Historia Fatimy Fatima jest to miasteczko pooone w

Historia Fatimy

Fatima, jest to miasteczko położone w środkowej Portugalii. Mieszka w nim obecnie około 10 tys osób (dla porównania – w Poznaniu około 540 tys). Fatima została rozsławiona w świecie dzięki objawieniom Maryi, które miały miejsce w 1917 r.

Historia Fatimy rozpoczyna się jednak wiele wieków wcześniej i wiąże się z nią niezwykła legenda. Portugalia, na terenie której leży Fatima, była wielokrotnie okupowana. Zniewalali ją m. in. Rzymianie, Sabaudowie, Wizygoci. W 711 r. najechały ją wojska arabskie, dając początek długim rządom muzułmanów na tym terenie. Tereny Hiszpanii i Portugalii okupowane przez muzułmanów w X wieku.

Chrześcijanie nieustannie walczyli o odzyskanie swych ziem. Północną część udało się im odzyskać w XII wieku. Południowa część jednak była jeszcze pod panowaniem wyznawców Islamu. Trwały krwawe walki… I wtedy na mapie Portugalii pojawia się Fatima i związana z nią legenda…

LEGENDA O FATIMIE Rankiem 24 czerwca 1158 r. grupa żołnierzy arabskich, którzy towarzyszyli damom dworu, opuściła zamek Alcacer do Sal i udała się w kierunku rzeki Sado. Niespodziewanie orszak został otoczony przez rycerzy chrześcijańskich pod dowództwem Goncalo Herminquesa zwanego Pożeraczem Saracenów. Doszło do walki, w czasie której zginęła większość Arabów; pozostali przy życiu rycerze wraz z damami zostali doprowadzeni do miasta Santarem, gdzie rezydował Alfonso Henriques - pierwszy król monarchii portugalskiej.

Król chcąc wynagrodzić dzielnego rycerza, zapytał, jakie ma życzenie. Kawaler poprosił o rękę jednej z dam arabskich, szlachetnie urodzonej Fatimy (szlachcianka nosiła imię nadane jej na cześć córki Mahometa założyciela Islamu, która to córka też miała na imię Fatima). Alfonso obiecał spełnić prośbę swego wasala pod warunkiem, że Fatima wyrazi zgodę na małżeństwo i przejdzie na chrześcijaństwo. Szlachcianka, będąc pod urokiem pięknego rycerza, przystała na propozycję króla, przyjęła chrzest i zmieniła swe imię na Oureana. Co ważne - imię to nawiązuje do greckiego słowa eirene, czyli pokój.

Jako prezent ślubny Goncalo otrzymał miasteczko Adegas. W hołdzie żonie zmienił jego nazwę na Oureana (dzisiejsze Ourem). Niestety, piękna Arabka umarła wkrótce potem, a Goncalo szukał zapomnienia w klasztorze św. Bernarda w Alcobaca, 30 kilometrów na zachód od Oureana. Kilka lat później przeor klasztoru przeniósł zwłoki żony Goncalo do małego kościoła, który kazał wznieść niedaleko Oureana, dedykując go Najświętszej Maryi Pannie. Od tego momentu stopniowo miejsce to zaczyna być nazywane Fatima (jako powrót do pierwszego imienia nawróconej muzułmanki). Niewykluczone, że Opatrzność Boża chciała, by miasto Maryi Panny nosiło imię córki Mahometa. Przez następnych osiem wieków kroniki nic nie mówią o wiosce Fatima. Na początku XX w. wioska miała około dwóch tysięcy mieszkańców. Zajmowali się oni pasterstwem, uprawą roli oraz tkactwem.

Cały świat na nowo usłyszał o Fatimie po objawieniach Maryi, która podczas spotkań z dziećmi bardzo często nawoływała do modlitwy o pokój na świecie. Objawienia miały miejsce na pastwisku Cova da Iria, co po polsku znaczy dolina pokoju. (z gr. eirene – pokój) Maryja objawiła się: • Dziesięcioletniej Łucji • Dziewięcioletniemu Franciszkowi • Siedmioletniej Hiacyncie.

Dzieci przekazały orędzie Maryi światu. Franciszek i Hiacynta zostali bardzo szybko zabrani do nieba. Hiacynta umiera mając lat 10 (1910 -1920), Franciszek mając lat 11 (1908 -1919). Łucja żyje z kolei wiele lat i wiernie głosi słowa Maryi światu. Dzieło głoszenia objawień fatimskich podjął także papież Jan Paweł II, z którym Łucja, jako siostra zakonna, zdążyła się jeszcze spotkać. Oboje zmarli w 2005 r. s. Łucja z Janem Pawłem II

Dzieci Fatimskie, święci i papieże naszych czasów podkreślają wagę objawień fatimskich dla naszych czasów. Pozostaje postawić pytanie: Czy znamy treść tych objawień i czy wypełniamy zalecenia i prośby Maryi.

Wybrane fragmenty wypowiedzi Maryi z Fatimy „Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny!„ „ Będziecie więc musieli wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie waszą siłą!„ „Chcę, żebyście przyszli tutaj 13 przyszłego miesiąca, żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać". Módlcie, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił". „Chcę ci powiedzieć, żeby zbudowano tu na moją cześć kaplicę. Jestem Matką Boską Różańcową. Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać różaniec. ” „Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga grzechami, już i tak został bardzo obrażony".

TREŚĆ OBJAWIEŃ I TAJEMNIC FATIMSKICH

Pierwsza tajemnica fatimska (z zapisków wizjonerki – s. Łucji) „A więc tajemnica składa się z trzech odmiennych części. Pierwszą więc była wizja piekła. Pani nasza pokazała nam morze ognia, które wydawało się znajdować w głębi ziemi, widzieliśmy w tym morzu demony i dusze jakby były przezroczystymi czarami lub brunatnymi żarzącymi się węgielkami w ludzkiej postaci. Unosiły się w pożarze, unoszone przez płomienie, które z nich wydobywały się wraz z kłębami dymu. Padały na wszystkie strony jak iskry w czasie wielkich pożarów, bez wagi, w stanie nieważkości, wśród bolesnego wycia i rozpaczliwego, krzyku. Na ich widok można by ogłupieć i umrzeć ze strachu. Demony miały straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych, nieznanych zwierząt. Lecz i one były przejrzyste i czarne. [. . ]. Następnie podnieśliśmy oczy ku naszej Pani, która nam powiedziała z dobrocią i ze smutkiem: «Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie uratowanych, nastanie pokój na świecie. Wojna się skończy» ”.

Druga tajemnica fatimska (z zapisków wizjonerki – s. Łucji) „Druga tajemnica odnosi się do nabożeństwa Niepokalanego Serca Maryi. Jak już poprzednio mówiłam, Nasza Pani 13 VI 1917 r. zapewniła mnie, że nigdy mnie opuści i że Jej Niepokalane Serce będzie zawsze moją ucieczką i drogą, która mnie będzie prowadziła do Boga. Mówiąc te słowa, rozłożyła swe ręce i przeszyła nasze serca światłością, która z nich płynęła. Wydaje mi się, że tego dnia to światło miało przede wszystkim utwierdzić w nas poznanie i miłość szczególną do Niepokalanego Serca Maryi, tak jak to było w dwóch innych wypadkach odnośnie do Boga i do tajemnicy Trójcy Przenajświętszej. Od tego dnia odczuliśmy w sercu bardziej płomienną miłość do Niepokalanego Serca Maryi. […] Pani w lipcu powiedziała nam w tajemnicy, jak to już wcześniej opisałam, że Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, aby zapobiec przyszłej wojnie, i że przyjdzie, aby żądać poświęcenia Rosji jej Niepokalanemu Sercu i Komunii św. wynagradzającej w pierwsze soboty”.

Trzecia tajemnica fatimska (z zapisków wizjonerki – s. Łucji) „Po dwóch częściach, które już przedstawiłam, zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta! I zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg: coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim Biskupa odzianego w Biel mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga”.

1 objawienie - 13 maja 1917 Maryja powiedziała do dzieci m. in. te słowa: „Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13, o tej samej godzinie. Potem powiem, kim jestem i czego chcę". „Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny!" - „ Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które On wam ześle jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi jest obrażany i jako prośba o nawrócenie grzeszników? " - „ Tak, chcemy!" - „ Będziecie więc musieli wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie waszą siłą!„

2 objawienie – 13 czerwca 1917 Maryja powiedziała do dzieci m. in. te słowa: - „Chcę, żebyście przyszli tutaj dnia 13 przyszłego miesiąca, żebyście codziennie odmawiali różaniec i nauczyli się czytać. Później wam powiem, czego chcę".

3 objawienie - 13 lipca 1917 Maryja powiedziała do dzieci m. in. te słowa: - „Chcę, żebyście przyszli tutaj 13 przyszłego miesiąca, żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać". - „Przychodźcie tutaj w dalszym ciągu co miesiąc! W październiku powiem, kim jestem i czego chcę, i uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli". - „Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi".

3 objawienie - 13 lipca 1917 Słowa Maryi po wizji piekła ukazanej dzieciom podczas objawienia w lipcu. - „Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się zrobi to, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie. Wojna zbliża się ku końcowi. Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa Xl rozpocznie się druga wojna, gorsza. Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, (ma na myśli nadzwyczajne światło północne, które widziano w nocy 25 stycznia 1938 r. w całej Europie, także w Polsce. Łucja uważała je wciąż za znak obiecany z nieba) wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty. Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła, dobrzy będą męczeni, a Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć. Różne narody zginą. Na koniec jednak moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci i przez pewien czas zapanuje pokój na świecie. W Portugalii będzie zawsze zachowany dogmat wiary itd. Tego nie mówcie nikomu; Franciszkowi możecie to powiedzieć. Kiedy odmawiacie różaniec, mówcie po każdej tajemnicy: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia". ***Światło to dla wielu było zapowiedzią II wojny światowej, której mogło nie być, gdyby więcej osób podjęło realizację wezwań Matki z Fatimy.

4 objawienie - 19 sierpnia 1917 - „Chcę, abyście nadal przychodzili do Cova da Iria 13 i odmawiali codziennie różaniec. W ostatnim miesiącu uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli". - „Co mamy robić z pieniędzmi, które ludzie zostawiają w Cova da Iria? " - „Zróbcie dwa przenośne ołtarzyki. Jeden będziesz nosiła ty z Hiacynta i dwie inne dziewczynki ubrane na biało, drugi niech nosi Franciszek i trzech chłopczyków. Pieniądze, które ofiarują na te ołtarzyki, są przeznaczone na święto Matki Boskiej Różańcowej, a reszta na budowę kaplicy, która ma tutaj powstać". - „Chciałam prosić o uleczenie kilku chorych". - „Tak, niektórych uleczę wciągu roku" - i przybierając wyraz smutniejszy powiedziała: - Módlcie, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił".

5 objawienie - 13 września 1917 - „Odmawiajcie w dalszym ciągu różaniec, żeby uprosić koniec wojny. W październiku przybędzie również Nasz Pan, Matka Boża Bolesna i z Góry Karmelu, św. Józef z Dzieciątkiem Jezus, żeby pobłogosławić świat. Bóg jest zadowolony z waszych serc i ofiar, ale nie chce, żebyście w łóżku miały sznur pokutny na sobie. Noście go tylko w ciągu dnia". - „Polecono mi, żebym Panią prosiła o wiele rzeczy: o uzdrowienie pewnego chorego i jednego głuchoniemego". - „Tak, kilku uzdrowię, innych nie. W październiku uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli".

6 objawienie - 13 października 1917 - „Chcę ci powiedzieć, żeby zbudowano tu na moją cześć kaplicę. Jestem Matką Boską Różańcową. Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać różaniec. Wojna się skończy i żołnierze powrócą wkrótce do domu". - „Ja miałam Panią prosić o wiele rzeczy: czy zechciałaby Pani uzdrowić kilku chorych i nawrócić kilku grzeszników i wiele więcej". - „Jednych tak, innych nie. Muszą się poprawić i niech proszą o przebaczenie swoich grzechów". I ze smutnym wyrazem twarzy dodała: - „Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga grzechami, już i tak został bardzo obrażony". Po tych słowach wydarzył się cud wirującego słońca, który zobaczyło około 70 tys. osób.