Hades i wiat podziemi Adam Kurczyn IV c

Hades i świat podziemi Adam Kurczyn IV c

Rodzina Hadesa Kroson Hades Hera Rea Zeus Demeter Posejdon

Kim jest Hades? Hades był jednym z 12 bogów olimpijskich. Królem podziemia został…. . Atrybuty: berło, klucze i róg obfitości Świątynia- tylko jedna ( nie lubił biesiad olimpijskich) w mieście Elis w Elidzie, otwieraną tylko raz do roku Bohater tylko jednego mitu opowieści o uprowadzeniu Persefony Imię Hades oznaczało niewidzialny.

Gdzie rządzi Hades ? Hades był bogiem świata podziemnego i dwóch państw zmarłych: Tartaru - świata złoczyńców Pól Elizejskich - świata ludzi prawych. Królestwo Hadesu ukryte było w głębi ziemi. Panował w nim mrok, gdyż nigdy nie dostawały się w te rejony promienie słońca. Opływało je pięć rzek, które stanowiły granicę tego królestwa. Były to: Styks, Rzeka Smutku, Rzeka Płaczu i Żalu, Rzeka Płomienista i rzeka Lete.

Mapa Hadesu

Cerber Trzygłowy pies, który strzegł wejścia do świata zmarłych. Dla wchodzących dusz był wręcz uprzejmy, ale nie wpuszczał do Hadesu żywych i nie wypuszczał zmarłych. Tylko Orfeusz udobruchał go śpiewem i grą na lirze.

Charon Był przewoźnikiem dusz zmarłych przez mityczną rzekę Styks. Posępny starzec, bezwzględny i bezlitosny. Nikt żywy nie miał wstępu do jego łodzi Podczas podróży dusze zmarłych musiały wiosłować, a Charon sterował łodzią. Za swe usługi pobierał opłatę – monetę o wartości 1 obola, dlatego zgodnie ze zwyczajem obowiązkiem rodziny było umieszczanie monety w ustach zmarłego.

Tanatos – w mitologii greckiej bóg i uosobienie śmierci Przedstawiany jest zwykle jako młodzieniec z czarnymi skrzydłami u ramion , ze zgaszoną i odwróconą pochodnią w ręce. Uważano go za srogiego boga śmierci. Niezłomna sumienność z jaką wykonywał swoje zadanie otoczyła Tanatosa złą sławą.

Tartar W mitologii greckiej najmroczniejsza i najniższa część krainy podziemia, w której przebywały dusze skazanych na wieczne cierpienie. Ci , którzy narazili się bogom byli strącani do Tartaru, gdzie cierpieli najczęściej wieczne męki. Katami były Erynie obłąkane z okrucieństwa demony, nie mające miłosierdzia.

Pola Elizejskie – kraj wiecznego spokoju i pośmiertnej szczęśliwości, gdzie dusze wyzbyte od wszelkich cierpień i pragnień przechadzają się po bladych łąkach, ogarnięte muzyką niewidzialnych lir. Na polach tych rosnąć miały topole i asfodele.