MARIA DBROWSKA YCIE I TWRCZO BIOGRAFIA Maria Dbrowska

MARIA DĄBROWSKA ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ

BIOGRAFIA

Maria Dąbrowska – polska pisarka i publicystka. Urodziła się 06. 10. 1889 r. w Russowie pod Kaliszem jako najstarsza córka Ludomiry i Józefa Szumskich.

Maria Dąbrowska spędziła w Russowie tylko dzieciństwo i młodość, ale do końca pozostała związana z ziemią kaliską.

Dom rodzinny Marii Dąbrowskiej w Russowie nigdy nie był własnością jej rodziców.

W latach 1901 - 1905 Maria uczęszczała do prywatnej szkoły pani Heleny Semadeniowej, a następnie do gimnazjum dla dziewcząt.

Od 1907 r. Dąbrowska studiowała na uniwersytetach w Lozannie i Brukseli nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię.

W czasie studiów związana była z nurtami niepodległościowymi. Była zwolenniczką poglądów Edwarda Abramowskiego i jego idei spółdzielczości.

W 1911 r. wyszła za mąż za Mariana Dąbrowskiego, działacza socjalistycznego, zaprzyjaźnionego z Józefem Piłsudskim.

Po śmierci męża w 1925 r. związała się ze Stanisławem Stempowskim, z którym żyła w konkubinacie do 1952 r.

W tym okresie pracowała przez pewien czas w Ministerstwie Rolnictwa, angażując się równocześnie w twórczość publicystyczną. Mieszkała wtedy w Warszawie przy ul. Polnej. Obecnie znajduje się tam Muzeum Marii Dąbrowskiej.

W 1957 r. Maria Dąbrowska chcąc uciec od zgiełku miasta postanowiła się przenieść na stałe do Komorowa.

W czasie I wojny światowej Dąbrowska zaangażowała się w działalność patriotyczną i rozwój ruchu ludowego. Współpracowała z czasopismami „Chłopska Sprawa” i „Polska Ludowa”. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pomagała w rozwoju szkolnictwa na wsi.

Okres okupacji hitlerowskiej Dąbrowska spędziła w Warszawie, angażując się w działalność konspiracyjną. Brała udział w powstaniu warszawskim. W 1957 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.

Maria Dąbrowska zmarła 19. maja 1965 r. w Warszawie.

TWÓRCZOŚĆ

Najważniejszym dziełem ARCYDZIEŁO Marii Dąbrowskiej jest powieść pt. „Noce i dnie”, która została wydana w latach 1931 -1934 w Warszawie. Powieść składa się z 4 tomów: Tom I: „Bogumił i Barbara” Tom II: „Wieczne zmartwienie” Tom III: „Miłość” Tom IV: „Wiatr w oczy”.

ADAPTACJA FILMOWA Na podstawie tej powieści w 1975 r. powstała adaptacja filmowa pod tym samym tytułem, w reżyserii Jerzego Antczaka.

POZOSTAŁA TWÓRCZOŚĆ Ważne miejsce w dorobku Marii Dąbrowskiej zajęły także eseje literackie i opublikowane pośmiertnie „Dzienniki”. Dwutomowe „Pisma rozproszone” (1964) gromadzą wcześniej drukowane w czasopismach autokomentarze (w tym do „Nocy i dni”), wspomnienia i szkice krytyczne.

POZOSTAŁA TWÓRCZOŚĆ „Dzienniki” prowadzone od roku 1914 do śmierci są autoportretem pisarki (także studium jej życia intymnego) i stanowią epicką panoramę swego czasu. Bogate treściowo są zwłaszcza zapisy z lat stalinowskich (np. świetny opis przyjęcia u prezydenta Bieruta) Ważne miejsce w „Dziennikach” zajmują zapisy snów. Liczne są też obserwacje literackie, np. na temat twórczości Goethego, Tomasza Manna czy Marka Hłaski.

POZOSTAŁA TWÓRCZOŚĆ Maria Dąbrowska jest też autorką zbiorów opowiadań: Marcin Kozera (1927) Gałąź czereśni (1922) Uśmiech dzieciństwa (1923) Dzikie ziele (1925 -1929) Ludzie stamtąd (1926) Znaki życia (1938) Gwiazda zaranna (1955)