magirbasmynet com Ltfen Sesi Anz Geiler in Tklaynz

magirbas@mynet. com Lütfen Sesi Açınız Geçişler İçin Tıklayınız

Sevgilim. . . Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini, kahredici yalnızlığını ancak ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir. . . Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün ben de dilimi mühürledim. . . Baban "Vatan sağ olsun, bir evladım daha var, o da feda olsun" diye ağlarken, 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sarmıştım da nedense ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti. . Kim bilir kaç kişilerdi. . Kasaba halkının yarısı arkamızdan geliyordu… En önde giden sen! Üstüne örtülmüş al bayrağımdan gözlerime kızıl miller çekiliyordu. . . Son kez telefonda duyduğum sesin beynimde yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim. . . " "Özledim. . . " Susmuştum. .

Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha sana benziyor. . . Resimlerden tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor. . . O güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun karşıma. . . İçim ılık kanıyor ama ne o gün ne ondan sonra, her sabah uyandığım ıslak yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım. . Kavlimiz vardı unutmadım, "neden" diye hiç sormadım, bir kahpe kurşunla yıkılmadım, rabbim verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden vazgeçtim. . Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse oranın valisi, kaymakamı, esnafı, askerler, tanıyanlar, yakınlar. . . Şimdiye değin ağıtlarla, bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile yine de kalabalıklar. . .

Televizyon ekranından geçiyorum, ben de yürüyorum onlarla. . . Bir kez daha. . . Bir. . . Sevgilim, Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde buralarda zamansız bir kırlangıç fırtınası var. . . Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz ediliyor. . . Gazeteciymiş. . Ürkek bir güvercin gibiymiş. . İnsanlar gözyaşları arasında onun ne kadar mert, ne kadar vatansever olduğunu anlatıyor. . . Gündüz gözü şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler. . . Gördüm adamcağızın nasıl yattığını o soğuk taştan kaldırımda. . . Üzerine bez örtmüşler. . . Ayakkabısı da yırtıkmış. . . İçim acıdı. . .

Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin ayazında o karların arasında vurulduğunda karnın tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü hainlerle çatışırken, sağınızda solunuzda bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ? Bunları bilememek koyuyor insana, yine de mayınlara verdiğimiz şehitlerimizi düşününce şükrediyorum. . Hiç değilse sen parçalanmadın, vatan toprağında bütünsün, vedalaşırken kaskatı elini tutabilmiş, uzun yüzüne bakabilmiş, mühürlediğim dudaklarımla solgun, soğuk alnından öpebilmiştim. . .

Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant Dink'miş, Türkiye Cumhuriyeti mahkemelerinde Türklüğe hakaretten yargılanmış. . Kibarlık olsun, Türkleri incitmesin diye Ermeni soykırımı oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere karşı suç işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet aralarında anlaşsın, gereken yapılsın diye yazıyormuş, söylüyormuş. . . Ermenistan da Türkiye'den toprak istiyormuş. . . Sen gibi şehit olanların canıyla kazanılan vatanın birazını "bize verin" diyormuş. . . Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim. . . Günlerdir kırlangıç fırtınası dinmiyor. . . Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk bayrağına sarılsın demişler. . . Köşe yazarları da "Şehide ağıt" yazmışlar. . . Bize vatan uğruna ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti. . . Bayrak, vatan uğruna, vatana hizmet ederken can verene sarılır bilirdik. . . Cenaze törenini canlı yayınla verdiler. . . Hem de Dünyanın her köşesinde. . . Ben de senin ve sen gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım. . . Bütün yurt bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim. . . Yurdun dört bir yanından çoluk çocuk, yaşlı, genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin. . . Mahşer yeri gibiydi ortalık. . . Hepsinin ellerindeki pankartlarda "Hepimiz Ermeniyiz" yazıyordu. . . Ne çok Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ? Türkiye'yi düşman belleyenler de davetle gelmiş. . . Geliş paralarını da devlet ödemiş. . .

Bu defa geçemedim ekrandan. . Yürüyemedim onlarla. . Burada cenaze böyle törenle defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı" önünde tören yapmışlar. . . Acaba orada da "Hepimiz Türküz" diyenler oldu mu ?

Hani son konuşmamızda susmuştum. İçimdeki korkuları göstermemek için boğazım düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı. . . Şimdi söylüyorum. . . "Ben de seni ben de seni. . . BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM SEVGİLİM"

Artık dilimdeki mührü çözüyorum, içimde biriktirdiğim feryadı salıyorum, gittiği yere gitsin kırlangıç fırtınasıyla. . . Böldürmemek için her biriniz siper ederek bedenlerinizi feda olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa bizlerse diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört bir yanından gelen "Ermeniler" yürümemişti. . Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı dünyaya göstermemişti. . Karalara bürünen hayatıma, babasız büyüttüğüm evladıma karşın, yurdun dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye haykıranlara da helal ettim hakkımı. . .

VATANIN VE NAMUSUN BEKÇİLERİ HEP ONURLU İNSANLARDAN OLMUŞTUR ONURSUZLARA ZATEN SÖYLENECEK SÖZ YOKTUR.