INSTRUMENTY STRUNOWE SZARPANE HARFA Harfa instrument strunowy szarpany

INSTRUMENTY STRUNOWE SZARPANE

HARFA Harfa, instrument strunowy szarpany, znany od czasów starożytnych. We współczesnej formie posiada kształt trójkąta: jeden bok stanowi rozszerzające się ku dołowi pudło rezonansowe, które harfista opiera o ramię, górną część - wygięta faliście rama. Między pudłem a ramą rozpiętych jest 47 strun strojonych w tonacji Ces-dur. 7 pedałów umieszczonych w podstawie pudła rezonansowego umożliwia przestrajanie harfy o 1/2 tonu i cały ton w górę (z wyjątkiem dwoch najniższych i jednej najwyższej struny), co daje pełną skalę chromatyczną w zakresie nieco ponad 6 oktaw. Istnieje również wersja 46 -strunowa mająca skalę od Des do ges 4.

GITARA Gitara, instrument strunowy szarpany, o 6 strunach strojonych w kwartach, z tercją między struną 4 a 5. Struny zarywane są palcami lub płytką zwaną plektronem. Pochodzi z czasów średniowiecza, szczególną popularność osiągnął w XVIII i XIX w. Współczesna gitara elektryczna, za pomocą przetwornika elektroakustycznego, przetwarza drgania strun w drgania elektryczne, transmitowane przez głośnik - używana jest głównie w zespołach rozrywkowych. W gitarze hawajskiej dźwięk wydobywa się za pomocą suwaka, uzyskując intensywną wibrację i glissanda.

BANJO Banjo, instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych, którego korpus rezonansowy stanowi niewielki bęben metalowy z błoną płytą rezonansową. Instrument budowany jest w odmianach mających 5 -9 strun. Mniejszym typem banjo jest czterostrunowe banjo mandolinowe.

CYTRA cytra (łc. cithara z gr. kithára) muz. strunowy instrument muzyczny złożony z płaskiego pudła rezonansowego z rozciągniętymi na nim strunami szarpanymi piórkiem lub palcami.

BAŁAŁAJKA Bałałajka (bałabajka, z ros. балалайка) – rodzaj instrumentu muzycznego; należy do rodziny gitar (strunowy, szarpany), ludowy instrument rosyjski i ukraiński. Posiada trójkątny korpus rezonansowy i trzy struny. Współcześnie bywają, zwłaszcza na Ukrainie czteroi sześciostrunowe bałałajki.

LUTNIA Lutnia – Dawny instrument ze strunami szarpanymi (najpierw gęsim piórem, potem palcami). Pochodzi z arabskiej Hiszpanii (arab al-ud). W Europie grali na niej średniowieczni minstrele. Odgrywała pierwszoplanową rolę w muzyce renesansu i wczesnego baroku, dopóki nie wyparł jej klawesyn. Model klasyczny zaopatrzony jest w 5 podwójnych strun i jedna nie skracana palcami (pustą), wydającą tylko dźwięk, na jaki jest nastrojona. Najczęściej spotykany strój: G-c-f-c-e. Szóstą strunę strojono różnie, zależnie od tradycji. Z lutni zrodziła się mandolina. Basową odmianą lutni jest teorba.

SHAMISEN Shamisen (jap. ) 三味線, shamisen lub samisen to japoński instrument muzyczny strunowy szarpany. Jego nazwa w języku japońskim oznacza dosłownie "trzy struny". Tradycyjnie trzy struny są jedwabne, obecnie używa się raczej nylonu. Struny uderza się plektronem (jap. ) 桴, bachi. Tradycyjnie był on wykonany z kości słoniowej albo skorupy żółwia, teraz jest drewniany. Ma kształt podobny do liścia miłorzębu.