KATILATIRMAKARARLILATIR MA ve LEACHNG TESTLER Katlatrma Genel anlamda

KATILAŞTIRMA/KARARLILAŞTIR MA ve LEACHİNG TESTLERİ

Katılaştırma Genel anlamda, atığın içerisindeki suyun da kullanılarak çeşitli kimyasallarla katı forma dönüştürülmesine katılaştırma denir. Katılaştırma sistemleri, atığı uçuculuk, sızma veya dökülme açısından zararları azaltılmış katı hale dönüştürmeye çalışır.

Kararlılaştırma Bir maddeyi kimyasal olarak durağan hale getirme, kararlılaştırma işlemi olarak tanımlanır. Atığın reaktifliğinin, çözünürlüğünün, hareketliliğinin ve diğer özelliklerinin kontrol altına alınarak zararsız hale getirilmesi de kararlılaştırmadır.

Mikrokapsülleme ve Atık Bağlama Reaktiflerle kimyasal olarak yeteri kadar tepkimeye girmeyen katılaştırılmış bir matris içerisinde mekanik olarak kilitlenmesi olayı mikrokapsülleme olarak adlandırılır. Stabilizasyon-katılaştırma yöntemlerinden biri uygulanmış atığa “tespit edilmiş atık” denir.

K/K Uygulamalarında Amaç Atığın taşınma ve fiziksel karakteristiklerinin düzeltilmesi, Atık kütlesinin hacminin azaltılması, Taşınabilirliğinin kolaylaşması Yüksek p. H’da atıklardaki zararlı bileşenlerin çözünürlüklerinin sınırlandırılmasıdır.

Katılaştırmanın Faydaları Sulu atıklarının suyunun alınmasına gerek kalmadan bu suyun katılaştırma işleminde kullanılıyor olması, › Bu sayede ince partiküllerin çevreye yayılma riski ortadan kalkar. Zararlı bileşenlerin uzun yıllarca (milyon yıldan daha fazla bir süre boyunca) bir kaynakta katı bir kütle içerisine hapsedilmiş olması, Uygulama kolaylığı, mevcut imkanlarla uygulama imkanı, Maliyetinin uygunluğu, Birçok zararlı bileşenin stabil hale gelmesini sağlaması.

Katılaştırma ve Stabilizasyon Yöntemleri Tutulma (sorption) Kireç-uçucu kül-puzolan prosesleri Puzolan-portland çimento sistemleri Termoplastik mikrokapsülasyon Makrokapsülasyon

Tutulma (Sorption) Varolan bir sıvının bir katı ilavesiyle emdirilmesini içerir ve ürün olarak da toprak şeklinde bir malzeme açığa çıkar. Tutulumun ana kullanım amacı serbest suyun ortamdan uzaklaştırılmasıdır. Reaksiyona girmeyen ve biyolojik olarak çözünemeyen malzemeler tutulum için uygun malzemelerdir. Aktif karbon, susuz sodyum silikat, çeşitli alçıtaşı formları, kil, genişletilmiş mika ve zeolitler tipik örneklerdir.

Kireç-Uçucu Kül-Puzolan Prosesleri Kireç-uçucu kül sisteminde düşük seviyede çimentolaşmayı sağlamak için uçucu külde ince parçalı, kristalleşmemiş silika, kireçte ise kalsiyum kullanılır. Atık puzolan beton matris içine hapsedilerek kontrol altına alınır.

Puzolan-Portland Çimento Sistemleri Güçlü bir atık/beton karışımını sağlamak için portland çimento, uçucu kül veya diğer puzolan malzemeler kullanılır. Atığın kontrol altında tutulması beton matris içerisinde mikrokapsülleme yoluyla gerçekleştirilir. Sertleşmeyi hızlandırmak için çözünebilen silikat ilave edilebilir.

Termoplastik Mikrokapsülasyon İnce partiküler haldeki atığın eritilmiş asfalt veya diğer matrisle karıştırılmasıdır. Atıklarda bulunan su uçucu fazlar ortamdan giderilir ve atıklar soğutulur. Bu sayede sertleştirilmiş asfalt kütlesi içinde atık izole edilmiş olur. Oluşan bu malzeme bir konteynerde veya konteyner dışında saklanabilir.

Makrokapsülasyon Geniş kütlelerdeki atığın bazı örtü malzemesi çeşitleriyle kontrol altına alınması yöntemidir. En başarılı araştırma sistemlerinde 208 L’lik bir varil kullanılmakta veya katılaştırılmış atıklardan oluşan monolitik bloğun üzeri polietilen kaplamayla kaplanmaktadır.

Katılaştırma Reaktifleri Çimentolar Termoplastik organik maddeler Termosetting organik maddeler Cam Seramik, vitrifikasyon malzemeleri

Katılaştırmada Ön Arıtım Stabilizasyon ve tutulma prosesleriyle örtüşen ön arıtım sistemleri artık malzemenin stabilizasyonu ve katılaştırılmasında en iyi ve ekonomik kontrolü elde etmek için kullanılabilir.

Ön Arıtımın Amaçları Katılaştırma reaktifleriyle reaksiyona girebilen malzemelerin giderimi, › Katılaştırma reaktifi olan kireç veya portland çimentoyla reaksiyona girebilen asitler veya oksidantların giderilmesi Katılaştırılacak atığın hacminin azaltılması, › Çöktürme ve susuzlaştırma gibi proseslerin kullanımı

Ön Arıtımın Amaçları Çözelti içerisindeki zehirli maddelerin katı içerisine alınması için ilave edilen katı fazlardaki özel atık bileşenlerinin kimyasal bağlanmasının sağlanması, Atığın işlendiği çapın azaltılması. › Örneğin atığın homojen hale getirilmesiyle büyük atık hacimlerinde değişiklik yapılmadan basit bir katılaştırma sisteminin kullanılması mümkün olabilir.

Ön Arıtım Teknikleri Nötralizasyon Oksidasyon-redüksiyon Kimyasal bağlama Susuzlaştırma Atığa atık karıştırma

Nötralizasyon Birçok bağlayıcı sistem yaklaşık olarak nötral atıklarla birlikte iyi işletilebilmektedir. Yine de çözünürlüğün minimize edilmesi gerekli durumlarda atıkların alkali olması istenir. Metal içeriğine bağlı olarak en uygun p. H aralığı, takip eden susuzlaştırma ile deşarj suyunun daha az arıtılmaya ihtiyaç duyması avantajını sunan 9, 5 ila 11 arasıdır. Nötralizasyonda reaktif olarak sodyum hidroksit, kalsiyum hidroksit veya kalsiyum karbonat kullanılabilir.

Oksidasyon-Redüksiyon Bazı durumlarda toksik bileşenlerin en çok çözünmeyen formları belirli oksidasyonredüksiyon durumlarına bağlıdır. Zararlı maddelerin kararlı, çözünmeyen forma dönüşmesi için oksidasyonu veya redüksiyonunda hipoklorit, peroksit, sülfitler, demir tuzları, sülfür dioksit gazları kullanılabilir.

Kimyasal Bağlama Spesifik atık bileşenlerinin kimyasal tutulması veya reaksiyona sokulması ve bağlanması için bazı katı kimyasal reaktiflerin kullanımını içerir. Amaç; serbest suyu emmek ve iyonları çözeltiden çekmektir. Aktif kimyasal adsorbantlar, özel killer, iyon değiştirme reçineleri, doğal ve suni zeolitler, silika jeli, ince bölünmüş metal hidroksitleri kimyasal yumaklaştırma reaktifi olarak kullanılabilirler.

Susuzlaştırma Atıkların susuzlaştırılması ve bu sayede hacimlerinin azalmasıyla katılaştırma işlemi çok ekonomik olabilmektedir. Susuzlaştırma ile atığın sızma kabiliyeti de azaltıldığından daha güvenilir hale getirilmesine katkı sağlanır.

Atığa Atık Karıştırma Küçük hacimlerdeki atıkların bir araya getirilerek daha ekonomik bir şekilde giderim yapılmasında kullanılır. Birbirini etkisiz hale getirecek farklı atık türlerinin bir araya getirilmesiyle de ek arıtım maliyetinden kazanç sağlanmış olur. Homojenliğin ve diğer atık özelliklerinin iyileştirilmesinde de kullanılır.

Kararlılaştırmanın Karakteristiği Portland çimentosuna katılan puzolan ürünleri, serbest Ca(OH)2'le reaksiyon vererek katılaştırılmış ürünün kimyasal kararlılığını ve dayanımını arttırırlar. Birçok katkı maddesi katılabilir. Sodyum veya potasyum silikat gibi çözünür silikatlar düşük dayanımlı beton üretimine neden olurlarsa da atık çözeltisindeki metal iyonlarının bozucu etkisinin azaltılmasında yararlıdırlar.

Kararlılaştırmanın Karakteristiği Seçilmiş killer sıvıyı absorplar ve spesifik anyon veya katyonları bağlarlar. Özel bazı adsorbanlar seçimli olarak spesifik atıkları bağlarlar. Bunların bazıları karbon, silikatlar, zeolitik maddeler ve selülozik sorbentler olup zehirli bileşenleri tutarlar ve atıkla birlikte hapsedilirler.

Kararlılaştırmanın Karakteristiği Çimentoya dayandırılan işlemler, kireç-ucu kül işlemlerinden daha çok yönlü olup yüksek dayanımlar elde etmek üzere formüle edilebilir ve kirlilikleri etkin olarak tutabilirler. Boratlar, kalsiyum sülfat, fenol, yağlar gibi olası atık komponentleri işlemleri bozar. Asitler beton ile reaksiyona girerek hazırlanmış yapıyı tahrip eder ve kirliliklerin çevreye yayılmasına neden olur.

Liçing Testi Etkenleri Atığın Yüzey Alanı: Test edilecek atığın toprakla aynı fiziksel halde olması istenir. Birçok test yönteminde ezme veya öğütme yoluyla yüzey alanı arttırılır. Yekpare kütleyi aşındıracak direkt mekanik kuvvetten başka çevresel durumlar da vardır. (donma-erime, ıslanma-kuruma, yeraltı suyunda uzun süreli ıslanma gibi). Ezme işlemi maksimum parça büyüklüğünü belirler fakat minimum büyüklüğünü ve dağılımını belirtmez.

Liçing Testi Etkenleri Liçantın Yapısı: Sızma testleriyle, atığın temasta olduğu liçatın özelliklerine ulaşmak amaçlanır. Süzülme suyunun özelliği zamanla değişir ve genellikle herhangi bir doğruluk derecesi ile bilinmez. Bugünkü test yöntemlerindeki eğilim orta p. H'lardır. Ayrıca liçat, atmosfer basıncında kolayca yeniden hazırlanabilmeli ve her gün laboratuvar koşullarında kullanılabilmelidir. Genelde zayıf asidik çözeltiler olarak karbonik asit veya asetik asit ile asetat tampon sistemleri bu gerekleri karşılar.

Liçing Testi Etkenleri Liçatın Atığa Oranı: Gerçek koşulları gösteren bir oran seçilemez. Genellikle K/K işleminden sonra atıklar, bazı bileşenlerin çözünürlüğünü arttırabilecek toplam iyonik kuvvet etkisi oluşturan büyük oranlarda zehirli olmayan, çözünür bileşenler içerir. Araştırıcılar genelde daha yüksek liçat oranlarının daha uygun olduğunu saptamışlardır.

Liçing Testi Etkenleri Temas Süresi: Standart sızma testleri için ayrıntılı olarak yapılan çalışmalarda standart minimum süre olarak 24 saat kabul edilmiştir

Liçing Testi Etkenleri Sıcaklık: Bileşenlerin çözünürlüğü sıcaklığın bir fonksiyonu ve sızma test sonuçları en azından kısmen, araştırılacak türlerin çözünürlüğünün fonksiyonudur. Atığın bulunduğu ortamdaki sıcaklık da zaman, derinlik, konum ve toprak dolgusunda oluşan kimyasal reaksiyonlara bağlı olduğundan bütün bu şartlar yerine getirilemez. Bunun için normal olarak laboratuar standart sıcaklığı olan 20 -25 °C kullanılır

Liçing Testi Etkenleri p. H Ayarlaması: p. H kontrolü, sızabilirliğin değerlendirilmesinde özellikle metaller söz konusu olduğunda önemlidir. Genelde metal hidroksitlerin minimum çözünürlüğü için p. H sınırı yaklaşık 7, 5 -11 olduğundan yüksek p. H'lar uygundur.

EN ÇOK KULLANILAN LEACHİNG TESTLERİ

Paint Filter Test Bu test hızlı, ekonomik, uygulanması ve değerlendirilmesi kolaydır. Bu testte atıklar standart boyalı süzgeçlere yerleştirilir ve eğer 5 dakika içinde yerçekimi etkisiyle sıvı sızarsa tehlikeli atığın serbest halde kalmış sıvı içerdiği kabul edilir. Bu test stabilizasyon sonrası tehlikeli atıkların sızma etkisini tanımlamak için kullanılır.

Paint Filter Test Kaba bir yorumla Paint Filter Test sızıntı suyunun sisteme dahil edildiği bir liç testi değildir. Sızıntı suyunun olup olmadığını belirler. Bu test için minimum teknolojik cihaz gerekir. Bu sistemin yavaş akışlı olan ve uzun süreli takibi gereken alanlarda kullanılamaması sonucu Liquids Release Test geliştirilmiştir.

Liquids Release Test Bu sistem sıvı atıkların katılaştırılması için talaş gibi katılaştırıcıların sorbente ilave edilmesini önlemek için geliştirildi. Bu testte katılaştırılmış malzemeden basınç yoluyla sızıntı suyu elde edilir.

American Nuclear Society Leach Test (ANS 16. 1) ANS 16. 1 testi Uniform Leach Test olarak da adlandırılan Uluslararası Atom Enerjisi Kurumunun standart testlerine benzer bir test olup kararlılaştırılmış radyoaktif atıkların liçleri için geliştirilmiş bir testtir. Katı blok materyaller için geliştirilmiş olup toprak benzeri materyaller için uygun değildir.

Maximum Possible Concentration Test İlk olarak İngiltere’de Harwell Laboratuarlarında kullanılan bu sistem test edilen materyalin doygun koşullarda çözünürlüğünü tespit eder. Bu testte damıtılmış su ile kirletici içeriği bilinen kurutulup toz haline getirilmiş atık çalkalanır. Bu hızlı yöntem tezgah üstü boyutlarda hızlı sonuçlar verir.

Equilibrium Leach Test (ELT) Denge Filtre Testi olarak adlandırılan bu test ektraksiyon sıvısı olarak damıtılmış suyun kullanıldığı yığın halindeki atıklarda kullanılır. Bu testte kurutulmuş örnek toprak üstünde birbaştan diğer başa serilir ve ASTM No 100 elekten geçirilerek katı sıvı oranı 4: 1 olacak şekilde karıştırılır. Karışım 7 gün çalkalanır ve filtre edilerek analiz edilir.

Dynamic Leach Test Bu test çoklu ekstraksiyon proseslerinin sızabilirliğine bakar. ANS 16. 1 testi hariç adı geçen diğer bütün testlerden elde edilen konsantrasyonlar denge ve durgun değerler olup salınım hızı ile ilgili değerleri içermez. Bu eksikliği gidermek için geliştirilen bu test ANS 16. 1’den uyarlanmış ve ölçümün değerlendirilebilmesi, materyal kalıplarından kirleticilerin hareketini tanımlamada kullanılır

Dynamic Leach Test Bu teste yek pare katılaştırılmış örnek damıtılmış suya belirli hacim yüzey alanı oranında batırılır. Örnekler naylon ağlara yerleştirilir ve durulanarak damıtılmış su ile işlenen konteynırlarda asılı tutulur. Yeni liçingler katı ve sıvının belirli temas süresinden sonra katı ve sıvı olarak ayrılırlar. 9 günlük periyottan sonra liçant difüzyon modeline göre aralıklarla yenilenir.

Dynamic Leach Test Örnekler her transferden sonra liçantın p. H’sı ölçülmelidir. Herbir aralıktaki sızma miktarı, başlangıçtan o ana kadar geçen toplam sızma miktarı ile difüzyon katsayısı hesaplanabilir. Bu tür veriler ile zamana karşı salınım veya ayrıntılı taşınma ölçülür ve sızıntı miktarının uzun dönemli tahmini yapılabilir.

Sequential Leach Test (Sequential Chemical Extraction) (SCE) Sıralı Kimyasal Ekstrasiyon olarak adlandırılan bu test katı materyallerden oluşan sızabilirliği değerlendirmede kullanılır. Şiddeti gittikçe artan (p. H’nın nötürden çok asidike) birbirini izleyen 5 kimyasal ektraksiyondan oluşur. Kirleticiler 5 ayrı bölüme ayrılır. Bunlar iyon değiştirme kapasitesi, metal iyonlarının yüzeysel oksitlenme ve karbonat bağı, metal iyonlarının demir ve manganez oksit ile bağlanması, metal iyonlarının organik madde ve sülfitlerle bağı ve arta kalan metal iyonlarıdır.

Sequential Leach Test (Sequential Chemical Extraction) (SCE) İlk 3 bölüm kullanılabilir kısa ve orta vadeli liçlerin sınıflandırmasında, son 2 bölüm ise liçi mümkün olmayan bölümdür. Bu teste örnek, fırında 60 o. C’de kurutulur ve parçacıklar ASTM No: 325 elekten (45 µm) geçirilir. Ardından 0. 5 gram örnek polisülfon santrifüj tüplerine yerleştirilir ve ardışık 5 adımdan oluşan her bir metal için özel ektraksiyon yöntemlerine tabi tutulur.

Sequential Leach Test (Sequential Chemical Extraction) (SCE) Her bir ekstraksiyon için karışımdaki katı sıvı belirli süre çalkalama ve ısıtmadan sonra santrifüjlenerek ayrılır. Sıvı ve katı bölümlerin kimyasal analizler yapmak için damıtılmış su ile durulanır, santrifüjlenir ve bir sonraki ektraksiyondan izole edilir.

Extraction Procedure Toxicity Test (EP Tox) Ekstraksiyon Prosedürü Toksit Testi olarak adlandırılan bu test katı atıklardan sıvı ektraktı sağlamak için ABD’de eskiden beri kullanılan ve yavaş kullanımı azalan bir yöntemdir. Bu testte tek parça bloklar 9. 5 mm’lik elekten geçebilecek kadar parçalanır. 0. 04 M asetik asit (p. H=5) liç solüsyonu sıvı katı oranı 16: 1 olacak şekilde kullanılır.

Extraction Procedure Toxicity Test (EP Tox) Ekstraksiyon için bu karışım 24 saat boyunca çalkalanır ve analiz edilerek tabloda belirli içerikler için karşılaştırılır. Kararlılaştırılmış kütle ve ektraksiyon suyu karışımı p. H değerini tutturmak için damıtılmış su ve asetik asit ilave edilir.

Extraction Procedure Toxicity Test (EP Tox) Bu test genellikle materyallerin zararlı olup olmadığını belirlemek için kullanılır. Bu bağlamda düzenleyici bir testtir. Risk analizi, felaketler ve yayılma ile ilgili çalışmalarda gerçekçi yaklaşımların dizaynı için kullanılmaz. Kimyasal konsantrasyonlarının ölçümü basit bir yapay test prosedürüdür.

Extraction Procedure Toxicity Test (EP Tox) p. H değiştiğinde kimyasal konsantrasyonlarda değişecektir. Yine sıvı katı oranını değiştirdiğimizde de konsantrasyonlarda değişecektir. Bu test 24 saatlik ektraksiyon boyunca uçucu organik bileşiklerin atmosfere geçişine olanak sağlar. Bu yüzden önemli miktarda uçucu organik bileşikler içeren testlerde uygun değildir.

Multiple Extraction Procedure (MEP) Çoklu Ektraksiyon Süreci olarak adlandırılan bu test ABD’de 1982 yılında kullanılmaya başlanmıştır. Daha sonra tekrar gözden geçirilmiştir. Test sağlıklı deponi alanları oluşturmak için asit yağmurlarına maruz kalındığında oluşan liçing koşullarını taklit eder. Test tehlikeli atık deponilerinin gerçek durumları için uygun olmasa da çeşitli teknikleri kullanarak benzer koşulları sağlar.

Multiple Extraction Procedure (MEP) Bu test başladığında EP toxicity testi gibidir. Ardından arta kalan kısım 60/40 oranında sülfürik asit ve nitrik asit karışımı ile p. H 3 olacak şekilde 9 kere daha yeniden extrakt edilir. İlave 9 numunenin her biri 24 saat karıştırılır ve ayrılır. Çözelti EP Toxicity testi ile analiz edilir. Eğer kirletici konsantrasyonu 7. ve 8. ektraklarda artmaya devam ediyorsa 9. tekrara geçilir ve ektrak içindeki konsantrasyon sabit kalıncaya kadar tekrarlanır.

Toxicity Characteristics Leaching Procedure (TCLP) Zehirlilik Sızma Testi olarak adlandırılan TCLP 1984’deki tehlikeli ve katı atıklar yasasında değinilmiş ve 1986 yılında ABD’de uygulanmaya başlanmıştır. Düzenleyici bir test olup EP Toxicity testinin yerine kullanılmaya başlanmıştır. TCLP yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir.

Toxicity Characteristics Leaching Procedure (TCLP) Öncelikle kararlılaştırılmış materyaller 9. 5 mm’den küçük olacak şekilde parçalanır. Ufalanmış bu partiküller zayıf asetik asit ektraksiyon sıvısıyla sıvı/katı oranı 20: 1 olacak şekilde karıştırılır. 22 °C sıcaklıkta 30 rpm devirde 18 saat çalkalanır. 0. 6 -0. 8 mikrometrelik fiberglas filtre ile süzülerek TCLP extract sıvısı elde edilir.

Toxicity Characteristics Leaching Procedure (TCLP) Uçucu bileşikler için özel sistemler uygulanır. Bu sistemlerde ektraksiyon sıvısının üstünde hiç hava boşluğu bırakılmaz ve uçucu organiklerin sıvı halde kalması sağlanır.

Toxicity Characteristics Leaching Procedure (TCLP) TCLP yöntemi birkaç nedenden dolayı eleştirilir. Bunun ilki tek parça blokların 9. 5 mm’nin altına ufalanarak faydalı mikrokapsülleme ve makrokapsüllemenin azaltılmasıdır. Parçacık boyutunun azaltılması sızıntıyı artırmaktadır. p. H değerinin düşük alınması da çevresel açıdan bakıldığında gerçekçi değerler yansıtmadığı ve evsel atıkların depolandığı deponilerde bu değerlerin gözlenmediğidir.

Toxicity Characteristics Leaching Procedure (TCLP) Dahası çimento bazlı stabilizasyonlarda olduğu gibi yüksek alkalinite içeren materyaller asidik koşullardaki p. H’yı hızla artırır. Bu eleştirilere rağmen diğer kullanılan yöntemlere göre daha kullanışlı bir yöntemdir.

Synthetic Precipitation Leaching Procedure (SPLP) Bu sistem su, toprak ve atıklardaki organik ve inorganiklerin tespitini amaçlar. Asıl amacı EPA’nın temizlik programı çevresinde toprağın nasıl temizleneceğinin dizaynı için geliştirildi. Kirletilmiş sahalardaki testlerde uygulanmasına rağmen ulusal düzeydeki tehlikeli atık programında adepte edilmemiş olup kullanılmamaktadır.

Whole Effluent Toxicity (WET) Test Bu test tatlı su ve deniz suyundaki toksisitenin tespiti için kullanılır. Akut toksisitenin tespitinde omurgasızlar için 48 saat, omurgalılar için 96 saatlik analizler gerçekleştirilir. Kronik toksisitenin tespitinde de çeşitli türler için farklı kriterler tespit edilmiştir.

California Waste Extraction Test Kaliforniya çevre koruma ajansının geliştirmiş olduğu bu sistem TCLP, STLP ve WET’in çözünebilirlik eşik değerlerini baz (STLCs) alarak geliştirilmiş bir sistemdir. Testin amacı ağızdan, temas edilmek suretiyle deriden veya solunum yoluyla alınan toksisitenin tespitini amaçlar ve balıktaki 500 mg/L’nin altındaki toksik konsantrasyonlar ile 100 ppm üzerindeki kansorejen toksik maddeleri tespit eder.

California Waste Extraction Test TCLP ve WET test koşulları için liçantta asetat ve sitrat kullanılmış 18 -45 saat bekleme süresi seçilmiş ve katı/sıvı oranı 20: 1 -10: 1 alınmıştır.

California Waste Extraction Test Yapılan uzun süreli deneyler sonunda elementler 2 gruba ayrılmış. İlk grupta yer alan Berilyum (Be), Krom (Cr III) , Bakır (Cu), Nikel (Ni), Çinko (Zn), Kadmiyum (Cd), Kobalt (Co) ve Kurşunda (Pb) TCLP WET ve SPLS’den çok daha iyi sonuçlar vermiştir.

California Waste Extraction Test İkinci grupta yer alan Antimon (Sb), Arsenik (As), Molibden (Mo), Selenyum (Se) ve Vanadyumda (V) net bir sonuç elde edilememesine rağmen WET standartlarının TCLP ve SPLS’den daha iyi sonuçlar verdiği söylenebilir.

TEŞEKKÜRLER