Niepewno nic nie wiem Mga nic nie widz

Niepewność, nic nie wiem. Mgła, nic nie widzę. Cisza, nic nie słyszę.

Życie moje powiedz mi jak to jes Chcę być chmurą. . . A ty na ziemię sprowadzasz mnie Krzyczę, że szczęśliwa jestem. . . I co słyszę. . . ? Ciszę!

Do marzeń śmieję się. . . Ale gdzie te moje marzenia są Moja tęsknoto posłuchaj wołam Cię. . . Usłysz Mnie!

Brakuje mi ciebie każdej nocy. . . Brakuje każdego dnia. . . Tylko cisza dookoła jest A ja wołam! A ja krzyczę! A tu cisza. . . Cisza. . .

Moje myśli ulatują gdzieś z podmuchem purpurowego Rozwijają skrzydła i mkną przed siebie, jak śnieżne obło

Daleko, daleko. . . szeleszczą liście strumyk szemrze cicho i płynie, płynie. . . Usypiając postrzępione gałęzie. . .

A moje myśli nadal czyste, piękne, przejrzyste. . . Niebo zasłaniają odlatujące ptaki, a krople nadziei spływają po ich nastroszonych piórka

Moje myśli cicho tulą się do niewidocznych promyków złotej tęsknoty. . . I mruczą mi melodię świerszczy W ciszy. . . zachodzącego słońca

Są różne rodzaje ciszy jest odświętna i nabożna ale jest też przeraźliwa w swej wymowie jakże groźna

Ja inną z ciszę sobie cenię tę z tobą, najbardziej cichą gdy w melodię serc wtopieni rozmawiamy z sobą – milcząc

W zgiełku świata sens słów gubisz tonąc w krzyku niedomówień.

Jak wyrazisz to co czujesz kiedy ciągle nie rozumiesz że wolne miejsca pomiędzy wersami świat wciąż wypełnia wieloma słowami. . .

Umilknij więc czasem umilknie wtedy świat I pojmiesz wreszcie ten sens przenośni że czasem cisza przemawia najgłośniej.

Rozmowa serc Kiedy serce z sercem rozmawia, To nie ważne jak rozmowa się toczy

Czy za rękę trzymasz kobietę Czy spoglądasz w błękitne jej oczy.

Są rozmowy serc w ciszy biegnące Zasłuchane w siebie bezgłośnie

W których płyną słowa dla ciebie Wtedy zawsze w sercu radośnie.

Niewiadomo też chyba dlaczego Sens ukryty słów serce rozumie I odnajdzie swego rozmówcę W mijającym codziennie go tłumie

koniec