Jak rozmawia z dziemi i jak pomaga im

Jak rozmawiać z dziećmi i jak pomagać im w trudnych chwilach… Opracowałam na podstawie literatury ujętej w ostatnim obrazie. Helena Stefaniuk

Co się dzieje z moim dzieckiem? ! W organizmie dojrzewającego dziecka zachodzą zmiany. Powoduje to chwiejność nastrojów, nerwowość, czasem zniechęcenie a nawet agresję. Dziecko pragnie podkreślić własną niezależność. Zaznaczanie swojej indywidualności zaczyna więc od np. kolczyka w nosie czy tatuażu.

"Staję się dorosły, mam swoje zdanie i swoje potrzeby". Pamiętaj, że powiedzenie dziecku "nie" zawsze musi być poparte argumentem, dlaczego "nie".

- Nie wydawaj rozkazów, ale poproś lub zaproponuj wybór; - Nie atakuj, a pokaż swoje uczucia ; - Nie obwiniaj dziecka za wszystko, tylko opisz ten konkretny stan rzeczy lub tę zastaną sytuację;

-Unikaj kazań - mów krótko i konkretnie; - Nie "przesłuchuj", zadając za dużo pytań, i zawsze cierpliwie słuchaj odpowiedzi ; - Nie krytykuj, a przedstawiaj swoje oczekiwania.

Nie używaj sformułowań: - Kiedy byłam/em w twoim wieku. . . - Jesteś taki sam, jak twój ojciec. . . (do syna) - Nic nie umiesz, jak twoja matka. . . (do córki) - Dopóki mieszkasz w MOIM domu, masz robić, co ci każę. . . - Masz tak zrobić, bo ja tak mówię. . . - Inni mają lepsze stopnie, a ty co? - Nie, bo nie, i już. . - To ja się tak dla ciebie poświęcam, a ty co? - Zabraniam ci i koniec. . .

Nie wydawaj wyroków: - Wiedziałam/em, że ci się nie uda. . . - Nie mam ochoty ci tego wyjaśniać, bo i tak nie zrozumiesz. . . - Nigdy się tego nie nauczysz. . . - Z tobą wcale nie można się dogadać. . . - I tak nic do ciebie nie trafia. . . - Nie obchodzi mnie, co zrobisz. . . - Rób, co chcesz i tak będzie źle. . . - Stale się za ciebie wstydzę. . .

Nigdy…. Nie bagatelizuj problemu swojego dziecka nawet jeśli Twoje doświadczenie życiowe podpowiada Ci, że sprawa jest przejściowa i mało ważna. Nie mów dziecku: „Takie jest życie”, „Wyrośniesz z tego”, „Zbytnio się przejmujesz”

Zawsze… Wspieraj dziecko i pytaj czy możesz mu w czymś pomóc. Bierz to, co mówi dziecko na poważnie.

- Nie bagatelizuj i nie ośmieszaj gustu nastolatka, jego nowej sympatii, sposobu załatwienia jakiejś sprawy. - Nie bądź nadopiekuńcza/y. - Nie zgadzaj się, by nastolatek tobą manipulował. - Wsłuchaj się w potrzeby dziecka i pozwól mu mieć własne zdanie, z którym Ty się nie musisz zgadzać.

Pamiętaj… To Ty jesteś rodzicem, dorosłym i Ty decydujesz o ważnych sprawach. To Ty trzymasz w ręku parasol ochronny nad Twoim dzieckiem.

Literatura: • Gordon T : Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi. Warszawa 2002 • Tannen D : Ty nic nie rozumiesz. Warszawa 1994 • Bocheńska K : Mówię do ciebie, człowieku. Warszawa 2003