Jest we mnie kraina przeroczysta w blasku jeziora
Jest we mnie kraina przeźroczysta w blasku jeziora Genezaret i łódź. . . i rybacza przystań, oparta o ciche fale. . . i tłumy, tłumy serc zgarnięte przez Jedno Serce, przez Jedno Serce najprostsze, przez najłagodniejsze -
Bliskość, która przywraca ci kształt. On odszedł. Kiedy odchodzi człowiek, bliskość ulatuje jak ptak, w nurcie serca zostaje wyrwa, w którą się wdziera tęsknota. Tęsknota - głód bliskości
Pieśń o słońcu niewyczerpanym Twój wzrok utkwiony w duszy, jakby słońce skłonione na liściu, bogaci jego kwitnienie przeźroczystą tonią dobroci i skupia w swoim promieniu - lecz popatrz, Mistrzu, cóż stanie się z liściem i słońcem? - wieczór nadchodzi. cóż stanie się z liściem i słońcem? 1944, Karol Wojtyła (Jan Paweł II) - wieczór nadchodzi.
"Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria! Totus Tuus. Amen. "
Emilii matce mojej Nad Twoją białą mogiłą Białe kwitną życia kwiaty- o, ileż lat to już było bez Ciebie – duchu skrzydlaty. Nad Twoją białą mogiłą Od lat tylu już zamkniętą, spokój krąży z dziwną siłą, z siłą, jak śmierć niepojętą. Nad Twoją białą mogiłą, Cisza jasna promienieje, Jakby w górę coś wznosiło, Jakby krzepiło nadzieję. Nad Twoją białą mogiłą Klęknąłem ze swoim smutkiemo, jak to dawno już było jak się dziś zdaje malunkiem. Nad Twoją białą mogiłą O Matko – zgasłe kochanie – Me usta szeptały bezsiłą: -Daj wieczne odpoczywanie- Dziewięcioletni Karol przeżył wielka tragedie. 16 kwietnia 1929 roku zmarła jego matka, Emilia. Po latach właśnie matce poświęcił jeden ze swoich pierwszych wierszy:
Poezja : Jan Paweł II Prezentację opracowała: Krystyna – 19. 10. 2007
Pomoc Duchowa www. adonai. pl
- Slides: 18