ISLAM Islam arab alislam religia monoteistyczna druga na

ISLAM

Islam (arab. ; al-islam) – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Słowo islam w języku arabskim oznacza poddanie się Bogu. Apologeci i misjonarze muzułmańscy wywodzą często słowo islam od słowa salam – pokój. Był początkowo religią ludów arabskich, jednak szybko rozprzestrzenił się na inne narody. Początkowym celem islamu i nauczania proroka Mahometa było połączenie wszystkich ludów arabskich w jedną wielką rodzinę muzułmańską (arab. muslim ajadani), jednak z czasem rozprzestrzenił się na cały świat. Obecnie liczba muzułmanów na świecie wynosi ok. 1, 2 mld. Za ostatniego proroka islam uznaje Mahometa (Muhammada, wielu muzułmanów uważa, iż imienia proroka nie tłumaczy się na inne języki), a za ostatnią objawioną księgę – Koran. Przed Mahometem Allah miał zesłać wielu innych proroków, wśród nich Adama, Abrahama (arab. Ibrahim), Mojżesza (arab. Musa) i Jezusa (arab. Isa). Jednak zawarte w Koranie objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi. Islam jest uważany przez wyznawców za trzecią (po judaizmie i chrześcijaństwie) i ostateczną religię objawioną. Jest obecnie drugą (po bahaizmie) najszybciej rozwijającą się pod względem liczby wiernych dużą religią światową.

Islam powstał w tym samym kręgu cywilizacyjnym co judaizm czy chrześcijaństwo. W dużej mierze z tych religii się wywodzi. Obecnie islam dzieli się na 3 główne odłamy: sunnicki (90%), szyicki (8%) i charydżacki (ok. 2%)

• Historia islamu sięga VII w. n. e kiedy to Mahometprzedsiębiorczy kupiec z Mekki, uznał się za proroka i wzywał do głoszenia wiary w jednego Boga- Allaha. Nawoływanie do zmiany sposobu życia i naprawy obyczajów spotkało się z wrogim przyjęciem wyższych warstw społecznych miasta, co przyczyniło się do ucieczki Mahometa do konkurującego z Mekką Jatrebu. Miasto to przychylnym okiem spoglądało na jego nauczanie, a z czasem przyjęło nawet nazwę Medyna- tj. „Miasto Proroka”.

• Cywilizacja islamu osiągnęła szczyt rozwoju między X a XII w. wyprzedzała wtedy znacznie cywilizację chrześcijańskiej Europy. Jednak już w X w. nastąpiło polityczne osłabienie kalifatu Abbasydów – wyodrębnił się umajjadzki kalifat Kordowy. Następnie kalifami ogłosili się władcy Egiptu. Naruszona została polityczna jedność świata muzułmańskiego. Stopniowo rosło znaczenie i samodzielność lokalnych dynastii, wyodrębniały się niezależne państwa na wschodzie i w Maghrebie. Od końca XI do XIII w. trwały wyprawy krzyżowe. Muzułmanie odparli najazdy chrześcijan, odzyskali Jerozolimę, ale koszt tego zwycięstwa był wysoki. Jednocześnie na Półwyspie Iberyjskim trwała rekonkwista. Muzułmanów stopniowo wypierano z Hiszpanii, a przełomowe znaczenie miało zwycięstwo chrześcijan w bitwie pod Las Navas de Tolosa (1212). W XIII w. kalifat Abbasydów został zniszczony przez najazd Mongołów. Od XIII w. świat islamu objęła stagnacja gospodarcza, natomiast Europa chrześcijańska przeżywała w tym stuleciu wzmożony rozwój. Stosunek sił między dwoma sąsiadującymi cywilizacjami uległ odwróceniu. Jednakże w XIV-XV w. rozpoczęła się kolejna fala podbojów muzułmańskich, które prowadzili Turcy Osmańscy. Swoje imperium utworzyli oni kosztem Bizancjum, Bułgarii i Serbii. Państwom Europy łacińskiej – poza Węgrami – ich ekspansja wówczas jeszcze nie zagroziła.

KORAN

Niebawem naukę Mahometa spisano w świętej księdze islamu – KORANIE. Tam zamieszczone są zasady dogmatyczne oraz zasady etyki z zakazami i nakazami. KORAN nakazuje prowadzić tzw. dżihad, czyli świętą wojnę. Jest to wojna z niewiernymi, która jednak nie zawsze musi przybierać formę walki zbrojnej, czasami może być to walka duchowa

• Koran Powstał w latach 610 -632. Według muzułmanów został objawiony Mahometowi przez Archanioła Gabriela. Sama obecność Koranu jest źródłem szczególnej łaski, dlatego wielu muzułmanów nosi przy sobie miniaturowe egzemplarze Koranu (tzw. mushaf). Czytanie i recytacja Koranu są dla wyznawców tej religii najlepszą formą dhikru (pogłębiania duchowej świadomości). Nauczenie się całej księgi na pamięć jest uważane za czyn szczególnie nagradzany przez Allaha, a osoba, która tego dokonała, określana jest jako hafiz. Większość muzułmanów traktuje swoją świętą księgę z najwyższą czcią. Zwyczajem jest rytualna ablucja przed lekturą Koranu. Zużytych egzemplarzy Koranu nie można traktować jak makulatury – muszą być one zakopane w ziemi lub spalone. Słowo Koran odnosi się tylko do tekstu arabskiego. Tłumaczenia w innych językach są dla muzułmanów tylko interpretacją, ponieważ nigdy nie ma pewności, czy tłumacz (istota ludzka) zrozumiał właściwie myśl Allaha. Dlatego recytacja Koranu podczas modlitwy w języku innym niż arabski jest zabroniona. Koran składa się z 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Sury dzielą się na 90 sur mekkańskich powstałych w tzw. okresie mekkańskim, i 24 sury medyńskie (okres medyński). Są one ułożone w przybliżeniu wedługości (od najdłuższej do najkrótszej), tak więc sury mekkańskie i medyńskie przeplatają się ze sobą (wyjątek stanowi sura otwierająca - Al-Fatihah). Wszystkie sury rozpoczynają się formułą basmali (bi -ismi Allahi ar-Rahmani ar-Rahim – w imię Boga (Allaha) miłosiernego, litościwego), z wyjątkiem Sury IX "Skrucha" (ar. at-tawba). Basmalli nie traktuje się jako osobnego wersetu, z wyjątkiem Sury I "Otwierająca" (ar. al-fatiha), gdzie uważa się basmallę za integralną część sury. Dawniej Koran dzielono również na siedem części zwanych sub lub manzal. Pozwalało to na wyrecytowanie całego tekstu w ciągu tygodnia. Jeszcze innym podziałem Koranu jest podział na 30 równych części zwanych dżuz. Każda z trzydziestu części dzieli się na dwie partie – hizb, zaś jeden hizb składa się z czterech ćwiartek – rub. Podział ten ułatwia recytację (np. w miesiącu Ramadan można recytować 1 część każdego dnia). Ponadto, jest to ułatwienie przy uczeniu się Koranu na pamięć.

• Meczet (arab. ﻣﺴﺠﺪ masdżid; l. mn. ﻣﺴﺎﺟﺪ masadżid) to miejsce kultu muzułmańskiego. Słowo meczet oznacza dowolny budynek, w którym oddaje się cześć Allahowi, niezależnie od jego architektury. • Podstawowym celem istnienia meczetów jest umożliwienie muzułmanom wspólnej rytualnej modlitwy (salat). Oczywiście, meczety mogą być wykorzystywane także w innych celach – jako miejsca spotkań, czy ośrodki edukacyjne. Pierwsze meczety, takie jak Meczet Kuba i Masdżid an. Nabawi, powstały w VII wieku i stanowiły po prostu wyznaczone miejsca pod gołym niebem. Dziś, większość meczetów posiada wyrafinowane kopuły i minarety. Meczety w Polsce: • • • Meczet w Gdańsku Meczet w Bohonikach Meczet w Gdańsku Meczet w Kruszynianach Meczet w Warszawie Meczet w Białymstoku (w budowie)

Minaret

wnętrze meczetu Addawa

Meczet Hassana II

Wnętrze meczetu Karadjoz- Bega w Mostarze

Kobiety w ISLAMIE Wiele kontrowersji wzbudza pozycja kobiety w islamie. Koran nakazuje traktowanie kobiet z należytym szacunkiem i sugeruje, że Allah traktuje je na równi z mężczyznami, co jednak nie zabrania im bicia kobiet w niektórych sytuacjach. Dla kultury Zachodu osobliwy pozostaje także fakt ograniczenia swobody w wyborze ubioru. Co prawda skromność ta obowiązuje obie płci, ale niezaprzeczalnie można stwierdzić, że w przypadku kobiet jest to przestrzegane bardziej rygorystycznie.

Celem życia wyznawców islamu jest zbawienie. Aby je osiągnąć należy wierzyć w Allaha i w to, że Mahomet był jego prorokiem oraz wypełniać obowiązki religijne. Do tych obowiązków należą: - wyznanie wiary (warunek potrzebny do uznania za pełnoprawnego muzułmanina, akt włączenia do wspólnoty) - modlitwa (odprawiana 5 razy dziennie z twarzą zwróconą w kierunku Mekki) - post (podczas dziewiątego miesiąca roku muzułmańskiego- ramadanu) - udzielanie jałmużny (obowiązek oddawania biednym określonej części swojego majątku) - pielgrzymka do Mekki (przynajmniej raz w życiu)