un neno e unha cabra.

Tres dromedarios cantores

Dromedario soportando un xinete pouco experto

Outro dromedario con xinete desorientado

Un dromedario rañándose

Un dromedario canso

Un dromedario estirado,

catro carantoñas

e un trago de despedida.

fin As imaxes foron collidas da internet. Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar o uso que fixen delas. Mon Daporta COUSIÑAS FEITAS NA CASA