Guy de Maupassant 1850 1893 La France La

Guy de Maupassant (1850 -1893)

La France

La Haute-Normandie

Le château à Miromesnil où Guy serait né

Guy à dix ans

Laure, la mère de Guy

Les Verguies à Étretat, où Laure s'installa avec ses deux enfants, Guy et Hervé, à partir de 1860

Le philosophe Arthur Schopenhauer

Guy à 20 ans

Bismarck et Napoléon III après la Bataille de Sedan (1870)

Le Ministère de la Marine à Paris

Gustave Flaubert (1821 -1880)

Paul Alexis faisant la lecture à Zola – par Paul Cézanne (1870)

L’école naturaliste publie: Les soirées de Médan (1880)

Gustave Courbet – la falaise d’Etretat après l’orage (1870)

La Maison de Guy de Maupassant à Etretat, appelée La Guillette (1883)

La Caloge

Edouard Manet – En bateau (1874)

Le déjeuner des canotiers – Auguste Renoir (1881)

Illustration couverture de la Maison Tellier par Théophile Steinlen

Le yacht de Maupassant le “Bel-ami”

Saint –Tropez, que de Maupassant “découvra” en 1887

Guy à 40 ans

La Tour Eiffel (1884 -1889), construite pour l’Exposition Universelle

1889, au pied de la Tour Eiffel, Paris

De Maupassant détesta la Dame de fer et pour cette même raison, il y mangea souvent

Tombeau de Guy de Maupassant à la cimetière de Montparnasse à Paris

Bibliografie Guy de Maupassant: 1880 Boule de suif (récit dans Les Soirées de Médan) 1881 La Maison Tellier (recueil de novelles) 1882 Mademoiselle Fifi (novelles) 1883 Une vie (roman) Les sœurs Rondoli (recueil, dont Le parapluie) 1884 Miss Harriet (recueil ) 1885 Bel-Ami (roman) Contes du jour et de la nuit parure) 1887 Le Horla (recueil) 1888 Pierre et Jean (roman) (receuil, dont La

Statue de Maupassant dans le Parc Monceau à Paris par Verlet (1897)

Film Mademoiselle Fifi (1944)

Le Horla en pièce de théâtre (1997)

Le Horla en bande dessinée (2009)

Le Horla en comédie musicale (2009)

Film Bel ami (2011) avec Robert Pattinson , Uma Thurman et Christina Ricci

Dvd Chez Maupassant 1 et 2 (2007)

Het naturalisme: Van oorsprong Franse literaire stroming die tussen 1870 en 1880 aansloot op: het realisme (stroming waarbij schrijvers probeerden de eigentijdse, alledaagse werkelijkheid objectief en nauwkeurig weer te geven, d. w. z. zonder subjectivering of idealisering) (dit was een reactie op de romantiek en het classicisme) Het naturalisme (van: “naturel”= natuurlijk, naar de natuur) was verder doorgedreven op doctrinaire, wetenschappelijke basis. Met name het determinisme (er is geen vrije wil, alles is van tevoren bepaald) was bepalend voor de eigen kleur die het realisme in deze periode kreeg.

De mens wordt gezien als het weerloze produkt van verschillende factoren: • Aangeboren erfelijke eigenschappen (“la race”, volgens de leer van Taine) • De omgeving waarin hij opgroeit (“le milieu”) • De concrete omstandigheden waarin hij zich op een bepaald ogenblik bevindt (“le moment”) Emile Zola was de meest uitgesproken exponent van het naturalisme. Hij zag het naturalistisch kunstwerk als een wetenschappelijk experiment (“le roman expérimental). D. w. z. als het opzetten van bepaalde condities van ras, moment en milieu en het nagaan hoe het experimenteel “geprovoceerde” geval zou evolueren volgens het deterministisch beginsel (hij was deels beïnvloed door Darwins’ The origin of species (1859).

Kenmerken naturalistische literatuur • seculier wereldbeeld (wereldlijk, niet aan orde of religie gebonden) • tijd verloopt lineair-chronologisch • het ene hoofdstuk vloeit als een onvermijdelijk gevolg uit het andere voort (causaliteitsprincipe) • strict objectieve weergave, onbeoordelende verteller • oog voor de lagere kringen van de maatschappij • hypergedetailleerde beschrijving van de omgeving • hoofdpersoon is labiel, overgevoelig, verveeld, somber en/of decadent • natuurlijke dialogen (zo dicht mogelijk bij het gesproken woord) • aandacht gaat uit naar het (seksuele) driftleven • pessimistische/fatalistische geest

Frankrijk: Emile Zola (Les Rougeon-Maquart, L’Assomoir, Germinal) Gustave Flaubert (Madame Bovary) J. K. Huysmans (A rebours) Guy de Maupassant Nederland: “De Tachtigers”: Frederik van Eden (Van de koele meren des doods) Marcellus Emants (Een nagelaten bekentenis) Louis Couperus (Noodlot, Eline Vere) Lodewijk van Deyssel (Een liefde) Vooral verhalend proza (immers geen “mooischrijverij”) en toneel: Ibsen, Tolstoj, Herman Heijermans (Op hoop van zegen)

fin