Maszyny i urzdzenia do zbioru i konserwacji zielonek
Maszyny i urządzenia do zbioru i konserwacji zielonek na siano
• Do przygotowania siana stosuje się przetrząsacze, zgrabiarki lub przetrząsaczo-zgrabiarki, które dzieli się na bierne i aktywne oraz na zawieszane i przyczepiane. • Pokos ściętych roślin powinien być rozłożony na większej powierzchni, aby przyspieszyć ich wysychanie. • Do tego celu służą przetrząsacze lub narzędzia uniwersalne zwane przetrząsaczo-zgrabiarkami. • Zastosowanie tych maszyn wynika z potrzeby zmniejszenia wilgotności zielonki, która w momencie koszenia wynosi 70 -80%, natomiast wilgotność siana przeznaczonego do przechowywania nie powinna przekraczać 15%. • Ponieważ wilgotność powietrza zmienia się wraz z jego temperaturą, więc najbardziej intensywne wysychanie roślin następuje w godzinach południowych, gdy temperatura powietrza jest najwyższa. Natomiast w godzinach nocnych może wystąpić nawet powrotne nawilgocenie roślin rozłożonych na powierzchni pola. Aby zapobiec niekorzystnemu zjawisku, stosuje się zgrabianie siana na noc w wałki.
• Ze względu na prostą budowę, przetrząsaczo-zgrabiarki beznapędowe należą do najbardziej rozpowszechnionych maszyn stosowanych do przetrząsania lub zgrabiania siana. Przetrząsaczozgrabiarka kołowo-palcową przyczepianą do ciągnika składa się z następujących zespołów: rama, elementy robocze i mechanizmy regulacyjne. • Rama maszyny wykonana jest z rury i stanowi element łączący poszczególne zespoły przetrząsaczo-zgrabiarki. Rama opiera się na trzech kołach nastawczych i za pomocą dyszla łączy się z rolniczym zaczepem ciągnika. • Wszystkie koła jezdne mają osie osadzone obrotowo we wspornikach ramy, co pozwala ustawić je w różnych położeniach względem ramy, unieruchamiając lub pozostawiając możliwość samonastawienia. • Elementami roboczymi przetrząsaczo-zgrabiarki są koła z promieniowo umieszczonymi stalowymi, sprężystymi palcami. Koła te, zwykle średnicy około 1, 2 m, zamocowane są obrotowo na czopach wahliwych ramion.
Przetrząsaczo - zgrabiarka beznapędowa 1 - dyszel, 2 - zaczep koła przedniego, 3 - koło jezdne boczne, 4 - koło jezdne tylne, 5 - segment nastawczy, 6 - koło jezdne przednie, 7 - płytka nastawcza, 8 - listwa nastawcza, 9 - ustalacz, 10 - przetyczka, 11 - dźwignia nastawcza, 12 - zaczep koła bocznego, 13 - rama, 14 - koło robocze, 15 - łańcuch, 16 - sprężyna odciążająca, 17 - ramię, 18 - śruba oczkowa;
Ramiona zawieszone są na łańcuchach, umożliwiających podnoszenie ich z położenia roboczego do położenia transportowego, oraz odciążone są sprężynami w celu zapewnienia delikatnego styku z powierzchnią pola i sianem i delikatnego dostosowania się do nierówności terenu. Ponadto koła połączone są z listwą nastawczą, za pomocą której dokonuje się zmiany kąta ustawienia płaszczyzn kół w stosunku do kierunku ruchu maszyny. W zależności od tego kąta realizowane jest przetrząsanie lub zgrabianie siana w wałki. Ruch obrotowy elementów roboczych powstaje na skutek oporu, tworzącego się przy zaczepianiu palców o podłoże oraz materiału leżącego na polu. Ustawienie kół przetrząsaczo-zgrabiarki beznapędowej: Przy zgrabianiu Przy przetrząsaniu
• Przetrząsaczo-zgrabiarki aktywne dzieli się na kołowo-palcowe, pasowe oraz przetrząsacze i zgrabiarki karuzelowe. Zespoły robocze tych maszyn otrzymują napęd od wału odbioru mocy ciągnika. • Przetrząsaczo-zgrabiarki kołowo-palcowe aktywne mają podobne koła palcowe i podczas przetrząsania i zgrabiania pracują w podobnych układach jak przetrząsaczo-zgrabiarki beznapędowe. • Przetrząsaczo-zgrabiarki pasowe są maszynami zawieszanymi. Charakterystyczną cechą konstrukcyjną tych maszyn jest przekładnia pasowa z dwoma pasami klinowymi pracującymi równolegle, do których na poprzecznych łącznikach są przymocowane palce sprężyste. • Mechanizm roboczy jest usytuowany prostopadle do kierunku jazdy i podczas przetrząsania jest ustawiany pod kątem, a podczas zgrabiania - równolegle do powierzchni pola na całej szerokości maszyny w taki sposób, aby przeczesywać ściernisko, nie wchodząc w ziemię. Zespół roboczy ustawia się za pomocą kół kopiujących, przegubowo zamocowanych w osi pionowej.
• Przetrząsacz karuzelowy składa się z ramy zawieszenia, kół grabiących z podwójnymi palcami sprężystymi i układu napędowego z przekładnią pasową. • Wysokość palców sprężystych nad podłożem reguluje się kołami kopiującymi. • Rozłożony materiał roślinny jest dobrze nastroszony, co sprzyja szybszemu wysychaniu. • Zgrabiarka karuzelowa składa się z ramy zawieszenia, ramion grabiących wyposażonych w segmenty palców sprężystych i układu napędowego z przekładnią stożkową oraz prowadnic sterujących pracą ramion grabiących.
Przetrząsacz karuzelowy Z-578
Przetrząsaczo-zgrabiarka karuzelowa Z 275
Przetrząsaczo - zgrabiarka pasowa
Przetrząsaczo - zgrabiarka napędowa
Przyczepy zbierające, zwane również zbieraczami pokosów, umożliwiają zbiór siana lub świeżo ściętych roślin ułożonych w wały i jednoczesny ich załadunek do skrzyni ładunkowej. Przyczepy te mogą być wyposażone w dodatkowe mechanizmy rozdrabniające, umożliwiające uzyskanie materiału w postaci sieczki.
Zespół rozdrabniający Przyczepy zbierająca KRONE, wyposażona w mechanizm rozdrabniający. Zespół podbierający Zasada działania mechanizmu podbierającego i rozdrabniającego w przyczepie zbierającej KRONE.
• Przyczepa zbierająca ma skrzynię ładunkową o konstrukcji ażurowej, której ściana tylna jest wykonana w postaci klapy otwieranej podczas rozładunku przyczepy. • Na podłodze skrzyni ładunkowej jest umieszczony przenośnik łańcuchowo-listwowy. • W przedniej części przyczepy jest zawieszany podbieracz palcowy, podnoszony i opuszczany za pomocą siłowników hydraulicznych sterowanych z kabiny ciągnika. • Podbieracz palcowy, podajnik, rozdrabniacz (nie zawsze jest) i przenośnik łańcuchowo-listowy są napędzane od wału odbioru mocy ciągnika przez szereg przekładni mechanicznych.
Budowa przyczepy zbierającej Ściana tylna w postaci klapy otwieranej Przenośnik łańcuchowolistwowy na podłodze Podbieracz palcowy Skrzynia ładunkowa o konstrukcji ażurowej
• Do zbioru siana lub sianokiszonki pozostawionej w pokosach można zastosować prasy zbierające, które dzieli się na tłokowe i zwijające. • Prasy tłokowe klasyfikuje się na prasy mało- i wielkogabarytowe. • Prasy zwijające dzieli się na prasy o zmiennej komorze prasowania, prasy o stałej komorze prasowania i prasy zwijające bele na powierzchni pola. • Prasy są budowane jako maszyny przyczepiane, a ich zespoły robocze otrzymują napęd od wału odbioru mocy ciągnika. • W mniejszych gospodarstwach rolnych stosuje się prasy tłokowe wysokiego stopnia zgniotu, które formują małe bele prostopadłościenne o maksymalnym przekroju poprzecznym 50 x 40 cm (szerokość x wysokość). Długość bel jest regulowana w zakresie 60 -100 cm.
• Podstawowymi zespołami roboczymi prasy zbierającej wysokiego stopnia zgniotu formującej małe bele są: podbieracz, zespół podający, zespół prasujący i zespół wiążący. • Podbieracz palcowy ma sprężyste palce, przymocowane do listew, osadzonych obrotowo w tarczach krzyżakowych, umieszczonych po obu stronach tego zespołu. • Zespół podający prasy składa się z podajnika ślimakowego i nagarniacza widłowego. Nagarniacz bezpośrednio współpracuje z tłokiem. • W skład zespołu prasującego wchodzą komora prasowania i tłok. Przekrój poprzeczny komory prasowania ma kształt prostokąta. W komorze znajdują się oporniki stałe i ruchome (w kształcie grzebieni), przeciwdziałające rozprężaniu się materiału podczas jałowego ruchu tłoka. Tłok porusza się na rolkach przymocowanych do mimośrodu, co umożliwia uzyskanie płynnego ruchu tłoka podczas prasowania. • Do przedniej części tłoka oraz bocznej ściany komory prasowania, od strony otworu zasilającego, przymocowane są płytki o skośnie zaostrzonych krawędziach. Płytki te, działając podobnie jak nożyce, odcinają porcje materiału dostarczonego przez otwór zasilający. • W celu wyrównania momentów oraz zmniejszenia niejednostajności obrotów wału stosuje się odpowiedniej masy koło zamachowe.
1 2 3 4 5 podbieracz, nagarniacz, komora prasowania, tłok, pokrętło regulacji stopnia zgniotu, 6 - aparat wiążący, 7 - tarcza zębata, 8 - koło zamachowe, 9 - przytrzymywacz, 10 - podajnik ślimakowy, 11 - igła, 12 - koło jezdne, 13 - wał przegubowo – teleskopowy Prasa wysokiego stopnia zgniotu: a - widok, b - schemat; -
Prasy wielkogabarytowe, formujące bele o przekroju od 80 x 80 do 120 x 120 cm i długości do 250 cm, składają się z podobnych zespołów roboczych jak prasy formujące małe bele. Charakterystyczną cechą pras wielkogabarytowych jest usytuowanie maszyny w osi ciągnika i podawanie materiału przez podajnik rotacyjny i nagarniacz z dołu do komory prasowania
• Prasa ze stałą komorą zwijającą składa się z podbieracza, komory zwijania, mechanizmu owijania beli i układu napędowego. Podbieracz palcowy podaje materiał do komory zwijania, którą tworzą przenośnik łańcuchowo-prętowy, a w dolnym odcinku nagarniacz rotacyjny i rolka. • W komorze zwijania materiał jest obracany przez pręty przenośnika i zagęszczany, zwłaszcza w strefie zewnętrznej, gdyż przy ciągłym napływie nowego strumienia masy zmniejsza się wolna przestrzeń. • Cechą charakterystyczna prasy ze stałą komorą zwijania jest to, że zagęszczenie beli w zewnętrznych warstwach jest większe, a średnica beli jest stała.
• Prasa ze zmienną komorą zwijającą różni się od poprzedniej maszyny sposobem formowania beli oraz konstrukcją komory zwijającej. • Komorę stanowią usytuowane obok siebie długie pasy. W niektórych rozwiązaniach w komorze znajduje się przenośnik poziomy lub walce. • Zwijanie materiału zaczyna się w strefie wewnętrznej i następuje w kierunku na zewnątrz, co wpływa na dość równomierne zagęszczenie beli w całym jej przekroju poprzecznym. • Cechą charakterystyczną tej prasy jest możliwość zmiany średnicy beli. • Pozostałe zespoły i funkcje prasy o zmiennej komorze zwijania są podobne do prasy ze stałą komorą.
• W prasach, w których bele są zwijane na powierzchni pola, komorę prasowania stanowi powierzchnia pola i przenośniki pasowe lub łańcuchowe z palcami sprężystymi. • Są to prasy o zmiennej komorze prasowania, a zatem zwijanie i prasowanie odbywa się od wewnątrz na zewnątrz beli.
Owijanie bel. • Ze względu na sposób pracy maszyny do owijania dzieli się na owijarki ze stołem obrotowym lub stałym, owijaki nieckowe i owijarki do owijania ciągłego. • Podstawowymi zespołami każdej owijarki bel są stół z walcami lub rolkami napędzającymi, zespół owijający i mechanizmy napędowe. • Najczęściej bela wykonuje podwójny ruch obrotowy, wynikający z ruchu obrotowego stołu w płaszczyźnie poziomej, podczas którego folia owija belę wzdłuż osi walca, oraz z ruchu obrotowego walców napędzających, podczas którego folia owija belę na obwodzie walca. • Do owijania beli sianokiszonki lub zielonki stosuje się folię rozciągliwą i samoprzylepną. Belę owija się 4 -6 warstwami folii, co zapewnia dobrą szczelność i odporność na uszkodzenia mechaniczne. • Do kontroli liczby owinięć stosuje się licznik, który sygnalizuje zakończenie owijania, lub czujnik automatycznie uruchamiający zespół odcinający folię. • Owinięta bela, po odchyleniu stołu ku tyłowi, zsuwa się na ziemię. Do napędu zespołów roboczych stosuje się najczęściej silnik hydrauliczny z przekładniami zębatymi i łańcuchowymi, który jest zasilany z zewnętrznego układu hydraulicznego ciągnika
- Slides: 30