GUSTAVE COURBET Enterro en Ornans Flavia Braa Arrondo

GUSTAVE COURBET Enterro en Ornans Flavia Braña Arrondo 4º A

GUSTAVE COURBET • Nacemento: 10 de xuño • • de 1819 Ornans, Francia Falecemento: 31 de diciembre de 1877 (58) La Tour-de-Peilz, Suiza Ocupación: Pintor realista

ENTERRO EN ORNANS • Enterro en Ornans (en francés, L'enterrement à Ornans) é un dos cadros máis coñecidos do pintor francés Gustave Courbet. Está realizado ao óleo sobre tea. Foi pintado en 1849, atopándose actualmente no Museo de Orsay, de Parides, Francia.

ENTERRO EN ORNANS • Foi presentada no Salón de 1850, provocando un escándalo, xa que dera o tratamento, en formato e estilo, dunha pintura de historia ao que non era senón un episodio banal, un enterro de pobo, é dicir, unha escena de

ENTERRO EN ORNANS • As variacións dos valores, nos verdes escuros e os grises mates, apoia unha determinada austeridad dos tons, a factura espesa e robusta proporcionan densidad e gravidade aos seres e aos elementos naturais. O rigor da composición en friso, a amplitud do buraco ao bordo do que se atopan osamentas, convida a unha meditación sobre a condición humana.

ENTERRO EN ORNANS • No Salón de 1850 -1851, moitos denuncian "a fealdad" dos personaxes, a trivialidad do conxunto. Entre os escasos admiradores do lenzo, un crítico profetiza non obstante que seguirá "na historia moderna como as columnas do Hércules do Realismo".

ENTERRO EN ORNANS • Ata o tema do cadro foi reinterpretado. Primeiro considerado como anticlerical apuntaremos finalmente que, nunha composición dominada polo Cristo na cruz, onde se codean o clero, un alcalde e un xuíz francmasón, rodeados de homes e de mulleres de todas as condicións sociais, o que domina é a idea dun "acordo universal", preocupación constante do século XIX e da xeración de 1848 en particular.

ENTERRO EN ORNANS Función e significado da obra: • O obxectivo de Courbet de pintar este cadro era plasmar un acontecemento social, como o é un enterro. Aínda así, o pintor era plenamente consciente de que reproducir os feitos tal e como son para converterse nunha denuncia e nun acto provocativo, pero é a realidade e ninguén pode cambiala.