II Wojna wiatowa Europa na drodze ku wojnie

II Wojna Światowa

Europa na drodze ku wojnie W Europie Środkowej wydarzenia wiosną 1939 roku toczyły się z zawrotną prędkością. W marcu wojska niemieckie zajęły Pragę i oderwały od Litwy Kłajpedę, od października 1938 roku wciąż aktualne były niemieckie żądania w stosunku do Polski: włączenie Wolnego Miasta Gdańska do Rzeszy i przeprowadzenie przez polskie Pomorze eksterytorialnej autostrady i linii kolejowej, które połączyłyby Prusy Wschodnie z resztą Niemiec. Przyjęcie tych żądań oznaczałoby przekształcenie Polski w państwo zależne – satelitę Niemiec.

Wielka Brytania i Francja udzieliły Polsce jednostronnych gwarancji niepodległości, bowiem obawiały się, że państwo polskie może ulec Rzeszy, w odpowiedzi na to kanclerz Niemiec Adolf Hitler wypowiedział polsko – niemiecki pakt o nieagresji. 5 maja polski minister spraw zagranicznych Józef Beck złożył deklaracje w imieniu rządu polskiego: „Pokój jest rzeczą cenną, ale pokój ma swoją cenę wysoką, ale wymierną. My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę”. Była to jednoznaczna zapowiedź nieugięcia się przed niemieckimi żądaniami – czyli wojny.

Tajna dyplomacja Hitler planując atak na Polskę, obawiał się, że Józef Stalin przywódca ZSRR może udzielić Polakom wsparcia. Zmienił zatem orientację swojej propagandy i przestał atakować komunizm. Stalin właściwie zrozumiał zmianę stanowiska Berlina i doprowadził do spotkania ministrów spraw zagranicznych Niemiec - Joachima von Ribbentropa i ZSRR - Wiaczesława Mołotowa. 23 sierpnia 1939 roku zawarto w Moskwie układ o nieagresji pomiędzy III Rzeszą i Związkiem Sowieckim (pakt Ribbentrop – Mołotow) W jego tajnym protokole wyznaczono granice stref wpływów biegnące przez Polskę i państwa bałtyckie. Złowrogi dla Polski pakt komunistów i nazistów stał się faktem.

Podział Polski wg umowy między Niemcami a ZSRR miał przebiegać wzdłuż linii rzeki Narwi, Wisły i Sanu

Jak Hitler doszedł do władzy ? Noc długich noży (niem. Nacht der langen Messer) – przeprowadzona w nocy z 29 na 30 czerwca 1934 akcja schwytania i wymordowania przeciwników Adolfa Hitlera wewnątrz ruchu narodowosocjalistycznego. Tej nocy SS i wojsko zajęły główną siedzibę dowództwa SA i aresztowały jego dowódcę Ernsta Röhma. Według oficjalnych danych zabitych zostało 77 osób, choć przypuszcza się, że naprawdę zamordowano ich około 400. Pretekstem do podjęcia tych działań miał być rzekomo planowany przez nich zamach stanu.

Plany strategiczne Polski i Niemiec Polska - Nie dać się rozbić Polski plan walki z Niemcami mógł opierać się jedynie na obronie. Naczelny Wódz wojsk polskich Marszałek Edward Rydz – Śmigły główny cel walki sformułował następująco: „nie dać się rozbić przed rozpoczęciem działań sprzymierzonych na Zachodzie”. Władze Rzeczypospolitej nie liczyły się z możliwością wojny na dwa fronty i dlatego ochronę wschodnich granic powierzono jedynie 10% naszych sił zbrojnych. Niemcy -Walić pięścią, a nie pukać rozstawionymi palcami – Niemcy planowali zająć Polskę w wyniku wojny błyskawicznej (niem. Blitzkrieg). Skoncentrowali przeciw nam większość swoich sił, w tym wszystkie jednostki pancerne i zmotoryzowane. Zamierzali rozbić siły polskie w ciągu jednego tygodnia. Niemieckie siły powietrzne Luftwaffe miały uzyskać przewagę w powietrzu, zdezorganizować polską łączność i komunikację. Niemiecka marynarka miała panować na morzu, zniszczyć polską marynarkę i blokować Zatokę Gdańską.

Kiedy wybuchła II Wojna Światowa? Atak rozpoczął się 1 września 1939 r. o godzinie 4: 45 kiedy niemiecki pancernik Schleswig-Holstein ostrzelał polską składnicę wojskową na Westerplatte Gdańsku. Uderzenie lądowe rozpoczęło się wzdłuż całej granicy z Polską. Zaatakowanie Westerplatte jest wydarzeniem symbolem, powszechnie opisywanym w Polsce i w Niemczech, zarówno w podręcznikach dla uczniów, jak i w prasie, jako moment rozpoczęcia II wojny światowej. Sam Adolf Hitler, który wszczął wojnę, wymienił godzinę 4. 45 w czasie przemówienia w Reichstagu z 1 września 1939 r.

Pancernik Schleswig – Holstein przybył 25 sierpnia 1939 roku do Gdańska z wizytą kurtuazyjną. O świcie 1 września zaatakował ogniem z dział Westerplatte (półwysep na wschód od Gdańska) na którym znajdowała się polska Wojskowa Składnica Tranzytowa. W momencie wybuchu wojny jego obsadę stanowiło ok. 200 żołnierzy pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego. Załoga w razie niemieckiej agresji miała się bronić 12 godzin, a stawiała opór do 7 września, mimo olbrzymiej przewagi wroga.

Atak wojsk niemieckich na Westerplatte

Łamanie szlabanu granicznego przez Niemców

Kampania Wrześniowa Wojnę obronną Polski określa się popularnie Kampanią Wrześniową. Trwała ona do 5 października 1939 roku, kiedy ostatnie zwarte oddziały Wojska Polskiego złożyły broń pod Kockiem. Pierwszą fazą wojny była bitwa graniczna. Mimo kilku znakomitych epizodów, choćby pod Mokrą czy Mławą, Polacy przegrali ją w ciągu 5 dni. Następny tydzień upłynął pod znakiem ogólnego odwrotu. Część wojsk kierowała się na Warszawę i Modlin, część odchodziła na wschód, za rzekę Wisłę i San. 10 Armia niemiecka przełamując po drodze opór pod Tomaszowem Mazowie i Piotrkowem Trybunalskim (4 – 7 września), już 8 września dotarła do Warszawy. Wówczas gen. Tadeusz Kutrzeba, dowodzący Armią „Poznań” postanowił odciążyć stoli i 9 września przystąpił do natarcia. Rozpoczęła się wówczas największa bitwa Kampanii Wrześniowej – bitwa nad Bzurą. Mimo pewnych sukcesów w początkowej fazie Polakom nie udało się osiągnąć zamierzonego celu. Bitwa toczyła się do 22 września, a z okrążenia wydostały się nieliczne polskie oddziały, które przez Puszczę Kampinoską przedostały się do Warszawy. Pod względem strategicznym i operacyjnym kampania była właściwie skończona. Niemal całe polskie wojsko zostało okrążone, pozbawione łączności i wspólnego kierownictwa.

Ostatnia faza kampanii stała pod znakiem obrony bastionów (Warszawa, Modlin, Hel , Lwów). Wkroczenie 17 września Armii Czerwonej przyspieszyło likwidacje polskiego oporu. Pod względem operacyjnym najważniejszym skutkiem sowieckiej agresji było odcięcie dróg ewakuacji do Rumunii. W nocy z 17 na 18 września Naczelny Wódz Edward Rydz – Śmigły wydał rozkaz o ewakuacji do Rumunii i na Węgry, granice z Rumunią przekroczył również Prezydent Ignacy Mościcki i rząd polski. Do końca września opór został stłumiony, w tym czasie wciąż broniły się bastiony wolnej Polski: do 28 września Warszawa pod bohaterskim kierownictwem prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego; do 2 października polski garnizon na Helu pod dowództwem admirała Józefa Unruga. Ostatnie bitwy stoczyła Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”, którą dowodził gen. Franciszek Kleeberg – to właśnie ona pod Kockiem (2 – 5 październik) stoczyła ostatnią bitwę kampanii.

Wojna obronna Polski

Zakończenie II Wojny Światowej W maju 1945 roku zakończyła się w Europie II wojna światowa. Niemcy hitlerowskie zostały pobite przez koalicję państw, w której najważniejszą rolę odegrały trzy wielkie mocarstwa: Związek Radziecki, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. Przywódcy tych państw uznali, że mają prawo do decydowania o losie nie tylko pokonanych Niemiec, ale również mogą ustalać powojenne granice innych państw, w tym swoich sojuszników. Na konferencji w Jałcie w lutym 1945 roku przywódcy wielkich mocarstw dokonali podziału Niemiec na cztery strefy okupacyjne, co w przyszłości poskutkowało powstaniem dwóch państw niemieckich. Postanowili również, że wschodnie obszary Polski znajdą się w granicach ZSRR, a w zamian Polska otrzyma rekompensatę terytorialną na zachodzie. Józef Stalin, Winston Churchill oraz Harry Truman na konferencji w Poczdamie zdecydowali, że granica polsko-niemiecka pobiegnie wzdłuż Odry i Nysy Łużyckiej.

Wielcy przywódcy, powodowani swoimi interesami, doprowadzili do wielkich migracji ludności. Większość Niemców opuszczała tereny zajmowane przez Armię Radziecką jeszcze w czasie działań wojennych. Ci, którzy zostali, po wojnie zmuszeni byli do wyjazdu i znaleźli się w granicach powojennych Niemiec ustalonych przez przywódców wielkich mocarstw. Ich miejsce zajęli Polacy, którzy przybyli ze wschodu, wypełniając w ten sposób ustalenia jałtańskie. Podział Europy stał się faktem. Żelazna kurtyna rozdzieliła wolne narody zachodu od stalinowskiego bloku wschodniego, a naród niemiecki podzielił los Europy.

SŁYNNE ZDJĘCIA Z II WOJNY ŚWIATOWEJ

7 maja 1945 - Wilhelm Keitel podpisał kapitulację Niemiec

8/9 maja drugie podpisanie kapitulacji Niemiec

Zawieszenie flagi radzieckiej na Reichstagu – symbolu zakończenia II wojny światowej

Fotograf słynnego zdjęcia

Zniszczone Stare Miasto Warszawy

Zniszczenia wojenne Warszawy-1945

Dziecko na ruinach domu rodzinnego

List dziecka do rodzica zamordowanego w Katyniu

Rodzeństwo po bombardowaniu

Dzieci w Auschwitz

CIEKAWOSTKI Z II WOJNY ŚWIATOWEJ

Armia duchów

Czarnoskóry chłopiec, który chciał być nazistą

Niemcy pomogli wymyślić chemioterapię

Samobójcze ataki na mosty

Bezlitosny generał

Amerykańska ofiara II wojny światowej

Pomoc charytatywna dla niemieckich żołnierzy

Prezentację przygotowały uczennice klasy Ia LO nauczania uzupełniającego Patrycja Byra i Sylwia Kuśmieruk Źródła www. wikipedia. pl