Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Het Stokske van

Het Stokske van Van Oldenbarnevelt

Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Eerste stuk/strofe HET STOKSKE van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands Wens en geen verrader: Vondel is dus blijkbaar een voorstander … Mijn wens behoede u onverrot, 
 O STOK en stut, die geen verrader, 
 Hoewel Van Maar ’s vrijdoms stut en Oldenbarnevelt voor vrijheid strijdt, is hij Hollands Vader
Gestut hebtblijkbaar op het schavot beland… op dat wreed schavot; Dus: Van Oldenbarnevelt is een historische persoon. Maurits onthoofde hem en Vondel was blijkbaar een voorstander van hem. Dit gedicht richt zich dus op een politieke gebeurtenis.

Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Tweede stuk/strofe Hier gaat het over de onthoofding Aha, Vondel verwijst naar een vergelijkbare situatie uit de Oudheid… Typisch iets voor de renaissance… Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen, 
 Veroordeeld, als een Seneca, 
 Door Nero's haat en ongena, 
 Tot droefenis der braafste zielen, 
 Gij zult nog, jaren achtereen, 
 De uitgank van die Held getuigen, 
 En hoe Geweld het Recht dorf buigen, Schijnbaar vindt Vondel dat Seneca en Van Oldenbarevelt voor het volk streden: de braafste zielen vinden het erg… Er is onterecht geweld gebruikt, dat het recht aantast… Maurits is dus de slechterik volgens Vondel…

Het lijkt erop alsof Vondel hier aangeeft hoe Van Oldb. Het erg moeilijk had, maar heel erg zijn best deed… Zou hij zijn stokske daarvoor nodig hebben gehad… Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Laatste stuk/strofe Tot smaad der onderdrukte Steên. 
Hoe dikwijl strekt gij onder ’t stappen
Naar ’t hof der Staten stadig aan
Hem voor een derde voet, in ’t gaan
En klimmen op de hoge trappen, 
Als hij, belast van Het land had het al zo moeilijk (80 -jarige ouderdom, 
Papier en schriften, overleende, 
En oorlog & reformatie. . ) onder ’t lastig landspak steende!
Wie ging, zo krom gebukt, nooit krom!
Gij ruste van uw trouwe plichten
Na 't rusten van die oude stok, 
Geknot door ’s bloedraads bittre wrok: 
Nu stut en stijft gij Mooi! Krom gebukt: Van nog mijn dichten. Oldb. was oud en liep krom, Hij is dood, dus zal hij zijn stok niet meer gebruiken… Stutten: dichtstoppen. Dichten: iets dichtmaken, en gedichten schrijven… maar hij had ook zwaar werk (krom lopen door alle papieren en problemen), maar hij was altijd rechtvaardig!! = nooit krom

Ik ben Joost van den Vondel en ik dank u hartelijk voor het lezen van mijn gedicht!