KOMPETENCJE ZAWODOWE NAUCZYCIELA NIEZBDNE PODCZAS WDRAANIA REFORMY EDUKACJI
KOMPETENCJE ZAWODOWE NAUCZYCIELA NIEZBĘDNE PODCZAS WDRAŻANIA REFORMY EDUKACJI Dr n. o kult fiz. Mirosława Śmiglewska Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK Toruniu
NAJWAZNIEJSZE POTRZEBY REFORMY podstawa programowa to standard podstawowy dla każdego osiągalny To umiejętność (edukacja permanentna, prospekcja, autoedukacja, intelektualizacja, humanizacja, indywidualizacja): n indywidualizacji programów i pracy z uczniem n trójtorowości pracy, współpracy: uczeń -szkoła – rodzice – środowisko społeczne, budowanie wzajemnego zaufania n rozwoju predyspozycji i zainteresowań n pozytywnego stosunku do nauki i wzbudzania ciekawości poznawczej n poszanowania godności drugiej osoby i własnej n pracy z punktu widzenia jej efektywności (planowanie w ujęciu wynikowym)
Nauczyciele o podejmowanych treściach w edukacji uczniów (% z odpowiedzi) (N=233) Kategorie odpowiedzi doradcy ( N=20) funkcyjni (N=73) szeregowi (N=140) Uczymy się o pojem. życiowej płuc 25 18 19 Uczymy się określać poz. rozwoju fiz. 85 69 62 Uczymy się o postawie ciała 75 73 61 Uczymy się kibicować w zabawie 85 84 77 Uczymy się sędziować grę, zabawę, konkurs 90 92 86 Poznajemy sposoby org. zabaw, gier, konkursów 90 78 74 Uczymy się prawidłowo stać i siedzieć 70 70 63 Poznajemy znaczenie i sposoby hartowania 70 53 33 Dostosowanie stroju do rodzaju zajęć wych. fiz. 85 69 62 Na czym polega zasada czystej gry 95 75 81 Higiena stroju i ciała 90 81 79 Idea olimpijska w szkole 65 44 32 Jak można się troszczyć o ciało 85 51 58 χ2 =11, 539; p=0, 764; rp=0, 0615 niska M. Śmiglewska Zmiana oświatowa a pedagogiczna reorientacja nauczycieli wychowania fizycznego. Między kreatywnością a zaniechaniem zawodowym. W „Rocznik naukowy” Gdańsk, 2005, t. XV, AWFi. S, s. 131 -146.
DIAGNOZA rozpoznanie Osobnicza – rozwój fizyczny wzrost, waga, . . dojrzałość biologiczna, stan zdrowia, postawa ciała, styl uczenia, uzdolnienia, wiedza, zainteresowania, uspołecznienie, samodzielność n Grupowa – zwartość grupy, interakcje, grupy nieformalne, specjalne potrzeby, współpraca n Środowiskowa – wychowawca, rada pedagogiczna, rodzice, organizacje, samorządy, władze, tradycje, tereny, klimat n
PROGNOZA cele Na podstawie wyników diagnozy, określenie realistycznych celów, do których chcemy zmierzać (cele ogólne, cele szczegółowe, cele operacyjne), nakreślają nam jaki zakres treści i zadań jest najbardziej optymalny dla uczniów i spójny z podstawą programową
PLANOWANIE Wymaga umiejętności tworzenia n Programu dydaktycznego i indywidualizacji wymagań n Włączenia do programu wychowawczego projektów zajęć pozalekcyjnych mających na celu uczenie spędzania czasu i wychowawcze zagospodarowanie go n Programu profilaktycznego dla potrzeb rozwojowych np. korekcji, usprawniania n Planów szczegółowych w ujęciu wynikowym (plan pracy, plan jednostki metodycznej) n Wymagań niezbędnych w systemie oceniania opartych na indywidualnych możliwościach wynikających z diagnozy i ukazujących proces indywidualnego rozwoju
REALIZACJA W oparciu o: n n n Zasady budowy - wszechstronność, zmienność pracy mięśni, racjonalne natężenie wysiłku Zasady doboru treści i organizacji edukacji – podmiotowość ucznia, integracja kształcenia i wychowania, łączenie teorii z praktyką, różnicowanie treści i form kształcenia, edukacja permanentna Zasady nauczania – świadomego i aktywnego udziału, poglądowości, systematyczności prowadzącej ugruntowanego systemu zachowań, dostępności i trwałości Tok zajęć – trzy części, Formułowane cele operacyjne z zakresu: motywacji, wiadomości, umiejętności, motoryczności
ANALIZA SKUTECZNOŚCI Narzędzia diagnostyczne i zastosowanie do analizy postępu w rozwoju n Wymagania edukacyjne podstawowe, rozszerzające i dopełniające n Ocenianie poziomu osiągnięć n Wnioskowanie co do skuteczności pracy ucznia i nauczyciela Wprowadzanie zmian do planów i realizacji n
Zasady dotyczące motywacji motywacje pobudzają celowość działania Motywacje należy wywoływać, podtrzymywać i wzmacniać n Motywacja do podejmowana zadania jest tym silniejsza im mocniejsze przekonanie, że warunki realizacji i decyzja o stawianiu zadania zależą od ucznia n Pozytywny stosunek do zadań podnosi motywację do ich podejmowania n Pozytywny stosunek do jednego z elementów zadania łatwo przenosi na całe zadanie n Pobudzenie ciekawości ucznia, umożliwiające jej zaspokojenie wzbudza motywację do działania n Motywacją jest potrzeba akceptacji społecznej n Zamiast potrzeby akceptacji, występuje potrzeba podporządkowania n Zadanie dla ucznia jest sukcesem, niewykonanie jest porażką n Motywacja wewnętrzna i motywacja zewnętrzna
Indywidualizować i usamodzielniać możemy: n dając odpowiednią ilość czasu i samodzielności w podejmowaniu decyzji n sytuacyjnie uzupełniając wiadomości i umiejętności tak, aby nadać spójność i płynność w narastaniu stopnia trudności, samodzielności i odpowiedzialności n sytuacyjnie zmieniać zakres i układ zadań, ćwiczeń zgodnie możliwościami i potrzebami n wyznaczać cele indywidualne w formie konkretnych efektów – operacyjne (czynności) n dobierać metody uczenia do konkretnych potrzeb rozwojowych n trafnie wykorzystać niezbędne środki w procesie edukacji tak, aby tworzyły warunki do odkrywania, motywowania, dyskusji oraz obserwacji efektów i analizy skuteczności. Indywidualizacja zbyt sugestywna (np. jesteście słabsi to …) tworzy niebezpieczeństwo etykietowania może hamować motywacje do rozwoju oraz wiarę w duże możliwości lub je niebezpiecznie przeceniać. Indywidualizacja w grupie udaje się pod warunkiem uczenia odpowiedzialnej samodzielności.
Proponowane publikacje o kompetencjach nauczyciela wychowania fizycznego n n J. Pośpiech Kodeks etyczny i przewodnik dobrej praktyki wychowania fizycznego ( dokument Europejskiego Stowarzyszenia Wychowania Fizycznego, EUPEA). W: Wychowanie fizyczne i sport szkolny w krajach europejskich. Opole 2003. M. Śmiglewska Zmiana oświatowa a pedagogiczna reorientacja nauczycieli wychowania fizycznego. Między kreatywnością a zaniechaniem zawodowym, wyniki badań. W: Rocznik Naukowy AWFi. S Gdańsk 2005
- Slides: 11