Materiay pomocnicze Materiay pomocnicze o 1 2 3

Materiały pomocnicze

Materiały pomocnicze o 1. 2. 3. 4. Są to materiały: Wykończeniowe, ochronne i dekoracyjne (farby, emalie, lakiery, powłoki polimerowe, metaliczne i niemetaliczne), Umożliwiające trwałe łączenie części (kity, kleje), Umożliwiające eksploatację urządzeń (smary, materiały uszczelniające, chłodziwa, paliwa), Stosowane w procesach technologicznych (paliwa, materiały ścierne, włokiennicze, papier, kreda, kalafonia i inne).

Materiały lakiernicze o o Są to wieloskładnikowe zestawy naniesione na powierzchnię wyrobów, które po wyschnięciu tworzą błonę utrzymywaną siłami adhezji (przyczepności), Wyschnięte i utwardzone błony nazywamy powłokami lub pokryciami lakierniczymi,

Funkcje pokryć lakierniczych o 1. 2. 3. 4. 5. Między innymi mogą być: Ochronne – metali przed korozją, drewna przed gniciem, (wielokrotnie wydłużają żywotność i trwałość aparatury, konstrukcji, maszyn i rządzeń) Dekoracyjne, Pokrycia lakiernicze mogą mieć specjalne własności : Elektro- i termoizolacyjne, Światłoczułe i światłoodporne.

Wymagania dla pokryć lakierniczych o o o o Wysoka przyczepność do podłoża, Porównywalny współczynnik rozszerzalności cieplnej powłoki i lakierowanego materiału, Wysoka ścisłość, Brak porowatości, Wysoka elastyczność przy odpowiednio wysokiej twardości i wytrzymałości, Odporność cieplna, chemiczna i świetlna, Nieprzepuszczalna dla wody i gazów.

Materiały lakiernicze o 1. 2. 3. 4. Zaliczamy do nich: Lakiery, Grunty – dolne warstwy pokrycia, które zapewniają silną przyczepność do podłoża, Szpachlówki – zagęszczona masa, która służy do wyrównania powierzchni przed lakierowaniem. Zabezpieczenie lakiernicze jest skuteczne i trwałe dzięki pokryciu wielowarstwowemu ( ogólna liczba warstw wynosi 2 -14, grubość pojedynczej warstwy gruntu i lakieru wynosi 10 -26 μm, a szpachlówki do 1 mm. )

Składniki lakierów o 1. 2. 3. o Do podstawowych składników zaliczamy: Środki błonotwórcze, Rozpuszczalniki, Pigmenty. Środki błonotwórcze – zapewniają lakierom zdolność zwilżania powierzchni i tworzenia błony lakierniczej i określają podstawowe właściwości lakierów, od środka błonotwórczego lakiery biorą swoją nazwę: np. lakiery olejne, żywiczne, silikonowe, chlorokauczukowe.

Składniki lakierów c. d. o o 1. 2. 3. Rozpuszczalniki – stosuje się odpowiednio w zależności od rodzaju lakieru, Do dodatkowych składników zaliczamy: Utwardzacze, Substancje matujące, Antyutleniacze,

Kleje o o 1. 2. 3. 4. 5. Kleje to substancje produkowane na bazie polimerów, które przy zestalaniu tworzą wytrzymałe, cienkie warstwy (błonki) silnie powiązane z łączonymi materiałami Zalety połączeń klejonych: Łatwe i trwałe łączenie różnych metali, metali z innymi materiałami- ceramiką, szkłem, tworzywami sztucznymi, kompozytami, drewnem, tekstyliami lub papierem, oraz łączenie tworzyw między sobą, Łączenie bardzo cienkich folii, drutów i małych elementów, Łączenie dwóch metali bez obawy utworzenia mikroogniw korozyjnych, Wyeliminowanie naprężeń powstających przy stosowaniu innych metod łączenia, Wyeliminowanie zmian strukturalnych w łączonych materiałach, wywołanych wysoką temperaturą występującą przy spawaniu lub zgrzewaniu,

Kleje c. d 6. 7. 8. 9. 10. 11. 1. 2. 3. Wyeliminowanie osłabienia konstrukcji przez otwory na nity, śruby, kołki i gwoździe, Wykorzystanie skleiny jako izolacji cieplnej lub elektrycznej, Szczelność połączenia, Minimalny wzrost masy konstrukcji klejonej, Łatwe i szybkie uzyskanie połączenia, Uzyskanie złącz o dużej wytrzymałości na rozciąganie, drgania i kawitację w niskich i wysokich temperaturach. Wady połączeń klejonych: Niewysoka trwałość termiczna podczas długotrwałej eksploatacji, Niska wytrzymałość w warunkach niesymetrycznego obciążenia i przy nierównym rozrywaniu

Zastosowanie klejów o o Kleje na bazie polimerów termoplastycznych – niska wytrzymałość złącza – klejenie papieru, kartonu, tkanin. Kleje na bazie żywic termoutwardzalnych (utwardzalne na zimno, w temperaturze otoczenia lub na gorąco)– znacznie wyższa wytrzymałość złącza, Kleje na bazie żywic epoksydowych – pracują w szerokim zakresie temperatur, zachowują właściwości w zakresie temp. -253 do 1000°C, długotrwale zachowują wytrzymałość i szczelność próżniową w warunkach cyklicznych zmian temperatury – klejenie różnych metali i stopów oraz metali z materiałami niemetalowymi. Kleje żywiczne mogą występować w stanie ciekłym, w postaci pasty lub taśmy (folii), często zbrojonej tkaniną poliamidową, szklaną lub innym materiałem syntetycznym

Zastosowanie klejów c. d. o o o W radiotechnice stosuje się kleje galowe (klej-lutowie), połączenia te maja dobre przewodnictwo cieplne i elektryczne, dostatecznie wysoką wytrzymałość i stabilność eksploatacyjną w zakresie temp. 196 -800°C. W typowych rozwiązaniach konstrukcyjnych –naklejanie okładzin ciernych, łączenie części roboczej z uchwytem narzędzia, łączenie blach, rur, Przy naprawach i wzmocnieniach istniejących konstrukcji (np. połączeń śrubowych), naprawie pęknięć odlewniczych form ciśnieniowych i innych części Kleje na bazie żywic epoksydowych spełniają rolę szczeliwa ( materiału uszczelniającego połączenia elementów). Klejone są konstrukcje lotnicze, rakietowe, systemy izolacji cieplnych w kriogenice i pojazdach kosmicznych.

Warunki uzyskania dobrej adhezji kleju do metalu 1. 2. 3. 4. 5. 6. Usunięcie z powierzchni metalu produktów korozji, tlenków oraz kurzu i wszelkich zanieczyszczeń mechanicznych, Staranne odtłuszczenie, Wytrawienie powierzchni metalu. Warunki uzyskania złącza o wysokiej wytrzymałości: Cienka warstwa kleju ok. 1 mm, Jak największa powierzchnia klejona.