METODOLOGJIA E HULUMTIMIT SHKENCOR Shkrimi i nj punimi

METODOLOGJIA E HULUMTIMIT SHKENCOR Shkrimi i një punimi shkencor - Ushtrime -

Ç’është punimi shkencorë? �Pjesë e formimit arsimor; �Shkrim akademik - nivel hulumtimi; �Punimi shkencorë sipas Umberto Eco; �Objekt kërkimi; �Metodologjia (krahasimore, historike, analitike, te intervistimit, sociologjike, juridike, empirike. . )

Përcaktimi për temën �Ti informon lexuesit? Ti bind ata? Ti argëtoj? �Ngushtimi i temës; �Mbledhja e informatave; �Kujt i drejtohesh me atë punim? studentëve, studiuesve të tjerë apo publikut të gjerë jo specialist;

Si behët mbledhja e literaturës? �Objekti, duke përdorur për këtë qellim mjete të caktuara; �Bibliotekat, Revistat, Përkthimet, Interneti etj �Umberto Eco - burime të drejtpërdrejta dhe burime të tërthorta (p. sh. punim mbi diskutimet në Parlament)

Ndarja e temave të punimit �Pasi që të bëhet ndarja e temave apo studenti të përcatohet për një temë në mënyrë të pavarur bëhet pregaditja e tezave të punimit.

Si duhet të jetë përmbajtja e punimit �Faqja e parë- logoja e Universitetit përkatës, titulli i temës, emri i mentorit dhe studentit, viti i botimit dhe vendi; �Përmbajtja e temës; �Hyrja; �Pjesët përmbajtësore të ndara në pjesë, kapituj dhe nën pjesë përkatëse; �Përfundimi; �Bibliografia/literatura

Si ta shkruajmë hyrjen? �Përshëndetje formale, apo njoftim për diçka të re; �Të jetë joshëse për lexuesin; �Interesante dhe nxitëse;

Çka duhet të përmbajë hyrja �Pjesën hyrëre të temës e cila trajtohet; �Qëllimin për të cilën është përzgjedhur trajtimi i temës; dhe �Metodologjinë e aplikuar

Shtjellimi i temës �Pikat kryesore që do të paraqiten dhe titujt kryesorë; �Informacionin dhe materialin e përshtatshëm; �Modeli që përmban punimi; �Përmbajtja që korrespondon me temën; �Klasifikimi i literaturës; �Përkufizimi i termave që përdoren; �Burimet; �Lidhshmëria e fjalive; �Gabimet drejtshkrimore; �Konkluzioni �Citatet dhe standardet e citimit.

Aspekti teknik i rradhitjet së punimit �Gjuha të jetë e rrjedhshme; �Te behet lekturimi; �Permbajtja e temes të ndahet në pjesë dhe kapituj përkatës si dhe nënpjesë p. sh Kapitulli I 1. 1 ose 1. 2 a. b

Renditja e paragrafeve �Ti kushtohet rëndësi aspektit të rradhitjes së paragrafeve si në vijim: 1. të përdoret stili Amerikan ose Evropian i kryerreshtave: 1. 1 Amerikan p. sh: reformimi i administrates publike (lihet një hapsirë në mes të paragrafeve) modernizimi i administrates publike

vazhdim � 1. 2 Evropian p. sh (Lihet një hapsire) me “tab” Reformimi i administratës publike Modernizmi i administratës publike

Fonti standard i paragrafeve �Fonti standard duhet të jetë “Times New Roman”; �Madhësia e fontit 12; �Largësia në mes ët paragrafeve të jetë 1. 5;

Citimi i burimeve (stili i Çikagos) � Shënimet dhe referencat në fund të faqes duhet bërë në mënyrën si vijon: � - për libra - emri dhe mbiemri i autorit (inicialet e emrit të dytë, nëse ka), ndjekur nga një presje + titulli i librit i pjerrtëzuar - italic ( numri i vëllimit, nëse ka, i shënuar me numra romakë), ndjekur nga një presje + vendi + emri i botuesit + kolana, nëse ka, + viti i botimit + numri i faqeve, ndjekur nga një pikë. � - për artikuj - emri dhe mbiemri i autorit + titulli i artikullit (mbyllur brenda thonjëzave) + titulli i librit ose revistës i pjerrtëzuar - italic + numri i revistës, po të jetë revistë + vendi + viti i botimit + numri i faqeve të artikullit, ndjekur nga një pikë.

vazhdim �Gjithnjë sipas stilit të Universitetit të Çikagos, kur bëhet fjalë për referenca që përmenden për herë të dytë brenda kapitullit përkatës, ato përmenden, pastaj, në forma të shkurtuara, si më poshtë: �Shkurtesa ibid. (nga lat. ibidem = në të njëjtin vend, po aty) përdoret për t’iu referuar të njëjtës vepër, si dhe të njëjtave faqe të saj, në rastet kur i referohemi të njëjtit burim pa ndonjë referim burimi tjetër që ndërhyn mes tyre, edhe nëse atë e ndajnë disa faqe në punim. Çdo ndryshim vëllimi ose numri faqeje duhet të vendoset pas shkurtesës ibid. �Pra, referenca e parë jepet e plotë si më lart; referenca e dytë e së njëjtës vepër dhe faqe ibid. , kurse po pati ndryshim faqeje, ibid. , f. 151.

vazhdim � Shkurtesa op. cit. ( nga lat. opere citate = vepër e cituar-vep. cit. ) përdoret për një vepër që është cituar një herë në formën e saj të plotë, por jo në referencën paraprijëse, sepse në atë rast do të duhej përdorur ibid. Kjo shkurtesë duhet të përmbajë mbiemrin e autorit; kjo do të përmbajë edhe emrin e autorit nëse në punim janë cituar dy autorë me të njëjtin mbiemër. Në shumicën e rasteve, op. cit. ndiqet nga numri i faqes ose faqeve. � Shkurtesa loc. cit. ( nga lat. loco citato = në vendin e cituar) përdoret në vend të shkurtesës op. cit. kur nuk i referohemi vetëm veprës, por edhe të njëjtës dhe/ose të njëjtave faqe. Kjo shkurtesë përdoret gjithashtu në vend të shkurtesës op. cit. , kur referenca i përket veprës së cituar më parë dhe të njëjtës faqe të asaj vepre. Shkurtesa loc. cit. nuk ndiqet kurrë nga vëllimi dhe/ose numrat e faqes. Kur kjo shkurtesë zë vendin e shkurtesës ibid. , atëherë ajo duhet të nisë me germa të mëdha. � Të trija këto shkurtesa: ibid. , loc. cit. , dhe op. cit. , shkruhen me germë të madhe. Të gjitha shënimet përfundojnë me pikë. Ato duhet të shkruhen me gjuhë precize dhe të pastër. Në rastet kur punimi ndahet në kapituj, shënimet fillojnë çdo herë me numrin një dhe, siç e kemi theksuar, vendosen në fund të faqes.

Perfundimi/Konkuzioni �Duhet të jetë i qartë; �Të mos përsëris atë që është thënë në përmbajtje të punimit; �Të përmbajë të gjetura kryesore të autorit gjatë hulumtimit /kërkimit shkencor të një çështje të caktuar; �Të përcaktojë vërëjtjet e autorit; dhe �Të pasqyroj rekomandimet/sygjerimet/propozimet e autorit lidhur me trajtimin e çështjes përkatëse.

Bibliografia � titujt bibliografikë duhet të përmbajnë të dhënat si vijon: � - mbiemri i autorit, i ndjekur nga një presje, emri dhe emri i dytë (nëse ka), të ndjekur nga një pikë. � - Titulli i veprës, i ndjekur nga një pikë. Titujt e veprave të plota shkruhen me germa të pjerrëta ose nënvizohen, ndërsa titujt e veprave që janë pjesë e ndonjë antologjie ose koleksioni tjetër, vendosen në thonjëza. � - Numri i botimit, i ndjekur nga një pikë. � - Emri i përkthyesit, hartuesit apo botuesit ( në rastet ku ka), i ndjekur nga një pikë. � - Vendi i botimit, i ndjekur nga dy pika. Në rast se qyteti nuk është i njohur, vendoset edhe shteti. Në rast se jepet më shumë se një vend i botimit, vendoset vendi i parë në listë. � - Emri i botuesit, i ndjekur nga një presje. � - Viti i botimit, i ndjekur nga një pikë. Në rast se data e botimit nuk është e dhënë në faqen e titullit, por diku tjetër, atëherë ajo duhet të vendoset ndërmjet kllapave; në rast se ajo nuk është dhënë fare, atëherë data e përafërt mund të jepet me shënimin c. (circa); në rast se vepra nuk ka asnjë datë botimi, atëherë vendoset shënimi s. d. (lat. ) ose m. d. (shq. ) = mungon data ose pa datë. � Mund të jepet edhe numri i faqeve që përmbajnë informacionin përkatës, i ndjekur nga një pikë. � Burimet nga interneti duhet dhënë me adresën e tyre të plotë, nën një nënndarje të veçantë: Burime nga interneti, si p. sh. www