Nauczyciel we wspczesnej szkole Cele Student zna kluczowe

Nauczyciel we współczesnej szkole

Cele Student: - zna kluczowe kompetencje nauczyciela - objaśnia rolę kluczowych kompetencji nauczyciela w jego w codziennej pracy, - wyjaśnia, na czym polega rozwój zawodowy nauczyciela - rozumie proces uczenia się

Uczenie się

Doświadczenie I etap uczenia się

Dokończ zdanie Kiedy myślę nauczyciel…

Refleksja (analiza doświadczenia) II etap uczenia się

Jak widzą nas inni?

Moim zdaniem dobry nauczyciel to taki, który budzi szacunek. Ważne żeby nie robił tego krzycząc na siłę, ale swoim zachowaniem, wyrozumiałością. Dobry nauczyciel to taki, który nie tylko potrafi nauczyć, bo tak po prawdzie to od uczniów zależy ile chcą i ile się na uczą, ale też umie wyznaczać i pokazywać im pozytywne wartości, których należy przestrzegać. To wreszcie taki nauczyciel, który robiąc niezapowiedzianą kartkówkę czy wstawiając jedynkę za odpowiedź nie traci sympatii ucznia, bo jest dla niego człowiekiem a nie bezmyślnym belfrem, który tylko czyha żeby usadzić go w klasie. Skoro już stawia tę jedynkę to widocznie uczeń nie zasłużył na nic innego i nawet ten najbardziej oporny wobec brania winy na siebie zrozumie to i nie będzie miał żalu do nauczyciela. Szkoda, że jest mało takich nauczycieli, mi się zdarzyło takiego mieć. ; -)

Pisałam na ten temat pracę magisterską "Rola nauczyciele w kierowaniu rozwojem ucznia". Kiedy rozdałam uczniom (różnych etapów edukacyjnych) ankiety, gdzie jednym z pytań było "podaj 3 cechy idealnego nauczyciela" - ponad 90% ankietowanych wymieniło SPRAWIEDLIWY. . . Pozdrawiam moją Panią od Historii - Danutę B. , która swymi opowieściami potrafiła nas przenieść na dwory królewskie, w miejsca bitew oraz podsłuchiwać jakie spiski knuli możnowładcy. Na lekcjach u niej nikt się nie nudził - wszyscy siedzieli z szeroko otwartymi oczami, kiedy Kolumb po dwóch miesiącach dopływał do Haiti, my, oczami wyobraźni, widzieliśmy tę wyspę i "tambylców" i jak załoga schodzi z pokładu. . A potem przesuwaliśmy wóz z Drzymałą. . . I cała kampania wrześniowa 1939, mjr Sucharski, Polskie Termopile, plany Barbarossa Hitlera - TYLKO dzięki Pani to pamiętam (a minęło 17 lat!!)

Typy nauczycieli wg uczniów FILOZOF – „Wiem, że nic nie wiesz”; RENTGEN – „Widzę, że nic nie wiesz”; HAMLET - „Więc – wiesz, czy nie wiesz? ”; ESTETA - „Człowiek, który tak wygląda, w ogóle nie powinien zabierać głosu”; PESYMISTA - „I tak się niczego nie nauczysz”; ENCYKLOPEDYSTA - „Zmieniasz kolejność wyrazów. Powtórz jeszcze raz dokładnie”; PERFEKCJONISTA - „Dobrze, ale mogłoby być lepiej”; HUMANISTA - „No, może będzie z ciebie człowiek”.

U nas nauczyciel mówi np. . jak ktoś go nie słyszy to mówi: no do cholery jasnej przyjdź tu. - u mnie to jest na porzadku dziennym. ogolnie mowia o wiele gorzej " p*przone d*bile" , "ja p*rdole" -- jak ktos probuje sie wytłumaczyc -- " nie p*prz już" " co wy p*przycie" nasza pani od polskiego czesto tak sie do nas odzywa ale najgorzej jak sie na kogos uprze to jezdzi mu jeszcze gorzej - u nas nauczyciele nawet mówią ty gnoju, zamknij się, zamknijcie te paszcze, ty ofermo kaleko itpp albo wyzywaja od Czarownic Kotletów od Debili

https: //www. youtube. com/watch? v=4 TGcci. IF 3 FU

„Raport o stanie edukacji” IBE „Liczą się nauczyciele” 2014 https: //wyszukiwarka. efs. men. gov. pl/product/raport-o-stanie-edukacji-2013 -licza-sie-nauczyciele/attachment/2145

Samoocena Aż 92% nauczycieli jest zadowolonych z jakości swojej pracy w szkole. Prawie tyle samo odczuwa zadowolenie ze swojej pracy. Nauczyciele w zdecydowanej większości przyznają, że praca zapewnia im kontakt z ludźmi i osobisty rozwój, a także wiąże się z dłuższymi wakacjami niż w innych zawodach. Co więcej, w zadecydowanej większości nauczyciele lubią swoją pracę i poleciliby szkołę, w której pracują, jako dobre miejsce pracy. Tylko nieliczni nauczyciele żałują wyboru tego zawodu. Nieco częściej są to mężczyźni. Najrzadziej natomiast praca nauczyciela oznacza dla samych nauczy-cieli satysfakcjonujące zarobki i prestiż.

Samoocena Warto podkreślić, że nauczyciele pracują z pasją – to grupa najbardziej usatysfakcjonowana wyborem zawodu. Początkujące nauczycielki bardzo cenią sobie wykonywaną pracę. Choć świadome wielu trudności związanych z wykonywaniem zawodu nauczyciela – wśród których wymieniły między innymi niski prestiż społeczny zawodu, niskie płace, dużą odpowiedzialność za uczniów, potencjalne problemy zdrowotne (choroby gardła i krtani) – nie wyobrażały sobie wykonywania innego zajęcia

Samoocena skuteczności nauczania jest już nieco niższa, bo choć także ok. 87% nauczycieli podaje, że w znacznym lub dużym stopniu radzi sobie z podawaniem alternatywnych wytłumaczeń czy stosowaniem różnorodnych kryteriów oceniania, to jedynie dwie trzecie tak się ocenia w kontekście alternatywnych metod nauczania. Trzecia grupa przekonań, związana ze skutecznością angażowania uczniów, najsłabiej wy-pada w samoocenie nauczycieli: 40% nauczycieli odpowiedziało, że wcale albo zaledwie w pewnym stopniu potrafią motywować uczniów, którzy wykazują niewielkie zainteresowanie nauką.

Samoocena Nauczyciele bynajmniej nie czują się winni niespełniania standardów. Według badanych, realizację programu nauczania na lekcjach matematyki utrudnia niewystarczająca liczba pomocy multimedialnych (przy czym niecałe 80% deklaruje nieumiejętność korzystania z nich), duża liczebność klas, uczniowie dysfunkcyjni, brak dyscypliny i błędy wychowawcze. Zachowania zakłócające pracę w klasie potrafi kontrolować 88% nauczycieli. Najsłabiej w samoocenie nauczycieli wypada umiejętność angażowania uczniów: 40% z nich odpowiedziało, że wcale albo zaledwie w pewnym stopniu potrafią motywować uczniów, którzy wykazują nieduże zainteresowanie nauką.

W oczach uczniów Opinie uczniów o nauczycielach zmieniają się w zależności od wieku uczniów. Młodsi mają bardziej pozytywny obraz nauczycieli, natomiast starsi przedstawiają więcej sądów krytycznych. Uczniowie gorzej oceniają relacje między nimi a nauczycielami, komunikację i otwartość swoich pedagogów, lepiej natomiast poziom merytoryczny prowadzenia lekcji. Twierdzą również, że w polskich szkołach są obecni nauczyciele niewypełniający należycie swoich obowiązków. Opinie rodziców o nauczycielach są w większości pozytywne. Badania pokazują wysoki poziom zadowolenia rodziców z relacji z nauczycielami. Obszarem, który mógłby się polepszyć, jest udział ro-dziców w podejmowaniu decyzji dotyczących szkoły, tak by rodzice mogli poczuć się w kontaktach z nauczycielami partnerami

W oczach badaczy Mit trenowania testów nie ma racjonalnych podstaw, jest raczej ucieczką mniej odważnych nauczycieli od kreatywnego zaplanowania czasu zajęć z uczniami" – twierdzą autorzy raportu. Ciekawe, że to, co polski nauczyciel deklaruje w badaniu, kłóci się z tym, co wynika z obserwacji lekcji. Nauczyciel deklaruje na przykład, że tym, co najbardziej motywuje uczniów do nauki są metody aktywizujące – gry, praca w grupach i dłuższe projekty. Jednocześnie aż 74% nauczycieli w liceach nigdy ich nie stosuje (64% w technikach).

W oczach badaczy Umiejętności złożone stanowią sens i cel nauczania matematyki. Jak wynika z badań, nauczyciele matematyki nie mają trudności z nauczaniem procedur, jednak często są bezradni przy nauce tworzenia strategii rozwiązywania problemów i prowadzenia rozumowań. Wolą szybko wejść na ścieżkę wyjaśniania uczniom, jak należy rozwiązać dane zadanie.

W oczach badaczy Jak czytamy w raporcie z lekcji matematyki: "Zadając wiele szczegółowych pytań pomocniczych, nauczyciele wychwytują oczekiwane odpowiedzi uczniów, a następnie mechanicznie sklejają z nich rozwiązanie zadania. Taki sposób postępowania daje pozory, że uczniowie i nauczyciel wspólnie rozwiązali zadanie. Jednak w rzeczywistości uczniowie są jedynie wykonawcami prostych instrukcji, prowadzonymi drobnymi krokami do rozwiązania zadania sposobem wybranym przez nauczyciela. Brak jest tutaj zarówno poszukiwania różnych sposobów rozwiązania danego problemu, jak i dyskusji nad sensownością podawanych przez uczniów propozycji i otrzymanego wyniku. "

W oczach badaczy Nauczyciele również często nie dookreślają błędów ucznia. Zamiast stosować wskazówki naprowadzające na błąd, wolą na pracy klasowej napisać gotowe rozwiązanie, według nich słuszne. "Główną trudnością wskazywaną przez nauczycieli jest to, że uczniowie rozumieją tylko najprostsze polecenia typu: zapisz, oblicz, narysuj. Obserwacje nauczycieli potwierdzają wypowiedzi uczniów. Tylko zadania, w których są tego typu polecenia i które wymagają od nich przede wszystkim mechanicznego stosowania posiadanej wiedzy, są zrozumiałe dla większości".

W oczach badaczy Obserwacje lekcji wskazują, że nauczyciele zajmują się niemal wyłącznie prostymi umiejętnościami narzędziowymi. Niewiele proponowanych przez nich zadań wymaga mniej typowych zastosowań poznanych wzorów czy łączenia ze sobą rożnych umiejętności szczegółowych, a uczniowie bardzo rzadko mogą podczas lekcji zobaczyć kilka sposobów rozwiązania tego samego problemu. Uczniowie rzadko mieli też okazję do ćwiczenia umiejętności tworzenia własnej strategii rozwiązania problemu, a to jedna z ważniejszych umiejętności, obok rozumowania i argumentacji. Te zaś umiejętności są blokowane przez nauczycieli matematyki mających tendencję do zadawania zbyt szczegółowych pytań pomocniczych i podpowiedzi. Uczeń jest jedynie wykonawcą prostych instrukcji, prowadzonym do sposobu rozwiązania wybranego przez nauczyciela.

W oczach badaczy Z badań wynika, że nauczyciele w różnym stopniu odnajdują się na zmieniającym się rynku pracy (ORE, 2012 c). Pierwszą grupę cechuje bierność zawodowa i nadzieja na to, że sytuacja niżu demograficznego się odmieni. Część nauczycieli stara się zatrudniać w szkołach w znacznie zredukowanym wymiarze godzinowym, jednak poleganie na dotychczasowym zawodzie, który przestaje zapewniać wystarczające wynagrodzenie i satysfakcję z pracy może nie być korzystne. Istnieje nie-bezpieczeństwo, że brak strategii związanej z własną ścieżką zawodową może w przyszłości przerodzić się w bezrobocie

W oczach badaczy Analiza danych z obserwacji pokazuje, że w przypadku, gdy lekcja ma charakter mechaniczny, nauczyciel znacznie częściej gubi się w porządku lekcyjnym, na lekcjach o charakterze organicznym zdarza się to sporadycznie. Podobna prawidłowość zachodzi w przypadku uczniów. Na podstawie wniosków z obserwowanych lekcji można stwierdzić, że zarówno nauczyciele, jak i uczniowie nie gubią się w porządku lekcyjnym przede wszystkim wtedy, gdy lekcja oparta jest na interesującym dla ucznia, włączającym go w aktywne uczestnictwo w lekcji pomyśle dydaktycznym. Warto także zauważyć, że pomysł dydaktyczny uwalnia nauczycieli od ścisłego trzymania się wytycznych z pod-ręcznika, który pełni wówczas funkcję pomocniczą, a zapisane w nim polecenia twórczo wpisywane zostają w koncepcję lekcji

W oczach badaczy Zdecydowana większość polonistów liczy się z uczniowskimi interpretacjami omawianych tekstów. Najczęściej komentują je, rozwijają zawarte w nich myśli, prowokują pozostałych uczniów do dyskusji nad proponowaną interpretacją i wykorzystania jej we własnej pracy, zachęcają innych uczniów do przemyślenia pomysłów zgłoszonych przez kolegów i zawierają je w podsumowaniu lekcji. Nieuwzględnianie uczniowskich pomysłów na interpretację przejawia się natomiast w sterowaniu wypowiedziami tak, by interpretacja okazała się możliwa do zaakceptowania przez nauczyciela bądź w lakonicznym kwitowaniu, następnie dyktowaniu notatki.

W oczach badaczy Najsłabiej wypadły zadania, w których [uczniowie] mieli się wykazać świadomością językową (która ma szerszy zakres niż sama wiedza gramatyczna), zwłaszcza podjąć refleksję nad funkcją wykorzystywanych w tekście form językowych. Szczególnie źle wyglądają praktyczne umiejętności uczniów w tym zakresie, na co wskazują budzące duży niepokój wyniki oceny rozprawki: ponad 88% uczniów nie potrafi zachować poprawności językowej, 79% źle sobie radzi z interpunkcją, a 50% popełnia błędy ortograficzne”

W oczach badaczy Badania ankietowe dowiodły, że metodę podającą stosuje ponad połowa nauczycieli. Służy ona niewątpliwie porządkowaniu toku lekcji oraz wprowadzaniu kontekstów historycznych i kulturowych, niemniej, jak wykazały obserwacje lekcji, warunkiem skuteczności stosowania metody podającej jest korzystanie z niej w odpowiednich proporcjach. Niespełna połowa nauczycieli wykorzystuje metody problemowe, sytuujące ucznia w roli badacza.

Podstawy teoretyczne Nowa wiedza III etap uczenia się

Idealny wzorzec nauczyciela: wysokie kompetencje merytoryczne, umiejętność przekazywania uczniom zdolności rozumowania, argumentowania, eksperymentowania oraz wysuwania hipotez (nie tylko wiedzy), umiejętność odpowiedzi na wyzwania współczesności, pasja, a przede wszystkim kreatywność i szanowanie autonomii ucznia – wsłuchiwania się w to, co uczeń mówi. Raport IBEhttps: //www. perspektywy. pl/portal/index. php? option=com_content&view=article&id=2700: raport-kim-sa-nasinauczyciele&catid=205&Itemid=369

Czego uczymy we współczesnej szkole? - rozumowania, myślenia - argumentowania, - eksperymentowania, - formułowania hipotez, - kreatywności, - uczenia się przez całe życie, - łączenia szkolnej wiedzy z rzeczywistością, - podmiotowości, autonomii, pasji zdobywania wiedzy i umiejętności, - wykorzystania technologii informacyjnych Które z podanych celów edukacji wydają Ci się najtrudniejsze i dlaczego?

Rozum Uczucia Działania

Jaki powinien więc być idealny nauczyciel? Powinien mieć wysokie kompetencje merytoryczne, stawiać sobie za cel nabycie przez uczniów umiejętności koniecznych do funkcjonowania we współczesnym świecie, w szczególności rozumowania i argumentowania. Dla uczniów jest przewodnikiem cieszącym się zaufaniem. Potrafi odpowiedzieć na wyzwania współczesności. Jest zafascynowany przedmiotem i swoją pasją zaraża uczniów. Zachęca ich do działania i eksperymentowania, do wysuwania hipotez i ich weryfikowania. Rozwija autonomię ucznia, pozwala mu na prezentowanie własnego stanowiska i wsłuchuje się w to, co uczeń mówi. Ponadto właściwie wykorzystuje technologie informacyjno-komunikacyjne do wspierania rozwoju myślenia uczniów. Które cechy modelu nauczyciela wydają Ci się najważniejsze i dlaczego?

Kompetencje współczesnego nauczyciela wg W. Strykowskiego

kompetencje merytoryczne Związane z treściami nauczania danego przedmiotu. Kompetencje merytoryczne to takie kompetencje, które nauczyciel opanował w związku z treściami nauczania swojego przedmiotu. Kompetencje merytoryczne są nabywane w trakcie studiów danego przedmiotu, jak również poprzez dalsze samokształcenie nauczyciela. Nabycie kompetencji merytorycznych pozwala na ustrukturalizowanie materiału, podział tego materiału na części, które są ze sobą powiązane w obrębie danego przedmiotu, jak i między innymi przedmiotami. Przygotowanie merytoryczne nauczyciela powinno wykraczać znacznie poza materiał zawarty w podręczniku szkolnym, a to dlatego, że korelacja międzyprzedmiotowa pozwala na poznanie przez ucznia holistycznej wiedzy o świecie.

Psychozabawa – samoocena kompetencji merytorycznych 1. Które zagadnienia z programu Twoich studiów są Twoją mocną stroną? 2. Które zagadnienia ze studiów są Twoją piętą Achillesową? 3. Kiedy ostatnio czytałaś/łeś książką/artykuł ze swojej dziedziny? 4. W jakim celu, jak często sięgasz po teksty ze swojej dyscypliny? 5. W jakim stopniu Twoja wiedza wyniesiona ze studiów jest wciąż aktualna? Na czym opierasz swoją wiedzę? http: //www. wneiz. pl/nauka_wneiz/sip 21 -2011/Si. P-21 -1. pdf

Czy wiesz, że… Jedna Jednostka Wiedzy to całość wiedzy, którą ludzkość poznała i zdołała wyartykułować do roku 1. Zajęło ludzkości 1500 lat, do XVI wieku, żeby podwoić ilość posiadanej wiedzy. Następne podwojenie zajęło już 250 lat. Do roku 1900, czyli 150 lat później, pojawiło się osiem nowych Jednostek Wiedzy. Dziś, gdy mamy komputery, smartfony, serwery, tablety, a przede wszystkim internet, ilość zgromadzonej wiedzy podwaja się co kilkanaście godzin, a tempo wzrostu przyśpiesza, niedługo wiedza będzie podwajała się co sekundę i szybciej. Kto wie, czy istnieją jakieś granice przyrostu wiedzy, na pewno najważniejszą granicą jesteśmy My i nasza zdolność przyswajania. https: //www. komputerswiat. pl/artykuly/redakcyjne/felieton-jurka-labudy-przyrost-wiedzy/xp 4 nltv

Dyskusja Która definicja wiedzy najlepiej pasuje do rzeczywistości szkolnej? Dlaczego?

wiedza to: − płynne „połączenie doświadczenia, odpowiednio dobranych informacji oraz fachowego wglądu w jakieś zagadnienie, które zapewnia ramy do oceny i włączenia nowych doświadczeń i informacji” T. H. Davenport, L. Prusak, Working Knowledge, Harvard Business School Press, Boston 1998, s. 5. - zbiór „doświadczeń, koncepcji, przekonań i informacji, którymi można się dzielić i które mogą być komunikowane” V. Allee, The Knowledge Evolution: Expanding Organizational Intelligence, Butter-worth-Heinemann, Newton 1997, s. 27. - „podstawa do realizacji założonego postępowania lub celów” A. Fazlagic, Usługowy produkt bogaty w wiedzę w strategii przedsiębiorstw usługowych, rozprawa doktorska, praca niepublikowana, Poznań AE, 2001.

kompetencje psychologiczno-pedagogiczne. Nauczyciel musi posiadać ogólną wiedzę psychologiczną i pedagogiczną. Ta wiedza pozwoli nam na odpowiednie działania diagnostyczne, terapeutyczne, dydaktyczne i wychowawcze. Istotne jest posiadanie wiedzy z zakresu psychologii rozwojowej i wychowawczej. Zakres tych kompetencji jest bardzo, bardzo obszerny, gdyż odnoszą się one do psychologicznych koncepcji funkcjonowania człowieka, do koncepcji uczenia się (behawioryzmu, kognitywizmu i humanizmu), oraz do podstawowych zasad kształcenia i wychowania.

kompetencje psychologiczno-pedagogiczne. Na każdym etapie rozwoju uczniowie mogą borykać się z określonymi problemami rozwojowymi. Nauczyciel ma za zadanie pomóc im się z nimi uporać dlatego, współczesny nauczyciel powinien posiadać wiedzę psychologiczną dotyczącą rozwoju poznawczego, społecznego i emocjonalnego dzieci i młodzieży. Pedagogika i psychologia rozwojowa stanowią specyficzny rodzaj wiedzy, która jest pożądana przez nauczyciela do prawidłowego budowania relacji z uczniem.

kompetencje psychologiczno-pedagogiczne Konieczne we właściwej postawie wobec wychowanków jest odrzucenie wszelkich schematów, a więc wszechstronnej dominującej postawy nauczyciela i podporządkowanego mu ucznia. Ważne jest podmiotowe traktowanie ucznia, jako jednostki twórczej, indywidualnej, spontanicznej i niepowtarzalnej. Takie traktowanie ucznia, z życzliwością, pozwoli poznać jego problemy, wsłuchać się w jego potrzeby, pomagać mu rozwiązywać te problemy, a przede wszystkim odkrywać w nim to co jest wartościowe.

Kompetencje diagnostyczne Praca dydaktyczna i wychowawcza nauczyciela powinna być poprzedzona działalnością rozpoznawczą. Poznawanie uczniów jest bowiem nie-zbędnym ogniwem pracy nauczyciela. Wiedza i umiejętności nauczyciela wychowawcy, służące poznawaniu uczniów, nawiązują wyraźnie do poprzedniej grupy kompetencji. Kompetencje te dotyczą tego, co badamy oraz w jaki sposób. Przedmiotem poznania są więc zarówno cechy rozwojowe ucznia, jak i jego cechy indywidualne, do których należą: inteligencja, zainteresowania, styl poznawczy, poziom aspiracji, motywy uczenia się. Obok cech rozwojowych i indywidualnych uczniów konieczne jest również poznanie ich środowiska społeczno-wychowawczego, zwłaszcza rodziny i grupy rówieśniczej.

Kompetencje diagnostyczne Poznawanie uczniów odbywa się za pomocą właściwie dobranych metod, technik i narzędzi badawczych. Do najczęściej stosowanych należą: obserwacja, wywiad, ankieta i socjometria. Umiejętność posługiwania się nimi należy do ważnych kompetencji każdego nauczyciela. Podaj przykład obserwacji ucznia w czasie lekcji. Co można zdiagnozować za pomocą ankiety?

Kompetencje planistyczne i projektowe Kompetencje te są szczególnie ważne dla tzw. technologicznego podejścia do procesu kształcenia i wychowania, gdzie podstawą podejmowanych czynności jest prakseologia i teoria organizacji i zarządzania. Strukturę procesu zarządzania tworzą następujące komponenty: planowanie działań, organizowanie pracy, motywowanie ludzi do działalności, kontrolowanie rezultatów. Podejście do pracy w szkole z punktu widzenia teorii zarządzania staje się coraz powszechniejsze. Szkoła staje się firmą, która musi respektować reguły nowoczesnego zarządzania i organizacji, musi też być poddawana badaniom jakości.

Kompetencje planistyczne i projektowe Proces kształcenia jest realizowany za pomocą różnych metod i środków dydaktycznych, które powinny być dostosowane do celów zajęć i charakteru materiału nauczania, a także właściwości i możliwości uczniów. Stosowane przez nauczyciela rozwiązania metodyczne zależą od jego kompetencji dydaktyczno-metodycznych, które zdobywa, opanowując całe bogactwo metod nauczania, zwłaszcza o charakterze poszukującym i aktywizującym.

Kompetencje dydaktyczno-metodyczne Przyjmujemy, że ten obszar kompetencji tworzy wiedza operacyjna na temat istoty, zasad i metod realizacji procesu kształcenia. W świetle najnowszych koncepcji edukacyjnych definiujemy proces kształcenia jako zespół czynności nauczyciela i uczniów, w którym nauczyciel przede wszystkim stwarza warunki do samodzielnego zdobywania wiedzy przez uczniów oraz uruchamiania różnego rodzaju aktywności. Proces nauczania – uczenia się zapewnia tym lepsze efekty, w im większym stopniu nauczy-ciele respektują określone prawidłowości przyswajania wiedzy i umiejętności.

Kompetencje komunikacyjne Aby docenić wagę kompetencji komunikacyjnych, trzeba uświadomić sobie, że wszystko to, co mówimy, pokazujemy, a także robimy, a więc każde nasze zachowanie jest formą komunikatu. Komunikat zawiera bowiem treść i określa charakter relacji między osobami porozumiewającymi się. Istotne jest nie tylko to, co zostało zakomunikowane, ale także w jaki sposób zostało to uczynione. Informacje w procesie komunikowania przekazywane są w formie sygnałów werbalnych i niewerbalnych, czyli poprzez mimikę, pozycje ciała, gestykulację, ton głosu, wzrok i dystans przestrzenny.

Kompetencje komunikacyjne Poza komunikowaniem bezpośrednim („twarzą w twarz”) wyróżniamy komunikowanie pośrednie, odbywające się za pośrednictwem mediów. Ze względu na ogromną rolę mediów we współczesnej edukacji kompetencje nauczyciela związane z komunikowaniem medialnym stanowią ważny obszar jego przygotowania profesjonalnego.

Kompetencje medialne Szczególnie jednak ważnym składnikiem warsztatu nauczyciela XXI wieku są kompetencje dotyczące technologii informatycznych, a więc związanych z wykorzystaniem komputerów w edukacji. Podajemy tu tylko nie-które z tych kompetencji: nauczyciel zna funkcje multimedialnego zestawu komputerowego, jego podstawowych elementów i urządzeń peryferyjnych; posługuje się multimedialnym zestawem komputerowym i jego oprogramowaniem; korzysta z Internetu, wykorzystując wszystkie jego funkcje; radzi sobie w sytuacjach prostych i typowych awarii sprzętu i oprogramowania; wykorzystuje technologie informatyczne do komunikowania sięz rodzicami i we własnym doskonaleniu zawodowym

Kompetencje kontrolne i ewaluacyjne Kontrolowanie i ocenianie jest niezbędnym ogniwem dobrze zorganizowanego procesu kształcenia. B. Niemierko nazywa je kompetencjami w zakresie diagnozy edukacyjnej. Analizując ten obszar kompetencji, trzeba mieć świadomość, że ocenianie jest jednym z najbardziej krytycznych momentów proce-su nauczania i uczenia się. Nic więc dziwnego, że wielu nauczycieli nie lubi oceniać. Sytuacje związane z kontrolowaniem i ocenianiem uważane są za trudne, przykre, niesprawiedliwe, stresujące i mało konstruktywne.

Zastosowanie nowej wiedzy IV etap uczenia się

Kompetencje niezbędne dziś kompetencje przyszłości

Dziś Uczniowie uczą się, tak naprawdę nie wiedząc, po co ani dlaczego. Uczą się, bo tak trzeba, bo eksperci, którzy tworzą podstawy programowe, wiedzą lepiej. Cechą charakterystyczną scenariusza jest stosowana retoryka pozoru, zarówno w treściach, jak i w praktykach metodycznych, co sprzyja ukryte-mu celowi edukacji, jakim jest utrzymanie społeczeństwa w ryzach. Państwo bardzo aktywnie modeluje treści i metody. Jest to scena-riusz nowoczesnej fabryki, która nowoczesnością usypia rodziców. W ten sposób pozornie realizowane są cele utylitarne (skoro wszyscy jesteśmy równi, uczymy się tego samego, daje to poczucie bezpieczeństwa)”

W rezultacie otrzymujemy „fabrycznie nowy” produkt końcowy – absolwenta sformatowanego, spełniającego parametry określone przez ekspertów systemu edukacji, ale nieprzygotowanego do funkcjonowania we współczesnym świecie. Pomimo wielu lat spędzonych w szkole, nie wynosi on z niej praktycznie żadnej wiedzy, która przyda mu się w życiu. Nauka w szkole nie uwzględnia osobistych preferencji i predyspozycji, ponieważ uczeń jest traktowany jako jednostka niedojrzała, niesamodzielna, niemająca „fachowej” wiedzy na temat rzeczywistości pozaszkolnej, którą oczywiście mają eksperci decydujący o kształcie systemu edukacji. Taka szkoła uczy wszystkich tego samego programu, ponieważ wszyscy muszą posiadać szczegółowo określony zasób wiedzy i umiejętności.

Ze względu na ilość wiedzy, którą obowiązkowo należy przyswoić, nie ma czasu na indywidualizację nauczania, metody projektowe, szersze zastosowanie technologii edukacyjnych czy pobudzanie kreatywności. Nad wszystkim czuwa nieautonomiczny nauczyciel, kontroler i dozorca, który jest zobowiązany do przekazania pełnego zasobu wiedzy teoretycznej oraz przygotowania do testów. Testy są w tym modelu kluczem do wszystkiego – są celem codziennej pracy dydaktycznej i oczywiście celem wieloletniej pracy uczniów. Skutkiem jest to, że uczniowie świetnie rozwiązują testy, ale po opuszczeniu szkoły potrafią tylko wykonywać prace rutyno-we, niewymagające kreatywnego podejścia, współpracy w zespole i rozwiązywania złożonych problemów.

Nauczyciele pragnący pozostać w zawodzie będą musieli zmierzyć się ze zmieniającą się rolą szkoły – większymi wymaganiami uczniów i rodziców w związku z demokratyzacją zarządzania procesem kształcenia, szybko przyrastającą wiedzą, potrzebą dopasowania programów nauczania do zmieniającego się rynku pracy, rozwojem nowych technologii i ich wpływem na sposób myślenia młodych ludzi. Nauczyciele będą zatem zmuszeni do podnoszenia swoich kompetencji dydaktycznych, ale też psychologicznych czy komunikacyjnych. Zmieniają się też odbiorcy działań edukacyjnych – mamy do czynienia ze zmniejszającą się liczbą dzieci, a zwiększającą się liczbą osób dorosłych. Warto zwrócić uwagę, że osoby te często nie mają formalnego wykształcenia, a także nie potrafią korzystać z zasobów nowych technologii.

Uczące sieci i społeczeństwo sieciowe. Niezadowolenie ze zinstytucjonalizowanego systemu i zróżnicowany popyt na wiedzę doprowadzi do opuszczenia szkół na korzyść licznych uczących sieci, wzmacnianych możliwościami potężnych i tanich TIK. Demontaż systemu szkolnictwa będzie częścią pojawiającego się „społeczeństwa sieciowego”. Dzieci będą socjalizowane i uczone przez głosy zróżnicowane kulturowo, religijnie i społecznie. Niektóre z nich będą działały lokalnie, inne – ponadnarodowo. Wystąpi silna redukcja istniejących wzorów zarządzania i oceniania. Profesja nauczyciela jako taka nie przetrwa. Linie demarkacyjne pomiędzy nauczycielem a uczniem, nauczycielem a rodzicem, edukacją i społecznością rozmyją się. Wyłonią się nowi profesjonalni edukatorzy zatrudniani, by uczyć, lub występujący jako konsultanci.

Rozszerzenie modelu rynkowego. Na rynku edukacji po-jawi się wiele nowych dostawców wiedzy, zachęcanych reformami struktur finansujących szkolnictwo i zmianami prawnymi. Regulacje programu nauczania i nadzór publiczny nad procesem kształcenia będą wypierane poprzez mierniki, akredytacje i wskaźniki rynkowe. Wykształci się szeroka gama schematów organizacyjnych. Zredukowana zostanie rola autorytetów edukacji publicznej – nadzór będzie sprawowany przez regulacje rynku. Dominować będą przedsiębiorcze modele zarządzania. Presja rynku wymusi wprowadzenie wielu zmian do struktur własnościowych oraz do sposobu działania infrastruktury edukacyjnej – niektóre z nich będą wysoce innowacyjne, wykorzystujące w dużym stopniu TIK.

Uczenie się przez całe życie https: //www. gov. pl/web/edukacja/perspektywa-uczenia-sie-przez-cale-zycie Kompetencje przyszłości http: //www. instytutobywatelski. pl/wp-content/uploads/2011/11/edukacja_kolodziejczykpolak_internet. pdf

Podsumowanie zajęć

Zinterpretuj cytat w kontekście kluczowych kompetencji nauczyciela KIEDY WĘDKARZ IDZIE NA RYBY, TO BIERZE PRZYNĘTĘ, KTÓRA SMAKUJE RYBIE – A NIE WĘDKARZOWI Kamiński

Samokształcenie o kompetencjach nauczyciela: Wiedziałam/łem Dowiedziałam/łem się Chcę się dowiedzieć

Samokształcenie WACŁAW STRYKOWSKI, KOMPETENCJE WSPÓŁCZESNEGO NAUCZYCIELA https: //repozytorium. amu. edu. pl/bitstream/10593/3096/1/strykowski. pdf Strykowski W. , Strykowska J. , P i e l a c h o w s k i J. , Kompetencje nauczyciela szkoły współczesnej, Wyd. e. MPi 2, Poznań 2003.

Powodzenia!