Komunikacja interpersonalna Spis treci Definicja komunikacji Rodzaje komunikacji

Komunikacja interpersonalna

Spis treści Definicja komunikacji. Rodzaje komunikacji. Komunikacja werbalna. Rodzaje wypowiedzi. Komunikacja niewerbalna. Mowa ciała. Bariery w komunikacji społecznej Rodzaje zachowań. Postawy asertywne Konflikty i ich rozwiązywanie Negocjacje. Praca zespołowa. Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Rodzaje korupcji. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Definicja komunikacji. Komunikacja (komunikowanie się) - proces, w trakcie którego ludzie w różny sposób (słowny lub bezsłowny, np. gestami) przekazują sobie informacje (komunikaty). Komunikat - informacja przekazana od nadawcy do odbiorcy. W komunikacie poza treścią (np. poprzez barwę i ton głosu, gesty, mimikę) przekazywane są informacje o nadawcy (np. o jego stanie emocjonalnym) oraz intencje, postawy i uczucia wobec odbiorcy komunikatu. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Rodzaje komunikacji. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Komunikacja werbalna. Mowa ludzka, w odróżnieniu od innych dźwięków, np. wydawanych przez zwierzęta, jest wyuczona, powstaje w wyniku łączenia słów w wypowiedzi zgodnie regułami gramatycznymi. Mowa służy przede wszystkim do prowadzenia rozmowy z inną osobą. Celem rozmowy może być m. in. : wyrażanie własnych myśli, uczuć, wiedzy i dzielenie się tym z innymi osobami, wymiana informacji, uzgadnianie poglądów i stanowisk wobec określonych spraw, wydawanie poleceń, określanie własnej pozycji w stosunku do innych osób (np. przełożonego, podwładnego, kolegi itp. ), nawiązywanie nowych kontaktów i związków między osobami, kształtowanie obrazu własnej osoby u innych. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Rodzaje wypowiedzi. mowa skierowana do samego siebie (egocentryczna), mowa polegająca na wydawaniu poleceń i instrukcji, stosowana w celu wywarcia wpływu na zachowania innych; polecenia i instrukcje mogą być uprzejme, perswazyjne (odradzanie, przekonywanie), autorytatywne (wiarygodne, pewne), mowa polegająca na zadawaniu pytań, których celem jest uzyskanie informacji; pytania mogą być otwarte (np. Co było przyczyną wzrostu produkcji w naszej firmie? ), zamknięte (np. Czy Góry Sowie leżą w Sudetach? ), osobowe (np. Kasiu, dokąd pojedziesz na wakacje? ), bezosobowe (np. Kto nie będzie uczestniczył w zabawie noworocznej? ), mowa zawierająca informacje, które mogą być udzielane w odpowiedzi na pytania, stanowić część wykładu lub występować w dyskusji nad rozwiązaniem problemu. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Komunikacja niewerbalna. Komunikacja niewerbalna określa stosunki międzyludzkie poprzez stany emocjonalne i postawy komunikujących się osób. Według wielu psychologów kluczową rolę w formowaniu sądu o nowo poznanej osobie odgrywają pierwsze sekundy. Sygnały wysyłane przez ciało tej osoby decydują, czy lubimy ją, czy nie, mimo że w rzeczywistości nie dysponujemy wystarczającą liczbą danych, aby to określić. Jednym z rodzajów komunikacji niewerbalnej jest mimika twarzy. Informuje ona o stanach emocjonalnych oraz postawach osób komunikujących się. Wyraz twarzy może sugerować m. in. szczęście, zdziwienie, strach, smutek, złość, wstręt, pogardę, zainteresowanie. Innymi formami komunikowania są kontakt wzrokowy (np. wpatrywanie się), a także gesty i ruchy ciała (np. gesty rąk, ruchy głową). Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Czy wiesz………. . Badania procesów komunikacji wykazały, że w bezpośrednich rozmowach tylko 7% znaczenia danej wiadomości zawarte jest w słowach, 38% w brzmieniu głosu (ton, modulacja i inne dźwięki), a 55% - w innej formie niewerbalnej. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Mowa ciała. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Mowa ciała. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Mowa ciała. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Bariery w komunikacji społecznej Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Rodzaje zachowań. Postawa asertywna. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Asertywne odmawianie. wyraźnie powinno brzmieć „nie" oraz wyjaśnienie przyczyny odmowy. W komunikacie można wyrazić zainteresowanie dalszym kontaktem, np. można stwierdzić: , , zgadam się po raz ostatni na twoją propozycję, więcej tego nie zrobię", a na kolejne prośby odpowiedzieć: „Nie pożyczę Ci pieniędzy, ale nadal zależy mi na kontaktach z Tobą", „Nie przyjdę w sobotę na organizowane przez Ciebie przyjęcie, chętnie odwiedzę Cię w innym terminie", „Nie zgadzam się na przepisywanie przez Ciebie pracy domowej, chętnie pomogę Ci w nauce". Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Asertywna prośba zawsze jest wyrażana w formie „ja". Nie należy wywierać nacisku na rozmówcę i spokojnie przyjąć ewentualną odmowę, np. : • prośba do rodziców: „Mamo, chciałbym pójść jutro do kina, czy dasz mi pieniądze na bilet? ", „Tato, chciałbym mieć rower, czy możesz mi go kupić? ", prośba do kolegi: „Jasiu, chciałbym pożyczyć od Ciebie namiot na wyjazd, czy się zgodzisz? ", prośba do nauczyciela: „Panie profesorze, czy może mnie Pan zapytać, chciałbym poprawić ocenę z matematyki? ", prośba do młodszych od siebie: „Czy mógłbyś być tak miły i pokazać mi rysunek, który namalowałeś na ścianie w pokoju? ", prośba do przyjaciół: „Czy zabierzecie mnie Opracowanie: ze sobą na wakacje pod żaglami? ". A. Tomanek, K. Trembaczowski

Asertywne przyjęcie krytyki informujemy krytykującego o przyjęciu krytyki lub o tym, że nie zgadzamy się z nią: zgadzam się z krytyką, np. : „ Wiem, ja też tak myślę", „Zgadzam się z tą opinią, przykro mi", nie zgadzam się z krytyką, np. : „Mama ten temat inne zdanie", „Nie zgadzam się z Tobą". Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Asertywne przyjęcie pochwały Dla niektórych przyjęcie pochwały jest trudne; osoby chwalone czasem zaprzeczają, mówią, że sukces jest dziełem przypadku, a nie ich zasługą. Przyjęcie pochwały powinno być jasno wyrażone, np. : „Dziękuję, wiem, że to moja zasługa", „Miło mi to słyszeć". Nieprzyjęcie pochwały powinno nastąpić natychmiast po jej wyrażeniu przez innych, np. : „Nie zgadzam się z Twoją opinią", „Jestem innego zdania". Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Konflikty i ich rozwiązywanie Powszechnie przyjmuje się, że konflikt to sytuacja, w której zaistniała sprzeczność interesów, a jej uczestnicy próbują narzucić swoją wolę sobie nawzajem. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Kategorie konfliktów konflikt wartości wynikający z różnic religijnych, społecznych, a także tego, że każdy człowiek ma swoją hierarchię wartości, Konflikt strukturalny wynikający z różnych pozycji zajmowanych w gospodarce, życiu społecznym (np. pracy), sprzeczność interesów, która dotyczy różnych sposobów zaspokajania potrzeb; występuje wtedy, gdy zaistnieje konieczność dzielenia się ograniczonymi zasobami Konflikt racji wynikający z błędnego postrzegania swojego miejsca w społeczeństwie (np. wydaje mi się, że jestem przywódcą grupy, ale tak nie jest koledzy nie słuchają mnie i często dochodzi do konfliktów). Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Negocjacje. Umiejętności negocjacyjne przydają się zarówno w szkole, w pracy, jak i w życiu prywatnym. Nie wszyscy bowiem zgadzają się z naszą wizją świata, naszymi planami i próbami ich realizacji. W ten sposób powstają sprzeczne oczekiwania wynikające z różnic poglądów lub przeciwstawności interesów. Do likwidacji tych konfliktów powinny służyć negocjacje. Do negocjacji należy przygotować się merytorycznie oraz ustalić ich konkretne cele. Niewskazany jest pośpiech i kierowanie się emocjami. Należy dążyć do realizacji najważniejszych celów przy zachowaniu elastyczności wobec mniej ważnych kwestii. Jeśli nie można uzgodnić któregoś punktu, trzeba przejść do następnego. Przydatna, a czasem niezbędna jest obecność doradców, np. prawnika, ekonomisty, księgowego, z ich rad można korzystać podczas przerw. Podczas negocjacji może okazać się, że będzie trzeba wybrać jeden ze sposobów ich prowadzenia: Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Praca zespołowa. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Praca zespołowa. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Własność Jest podstawowym filarem, na którym opiera się i rozwija gospodarka rynkowa. Prawo własności legalizuje dążenie ludzi do posiadania i użytkowania dóbr oraz pomnażania swojej własności. Wolność W gospodarce rynkowej oznacza brak przeszkód w prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach obowiązującego prawa. Wolność to również prawo do gromadzenia dóbr materialnych, podejmowania inicjatyw, zaspokajania potrzeb. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Sprawiedliwość Oznacza przyznanie człowiekowi tego, co należy mu się z tytułu jego pracy lub zasług (czyli jego należnych praw). Człowiek sprawiedliwy to osoba oceniająca innych obiektywnie, postępująca wobec nich zgodnie z normami moralnymi. Uczciwość Jest jedną z najważniejszych zasad etycznych. W gospodarce rynkowej powinna przejawiać się w stosunku do kontrahentów i klientów (m. in. produkowanie i sprzedawanie towarów dobrej jakości, odpowiednie oznaczenia jakościowe), odbiorców reklam (m. in. podawanie rzetelnych informacji), pracowników (m. in. legalne zatrudnienie, wypłacanie pensji) i państwa (m. in. Opracowanie: płacenie podatków). A. Tomanek, K. Trembaczowski

Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Odpowiedzialność To świadome podejmowanie decyzji z uwzględnieniem ich konsekwencji. W warunkach pełnej demokracji oraz gospodarki wolnorynkowej każdy odpowiada indywidualnie za skutki swojej działalności gospodarczej. Prowadząc ją, trzeba wiedzieć, że za własne decyzje ponosi się odpowiedzialność moralną (za naruszenie norm moralnych - poczucie winy, potępienie przez środowisko), polityczną (za naruszenie interesu publicznego można utracić stanowisko i zaufanie publiczne) i prawną (za naruszenie przepisów prawnych ponosi się kary wymierzane przez sądy oraz instytucje skarbowe). Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Własność Jest podstawowym filarem, na którym opiera się i rozwija gospodarka rynkowa. Prawo własności legalizuje dążenie ludzi do posiadania i użytkowania dóbr oraz pomnażania swojej własności. Wolność W gospodarce rynkowej oznacza brak przeszkód w prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach obowiązującego prawa. Wolność to również prawo do gromadzenia dóbr materialnych, podejmowania inicjatyw, zaspokajania potrzeb. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Rodzaje korupcji. Groźnym przejawem nieprzestrzegania zasad etycznych w działalności publicznej i zawodowej jest korupcja. Korupcja to wykorzystywanie władzy lub funkcji publicznej do osiągania prywatnych korzyści. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

RODZAJE KORUPCJI • Łapownictwo • Płatna protekcja • Wykorzystywanie środków publicznych dla korzyści osobistych • Handel wpływami Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

RODZAJE KORUPCJI przyjmowanie pieniędzy lub kosztownych prezentów w zamian za podjęcie określonej decyzji (np. zawarcia kontraktu z daną firmą, a nie z konkurencją); wyróżniamy łapownictwo czynne (przyjęcie łapówki) i bierne (wręczanie łapówki), obsadzanie stanowisk znajomymi lub krewnymi bez odpowiednich kwalifikacji w zamian za korzyści majątkowe, kradzież lub defraudacja środków publicznych, np. finansowanie partii lub kampanii wyborczej w zamian za polityczne poparcie. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski

Bibliografia. 1. Janina Mierzejewska – Majcherek. Przedsiębiorczość na co dzień. Podręcznik z ćwiczeniami dla zasadniczej szkoły zawodowej. REA. Warszawa 2002. Janina Mierzejewska – Majcherek. Przedsiębiorczość na co dzień. Poradnik metodyczny dla nauczyciela podstaw przedsiębiorczości w zasadniczej szkole zawodowej. REA. Warszawa 2002. 3. Małgorzata Biernacka, Jarosław Korda, Zbigniew Smutek. Podstawy przedsiębiorczości. OPERON. Gdynia 2003. 4. Teresa Buczyńska. Podstawy przedsiębiorczości. Wydawnictwa Szkolne PWN. Warszawa 2003. 5. Zbigniew Makieła, Tomasz Rachwał. Podstawy przedsiębiorczości. Nowa Era. Warszawa. Opracowanie: A. Tomanek, K. Trembaczowski